zaterdag 28 februari 2009

Elvis Presley LP box gekregen en LP's reinigen

ElvisMensen in mijn naaste omgeving weten wel dat ik redelijk idolaat ben van Elvis Presley. Toen Elvis overleed op 16 augustus 1977 (2 dagen voor mijn 6e verjaardag) wist ik eigenlijk nog niet echt wie Elvis was.

Het is nu bijna niet meer voor te stellen, maar...vergeet niet dat Elvis op het einde van zijn leven lang zo populair niet meer was en dat hij door de media toch wel redelijk werd afgekraakt, mede door zijn uiterlijk, want Elvis was natuurlijk niet bepaald de slankste meer.
De beelden van de concerten vlak voor zijn dood die nog wel eens worden uitgezonden op tv, zie ik eigenlijk ook liever niet, omdat ik eigenlijk vind dat die nooit meer uitgezonden hadden moeten worden.....je ziet immers een (aftakelende) Elvis die regelmatig teksten vergeet, zweet als een otter, ademhalingsmoeilijkheden heeft, een Elvis die....als je de beelden goed bekijkt eigenlijk gewoon, ondanks zijn materiële rijkdom, doodongelukkig is.... Ik vind de beelden eigenlijk te triest voor woorden. Niet eens omdat hij dan bijvoorbeeld teksten vergeet of wat dan ook, maar omdat ik een ongelukkig mens zie. Ik denk dan ook altijd nog steeds dat de dood van Elvis best wel eens zijn eigen keuze geweest zou kunnen zijn.....

Elvis funeralIk weet nog goed dat toen mijn moeder mijn broer(tje) destijds naar de crèche bracht, dat alle moeders het ineens over "Elvis" hadden: "Heb je het al gehoord? Elvis is dood" Er was toen nog niet de hele dag televisie, zoals heden ten dage het geval is, maar 's avonds bij het Journaal zag je dan ineens de witte auto's van de rouwplechtigheid van Elvis. Het maakte blijkbaar nogal indruk op mensen, dus...."dat moest vast wel een belangrijk iemand geweest zijn", denk je dan als kind.
Ik weet nog wel dat ik toen ook aan mijn moeder daadwerkelijk de vraag stelde: "Mam, wie was dat dan, Elvis?"..... Mijn moeder zal wel zoiets geantwoord hebben als "Dat was een hele beroemde zanger vroeger".

Elvis gospel figureDoor de jaren heen heb ik natuurlijk wel steeds meer "kennis" gemaakt met Elvis. Althans....met zijn muziek, de films, etc. De commercie in winkels (posters, kaarten etc.). Hier is toch wel uit voortgekomen dat ik toch een redelijk groot liefhebber ben geworden van de muziek van Elvis en ik heb ook wel het e.e.a. aan Elvis souvenirs in huis staan. Niet dat mijn huis ermee uitpuilt, dat valt ook wel weer mee, maar bepaalde items, zoals de McFarlane figures vind ik heel mooi, apart en leuk om te hebben. (De "Gospel" figure vind ik tot nu toe het beste gelukt en is mijn favoriete figure)
Ik behoor echter niet tot de mensen die alles verzamelt wat los en vast zit, maar als ik echt een heel speciaal iets tegenkom (zoals bijvoorbeeld lang geleden een heuse Elvis koekjespot in de vorm van een jukebox), dan vind ik het dus wel leuk om zoiets te hebben (mits het betaalbaar blijft, dat is wel een vereiste).

Het belangrijkste vind ik echter toch de muziek, want daar draait het toch uiteindelijk om. Ik heb niet alles (met Elvis ben je immers nooit uitverzameld, dat is onmogelijk), maar wel veel. Daarbij bijv. ook cd's met bootleg opnames van concerten die Elvis gegeven heeft. Die zijn eigenlijk nog het leukst, omdat je dan ook de reactie van het publiek meekrijgt. Dat heb je op de studio opnames natuurlijk niet.

Ik heb wel wat Elvis vinyl (het meeste singletjes en dan ook nog heruitgaves, omdat de originele persingen vaak veel te duur zijn), maar ook weer niet zoveel.

Daarom was het afgelopen week een extra verrassing dat mijn moeder via via een heuse Elvis Presley Greatest hits LP box (van Readers Digest), met daarin maarliefst 8 LP's, heeft weten te bemachtigen. Dat was dus wel een "cadeau'tje".
Elvis LP box
Elvis LP box 8 records
Alleen....blijkbaar hebben de LP's bij degene waar ze vandaan komen jarenlang op zolder gestaan of iets dergelijks, want......het vinyl van alle LP's was behoorlijk smerig.

"Hmmm"...zei mijn vader...."Misschien schoonmaken met een doekje met water of zo?" Nou pa....als je héél snel van je vinyl af wilt, moet je ze vooral met water gaan schoonmaken. Vooral het Nieuwegeinse water, dat boordevol met kalk zit. Dat lijkt me niet echt handig, want het kalk gaat dan tussen en in de groeven zitten en dan kun je dus je plaat gewoon echt afschrijven.

"Misschien kun je op internet wel iets vinden", zei mijn moeder.
Dat leek een betere optie....want ik had al wel eens wat rondgekeken, dus ik wist wel dat er zoiets bestond.

Bij het zoeken op internet kwam ik zelfs complete electrische platenreinigingsmachines tegen, maar.......zodra daar prijzen bij staan van tussen de 300 en de 500 euro, ben ik bang dat ik dan toch eventjes verder moet kijken. Ik zorg graag goed voor mijn platen, maar....er zijn grenzen....

Knosti Disco-antistat platenreinigerToen vond ik op www.highfidelitydiscs.nl de Knosti Disco-antistat platenreiniger. Het kostte nog minder dan een 10e van het bedrag van dat dure electrische apparaat dat ik ergens had gezien.

Toen ik op YouTube.com ook nog een instructiefilmpje (zie filmpje hieronder) tegenkwam, dacht ik: "Dat moet ik hebben!" Zo gezegd, zo gedaan en dus besteld. Vandaag ontving ik de platenreiniger al in huis, dus dat is een snelle service! Helemaal perfect.

Knosti Disco Antistat platenreiniger:


Nu was ik toch wel benieuwd of het inderdaad zo goed werkte als het instructiefilmpje beloofde. Maar.....ik geloofde bijna mijn eigen ogen niet. Het werkte nog ook!

Ik had de Elvis LP box gereed gelegd en de LP's heb ik stuk voor stuk behandeld. Ze waren dus ècht ècht ècht smerig, in die zin dat ik dacht: "Dat krijg je nooit meer schoon", maar het reinigingsapparaat is net toveren met Hans Klok....het vuil was in mum van tijd verdwenen! Ik zit hier echt GEEN reclame praatje te houden of zo, maar de reiniger werkt dus echt. De LP's zijn weer brandschoon en zien er als nieuw uit!

Ze staan nog in het droogrekje, maar ze zullen onderhand wel droog zijn.
Dus...morgen maar eens op de platenspeler uitproberen hoe ze klinken na de reinigingsbeurt (vóór de reinigingsbeurt durfde ik de LP's niet eens op de platenspeler te leggen, zo vies waren ze). Absoluut geen spijt dus van deze aankoop. Beslist aanradertje voor mensen die veel vinyl in huis hebben en/of verzamelen. Het is misschien even wat handwerk en af en toe een beetje geknoei met de reinigingsvloeistof, maar.....wel stukken goedkoper dan die dure machines (en het werkt even zo goed!), dus daar heb ik een beetje handwerk dan wel voor over. Ik ben dik tevreden over dit product!

donderdag 19 februari 2009

Over geluidsdragers en het orderen ervan

cd en muzieknootDe laatste tijd valt het me op dat zodra "jongeren" (dat zijn dan meestal mensen van begin 20 of jonger) het over hun "muziekcollectie" hebben, zij het eigenlijk 9 van de 10 hebben over mp3's op hun i-pot, mp3 speler, computer enzovoort. Een muziekcollectie betekent tegenwoordig blijkbaar het verzamelen van digitale muziekbestandjes.

Er wordt gefluisterd dat de "compact disc", oftewel de cd, in de nabije toekomst een steeds "zeldzamer verschijnsel" zal worden.... Ik als 30 plusser kan me daar eigenlijk heel weinig bij voorstellen. Komt er dan eventueel iets voor die cd terug of wordt muziek in de toekomst daadwerkelijk niets meer en niets minder dan een "digitaal bestandje"? De single wordt al een hele poos niet meer uitgebracht door platenmaatschappijen. Tegenwoordig kun je zo'n liedje uit de hitparade dan "downloaden" via het internet.

Nogmaals...ik kan me er eigenlijk zo weinig bij voorstellen. Wat voor een plezier kun je in vredesnaam beleven aan slechts digitale bestandjes, die je....als je ze "zat" bent, blijkbaar ook weer met het grootste gemak van je schijf wist? Waar is dan de "emotionele waarde" bij muziek gebleven? Ik, als 30 plusser, heb toch meer behoefte aan een "fysiek" schijfje met muziek erop, dan een digitaal bestandje dat je alleen maar kunt luisteren, maar verder dus niet kunt "vast pakken", bekijken, informatie over de artiest/muzikanten lezen enzovoort.

vinyl recordIk ben natuurlijk opgegroeid in het vinyl tijdperk. Vroeger kreeg ik dan als kind zakgeld van mijn ouders en als ik dan een bepaalde plaat wilde hebben, moest ik daarvoor sparen (af en toe kreeg ik natuurlijk wel eens wat). We woonden vroeger op Overvecht (Utrecht) (we zijn in 1980 naar Nieuwegein verhuisd en na 1980 is er heel erg veel veranderd daar, het is er al lang niet meer zo als "toen") en toen had je op het winkelcentrum de "Vendex" (later werd het geloof ik nog een keer Torro en nu is het een hele grote Albert Heijn winkel geworden). De Vendex Foxy Get offwinkelketen bestaat volgens mij in zijn geheel niet meer, maar.....ik kan me wel herinneren dat ze een aparte "platenafdeling" hadden. Of....de oude "Max van Praag" winkel, die inmiddels ook niet meer bestaat. (ik kan me nog herinneren dat mijn broertje - 3 jaar jonger dan ik - een bepaalde single wilde hebben, maar hij wist geen titel of hoe de band heette. Hij moest toen voor de toonbank het liedje voorzingen! Hilarisch! Zie je het gebeuren? Het bleek toen om het singletje "Get off" van de groep Foxy te gaan....)

Het jammere is dat dit soort platenwinkels steeds meer uit het straatbeeld verdwijnen. Zelfs een befaamde muziekwinkel als Boudisque uit Amsterdam heeft geruime tijd terug zijn deuren moeten sluiten, omdat men het financieel niet meer redde. Dit heeft natuurlijk ook wel o.a. te maken met het downloaden, dus mensen kopen minder. Ook 2e hands platenwinkels hebben het steeds moeilijker.
Natuurlijk heeft het er ook mee te maken dat, naast dat er veel gedownload wordt, er wel degelijk cd's verkocht worden, alleen....via internetwinkels, dus...mensen hoeven niet meer persé de deur uit om hun favoriete cd te kopen.

koptelefoonVroeger had je bij V&D bijvoorbeeld bij de toonbank een hele reeks koptelefoons, zodat mensen de plaat naar keuze eerst konden luisteren, voordat ze hem daadwerkelijk zouden aanschaffen. Dan zag je een hele reeks mensen gezellig naast en met elkaar muziek luisteren. Als ik tegenwoordig bij Free Record Shop binnenloop, zie ik dat er nog maar 1 koptelefoon is. Ook dat is dus veranderd.
Bij diezelfde winkel zie je steeds meer videogames, dvd's en andere gadgets, zoals T-shirts, lege cd doosjes enzovoort verschijnen en er liggen naar verhouding steeds minder cd's in de schappen. (en dus móet je dan vaak wel uitwijken naar internet om aan bepaalde cd's te kunnen komen)

platenbeursToch....als ik dan bijvoorbeeld op zo'n platenbeurs, eens in de zoveel maanden, lekker door zo'n bak met platen sta te bladeren, dan zou ik soms heel graag willen dat die ouderwetse platenwinkels van vroeger weer zouden terug komen.
Bij vinyl heb ik dat nog meer eigenlijk dan bij cd's. Vinyl is anders, vinyl "leeft", vinyl kun je zelfs ruiken (probeer dat maar eens bij cd's, dat lukt je echt niet), vooral bij LP's zijn de ontwerpen van de hoezen vaak véle malen mooier en gedetailleerder dan zo'n klein rotboekje van een cd.
Daarbij heb ik dan eigenlijk iets meer voorkeur voor "oud" vinyl, want.....er worden tegenwoordig nog wel in kleinere oplages weer vinyl platen gemaakt, maar ik merk toch dat de kwaliteit van het vinyl vaak iets minder is en vaak ook minder mooi afgewerkt is dan bij oude vinyl platen, die vaak ook wat dikker zijn qua materiaal enzovoort.

Veel mensen hebben hun platen van vroeger weggedaan. Sommigen hebben daar spijt van, anderen weer niet. Ik heb mijn platen van vroeger altijd bewaard. Ik heb het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen om het weg te doen. Wat ben ik nu blij dat ik alles nog heb, want sommige platen blijken inmiddels zelfs enigszins in waarde te zijn gestegen, dus als ik dat nu allemaal zou moeten aanschaffen, dan zou dat niet meer te doen zijn! Al zegt de waarde van een LP of ander vinyl me eigenlijk nooit zoveel, het gaat met uiteindelijk toch gewoon om de muziek.

Zoals gezegd heb ik vrijwel al mijn vinyl altijd goed bewaard. Sterker nog, ik koop er nog regelmatig platen bij. Soms via internet (2e hands), via beurzen etc.
Dat betekent ook dat mijn verzameling nog steeds groeiende is.
Mijn platenverzameling staat op zolder in stellingkasten. Ik weet persoonlijk niet of dit een blijvende goede oplossing is, dus misschien dat ik in de toekomst nog weer eens moet gaan uitkijken naar een ander opbergsysteem.

Mijn vinyl omzetten naar mp3 bestanden en dan de platenverzameling wegdoen om ruimte te scheppen? Never! Zet dat maar uit je hoofd, want dat gaat dus gewoon echt nooit gebeuren!

cassettebandjeVeel vinyl verzamelaars hebben een hekel aan cd's. Ik heb er geen hekel aan en ik haat ze ook niet. Soms vind ik de doosjes wat onhandig, omdat ze sneller stuk gaan, maar....eigenlijk heb ik de cd altijd als een soort van vervanger gezien voor het ouderwetse cassettebandje. Je kunt ermee opnemen, het is handig om mee te nemen in de auto (dat zal je met een lp nooit lukken natuurlijk).

In het begin had ik cd's voldoende voor een klein rekje. Toen kwamen er een soort van grote zwarte cd-bakken. Toen een soort van ijzeren cd-toren. Later hebben we nog eens een ladekast gekocht, omdat die bakken niet meer voldeden, maar.....ook die ladekast werd natuurlijk te klein, oftewel......de verzameling groeide en groeide....dus waar laat je dan alles op een gegeven moment?

Dan krijg je soms reacties als "Heb je nu nog niet genoeg cd's dan?" Ehhh...nee, ik vrees dat ik toch teveel muziekfanaat ben die zoveel mogelijk muziek in huis wil verzamelen, zowel oude als nieuwe muziek.

cd rekOp dit moment staan er 5 houten cd rekken van Ikea van de Benno serie. Alle rekken zijn propvol. In elk rek kunnen ongeveer 180 cd's, maar....ik prop ze ook nog vaak bovenop ertussen in de vakjes, dus er zitten daar sowieso meer dan 900 cd's in.
Maar...dan zitten er ook nog 2 volle lades cd's in de ladekast en in de gangkast staan ook nog heel veel cd's. Soms leg ik ook een klein stapeltje boven bij de draagbare cd speler, altijd handig voor als je boven een klusje moet doen.
Ik ben op een gegeven moment maar gestopt met tellen, maar ik weet wel zeker dat ik meer dan 1000 cd's heb zo langzamerhand en de verzameling is nog steeds groeiende (en nee, ik heb nog steeds nooit genoeg!).

cd dividersIk heb ze eigenlijk altijd zowel op alfabet als op genre georderd.
Sinds kort heb ik via via van die A t/m Z cd dividers ontdekt. Ik wist eigenlijk niet eens dat ze bestonden. Ik heb ook altijd veel met kartonnetjes gewerkt voor wat betreft het genre, maar deze cd dividers ben ik wel heel erg tevreden over. Ik vond ze in 1e instantie qua prijs niet zo voordelig, maar ik ben toch wel blij ermee dat ik ze toch aangeschaft heb. Je kunt nu (vooral 's avonds, als het iets donkerder is) toch sneller de juiste letter vinden in een steeds groter groeiende cd collectie.

Het schijnt dat ze ook voor LP's bestaan, dus wie weet in de toekomst....

Mijn "droom" is om nog eens een volledige kamer te hebben waar grote rekken cd's en lp's e.d. staan. Een soort bibliotheek, maar dan met geluidsdragers. Helaas heb ik daarvoor geen kamers genoeg in huis, maar wie weet wat de toekomst brengt.
Nu staan er overal in huis losse gedeeltes van de hele verzameling, dus de hele verzameling bij elkaar in 1 ruimte zou fantastisch zijn!

Voorlopig moet het "opbergen" nog even op de huidige manier......

dinsdag 17 februari 2009

Oorsprong van liedjes deel 1

vinyl platenZo heel af en toe moet ik bijna noodgedwongen toch wel toegeven dat ik, om het even heel plat uit te drukken, een "ouwe muts" aan het worden ben. Ik ben op het moment van dit schrijven 37 jaar en eigenlijk is dat helemaal niet oud (toch?), alhoewel.....die 40 komt toch wel akelig dichtbij zolangzamerhand, ahum....

Ik zal niet zeggen dat ik "precies dezelfde" ben als toen ik bijvoorbeeld 17 jaar was. Op sommige basispunten misschien wel, maar op heel veel punten toch ook niet. Dat lijkt me echter ook heel logisch, want het zou raar zijn als je in 20 jaar geen levenservaring opdoet en dat dit je vormt. Natuurlijk merk je ook dat je ouder wordt wanneer je zelf kinderen hebt en merkt hoe hard die eigenlijk groeien.

Don Henley vinyl singleEchter merk ik het soms ook aan muziek dat ik toch echt wel wat ouder word.
Als 30 plusser heb ik natuurlijk sowieso het hele vinyl tijdperk aan den lijve ondervonden en heb dit over zien gaan naar cd's, mp3's, i-pots en noem het maar op. Maar.....er is nog iets anders en wellicht dat anderen een dergelijke situatie ook herkennen?
Stel...je zit op kantoor en de radio staat aan. Een bepaald liedje (in mijn geval was dit ooit een keer bijvoorbeeld "Boys of summer", uitgevoerd door DJ Sammy, 2002) wordt gedraaid en jij roept: "Nou, ik hoor eigenlijk liever het origineel" (Het nummer is oorspronkelijk van Eagles frontman Don Henley, 1 van mijn meest favoriete nummers ooit, maar dan inderdaad wel in de oorspronkelijke versie) (Ik heb destijds ook Don Henley's solo album "Building the Perfect Beast" - uit 1984 - gekocht, puur vanwege dit nummer!). Vervolgens krijg je dan een reactie van een enigszins jongere collega (generatiekloof?): "Het origineel? Dit is een nieuw nummer hoor!" Vervolgens moet jij dan weer uitleggen dat dit een "cover" is, enzovoort, bla bla bla.... (Op zulke momenten kan ik me dan inderdaad wel eens een "ouwe muts" voelen, ha ha)

Kijk hieronder de filmpjes van een cover en het origineel van "Boys of summer";

DJ Sammy ~ The Boys Of Summer:


Don Henley - Boys of summer (niet de originele videoclip, maar wel een live optreden van Don Henley in 2000):


Michael JacksonHetzelfde verhaal gaat op als je op een gegeven moment een plaat hoort, die blijkbaar ook nog op nummer 1 staat in de hitparade op dat moment (Ik weet niet wat het is...vroeger wist ik bijna alle nummers van de Top 40, maar dat zou ik tegenwoordig echt niet meer weten! Ook een kwestie van ouder worden???), zoals bijvoorbeeld een Rihanna met Don't Stop The Music en je meldt aan je kinderen dat dit nummer eigenlijk helemaal niet origineel is, omdat er een sample van Michael Jackson's Wanna be startin' something in verwerkt is. (er gaat echter ook een verhaal rond dat de versie van Michael Jackson eigenlijk ook alweer niet origineel is, omdat de 75-jarige jazzartiest Manu Dibango beweert dat er in Wanna be startin' something muziek is verwerkt die hij geschreven zou hebben, al blijft dit een twijfelachtig verhaal. Ik heb er eigenlijk nooit wezenlijke voorbeelden van gehoord, dus ik kan dit niet objectief beoordelen of er eventueel wel of niet een kern van waarheid in zou zitten)

Maar....is dat fragmenten "lenen" en gebruiken voor "nieuwe" muziek dan slechts iets van de laatste tijd? Nee! Ik ben ervan overtuigd van niet! Eigenlijk is het altijd al geweest, zolang er al muziek gemaakt wordt. Het is van alle tijden en in alle vormen aanwezig.

Shocking BlueNeem nu bijvoorbeeld het nummer "Venus" van Shocking Blue. Dit zou geschreven zijn door Robbie van Leeuwen. Het nummer werd nooit een nummer 1-hit in Nederland, maar behaalde in december 1969 wel de toppositie in Amerika. Als enige Nederlandse popsong stond het driemaal op één in de VS: in 1980 nog eens in de versie van de Britse meidengroep Bananarama en een jaar later als onderdeel van de Stars On 45-medley van producer Jaap Eggermont.
Muziekkenner Leo Blokhuis onthulde echter ooit eens op televisie dat het welbekende gitaarloopje en delen van de zangmelodie zijn afgekeken van The Banjo song van The Big Three uit 1963.

Bekijk en luister hieronder de filmpjes van beide nummers en vergelijk;

The Big Three - The Banjo Song (Oh, Suzzana):


Venus by Shocking Blue:


Uiteraard dateert het "lenen" van muziek ook nog wel van vóór Shocking Blue. Er zijn vast voorbeelden te over.

Leo BlokhuisIk mag bijvoorbeeld altijd graag luisteren naar de "muziekgeschiedenis" verhalen van Leo Blokhuis. Hoe die man van zo ontzettend veel liedjes heel vaak de oorsprong weet te achterhalen, dat vind ik dus echt geweldig. Nummers waarvan je jaren lang dacht dat bepaalde artiesten dit zelf hadden geschreven, blijkt dan opeens heel ergens anders vandaan te komen en soms is de "oorspronkelijke" versie dan ook alweer "geleend" van iemand anders. Soms echt verbijsterend en ik kan ook nooit genoeg krijgen van dit soort verhalen. Jammer genoeg is de Top 2000 (waar Leo Blokhuis dit soort verhalen meestal in vertelt) altijd maar alleen aan het einde van ieder jaar. Van mij zou Leo Blokhuis zijn eigen muziekprogramma mogen krijgen en nog veel meer van dit soort verhalen mogen vertellen.

Ik vrees alleen dat dit soort muziekprogramma's haast geen poot aan de grond zullen krijgen in televisieland. Het programma "Popquiz á gogo", waar de televisie uitzending van de Top 2000 eigenlijk uit voort vloeit, mocht ik ook altijd graag zien, maar ook dit is alweer weg bezuinigd.
Soms verlang ik terug naar de tijd dat er nog programma's werden uitgezonden als Toppop, Countdown, Popformule 1, Nederland Muziekland etc. Er is blijkbaar geen geld meer voor dit soort programma's. Het naar Nederland laten halen en laten optreden van artiesten in studio's is waarschijnlijk veel duurder dan videoclips uitzenden.
Begin jaren 90 presenteerde Marcel de Groot (zoon van Boudewijn de Groot) het muziekprogramma "Music scene" voor televisie met de vaste rubriek "De platenkast", dat dan weer gepresenteerd werd door Jan Rot. Het was mijn favoriete onderdeel van dat tv programma. Het programma had voor mij nog wel jaren mogen doorgaan, maar....ook aan dit programma kwam natuurlijk op een gegeven moment een einde.


Joe SatrianiMaar....in hoe verre worden muziekstukken "geleend" en in hoe verre is het dan plagiaat? Neem nu het vrij recente voorbeeld van de het nummer "Viva la vida" van Coldplay en de aanklacht van gitarist Joe Satriani die beweert dat er fragmenten van het Coldplay nummer zijn gekopieerd van zijn nummer "If I could fly", van de cd "Is there love in space".
De muziek van Joe Satriani ken ik al een aantal jaren en ik ben zelfs ooit eens bij een optreden van hem geweest in Ahoy Rotterdam. Ik kocht ooit zijn cd "Flying in a blue dream" met het wondermooie "Always with me, always with you", zie hieronder een video van een live optreden.

Joe Satriani - Always With Me, Always With You (Live):


Ondertussen hebben we in de loop der jaren meer muziek van Joe Satriani in huis verzameld, want mijn man is gitarist (een grote fan van gitaristen als Joe Satriani, Steve Vai etc.). Ik "ken" de muziek dus wel, omdat ik er o.a. mee te maken krijg in bijvoorbeeld de auto als we ergens naartoe op weg zijn. Alleen heb je op een gegeven moment zoveel muziek in huis, dat ik niet altijd meer alle details van ieder liedje in mijn geheugen heb bewaard. Dus de vergelijking van de muzikale fragmenten tussen Joe Satriani en Coldplay had ik tot voor kort geleden nooit echt gemaakt.

ColdplayDe muziek van Coldplay is me de laatste jaren pas opgevallen. Ik zag wel eens een videoclip op tv en vond de muziek wel interessant. Ik heb de muziek echter nooit echt "origineel" gevonden, omdat ik altijd in de verte wel hier en daar wat "herkenbaars" hoorde, al kon ik nooit helemaal goed thuisbrengen wat, hoe en waar. Maar goed....dit geldt natuurlijk voor zoveel muziek en voor zoveel bands, dus op zich vind ik dat niet echt een kwalijk iets of zo. Originele muziek bestaat in mijn ogen sowieso niet, want alles is eigenlijk al wel een keertje gedaan zo onderhand.

Een liedje componeren is natuurlijk best een redelijk intensief en soms ook ingewikkeld proces. Probeer maar eens iets te verzinnen dat iemand anders nog nooit verzonnen heeft. En....dan moet je inderdaad ook nog uitkijken dat je niet ooit eens iets in je onderbewuste iets hebt opgeslagen, waarvan je later denkt dat je het zelf hebt verzonnen, want dan heb je natuurlijk vroeg of laat toch een probleem.

Maar....is dit ook het geval bij Coldplay en Joe Satriani? Ik heb er mijn twijfels over of het allemaal wel zo "toevallig" is. Het is namelijk niet een klein fragmentje dat overeenkomt, nee....het is gewoon echt een redelijk groot fragment dat mijns inziens wel degelijk overeen komt.
Kijk en luister het filmpje (met fragmenten van beide nummers door elkaar heen, zelfs de toonhoogte komt overeen!) hieronder en oordeel zelf;

Coldplay vs Joe Satriani:


De muziekgeschiedenis geeft telkens opnieuw voorbeelden van "geleende" muziekfragmenten. In veel gevallen is er ook wel netjes betaald voor de auteursrechten, in sommige gevallen nooit, omdat het soms op een hele slimme manier verpakt is, zodat het mensen in het algemeen soms niet eens opvalt (behalve misschien alleen de echte "kenners").

Coldplay heeft met "Viva la vida" wereldwijd nummer 1 hits gescoord en heeft onlangs zelfs enkele awards gewonnen. Maar....als men zoveel prijzen verdient en waarschijnlijk ook miljoenen heeft verdiend aan dit nummer en het blijkt achteraf waarschijnlijk toch een soort van "gejat" te zijn, dan geeft dit ergens toch wel een beetje een bittere nasmaak.

Maar zoals ik al zei, er zijn meer artiesten die zich "schuldig" maken aan bovengenoemde praktijken, het komt vaker voor dan we denken. Daarover echter een volgende keer meer.....

zaterdag 14 februari 2009

Lisa Dalbello

In deze blog wil ik graag weer eens een grote muzikale held naar voren schuiven, of eigenlijk moet ik zeggen "heldin", want het gaat om een "zij": Lisa Dalbello, geboren in 1958 te Toronto (Weston), Canada.

Ik hoorde haar muziek voor het eerst zo rond midden jaren 80. Haar stem heeft een kracht en expressie die je maar zelden tegenkomt. Ik ken ook eigenlijk bijna niets vergelijkbaars. Lisa Dalbello heeft iets unieks. Bij het nummer "Heavy boots" van haar album Whore uit 1995 deed de klankkleur van haar stem me in sommige passages een enkele keer aan Tina Turner denken, maar verder is haar stem vooral eigenzinnig.

Liselotte HegtWel bespeur ik een enkele keer een soort van "immitatie" van zangeressen die duidelijk zijn beïnvloed door Lisa Dalbello, zoals bijvoorbeeld Liselotte Hegt (in sommige fragmenten van tracks op haar Myspace pagina duidelijk hoorbaar) van de Nederlandse band DIAL. Liselotte Hegt, of "Lilo" voor bekenden, is een naam die redelijk bekend is binnen de Rock- en Metalwereld hier in Nederland. Zij speelde ooit in de Nederlandse metalband Cirrha Niva, schrijft voor hèt Nederlandse metalmagazine "Aardschok" en maakt tegenwoordig ook deel uit van de band van de Nederlandse hardrockzanger Robby Valentine.
Liselotte Hegt is overigens weer een dochter van Nico Hegt, gitarist/zanger/oprichter van het Nieuwegeinse (plaatsgenoten dus) combo Never Mind. Liselotte maakte bovendien vanaf 1989 t/m 1992 ook deel uit van het combo van haar vader. Nico Hegt nam in 2001 afscheid van het combo Never Mind.

Om terug te komen bij Lisa Dalbello, eigenlijk heeft ze (helaas) niet zoveel solo platen gemaakt (jazeker, ik praat nog over het vinyl tijdperk, alhoewel er later ook wel cd's te verkrijgen waren, maar....met mate).
Ze heeft altijd hele eigenzinnige muziek gemaakt, waardoor het "commercieel" eigenlijk heel erg moeilijk lag. Je houdt ervan of niet. Voor heel veel mensen is haar muziek gewoon te "extreem". Persoonlijk ben ik altijd wel heel erg een liefhebster van haar muziek geweest, omdat het gewoon ontzettend goed in elkaar steekt. (daarbij schrijft ze niet alleen alle nummers, maar speelt ze ook eens bijna alle instrumenten zelf!) Ik heb altijd gevonden dat Dalbello een ten onrechte te ondergewaardeerd artieste is geweest.

Als mensen Dalbello al kennen (want dat zijn er, is mijn ervaring, nooit zoveel), kennen ze meestal alleen de hit "Tango" uit 1987. Eigenlijk vind ik dat persoonlijk altijd een beetje jammer dat het nummer "Tango" dan als "boegbeeld" fungeert van waar ze mee bekend is geworden, want persoonlijk vind ik dit liedje totaal NIET representatief voor de rest van al haar werk.

Dalbello - Tango:


Er is helaas weinig te vinden van Dalbello. Toch heb ik via internet wat dingen weten op te sporen. (al staan er prachtige juweeltjes op cd's die ik in huis heb, die helaas nergens op internet terug te vinden zijn)

Misschien kennen jullie het liedje "Close to you" van Queensryche van het album Rege For Order uit 1986.....

Gonna Get Close To You - Queensryche:


....dit is echter een cover, want de eigenlijke "auteur" van dit nummer is Dalbello, afkomstig van haar album Whomanfoursays uit 1984. Op de clip hieronder kun je de oorspronkelijke versie horen:

Gonna Get Close To You - DALBELLO:


Dit is iets van haar latere werk, het nummer heet "Eleven" van haar album Whore uit 1995:

Dalbello - eLeVeN:


Geen echte videoclips, maar wel met geluid:
- Wait for an anwer: http://www.youtube.com/watch?v=c7Z_TdxFaFQ
- Why stand alone: http://www.youtube.com/watch?v=X4EBMqmLdII

Een Myspace pagina: http://www.myspace.com/dalbellomusic
Nog een andere Myspace: http://www.myspace.com/lisadalbello
Dit is de officiële Dalbello Myspace: http://www.myspace.com/voxpopgirl

Hier nog een hele mooie fansite: http://dalbello.4x2.net/

Dalbello op Rockpalast met wat links naar interessante sites: http://www.rockpalastarchiv.de/concert/dalbello.html

Maar zoals ik al zei: ik heb cd's thuis waar eigenlijk nog veel mooiere stukken op staan. Eigenlijk kun je stellen dat de muziek die Dalbello maakt over het algemeen redelijk ontoegankelijk is. Ze maakt muziek waar je echt in moet duiken als het ware, waar je moeite voor moet doen om naar te luisteren, en.....heel veel mensen hebben daar gewoon geen zin in, zeker Nederlanders niet, die willen liever "hapklare lalalalala brokken", als je begrijpt wat ik bedoel (ooit was bijvoorbeeld het nummer "Poing" van The Rotterdam Termination Source een grote hit hier in Nederland, sterker nog het werd nummer 1 in de hitparade, dus dat geeft ongeveer aan wat wij hier in Nederland mooi vinden.....) (is op zich ook niets op tegen, maar....zodra het om muziek gaat met iets meer diepgang, wordt het toch al snel iets lastiger...).

Eigenlijk zijn juist de hele eigenzinnige niet voor de hand liggende muziekstukken van Dalbello juist het meest favoriet bij mij. Veel tracks hebben een geheimzinnige sfeer, op sommige tracks krijst ze zelfs als een heks....ik vind het dus heel erg knap hoe ze die nummers neerzet (dus voor wat dat betreft is "Tango" inderdaad volstrekt NIET representatief)

Wat ik jammer vind (maar goed, het mens moet natuurlijk ook brood verdienen) is dat ze zich later vooral is gaan toeleggen op het schrijven van muziek voor radio- en tv commercials..... Ik ga toch liever voor de wat "ingewikkelder" muziek, ben ik bang....en niet de commerciële goed in het gehoor liggende reclamedeuntjes.....

album whomanforsaysEnkele interessante tracks van haar album "Whomanfoursays" (uit 1984) zijn bijv. naast "Gonna get close to you" en "Wait for an answer" ook "Devious Nature", "Cardinal sin", "Guilty by association".



album SheHet nummer "Tango" kwam van het album "She" uit 1987. Black on Black is een schitterend nummer (en ook ooit gecoverd door HEART), maar eigenlijk is dat hele album gewoon 1 juweeltje; Babydoll, Talk to me, Danger danger, Imagination, Immaculate eyes, etc. Beslist een luisterbeurtje waard als je het nog niet kent!


Heart-Black on Black II:


album WhoreZe heeft in 1995 nog het album "Whore" afgeleverd, waarop ik "Heavy boots" een heel sterk nummer vond. Ook "Eleven" komt van dat album af. De media omschrijft het album als "geflopt"....maar.....het hangt er natuurlijk vanaf hoe je het bekijkt. Want ook alle andere Dalbello albums waren commercieel gezien nooit echt een grote klapper en de nummers hebben nooit echt hitparades gehaald of i.d. Voor mensen die liever naar hapklare popmuziek luisteren is dit volstrekt niet interessant.

Alleen is er daarna nooit meer een album afgeleverd....en eerlijk gezegd zit ik nog steeds te wachten op een nieuwe knaller van zo'n cd, maar ik vrees dat ik dan heel lang kan wachten....

album VictorIn 1996 heeft Dalbello nog als gastzangeres meegewerkt aan het album "Victor" van Rush gitarist Alex Lifeson met het nummer "Start today".

Verder was zij gastzangeres bij o.a. Duran Duran’s John Taylor en Boz Scaggs ("Miss Sun" van zijn album "Hits" uit 1980), haar stem was te horen op platen van Cher, Heart, Alice Cooper, Patti LaBelle, Toto, Nena (voor wie ze een gehele vertaling voor een album schreef) en Canadese artiesten Rough Trade, Kim Mitchell en Glass Tiger.

De muziek van Dalbello is door diverse artiesten gecoverd:
Melissa Manchester coverde "Pretty Girls" in 1979.
Heart coverde "Wait For An Answer" en bracht een eigen versie van "Black on Black", met als titel "Black on Black II".
Queensrÿche coverde "Gonna Get Close to You".
Hauteville coverde "Immaculate Eyes".
Julie Masse coverde "Devious Nature".
Heaven's Gate coverde "Animal".
Het nummer "Dont Get Mad Get Even" is opgenomen in 1983 door de Canadese Metal band Helix op hun 3e album No Rest for the Wicked.

In 1995 kwam dus Dalbello's laatste solo album uit. Sindsdien is zij componist en producer geweest voor diverse artiesten, zoals bijvoorbeeld Heart, Julian Lennon, Nena, Patti LaBelle, Bryan Adams enzovoort.

Tegenwoordig lijkt Dalbello zich voornamelijk bezig te houden met het schrijven van commercialmuziek (reclames) ...., zoals bijvoorbeeld het nummer "Faith In You (With All Your Heart)" voor de reclame van Ford Focus. Ook spreekt zij bijvoorbeeld spotjes in.

Dalbello collageNatuurlijk moet ook Lisa Dalbello haar brood verdienen, zoals ik al eerder schreef in dit stuk, maar als ik zie dat iemand met zoveel talent zich nu alleen nog maar bezig lijkt te houden met dit soort commerciële dingen, dan moet ik daar maar niet teveel aan denken.....want eigenlijk word ik daar eerlijk gezegd toch wel een beetje triest van.

Diep van binnen hoop ik stilletjes dat Lisa Dalbello vandaag of morgen de commerciële bezigheden eventjes zou laten voor wat het is en haar muzikale artistieke talent weer daadwerkelijk ècht gaat gebruiken voor een eigen solo album. Naast alle computergestuurde muziek van tegenwoordig heb ik dringend weer eens behoefte aan èchte pure muziek. Dat zou héél prettig zijn!

vrijdag 13 februari 2009

I'm a loser - The Beatles

busAfgelopen donderdagmiddag stapte ik, na het werk, in de bus, op weg naar huis. Hoewel het de hele week redelijk druilerig weer was geweest, scheen op dat moment sinds maanden eindelijk weer eens een heerlijk zonnetje (en dat voor februari!). Een medepassagier vroeg zelfs of de verwarming in de bus uit mocht.

Onmiddellijk viel me op dat de buschauffeur muziek aan had staan in de bus. Iets dat eigenlijk vrijwel nooit voorkomt. Je kunt je afvragen of een buschauffeur van een openbaar vervoer bedrijf dit zomaar mag doen en je kunt ellenlange discussies houden of passagiers zich hieraan zouden kunnen storen of niet, of dit het openbaar vervoer bedrijf wel of niet een "professionele uitstraling" bezorgt en ga zo maar door. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik de juiste persoon zou zijn om in zo'n discussie te mengen of deel te nemen, omdat ik waarschijnlijk niet echt objectief zou kunnen blijven. Ik ben natuurlijk toch iemand die persoonlijk heel erg op muziek reageert, ik voel me er vrijwel altijd comfortabel bij (tenzij het echt muziek is die ik verschrikkelijk vind) en voor wat verschillende muziekstijlen betreft, heb ik ook nooit echt duidelijke grenzen, want ik luister eigenlijk naar vrijwel alles.

I love musicEr zijn mensen die zich soms ergeren aan het feit dat er bijna overal wel muziek te horen is: in winkels, in sportscholen, als je in de wacht staat tijdens een telefoontje aan 1 of andere instantie, café's, ga zo maar door. Sommige mensen ervaren het echt als een soort van "terreur". Natuurlijk heeft iedereen recht op zijn of haar mening, maar....eerlijk gezegd kan ik me er nooit zo erg druk over maken. Natuurlijk krijg je in openbare ruimtes dan te maken met muziek dat misschien niet altijd jouw smaak is (al zal de muziek die in openbare gelegenheden wordt gedraaid toch doorgaans wel "middle of the road" muziek zijn, dus waarschijnlijk nooit hele extreme muziek).
O.k....je hebt er niet om gevraagd en misschien zijn er mensen die vinden dat ze dit soort muziek dan verplicht opgedrongen krijgen of zoiets dergelijks, maar....volgens mij ziet het hele leven er zo uit? Dat je soms met dingen of mensen te maken krijgt dat niet altijd jouw eigen keuze zou zijn geweest, maar waar je dan toch mee om dient te gaan.
Op je werk krijg je te maken met mensen waarvoor je in 1e instantie misschien nooit zou kiezen om in het dagelijks leven mee om te gaan, maar je moet er wel mee werken, dus....dan is het een kwestie van "take it or leave it". Als je in de tram of bus zit, zitten er soms ook types naast of tegenover je waar je van griezelt, waar je jezelf aan kunt irriteren, waar je nooit persoonlijk voor zou kiezen enzovoort, maar....we zullen het toch met elkaar moeten doen (tenzij het boek "Alleen op de wereld" het enige boek is dat je ooit gelezen hebt???).

radio luisterenIk ben dus nogal gevoelig voor muziek in mijn omgeving. Het is dat het niet mogelijk is op mijn werk, maar het liefst zou ik ook daar gewoon muziek om me heen hebben middels een radio of iets dergelijks. Als ik thuis bepaalde klusjes aan het doen ben, zoals huishoudelijk werk (niet echt een hobby, maar het moet nu eenmaal gebeuren) of andere dingen, heb ik vrijwel altijd een radio aan staan of draai een cd. Op alle verdiepingen in huis staan wel apparaten waar muziek uit komt: beneden een gewone stereotoren (al redelijk gedateerd, maar...hij doet het nog...) en tevens ook platenspeler (plus de jukebox natuurlijk of eventueel de mp3's uit de computer), op de 1e verdieping een draagbare radio/cd/cassette speler, op zolder een redelijk eenvoudige platenspeler waar ook radio op zit (je hebt natuurlijk niet zo'n berengeluid, zoals beneden met een stereotoren, maar het voldoet....ik kan muziek horen en dat vind ik prima zo).

Dus....na tientallen busritten met tientallen chagrijnige buschauffeurs, met duizenden medepassagiers die doelloos en met een lang gezicht voor zich uit staren (vooral 's morgens vroeg, al die chagrijnige medereizigers in de tram bijvoorbeeld, die op weg zijn naar het werk enzovoort, ik háát het!), vind ik dan dus zo'n buschauffeur (die zich misschien niet aan de regels houdt, zijn openbaar vervoer bedrijf geen professionele uitstraling geeft en misschien tevens geen rekening houdt met de passagiers etc., whatever) echt een lot uit de loterij en een zéér welkom individu die eindelijk eens de wereld van chagrijnige passagiers verblijdt met een letterlijke vrolijke noot.

Mede doordat de zon eindelijk weer eens scheen en er eigenlijk niet zoveel passagiers in de bus zaten, had het bijna iets van zo'n sfeer dat je waarschijnlijk alleen in een busrit zou kunnen meemaken in 1 of andere gammele bus (waarvan je jezelf afvraagt of hij wel blijft rijden en of het technisch allemaal wel in orde is) in warme exotische buitenlandse oorden als misschien wel Suriname of Jamaica of zoiets dergelijks. Ik ben daar nog nooit geweest, maar....zo'n soort beeld riep het een beetje bij me op omdat het toch een beetje die sfeer had.

EaglesDe muziek die op stond was vrolijk. Geen hele extreme muziek, zoals heavy metal of zwaar klassieke muziek of zoiets dergelijks, maar gewoon hele vrolijke gemakkelijke muziek. De tekst die ik verstond was "I'm a loser" en het had iets weg van de Amerikaanse band "The Eagles", een beetje "Country" achtige muziek. Het was echter geen Eagles, maar ik kon niet precies thuisbrengen wat het dan wèl was. Ik ben dan weer nèt te bescheiden om aan de chauffeur te vragen wie de uitvoerende artiest is, dus...ik besloot op internet te gaan zoeken.

BeatlesNa de tekst "I'm a loser" in de Google zoekmachine gegooid te hebben, kwam vrijwel meteen naar voren dat het zowaar een nummer van The Beatles is uit 1964 (van het album "Beatles for Sale" uit datzelfde jaar).
Wat? The Beatles? Hoe kan het in vredesnaam zo zijn dat ik dat niet gehoord heb? Ik ben toch wel een redelijke liefhebber van Beatle muziek en met name heb ik een grote zwak voor John Lennon!
("Imagine" vind ik 1 van de best geschreven nummers ooit! Als tiener had ik zelfs - waarschijnlijk was ik 1 van de weinigen op die leeftijd - een poster van John Lennon op mijn kamer. Tijdens de zwangerschap van mijn dochter speelde John Lennon ook min of meer een rol, omdat ik veel dingen had gekocht uit de John Lennon baby artikelen serie, die eigenlijk alleen in het buitenland te krijgen zijn, dus....veel geshopt via o.a. eBay...., zoals bijvoorbeeld een schattig roze olifantje waar de melodie van "Imagine" uitkomt zodra je aan zijn staart trekt!)
Ik vond het eigenlijk schandalig dat ik in de muziek die de buschauffeur draaide dus geen Beatles had herkend!

John LennonEr is bij het nummer "I'm a loser' wel enigszins een Bob Dylan invloed hoorbaar. John Lennon wilde (en dat is in deze tekst meer dan duidelijk) niet meer schrijven vanuit de derde persoon, maar over zichzelf (Het Beatles nummer "Help!" is hier ook een goed voorbeeld van). Zomaar een liedje over een verzonnen persoon, zoals in "Run For Your Life", vond hij achteraf niet meer voldoende. Het moesten vanaf nu nummers worden over eigen ervaringen, dan was het "echt" volgens Lennon.

(Terwijl Paul mcCartney makkelijk over fictieve personen ("Eleanor Rigby" en "Father McKenzie", beide figuren uit "Eleanor Rigby", al zou McKenzie wel een verbastering voor McCartney kunnen zijn) kon blijven schrijven.)

Three doors downMaar...bij het beluisteren van de uitvoering van de Beatles wist ik eigenlijk niet helemaal zeker of ik deze versie wel gehoord had, want...Beatles zou ik toch wel zeker herkend moeten hebben? Het was wel het juiste nummer, maar misschien toch uitgevoerd door iemand anders? Ik besloot dus op zoek te gaan naar "covers". Ik vond er enkelen op YouTube, o.a. Marianne Faithfull, Three doors down (hele vette versie is dat overigens!), Sum 41 (beetje punk achtig) en natuurlijk ook de bewerking van Beck op dit nummer, die (achteraf inderdaad) heel bekend is, maar eigenlijk kom ik verder niet echt veel andere uitvoeringen tegen, zelfs niet op de Wiki pagina die enkele artiesten beschrijft die het nummer hebben gecoverd.

Ik heb nu zelfs een oproepje laten plaatsen op de website van muziekexpert Leo Blokhuis, want het lijkt me leuk om toch uit te vinden of er inderdaad meer covers van het nummer bestaan.

Als het om muziek van de legendarische Beatles gaat, zou je toch haast wel denken en verwachten dat er toch nog wel meer artiesten zouden moeten zijn die dit nummer ooit eens hebben opgenomen.

Vooral de contrast tussen de muziek en de tekst vind ik persoonlijk heel opvallend. Dat je dus heel vrolijk nota bene staat te verkondigen dat je een "Loser" bent. Het zijn combinaties waar ik zelf misschien nooit voor zou hebben gekozen en zingen dat je een "verliezer" bent, zou ik persoonlijk ook nooit echt als tekstonderwerp gekozen hebben. Misschien maakte juist die vreemde combinatie het ernaar dat ik nieuwsgierig werd naar de herkomst van het nummer (met als motiviatie "Wie verzint er nu zoiets?"....uiteindelijk blijkt de schrijver van het nummer dus 1 van mijn grootste muzikale helden te zijn, hoe hilarisch!).

Ik ben benieuwd of ik in de (nabije) toekomst meerdere uitvoerders van het nummer kan ontdekken. Voorlopig kun je hieronder genieten van een filmpje van de originele uitvoerders: The Beatles!!!

Beatles- I'm a loser and Boys (US TV Show- Shindig):

vrijdag 6 februari 2009

Nederland heeft weer een metalband minder na stoppen After Forever

After Forever
Nederland is sinds gisteren (do 5 februari 2009) weer een dijk van een metalband armer: After Forever heeft gisteren aangekondigd te stoppen met de band.

Als zangeres ben ik zelf al vrij lang actief in de "metal" muziek, dus zodra er iets interessants te volgen is op Nederlands metalgebied, dan ben ik er natuurlijk wel "bij". After Forever is ooit begonnen in 1995, dus ik heb de band wel min of meer op zien komen en uiteraard ook wel eens een live optreden bijgewoond, zoals bijvoorbeeld in Tivoli te Utrecht op 17 april 2007, met als supportact de Nederlandse band Xystus (Ook beslist de moeite waard!) en met gastoptredens van o.a. ex-Orphanage (Utrechtse band!) zanger/grunter George Oosthoek en niemand minder dan de Duitse zangeres (van de beroemde Duitse metalband Warlock) Doro.
George Oosthoek Doro
Ooit zagen we de band in dezelfde zaal optreden toen zij ook een cover van Iron Maiden speelden: "The Evil that men do". Dat deed de band echter zo voortreffelijk (met geweldige zang van Floor Jansen!) dat het publiek toen om "meer Iron Maiden" bleef roepen (dat is het "gevaar" van "covers" misschien???)

Tegenwoordig brengen veel bands/artiesten naast een cd hun album ook (weer) uit op vinyl, zo ook After Forever. Ik heb nog niet echt veel "nieuw" vinyl gekocht (omdat ik de prijzen eigenlijk schrikbarend hoog vind), maar voor After Forever heb ik toen een uitzondering gemaakt. Zowel hun album Decipher uit 2002 als hun titelloze album "After Forever" uit 2007 heb ik, naast cd, ook op vinyl/lp gekocht! Ik stond er overigens versteld van hoe "warm" het geluid is op vinyl, vergeleken met de cd. Het is misschien verbeelding, maar ik vond op 1 of andere manier dat de instrumenten veel "organischer" klonken, een wat "dieper" geluid. Ik heb dus nog steeds geen spijt van mijn aankopen.
Daarbij vond ik het ontwerp qua lay-out op de lp hoezen ook véél mooier uitgewerkt dan op het boekje van de cd! Het ontwerp kwam véél beter tot zijn recht. (dat is ook hetgeen ik "mis" bij cd's....de vaak prachtige ontwerpen die je vroeger op lp hoezen aantrof!)
hoes Decipher hoes After Forever 2007
Met de komst van toetsenist Joost van den Broek vond ik het geluid van After Forever ook wat "toegankelijker" geworden, vergeleken met voorgaande albums. Het was symfonischer en daar ben ik eigenlijk persoonlijk wel een groot liefhebber van. De muziek was melodieuzer op 1 of andere manier, wat "bombastischer".

De single "Energize me" vond ik echt een "berennummer"! (om het zo maar eens uit te drukken)

Na bijna 15 jaar heeft de band dus besloten om een einde te maken aan After Forever.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet echt helemaal vreemd opkijk van dit bericht en het eigenlijk al min of meer een tijdje heb zien aankomen.

Mede oprichter gitarist Sander Gommans was al geruime tijd ziek en andere bandleden waren ook weer bezig met andere projectjes. Zangeres Floor Jansen geeft o.a. ook zanglessen en bandcoaching. In 2008 focussen de bandleden zich op een aantal side-projects. Toetsenist Joost van den Broek componeert muziekstukken voor "Classics in Rock" en "Christmas Metal Symphony". Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Korte tijd heeft de band nog een aantal shows gespeeld zonder Sander Gommans, vanwege zijn gezondheidsklachten, maar toen bleek dat de gitarist langere tijd niet zou kunnen meespelen werd een tijdelijke stop ingelast van een jaar. Die tijdelijke stop is nu dus definitief.

Jammer, want ik had de band graag nog weer eens "live" gezien, maar dat zit er niet meer in. After Forever, jammer dat jullie stoppen, heel erg bedankt voor zoveel jaren gave muziek en optredens!

Tot slot nog een video van mijn favoriete After Forever nummer: Energize me!
(Daaronder nog een video van "The evil that men do" uitgevoerd door After Forever!)


After Forever - The Evil That Men Do:

dinsdag 3 februari 2009

The day the music died - 50 jaar geleden verongelukte Buddy Holly

Buddy HollyVandaag (3 februari) is het precies 50 jaar sinds 'the day the music died', zoals Don McLean in 'American Pie' het overlijden van Buddy Holly (echte naam: Charles Hardin Holley) omschreef.



"February made me shiver,
With every paper I'd deliver,
Bad news on the doorstep,
I couldn't take one more step.
I can't remember if I cried
When I read about his widowes bride,
But something touched me deep inside
The day the music died"

Buddy Holly
Op 3 februari 1959 vertrok een chartervliegtuigje vanuit Mason City met aan boord piloot Roger Peterson, de slechts 17-jarige Ritchie Valens, The Big Bopper en 22 jarige Buddy Holly. Het vliegtuigje startte in een sneeuwstorm, om vervolgens 16 kilometer verderop neer te storten. Alle inzittenden kwamen om bij de crash.

Ritchie Valens, The Big Bopper, Buddy Holly
Samen met Buddy Holly kwam een einde aan het rock-n'-roll-tijdperk en verloor de muziekwereld een jong genie wiens invloed op de popmuziek tot vandaag niet kan onderschat worden. De jongeman met de ziekenfondsbril zou vandaag voor nerd versleten worden, toen was hij een tieneridool.

Bekende hits van Buddy Holly zijn o.a.: That'll be the day, Oh Boy, Peggy Sue en Maybe baby.

Bekende hits van Ritchie Valens zijn Donna en La Bamba.

The Big Bopper is o.a. bekend van het nummer Chantilly Lace.

Buddy Holly met ‘Peggy Sue’:


Buddy Holly - Oh Boy!

Weer aanhouding voor diefstal jukebox

Maxim met jukebox
Tilburger Maxim Krusemijer met zijn jukebox

TILBURG - De politie heeft een 36-jarige Tilburger opgepakt die mogelijk wat te maken heeft met de diefstal van een jukebox. De man zou de gestolen jukebox hebben verkocht aan een 50-jarige stadsgenoot die zaterdag al werd opgepakt.

De jukebox werd vorige week gestolen uit een huis aan de Gouderakstraat in Tilburg. De eigenaar werd daarna getipt dat het apparaat op de veilingsite Marktplaats.nl te koop stond. Hij waarschuwde de politie, die de jukebox zaterdag terugvond.

Bron: website omroep Brabant (di 3 februari 2009)

maandag 2 februari 2009

Onze Rock-Ola 1448 ijspegel (1955) jukebox deel 4

Rock-Ola 1448 jukeboxAl jaren voordat we de Rock-Ola 1448 jukebox daadwerkelijk hebben aangeschaft, heb ik toch al het e.e.a. aan 45-toeren vinyl singles verzameld dat qua muziekgenre in een jukebox zou passen. In mijn ogen is dit dan toch muziek uit de jaren 50 of begin 60, of in ieder geval platen die Rock&Roll gerelateerd zijn.

Natuurlijk kun je ook andere stijlen muziek in je jukebox doen. Er zijn ook mensen die liever Nederlandstalige muziek of muziek uit de jaren 70/80/90 in de jukebox laten draaien. In de reguliere muziekwinkels zijn ze niet te vinden, maar sommige singles die heden ten dage in de hitparade staan worden tegenwoordig ook steeds meer weer op vinyl single uitgebracht (Via www.45toeren.nl kun je ze bijvoorbeeld vinden onder de link "Nieuw vinyl". Zo zijn er meer handelaars te vinden, gewoon even "Googelen". Nieuwe album releases worden tegenwoordig naast cd ook steeds vaker weer op vinyl geperst als lp!). Iedereen is er natuurlijk vrij in om te draaien in de jukebox wat hij/zij wil.

Omdat een jukebox bij mij persoonlijk toch meer associatie oproept met de jaren 50 en 60, heb ik er zelf voor gekozen om toch vooral muziek in de sfeer van die jaren in de jukebox te doen.

Rock-Ola wallboxDe Rock-Ola 1448 kan 120 selecties afspelen, dus er kunnen 60 singles en/of E.P.'tjes in. Dat lijkt een hele hoop, maar....in mijn geval wordt het dan toch nog puzzelen, want "Welk plaatje komt erin en welke niet", want ik zou waarschijnlijk moeiteloos nóg een jukebox kunnen vullen met singles. Omdat ik heel veel muziek mooi vind en dus ook veel verzamel, is het voor mij dus altijd moeilijk kiezen. Ik ben bijvoorbeeld een groot liefhebber van Elvis Presley, maar...om nu weer een hele jukebox te vullen met alleen maar Elvis....is ook een beetje overdreven natuurlijk. Zo heb ik van meerdere artiesten wel meerdere singles (Roy Orbison, Little Richard e.v.a.)

mijn kids voor de jukeboxAfgelopen kerst hebben we overigens ook nog een hele reeks kerst-singles in de jukebox gehad; Brenda Lee, Chuck Berry, Elvis Presley, Nat King Cole, Jim Reeves, Bing Crosby, dat soort platen.

Kerstsingles voor de jukebox is wel iets dat ik nog graag zou willen uitbreiden, dus ik kijk nog steeds goed om me heen of er her en der iets te vinden is (mocht iemand misschien nog iets op zolder hebben liggen en er niets meer mee doen, alle tips zijn welkom!)

De jukebox was versierd met kerstslingers, dus ook met de kerst hadden wij extra plezier van onze jukebox. Tevens prijkte de jukebox (samen met onze kinderen) uiteraard op onze kerstkaart!

Na de kerstdagen volgt er dan wel weer even een leuk "prutswerkje", want de kerstsingles moeten er dan weer uit en de "gewone" singles moeten weer terug in de jukebox. Dan is het goed uitkijken geblazen of alle kerstsingles weer in de juiste hoesjes belanden (wel zo handig voor de volgende kerst) en dat de "gewone" plaatjes weer overeenkomen met de juiste corresponderende jukebox selectie, maar goed.....het is voor een "goed doel", zullen we maar zeggen ;-)

Sommige plaatjes had ik vervangen door andere, omdat er soms ook enkele "slingeraars" tussen zaten, of een enkel plaatje dat oversloeg, of plaatjes die niet zoveel gedraaid werden. Zo blijft het "aanbod" in de jukebox ook weer een tikje "vernieuwend" (vernieuwend met oude plaatjes, maar....daar hebben we het dan maar niet over...) Affin...

Dit zijn op dit moment de plaatjes in onze jukebox;
(1e plaatje is dan uiteraard selectie 001 en 002, 2e plaatje selectie 003 en 004, etc.)

001. The Blue Diamonds - Hey-ba-ba-re-bop!
002. The Blue Diamonds - Up above my head

003. Paul Anka - Put your head on my shoulder
004. Paul Anka - Summer's gone

005. The Beatles - Michelle
006. The Beatles - Girl

007. Johnny Cash - Folsom Prison Blues
008. Johnny Cash - I walk the line

009. Eddie Cochran - Summertime blues
010. Eddie Cochran - Sittin' in the balcony

011. The Bobby Fuller Four - I fought the law
012. The Bobby Fuller Four - Love's made a fool of you

013. Sam Cooke - Wonderful world
014. Sam Cooke - Chain gang

015. Chubby Checker - Let's twist again
016. Chubby Checker - The twist

017. Little Richard - Keep a knockin'
018. Little Richard - Bama lama, bama loo

019. Shocking Blue - Venus
020. Shocking Blue - Hot sand

021. The Marcels - Blue moon
022. The Marcels - Goodbye to love

023. Elvis Presley - That's allright
024. Elvis Presley - Blue moon of Kentucky

025. Roy Orbison - Oh, pretty woman
026. Roy Orbison - Mean woman blues

027. Carl Perkins - Matchbox
028. Carl Perkins - Boppin' the blues

029. Buddy Holly & His Crickets - That'll be the day
030. Buddy Holly & His Crickets - I'm looking for someone

031. Andrew Sisters - Bei mir bist du schon
032. Andrew Sisters - (I'll be with you) In apple blossom time

033. Roy Orbison - You got it
034. Roy Orbison - The only one

035. The Trashmen - Surfin' bird
036. The Sherwoods - Love you madly

037. The Stray Cats - I won't stand in your way
038. The Stray Cats - Lookin' out my backdoor

039. The Chordettes - Lollipop
040. The Chordettes - Mr. Sandman

041. Warren Smith - Rock 'n Roll Ruby
042. Warren Smith - I got love if you want it

043. Chuck Berry - Johnny B. Goode
044. Chuck Berry - Little queenie

045. Pat Boone - April love
046. Pat Boone - When the swallows comes back

047. The Clovers - Love, love, love
048. The Clovers - Your tender lips

049. Eddie Cochran - Three steps to heaven
050. Eddie Cochran - Drive in show

051. Danny & The Juniors - At the hop
052. Danny & The Juniors - Rock & Roll is here to stay

053. Delta Rhythm Boys - Dry bones
054. Delta Rhythm Boys - September song

055. Marvin Gaye - Can I get a witness
056. Marvin Gaye - I'm crazy 'bout my baby

057. Buddy Holly - Peggy Sue
058. Buddy Holly - It doesn't matter anymore

059. Jerry Lee Lewis - Great balls of fire
060. Jerry Lee Lewis - High School confidential

061. Little Richard - Long tall Sally
062. Little Richard - Slippin' and slidin'

063. Fats Domino - Blue Berry Hill
064. Fats Domino - Walking to New Orleans

065. Tracy Pendarvis - Is it me?
066. Tracy Pendarvis - South bound line

067. Carl Perkins - Put your cat clothes on
068. Warren Smith - Stop the world

069. Elvis Presley - Jailhouse rock
070. Elvis Presley - Treat me nice

071. Queen - Crazy little thing called love
072. Queen - We will rock you (snelle versie)

073. Cliff Richard - Do you want to dance?
074. Cliff Richard - I'm looking out the window

075. Dusty Springfield - You don't have to say you love me
076. The Hondells - Little Honda

077. The Stray Cats - Rock this town
078. The Stray Cats - Can't hurry love

079. Ritchie Valens - Donna
080. Ritchie Valens - La Bamba

081. Paul Anka - Diana / Don't gamble with love
082. Paul Anka - Tell me that you love me / I love you baby

083. Chuck Berry - Roll over Beethoven
084. Chuck Berry - My ding a ling

085. Johnny Burnette - You're sixteen
086. Johnny Burnette - Dreamin'

087. Eddie Cochran - C'mon everybody
088. Gene Vincent - Be-bop-a-lula!

089. The Contours - Do you love me?
090. The Contours - Shake, shake, Sherrie

091. The Darts - Come back my love
092. The Darts - Naff off

093. The Everly Brothers - Bird dog
094. The Everly Brothers - Devoted to you

095. Bill Haley and his Comets - Rock around the clock
096. Bill Haley and his Comets - Thirteen women

097. Elvis Presley - Hound dog
098. Elvis Presley - Don't be cruel

099. Little Richard - Good golly, miss Molly
100. Little Richard - Hey-hey-hey-hey!

101. Little Richard - Ready Teady
102. Little Richard - Rip it up

103. Roy Orbison - In Dreams
104. Roy Orbison - I'm hurtin'

105. Carl Perkins - Blue suede shoes
106. Carl Perkins - Honey don't

107. Pratt & Mac Lain - Happy days
108. Pratt & Mac Lain - Cruisin' with the Fonz

109. Elvis Presley - Mystery train
110. Elvis Presley - I forgot to remember to forget

111. Randy & The Rainbows - Denise
112. Four Pennies - My Block

113. Frank Sinatra - Come dance with me / Something
114. Frank Sinatra - The song is you / The last dance

115. The Stray Cats - (She's) Sexy and 17
116. The Stray Cats - Lookin' better every beer

117. The Temptations - The way you do the things you do
118. The Temptations - My girl

119. Bobby Vee - Take good care of my baby
120. Bobby Vee - Run to him


Dat waren ze alle 120!! De meeste platen zijn inderdaad allemaal jaren 50 of 60 klassiekers. The Stray Cats waren razend populair in de jaren 80, maar soms denk ik wel eens dat Brian Setzer (zanger Stray Cats) in de verkeerde tijd is geboren. Hij is wel 1 van de beste vertolkers van dit genre muziek in de huidige tijd!

De "Happy Days" single van Pratt & Mac Clain" is natuurlijk afkomstig van de gelijknamige populaire tv-serie, die ook eigenlijk altijd in het teken van de jaren 50 stond.

Het nummer "Come back my love" van The Darts stamt van 1978, maar past qua stijl muziek perfect in de jukebox.

"Venus" van Shocking Blue kwam in 1969 op single uit, maar Mariska Veres móet gewoon in de jukebox!

"Crazy little thing called love" van Queen. Je zou hem in 1e instantie misschien niet zo snel in een jukebox verwachten. De single werd opgenomen in 1979, dus al vèr voorbij de jaren 50. Toch vind ik dat deze single in de jukebox hoort. Dit door Freddie Mercury geschreven briljante nummer past eigenlijk niet echt bij het overige Queen-repertoire. Het nummer is inmiddels veel gecoverd door heel veel Rockabilly bands, o.a. ook door Brian Setzer, dus als die "Crazy little thing called love" zelfs als een goed Rockabilly nummer beschouwt, misstaat de single zeker niet in de jukebox!

Van Brian Setzer heb ik helaas geen video kunnen vinden, wel "Crazy little thing called love" vertolkt door de Nederlandse coverband "Big Shampoo & The Hairstylers":



Ik zou het ook erg leuk vinden om te vernemen wat andere mensen zoal in hun jukebox draaien, dus reacties zijn van harte welkom!

zondag 1 februari 2009

Wim Sonneveld

Wim SonneveldWim Sonneveld is overleden op 8 maart 1974 te Amsterdam op 56-jarige leeftijd. In augustus van datzelfde jaar zou ik 3 jaar worden, dus.....ik kan niet bepaald zeggen dat ik Wim Sonneveld ooit bewust heb meegemaakt. Wat ik van Wim Sonneveld ken, ken ik dus louter door muziek, tv-beelden en boeken.

Samen met Wim Kan en Toon Hermans vormde Wim Sonneveld De Grote Drie - de legendarische Grote Drie van het Nederlandse na-oorlogse cabaret, volgens de informatie die over Wim Sonneveld beschikbaar is. Maar....om Wim Sonneveld louter "cabaretier" te noemen, daarmee vind ik eigenlijk dat we deze man te kort doen, omdat hij veel meer deed dan alleen "grappen en grollen" vertellen. Naast dat de man ook acteerde in enkele films en tv-series ("Ja Zuster, Nee Zuster" bijvoorbeeld), was hij ook een geweldige zanger!

Wim Sonneveld had "iets", dat ik nog maar heel zelden bij andere artiesten tegenkom: het vermogen om zowel mensen te laten bulderen van het lachen als mensen diep te ontroeren. Ik durf niet zomaar mensen met elkaar te vergelijken, omdat iedere artiest uniek is, maar...hetzelfde gevoel heb ik bij mensen als André van Duin, wijlen Jos Brink, Paul de Leeuw en zelfs iemand als Tineke Schouten.

André van DuinAndré van Duin heeft "de lach aan zijn kont hangen", zoals ze dat noemen. Zodra hij binnenkomt beginnen mensen al te lachen, ookal heeft hij nog geen woord gezegd. Er wordt, nog steeds, door veel mensen (volledig onterecht!) een beetje "denegerend" gedaan over André van Duin. De grappen zouden "te flauw" zijn, te "volks" en ga zo maar door. Toch heeft de man altijd uitverkochte zalen. Vooral de periode met Corrie van Gorp en Frans van Dusschoten zijn in mijn ogen nog steeds hilarisch en geweldig!
Toch heeft ook André van Duin het vermogen mensen te ontroeren. Het nummer "Mijn allergrootste fan" dat speciaal geschreven is voor (en opgedragen aan) zijn vader, is daar een goed voorbeeld van.



Paul de LeeuwOok iemand als Paul de Leeuw is een heel goed voorbeeld van een multitalent die mensen laat bulderen van het lachen, maar is er aan de andere kant dan ook weer met dat "ontroerende gebaar" als hij een bepaalde wens vervult in zijn tv-programma, als hij een mooi nummer zingt ("'k Heb je lief" is een fantastisch voorbeeld van een prachtig nummer dat veel mensen ontroert, gezien de reacties die Paul vaak op dit nummer krijgt), of wanneer hij een lied opdraagt aan Majoor Bosshardt.



Tineke Schouten staat bekend als "koningin van de typetjes". Eigenlijk bij haar een beetje hetzelfde verhaal als bij André van Duin. Ook haar humor wordt door bepaalde groeperingen gezien als "volks", "flauw" en ga zo maar door. Toch heeft Tineke al jaren lang ook uitverkochte zalen en een nog steeds groeiende schare fans! Toch kan ook zij mensen ontroeren. Toen zij ooit een sketch opvoerde als "oud oma'tje" of het "meisje bij de bushalte" dat weggelopen was van huis, kon je aan het einde van de sketches een speld horen vallen.....

Wat ik ook op wil merken is dat artiesten als hierboven beschreven een "uitstervend" ras lijkt te zijn (zo ook artiesten als Johnny & Rijk, De Mounties). Artiesten waar je een avond gewoon onbezonnen om kon lachen, zonder allerlei "politieke" grappen of iets dergelijks.
Eén van de betere cabaretiers van de laatste periode vind ik bijvoorbeeld iemand als Najib Amhali. Ik houd ervan als iemand de hele zaal kan laten lachen om bij wijze van spreken helemaal "niets".

Wim SonneveldMisschien vinden andere mensen dit soort humor "uit de tijd" of "ouderwets". Misschien zou je ook een naam als Wim Sonneveld niet zo snel zoeken bij iemand als ik, of beter gezegd iemand van mijn generatie, maar in plaats daarvan misschien meer bij wat oudere mensen. Toch ben ik ervan overtuigd dat ik niet de enige ben van een naoorlogse generatie die iemand als Wim Sonneveld wel zeker weet te waarderen!
Misschien heeft dit ook te maken met het vaak tijdloze repertoire dat Wim Sonneveld bracht. Daarom spreekt Wim Sonneveld ook nog zo tot de verbeelding van heel veel mensen.

Als ik dan bijvoorbeeld kijk naar een Wim Kan....ongetwijfeld een groot cabaretier, maar toch heb ik daar iets minder mee, omdat Wim Kan vaak ook "politieke" grappen maakte, maar....veel van die grappen zijn inmiddels natuurlijk zeer gedateerd. Ik heb geen flauw idee wie er toen minister was en wie er in de 2e kamer zat, dus begrijp ik vaak de grap niet omdat ik niet weet over wie de grappen gaan.....
Als je iemand die dit jaar geboren wordt over pakweg 30 á 40 jaar vraagt wie "Balkenende" of "Bos" was, dan weten zij dat waarschijnlijk ook niet of het moeten namen zijn die ze alleen uit de geschiedenisboeken kennen. Als zij dan over 40 jaar een cabaretvoorstelling zien van een Youp van het Hek of een Guido Wijers e.d. en zij maken een politieke grap, zal die grap door hen waarschijnlijk ook niet worden begrepen. Met tijdloze humor, zoals dat van Wim Sonneveld, zul je daar geen enkele last van hebben. Als je Wim Kan gaat vergelijken met Wim Sonneveld, voor als het gaat om wat er na hun dood nog "voort leeft" bij mensen, dan is Wim Kan eigenlijk gewoon echt "morsdood". Het nalatenschap van Wim Sonneveld leeft wat dat betreft nog heel erg bij mensen, jong en oud, dat is het mooie ervan.

J.P. Coenstraat J.P. Coenstraat 84
Wim Sonneveld blijkt, net als ik, een Utrechtse achtergrond te hebben. Wim Sonneveld was een echte "Lombokker"! Wim Sonneveld werd geboren in Utrecht als zoon van Gerrit Sonneveld en Geertruida van den Berg. In 1922 verloor hij op zeer jonge leeftijd zijn moeder.
De J.P. Koenstraat (Wim Sonneveld is geboren op nummer 84) stond - net als de rest van de wijk - bekend om de bedrijvigheid van de plaatselijke middenstand. In 1910 waren er behalve enkele 'koffie- en bierhuizen', drie kappers, een rijwielhandel, twee bakkers, een drogist, een melkverkoper, een kruidenier en een slager in de straat gevestigd. Meestal werden dit soort winkels van vader op zoon overgenomen, maar niet altijd: de zoon van de kruidenier bijvoorbeeld, weigerde zijn vader op te volgen in het vak (Wim Sonneveld, die dus later cabaretier werd).

Ik heb een bepaalde "zwak" voor Wim Sonneveld, ik kan niet precies aangeven waarom. Toon Hermans vind ik ook leuk op zijn tijd en ook die heeft naast de vele lachmomenten ook de hele mooie gedichtjes en liedjes gebracht. Toch was Wim Sonneveld anders.... Misschien is het wel datgene dat ze tegenwoordig de "X-factor" zouden noemen? Hij had iets dat anderen niet hadden. Hij had iets unieks. Het schijnt in het dagelijks leven een niet altijd even gemakkelijke man geweest te zijn, maar op het podium wist hij bij bijna iedereen wel een gevoelige snaar te raken (zelfs na zijn dood).

En dan....de "muziek" die Wim Sonneveld voortbracht: Margootje, Zo Heerlijk Rustig, Daar Is De Orgelman (Het Lied Van Willem Parel), Frater Venantius, Aan De Amsterdamse Grachten, Zij kon het lonken niet laten... Slechts enkelen van de klassiekers. Hier ontbreekt sowieso nog een grote klassieker, misschien wel de allergrootste: "Het Dorp"!

Het Dorp Wim Sonneveld"Het Dorp" werd in mei 1974 het laatste uitgebrachte nummer van de cabaretier (De oorspronkelijke release stamt eigenlijk al van 1969). Het lied is geschreven in 1965 door Friso Wiegersma op de muziek van Jean Ferrat: "La montagne". Sonneveld zingt emotioneel over "zijn dorp" bij het weerzien van het door de vooruitgang gehavende Deurne. In 2008 (dus nog redelijk recent) stond het nummer op de eerste plek van de Top 100 van het Nederlandse Lied, uitgezonden op Radio 5. Dat het nummer zoveel jaar na de officiële release als "beste Nederlandstalige lied" wordt gekozen geeft al aan wat het nummer nog steeds losmaakt bij mensen.

Ik heb wel wat Nederlandstalige muziek in huis. Niet echt de muziek dat tot de "smartlappen" gerekend zou worden, maar meer namen als Bløf, Marco Borsato, De Dijk, Doe Maar, Toontje Lager, dat soort dingen. Toch kan dit nooit tippen aan de schoonheid van "Het Dorp".

Het mag misschien uiteindelijk een "cover" zijn van een franstalig nummer, maar toch blijf ik het 't allermooiste Nederlandstalige lied vinden dat ooit is geschreven. Tevens vind ik de uitvoering van Wim Sonneveld nog steeds de mooiste en de beste. Ik heb het nummer ook wel door anderen horen zingen, maar...die uitvoerigen maken nog steeds niet hetzelfde los als dat ik bij de uitvoering van Wim Sonneveld ervaar: kippenvel!

Wim Sonneveld zingt Het DorpVolgens veel oudere mensen gaat het lied over "vroeger", over "de tijd van toen". In zekere zin heeft het daar natuurlijk wel mee te maken, maar voor mezelf heb ik er een geheel andere interpretatie bij. In mijn ogen gaat het nummer over de "vergankelijkheid van het leven".
Als je "ouder" wordt, dan merk je dat bepaalde dingen "voorbij" gaan in het leven. Gebouwen van vroeger die er niet meer staan, mensen die uit je leven verdwijnen, gewoontes van mensen die veranderen, de techniek die vooruit gaat, mode die verandert, tijdsbeeld dat verandert, dingen die nooit meer terugkomen.....
De tekst van Het Dorp heeft wel woorden als "beatlehaar" en "beatmuziek" en in dat opzicht is de tekst misschien enigszins gedateerd als je het vergelijkt met het huidige tijdsbeeld, maar.....het gevoel dat "dingen voorbij gaan", dat heeft toch iedereen, lijkt me. Of je nu van voor of na de oorlog bent, dat maakt in dat geval niets uit.
Friso WiegersmaDe tekstschrijver van het nummer, Friso Wiegersma (tevens jarenlang levenspartner van Wim Sonneveld, overleden 5 juni 2006) vertelde dat er ook wel eens allochtone mensen naar hem toekwamen die zich ook heel erg aangesproken hadden gevoeld door de tekst van "Het Dorp". Dit geeft weer dat bepaalde details van het lied, zoals beschrijvingen van hoe het oude dorp eruit zag vroeger, er eigenlijk helemaal niet toe doen, want bij mensen van allochtone afkomst zal die kerk van het liedje waarschijnlijk dan een moskee zijn geweest of zoiets dergelijks. Ik denk dat de meest essentiële zin van het nummer is: "Langs het tuinpad van mijn vader....". Dat herkent iedereen. Het herkennen van dat dingen in het leven voorbij gaan, dat is universeel, jong of oud, generatie voor of na de oorlog, buitenlands of Nederlands, dat doet er allemaal niet toe. Omdat "Het Dorp" dit universele gevoel zo sterk vertegenwoordigt is dit ook tegelijkertijd de grote kracht van dit nummer.

De uitvoering van "Het Dorp" door Wim Sonneveld zorgt ervoor dat mensen echt "luisteren" naar het lied. Dat mensen hun werk even opzij leggen en helemaal "stil" worden als ze het lied horen. Er zijn maar weinig nummers in de muziekgeschiedenis die dat losmaken bij mensen.
Wim Sonneveld's "Het Dorp" gaat me wat dat betreft door merg en been. Of ik het nummer nu 1 keer of voor de 100e keer hoor....het wordt geen "gewoonte", maar raakt me voor de 100e keer net zo diep in de ziel als de 1e keer!

dvd box Wim SonneveldIk heb vorig jaar de 10 delige dvd box "Wim Sonneveld in beeld" aangeschaft. Toen de "release party" werd uitgezonden op televisie en er dus werd aangekondigd dat deze box in de winkels kwam, was ik er onmiddellijk enthousiast over. Ik vond hem aanvankelijk niet goedkoop, maar deze móest ik gewoon hebben. Om maar eens een engelse term er tussendoor te gebruiken, het is een echte "musthave" voor Wim Sonneveld liefhebbers, echt een unieke collectie!

We zouden nog uren over Wim Sonneveld kunnen praten, maar misschien is het een beter plan om naar zijn muziek te luisteren. Daarom tot slot van dit blogbericht met de video hieronder nog even genieten van "Het Dorp".....

After The Silence

After The Silence
After The Silence Official Website

After The Silence

After The Silence
After The Silence heeft eindelijk toetsenist! Schrijf je in voor de ATS nieuwsbrief via newsletter@afterthesilence.nl.

After The Silence MySpace

After The Silence YouTube

After The Silence Hyves

Muziek is een mantra voor de ziel

Muziek is een mantra voor de ziel
"Muziek is een mantra voor de ziel. Het is therapeutisch. Net als eten is het iets dat ons lichaam nodig heeft." (Michael Jackson)

Bergkaarten