Vinyl aanwinsten 11

Het is een behoorlijke poos geleden dat ik voor het laatst mijn vinyl aanwinsten op mijn blog heb geplaatst. Dat wil echter niet zeggen dat ik in de tussentijd geen vinyl op de kop heb kunnen tikken. Helaas is het gewoonweg een kwestie van tijdgebrek om uitgebreid foto's te maken en die te plaatsen en vervolgens weer een blogbericht te schrijven, maar....ik hoop t.z.t. de "schade" wel weer in te halen. Ik heb wel diverse plannen in die richting, dus....het komt allemaal goed!

De 2 meest recente vinyl-aankopen wilde ik jullie echter niet onthouden.
Zei ik in mijn onlangs geschreven blog over Caro Emerald nog dat de vinyl-versie van haar album "Deleted scenes from the cutting room floor" op mijn verlanglijstje stond....toen ik van de week las dat de vinyl versie op ROOD vinyl is uitgebracht, kon ik mezelf niet meer in bedwang houden om LP van Caro Emerald te bestellen.

De vinyl versie betreft overigens een dubbel LP en deze is inderdaad geperst in rood vinyl. Wát een pracht exemplaar!! Ik ben super enthousiast over het feit dat ik de LP versie aan mijn verzameling heb kunnen toevoegen.
De dubbel LP (met prachtige openklaphoes en en aan de binnenkant van die hoes ook nog een keer de originele cd bevestigd!) is prachtig vorm gegeven. En...leg je eenmaal de plaat op je platenspeler en speel je hem af, dan gaat er helemáál een wereld voor je open! De muziek van Caro Emerald blijkt bij uitstek geschikt voor vinyl, wát een belevenis! Ik hoor plotseling dingen/details in het geluid van de muziek terug die me bij de cd nog niet eens waren opgevallen. Het geluid is vele malen warmer dan de cd versie. Het is vaak een cliché dat mensen vinyl warmer vinden klinken dan een cd, maar in dit geval is het ècht zo!

Wat ik over Caro Emerald trouwens ook nog kwijt wil is dat het album "Deleted scenes from the cutting room floor" onlangs dubbel platina is geworden! Sinds de release in januari zijn er meer dan 100.000 exemplaren over de toonbank gegaan. Dat is toch een behoorlijke prestatie! (dat kan degene die in zijn blog Caro Emerald maar een "dom nep zangeresje" vond dus in zijn zak steken!)
Het bovengenoemde album staat bovendien ook deze week nog steeds bovenaan in de Album Top 10!!
Ik denk ook dat mede door de mix van stijlen van toen en nu, dus....jazzy muziek uit de 40'er en 50'er jaren met dance beats van nu, dit ook mede oorzaak is van dat mensen, die normaal misschien nooit zo snel voor deze stijl muziek zouden kiezen, nu dus wèl overstag gaan. Maar wel leuk dat iemand die zo lang bezig is in de muziek nu ook daadwerkelijk eindelijk het verdiende succes krijgt.
Gisterenavond heeft ze trouwens tevens een optreden gegeven op het North Sea Jazz festival 2010!! Oftewel een enorme eer als je als artiest daarvoor gevraagd wordt!

Het 2e album dat ik op (nieuw) vinyl heb gekocht is "For better or worse" van onze eigen Haagse Anouk uit 2009! (een poosje terug kocht ik overigens ook de originele cd, die in tegenstelling tot het album van Caro Emerald, nu niet bij de LP was bijgevoegd)
De hit "Three days in a row" knalt met een vol geluid uit de speakers, het geweldige "In this world" en natuurlijk de titelsong "For better or worse". Ook "Woman" vind ik persoonlijk een fantastisch nummer (een nummer dat ik ongemerkt zo nu en dan telkens door de huiskamer mee loop te galmen). Het "soul" geluid dat deze plaat uitademt is tezamen met de geweldige Hammond orgel passages op dit album uitermate geschikt voor vinyl. Ook hier weer een veel "voller" en "warmer" geluid dan op de cd. Gek is dat toch iedere keer weer, maar het is toch echt zo.
Als je de LP uit de hoes haalt valt me meteen op dat het label op de plaat qua lay out zo fantastisch is vormgegeven, echt alleen al een beauty om naar te kijken. En wat óók erg prettig is....je kunt op de binnenhoes eindelijk de songteksten lezen! (i.p.v. een pietepeuterig cd boekje te moeten ontcijferen)

In ieder geval 2 vinyl albums gekocht die het beslist de moeite waard zijn om aan mijn vinyl collectie toe te voegen.

The world of Nat King Cole

Afgelopen week viel 'ie bij me in de brievenbus: de cd "The world of Nat King Cole". De cd is weliswaar al uitgebracht in 2005, maar ik maakte er pas deze week voor het eerst kennis mee. Nog nooit eerder had ik zo'n compleet overzicht met alle grote hits van jazzlegende Nat King Cole (Montgomery, 17 maart 1919 - † Santa Monica, 15 februari 1965).

Nat King Cole....als ik zijn stem hoor, dan is het altijd net of ik een klein beetje "smelt" van binnen. Ik weet niet wat dat is. Ik had al wel wat platen van hem op vinyl en uiteraard worden zijn kerstliedjes hier steevast iedere kerst gedraaid, maar echt veel op cd had ik nog niet van hem.

Bij het eerste nummer van de cd "Smile" heb ik meteen al een enorme brok in mijn keel (begint goed! haha). Het is namelijk het nummer dat door Jermaine Jackson werd vertolkt tijdens de rouwplechtigheid van zijn broer Michael Jackson vorig jaar.







Het is overigens niet het enige nummer op de cd van Nat King Cole dat me aan Michael Jackson doet denken, want nummer 7 - "Too Young" werd ooit vertolkt door een hele kleine Michael (het staat op zijn album "Music and Me", dat opgenomen is tussen 1972 en 1973), toen hij ongeveer 14 jaar oud was.

Toen Nat King Cole stierf in 1965 (aan longkanker) was hij slechts 45 jaar oud.
Toch is het verbazingwekkend dat hij, omdat hij toch niet echt oud geworden is, in zijn leven als zanger toch nog in verhouding zoveel mooie muziek heeft achtergelaten voor het nageslacht. Hij stierf enkele jaren voordat ik geboren werd (1971), maar blijkbaar hoeft een artiest niet persé nog te leven om indruk te maken bij ook een publiek van mijn generatie (en generaties erna) (ook een eigentijdse jonge zanger als Michael Bublé is door Nat King Cole beïnvloed, om maar een voorbeeld te noemen) (Michael Bublé vind ik trouwens ook een geweldige zanger overigens!).

Er staan werkelijk fantastische nummers op de cd!
Natúúrlijk "Unforgettable" (zowel solo - de versie uit 1961 - als de opnieuw opgenomen versie met zijn dochter zangeres Natalie Cole (6 februari 1950), want d.m.v. moderne techniek was het mogelijk om in 1991 postuum een "duet" met haar vader op te nemen!)

Verder andere nummers als "Send for me" (had qua stijl zo op een Elvis plaat kunnen staan!), het prachtige "Mona Lisa" en bij "When I fall in love" zwijmel ik helemáál weg! (het laatste nummer is ooit trouwens niet geheel onverdienstelijk gecoverd door de Britse zanger Rick Astley in 1987. Díe zou nu eens, als je het mij vraagt, met een nieuwe - jazz????- plaat moeten komen á la Michael Bublé! Volgens mij zou dat inslaan als een bom! We kennen hem natuurlijk van de hitjes uit eind jaren 80 van het producers trio Stock-Aitken-Waterman, maar volgens mij heeft die zanger véél meer in zijn mars!)
Hieronder trouwens de versies van When I fall in love van zowel Nat King Cole als Rick Astley:
Nat King Cole - When I fall in love;

Rick Astley - When I fall in love;

Nat King Cole mag dan misschien jong gestorven zijn, maar zijn nalatenschap aan zoveel generaties is met recht "unforgettable"! Deze cd is beslist weer een "pareltje" in mijn verzameling!

Tracklist
1. Smile - (1961 version)
2. It's Only A Paper Moon - (with The King Cole Trio)
3. Straighten Up And Fly Right - (with The King Cole Trio)
4. (Get Your Kicks) On Route 66 - (with The King Cole Trio)
5. (I Love You) For Sentimental Reasons - (with The King Cole Trio)
6. Nature Boy - (with The King Cole Trio)
7. Too Young
8. Unforgettable
9. Walkin' My Baby Back Home - (with The King Cole Trio/Stan Kenton & His Orchestra)
10. Orange Colored Sky - (with Stan Kenton & His Orchestra)
11. Send For Me
12. A Blossom Fell
13. Mona Lisa
14. Quizas, Quizas, Quizas
15. On The Street Where You Live
16. Almost Like Being In Love
17. Darling, Je Vous Aime Beaucoup
18. Ramblin' Rose
19. Let There Be Love - (with George Shearing Quintet)
20. You Stepped Out Of A Dream - (with The King Cole Trio)
21. When I Fall In Love
22. L-O-V-E
23. Let's Face The Music And Dance
24. Just One Of Those Things
25. Day In Day Out
26. Thou Swell - (live at the Sands)
27. Unforgettable - (with Natalie Cole)
28. Stardust

Caro Emerald - Deleted scenes from the cutting room floor

Toen ik ongeveer zo'n 4 maandjes terug de cd "Strike" van The Baseballs kocht, rekende ik tegelijkertijd ook nog een andere cd bij de kassa af; "Deleted scenes from the cutting room floor" van de Nederlandse zangeres Caro Emerald (echte naam: Caroline Esmeralda van der Leeuw). Heel toevallig dus eigenlijk 2 cd's met een "fifties" tintje, realiseerde ik me achteraf. Maar dus wel 2 cd's van artiesten van deze tijd. Waar The Baseballs de Rock&Roll muziek van weleer doen herleven, doet Caro Emerald dit met Jazzy muziek geïnspireerd op de 40's en 50's, met hier en daar een vleugje mambo, een beetje "swing", maar ook eigentijdse dance beats.

Bij het beluisteren van de cd moet ik bij vlagen soms ook eventjes terug denken aan midden jaren 80 toen Patricia Paay en Yvonne Keeley samen met hun moeder in de TROS TV-show (gepresenteerd door Ivo Niehe) optraden onder de naam "Star Sisters" met een medley van de beroemde Andrew Sisters (de Star Sisters was toen nog een gelegenheidsformatie, maar al spoedig werd de groep een serieuze bestaande popformatie en werd de plek van moeder Paay opgevuld door Sylvana van Veen).
Ook zou de muziek van Caro Emerald, naar mijn inzien, prima gepast hebben bij de stijl van de Amerikaanse zanger Louis Prima (New Orleans, 7 december 1910 - † aldaar, 24 augustus 1978), die ooit bekend werd met nummers als Jump, jive, an'wail, Just a Gigolo/I ain't got Nobody, Buena Sera (Signorina) en Sing, Sing, Sing, maar ook zeker niet te vergeten het geweldige "I Wanna Be Like You" uit Disney's Junglebook!.
("Jump, jive an'wail" werd overigens ooit briljant gecoverd door The Brian Setzer Orchestra en "Just a gigolo" werd ooit uitstekend opnieuw op de plaat gezet door ex-Van Halen zanger David Lee Roth!)

Hoewel het geluid van Caro Emerald's cd dus heel erg "fifties" aan doet, vind ik dat de cd absoluut geen pure "retro" muziek bevat. Er zit zelfs een heel eigentijds geluid aan, een modernere mix, dus eigenlijk een prima compromis/mix tussen het geluid van toen en nu. Toch had ik het persoonlijk wel een leuk idee gevonden als er ook een wat "zwoeler" jazzy stuk op de cd had gestaan, zodat Caro Emerald alle registers open had kunnen trekken in dit genre. Wat meer jazzy gitaargeluid erin misschien ook? (iemand als Brian Setzer is hier met zijn Brian Setzer Orchestra bijvoorbeeld een meester in!) Wat meer zwoel jazzy met een rauw randje, dat zou Caro Emerald best kunnen hebben.


Zoals het nu op de cd staat heeft alles toch een wat meer "poppy" tint, waar op zich natuurlijk niets mis mee is, maar.....het had van mij nog nèt een tandje meer gekund, als je begrijpt wat ik bedoel. Het neemt echter niet weg dat "Deleted scenes from the cutting room floor" voor wat mij betreft een prima plaat is en een cd die ik best wel behoorlijk regelmatig in de cd-speler heb zitten, zit volgens mij wel snor! Hij luistert gewoon lekker weg, dat is 1 ding dat zeker is.

Dat ik niet de enige ben die zich goed kan vinden in de cd, blijkt wel uit het feit dat het album begin 2010 maarliefst 8 weken onafgebroken op de 1e plaats van de Album Top 100 stond!

Aanleiding om de cd te kopen was toch natuurlijk wel het nummer "A night like this", dat in 1e instantie werd gebruikt als achtergrondmuziek in de reclamecampagne van het drankje Martini en natuurlijk de hit "Back it up".

Een cd met een fifties tintje, maar dus ook met een catchy verfrissend geluid, vanwege de eigentijdse draai die aan de cd is gegeven. Mede door het fifties jazzy geluid is dit natuurlijk wat dat betreft wel een cd die prima in mijn muzikale straatje past.

Er zijn mensen (heb ik waargenomen ergens op internet) die lopen te zeiken dat Caro Emerald weer zo'n "nep-artiest" is die helemaal volgens een marketingplan werkt van 1 of andere platenmaatschappij of zo en dat haar muziek dus commerciële zielloze K(ompleet) U(itermate) T(eleurstellende) muziek zou zijn dat binnen no-time weer vergeten zal zijn.
Nou ja, ieder zijn/haar mening natuurlijk, maar.....welke artiest werkt tegenwoordig nìet zonder marketingplan? Zelfs alternatieve bands die zo nodig de "linkse wereldverbeteraar" lopen uit te hangen en die zeggen zogenaamd voorál "niet commercieel" bezig te willen zijn, die liegen dat ze barsten!
Mensen die zeggen dat ze "commerciële muziek" haten, daarvan vraag ik me dus af hoeveel platen/cd's ze in huis hebben staan, want....je houdt jezelf toch gewoon voor de gek als je denkt dat er achter al die platen/cd's ooit géén marketing-concept aanwezig was en/of nog steeds is? Dat is dus gewoonweg gelul! (om het eventjes op zijn Hollands te zeggen) (zo, en dát wilde ik nu ff kwijt!)
Muziek is naast een "gevoels"-dingetje natuurlijk inderdaad wel door de jaren heen een marketingproduct geworden (volgens mij al op zijn minst 50 jaar lang, helemáál toen de "hitparades" werden uitgevonden), maar ja....wat is daar eigenlijk op tegen? Als je het niet mooi vindt, dan koop je het toch gewoon lekker niet? Het is geen verplichting hoor! Heel simpel lijkt me, toch?
(Bovendien....om even op het commentaar terug te komen van diegene die vond dat Caro Emerald 1 of ander "dom nep-zangeresje" is; er is hier absoluut helemaal geen sprake van "1 of ander dom zangeresje", want Caro Emerald heeft wel degelijk een gedegen muziekopleiding genoten. Zij studeerde in 2005 af in de vakken jazz en zang aan het conservatorium en bovendien geeft Caro zangles aan de zangschool van Babette Labeij (bekend als vocal coach bij Popstars, Idols en X-Factor). Dus voortaan moet diegene zich misschien eerst wat beter laten informeren???)

Onlangs is er overigens ook een vinyl versie op een dubbel LP verschenen van "Deleted scenes from the cutting room floor", dus die staat toch eigenlijk wel, eerlijkheidshalve, op mijn verlanglijstje!

Mocht Caro Emerald aan een vervolg op haar succesvolle debuutalbum bezig gaan....dan hoop ik stiekem toch wel een klein beetje op iets meer "ballroom jazz" in de wat meer oorspronkelijke klassieke, akoestische vorm en ietsje minder "dance beats", al zouden het maar een paar nummers zijn. Ik denk dat zo'n vervolgalbum dan nòg vaker in mijn cd-speler zal zitten dan het debuutschijfje!
In ieder geval vind ik het debuutalbum een verademing naast alle "rampestamp" muziek (hier spreekt "oma", haha.....) die je de hele dag op de radio hoort. Het is erg gedurfd om dezer dagen met een cd met deze stijl muziek te komen, dus dit getuigt wel van enige lef. Ik houd er persoonlijk wel van als artiesten hun eigen weg volgen en niet meedoen met "de grote massa". Dat alleen al is een compliment waard!

"Deleted scenes from the cutting room floor" is zeerzeker 1 van de betere platen van dit moment!

Tracklist
1. That Man
2. Just One Dance
3. Riviera Life
4. Back It Up
5. The Other Woman
6. Absolutely Me
7. You Don't Love Me
8. Dr. Wanna Do
9. Stuck
10. I Know That He's Mine
11. A Night Like This
12. The Lipstick On His Collar