donderdag 24 november 2011

Top 2000 lijst 2011 #2

De Top 2000 "stem" lijstjes.... Het heeft altijd iets van bij iemand anders in zijn of haar platen-/cd-kast kijken welke albums diegene in zijn/haar collectie heeft, om zodoende iemands smaak een beetje te peilen. Misschien ben ik de enige malloot die deze tik heeft, maar ik ben inderdaad zo iemand die hierboven genoemd gedrag meestal niet kan laten als ik bij iemand op bezoek ben. Ik vind het altijd reuze interessant om te zien wat iemand in de kast heeft staan. Is het veel of juist weinig? Wat voor stijlen? Is het gevarieerd of juist veel van hetzelfde? Is het 13 in 1 dozijn, of...iemand die duidelijk een wat "diepere" smaak heeft? Is het een muzieksmaak die je wel achter die persoon zou zoeken of juist helemaal niet? Zegt het iets over het karakter van een persoon? En zo kan ik nog wel even doorgaan....

Dat gevoel dat ik hierboven beschrijf, heb ik ook altijd een beetje als mensen tegen het einde van het jaar gaan stemmen voor zo'n Top 2000 lijstje. Ik vind het reuze interessant wat mensen uit een bepaalde lijst pikken. En waarom kiest juist iemand voor die bepaalde platen? Gewoon omdat ze het leuk of mooi vinden, zit er een bepaalde gedachte achter of hoort er een herinnering bij?
Waarom pikt de 1 heel veel "dance" of oude "disco" platen uit een lijst en de ander juist weer wat meer rockgitaar georiënteerde muziek? Waarom vindt de 1 een bepaald nummer helemaal geweldig en waarom vindt de ander datzelfde nummer werkelijk weerzinwekkend?
Stemmen mensen al jaren op dezelfde platen of...is hun stemgedrag in de loop der jaren veranderd?
Ik bekijk altijd graag de lijstjes van andere mensen. Eigenlijk vind ik het sowieso altijd interessant om te weten wat iemands muzieksmaak is. Op 1 of andere manier zegt iemands muzieksmaak meestal wel iets over iemand. Daarom is het altijd juist zo leuk om iets te ontdekken van iemand wat je helemaal niet achter die persoon gezocht had.

Alleen....als je een hele brede muzieksmaak hebt, dan is het ieder jaar weer toch wel verrekte lastig om "slechts" 15 platen te mogen kiezen uit honderden titels, zelfs als je ook nog 5 "eigen keuze" platen mag toevoegen. En...zeggen die 15 á 20 platen voldoende over mij als persoon? Want....ik zou er zo nog wel 100 platen aan toe kunnen voegen. Geen enkel probleem!
15 platen kiezen betekent dus ook veel prachtige platen schrappen en dus helaas niet kiezen. Niet omdat ik die platen minder mooi of minder goed vind, maar omdat er maar domweg plek is voor 15 á 20 platen.

Uiteindelijk heb ik toch een lijstje gemaakt. Sommige vaste waardes zijn gebleven, maar ik heb toch besloten om hier en daar enigszins verandering aan te brengen, zodat het niet helemaal een soort van "Copy Paste" verhaal wordt.

Tevens heb ik ervoor gekozen om sommige artiesten een keertje niet in die lijst van 15 á 20 platen voor te laten komen, terwijl ik ze toch echt heel erg goed vindt.
Zo heb ik dit keer niet voor "Elvis Presley" gekozen, omdat er van zo'n artiest eigenlijk sowieso automatisch altijd wel veel platen in de Top 2000 staan.
Hetzelfde geldt voor Adèle. Ik vind haar werkelijk fantastisch! Dat meen ik echt. Ik vind ook echt dat ze 1 van de beste albums van 2011 heeft uitgebracht. Maar...Adèle is inmiddels zó immens populair, dat ik er eigenlijk wel heel veel vertrouwen in heb dat ze sowieso in die Top 2000 zal voorkomen.
Een andere naam waar ik dit keer niet voor heb gekozen is de band Journey.
Mensen die me kennen weten dat ik ècht een enorm groot Journey fan ben, maar....de muziek van de band is in Nederland eigenlijk slechts geliefd bij een select publiek.
Over het algemeen weet de gemiddelde Nederlander vaak niet eens waar je het over hèbt als je over deze band praat. Voor mij persoonlijk zijn nummers als "Don't stop believing", "Anyway you want it", "Wheel in the sky" etc. grote klassiekers, maar over het algemeen kijken de meeste mensen of ze water zien branden als je het erover hebt. Ik zou bepaalde nummers kunnen aandragen als suggestie in de "vrije keuze" lijst, maar....of ze veel kans maken om in de Top 2000 terecht te komen? Ik betwijfel het....
Hetzelfde geldt voor de Stray Cats of Brian Setzer.... Ik vind het werkelijk fantastische muziek en ik kan er uren naar luisteren. De muziek zal misschien iets bekender zijn dan de muziek van Journey, maar.....het is denk ik over het algemeen niet iets dat veel gedraaid of gekozen wordt door veel mensen. Nou ja....zo zijn er tal van namen die je zou kunnen noemen. Alleen....dit jaar zitten ze eventjes niet bij mijn Top 15, maar ook niet bij mijn 5 vrije keuze platen.

Hieronder echter de platen waar ik dit jaar wèl voor gekozen heb. Echter moet er denk ik niet teveel gelet worden op de volgorde van de platen, want als een plaat op 5 staat, wil dat niet persé meteen zeggen dat ik die plaat beter vind dan een nummer dat op 10 staat, bij wijze van spreken.
Het is gewoon een lijstje van 15 nummers die ik uit de keuzelijst gekozen heb, plus een lijstje van 5 vrije keuze platen....

OK...mijn keuzelijst van 2011;


#001: John Lennon - Imagine (1971):
Op 1 of andere manier blijft "Imagine" altijd mijn absolute nummer 1 voor de Top 2000.....of eigenlijk mijn persoonlijke Top 2000. Het intro met dat aparte, beetje gammele, pianogeluid, de meest briljante tekst die er ooit is geschreven. Een liedje met een kop en een staart. Een liedje dat ergens over gáát. En...in deze huidige tijd van zoveel oorlogen om ons heen, eigenlijk nog steeds heel erg actueel. Ook al ben je in een nog zo rumoerige ruimte, wanneer dit nummer wordt gestart, snijdt het dwars door alles heen.

#002: Michael Jackson - Billie Jean (1983):
Twee jaar na Michael Jackson's dood is iedereen plotsklaps vergeten, dat ze 2 jaar geleden toch ineens alle cd's van Michael Jackson wilden kopen, dat de cd's niet waren aan te slepen! Dat zelfs grote media winkels ineens zonder voorraad zaten, omdat iedereen "ineens Michael Jackson fan was", terwijl heel veel mensen daarvan enkele jaren daarvoor MJ allemaal nog links lieten liggen, omdat het een bepaalde periode totaal "niet cool" was als je zei dat je naar de muziek van MJ luisterde. Soms heb ik het idee dat we 2 jaar na MJ's dood weer in zo'n periode zitten.
Als ik tegenwoordig een Michael Jackson T-shirt draag of als ik iets van hem gekocht heb of als ik zeg dat ik zijn muziek goed vind, dan krijg ik vandaag de dag iets vaker "commentaar" te verduren dan 2 jaar terug. Ik moet me dan bijna op dezelfde manier verantwoorden als iemand die er openlijk vooruit komt dat diegene in een God gelooft en naar de kerk gaat.
Ik weet dat er de laatste tijd weer erg veel "gedoe" rondom MJ is, zoals bijvoorbeeld de rechtzaak tegen Conrad Murray (mijn mening daarover wil ik op dit moment eventjes voor me houden). Er zijn natuurlijk dingen naar voren gekomen die MJ nu niet bepaald in een positief daglicht plaatsen, zoals bijvoorbeeld mogelijk drugmisbruik enzovoort. (ook daarover wil ik op dit moment eventjes niet uitweiden) Het is jammer dat dit soort dingen het nalatenschap van MJ enigszins overschaduwen en dat sommige mensen dan ineens niet meer zien hoeveel moois hij de wereld heeft nagelaten, als het gaat om cultureel erfgoed en zijn muziek. Want....ondanks al het "gedoe" om MJ heen, is zijn muziek, in mijn ogen, altijd briljant gebleven! Daarom kan het me eigenlijk niet zoveel schelen wat anderen ervan vinden dat ik er openlijk voor uitkom, dat ik een groot MJ fan ben!
Ik luisterde al naar zijn muziek toen ik klein was en sindsdien is dit nooit veranderd. Met MJ is begin jaren 80, toen ik een tiener was, mijn interesse voor popmuziek gewerkt. Bij MJ is alles begonnen. Daarom, net als voorgaande jaren, mijn keuze voor Michael Jackson!

#003: Wim Sonneveld - Het dorp (1974):
Veel mensen roepen vaak heel ongenuanceerd "Ik houd niet van Nederlandstalig!"
Maar...in mijn ogen heb je "Nederlandstalig"...en..."Nederlandstalig"....
Over het algemeen ben ik niet zo'n liefhebber van het Nederlandse "levenslied", zoals de smartlappen enzovoort. Maar...uiteraard is het prima als andere mensen het wèl prachtig vinden. Prima toch?
Ik ben toch iets meer van de generatie die o.a. met Doe Maar, Toontje Lager, Klein Orkest, Het Goede Doel, The Scene enzovoort is opgegroeid. Maar ook Bløf is in mijn collectie vertegenwoordigd. Van die laatste band schijn je trouwens, net als bij Michael Jackson, eigenlijk ook al niet hardop te mogen zeggen dat je hun muziek weet te waarderen, maar....daar heb ik, zoals jullie weten, gewoon lak aan! Ik laat me door anderen echt niet vertellen welke muziek ik wel of niet leuk mag vinden en welke muziek er wel of niet "serieus genomen" kan/mag worden.
Maar....hoewel er natuurlijk absoluut ook nu weer mensen met hun commentaar klaar staan om me te vertellen dat ze "niet begrijpen dat ik, zangeres in een hardrockband, naar Nederlandstalig luister, want "Nederlandstalig is toch geen muziek?".........kan ik op mijn beurt haast niet begrijpen dat men voor "Het Dorp" van Wim Sonneveld niet wellicht een uitzondering zou kunnen maken.
De schoonheid van dit lied, de zang van Wim Sonneveld zelf, de tekst van het nummer, dat eigenlijk in principe over de "vergankelijkheid van het leven" gaat.....het raakt me iedere keer weer tot op het bot! Ik heb veel van bovengenoemde Nederlandstalige popgroepen in mijn collectie, maar...voor mij persoonlijk staat "Het Dorp" op de allerhoogste hoogte, als het gaat om het allermooiste Nederlandstalige nummer ooit!
Sommigen mogen het misschien "oubollig" noemen, maar persoonlijk heb ik "Het Dorp" al járen lang voor altijd in het hart gesloten. Daarom kan het me ook nu wederom geen zier schelen wat anderen van mijn keuze vinden. Prachtig nummer!

#004: Gary Moore - Still got the blues (1990):
Op 6 februari van dit jaar overleed hij, Gary Moore. Toen ik zijn overlijdensbericht las heb ik, moet ik tot mijn schaamte toegeven, eerst enkele vloeken gelaten....en daarna was ik alleen maar "stil".
Gary Moore was een jeugdheld. Als tiener, toen ik op een gegeven moment gitaarlessen volgde, kreeg ik muziek van Gary Moore als een lesopdracht. Ik ben zijn muziek gaan luisteren en dat is eigenlijk nooit meer echt veranderd. Zijn nummer "Empty Rooms" dat op de cd "Run for Cover" staat heb ik bijna letterlijk grijs gedraaid. Maar ook zijn duet met Phil Lynott "Out in the fields" heb ik bijna oneindig in mijn cd speler gedraaid. En toen kwam "Still Got The Blues"....wát een geweldige plaat! Wat kon die man fantastisch gitaarspelen! Bij "Still Got The Blues" rolden de tranen bijna letterlijk uit de speakers als Gary Moore zijn gitaarsolo inzette.
Wat baal ik ontzettend dat Gary Moore dit jaar het leven heeft gelaten. Als eerbetoon daarom mijn keuze voor hem in mijn Top 2000 keuzelijstje.

#005: Amy Winehouse (& Mark Ronson) - Valerie (2007):
Het is eigenlijk geen gewoonte van mij om ineens artiesten in mijn Top 2000 keuzelijst op te nemen, nadat ze zijn overleden, maar Amy Winhouse móet er dit jaar gewoon in!
Eigenlijk is het gewoon triest dat heel veel mensen pas doorhadden hoe briljant en hoe goed Amy Winehouse als zangeres was, nádat zij op 23 juli van dit jaar overleed.
Weliswaar door haar eigen toedoen, drank- en drugmisbruik, maar.....desondanks heb ik het gevoel dat er echt een enorm grote artiest verloren is gegaan. Een artiest die nog maar een fractie heeft kunnen laten zien en horen van hetgeen zij wezenlijk in haar mars had. We hebben nog niet eens de helft gezien! En helaas....zullen we dat ook nooit meer te zien en te horen krijgen.
Haar duet met Tony Bennett "Body and Soul" is echt van een onwaarschijnlijk grote klasse!
Als ik de opnames zie van toen Amy's carrière begon, hoe alles staat als een huis....en je ziet haar dan door de jaren heen steeds verder afglijden.....dat is triest! Zo ontzettend triest!
Ondanks haar relatief "korte" carrière, ben ik van mening dat ook over 20 jaar mensen waarschijnlijk nog steeds weten wie Amy Winehouse was. Daarom mijn keuze voor haar in mijn Top 2000 lijstje.

#006: Simon & Garfunkel - Bridge over troubled water (1970):
Eerder dit jaar zond men op Nederland 3 een documentaire uit over Paul Simon en Art Garfunkel en de totstandkoming van het album "Bridge over troubled water". Nog nooit eerder werd ik zo erg in de nummers van dit album gezogen als toen, terwijl ik het album (op vinyl) wel in huis heb.
Vooral het titelnummer bleef dagen na de uitzending in mijn hoofd hangen. Het heeft even geduurd voordat het weer enigszins uit mijn "systeem" was...
Wat was en is dit eigenlijk een prachtig nummer! Het orkest dat dit nummer live heeft ingespeeld. De heldere stem van Art Garfunkel. Het nummer krijgt bijna iets "bovennatuurlijks". Het heeft iets Gospel achtigs. En wat een prachtige tekst! Het nummer heeft na die uitzending een nog grotere indruk achtergelaten dan daarvoor. Daarom staat hij bij deze in mijn keuzelijst.

#007: Andrew Gold - Lonely boy (1977):
Andrew Gold....een naam waarbij velen vaak eerst hun wenkbrauwen fronsen, maar zodra je enkele nummers van hem opnoemt, krijg je vaak een "Oh ja!" reactie. Hij maakte natuurlijk deel uit van het duo WAX (bekend van o.a. "Bridge to your heart" en "Right between the eyes"), hij schreef de herkenningstune voor de tv-serie "Golden Girls" ("Thank you for being a friend"), maar ook nummers als "Let her slip away" en "Lonely boy". Het laatste nummer is eigenlijk autobiografisch. Een geweldige zanger, maar vooral ook componist. Op 3 juni van dit jaar overleed Andrew Gold aan een hartstilstand op slechts 59-jarige leeftijd. Ook hij verdient zeer zeker een plek in de Top 2000!

#008: Killing Joke - Love like blood (1985):
Dit nummer staat voor mij synoniem aan de jaren 80. Eigenlijk was dit nummer ook al stiekem een soort van voorloper van wat men tegenwoordig "Gothic" muziek noemt. Het bijna zweverige hypnotiserende geluid van de keyboards, die voor het overgrote deel de sfeer van dit hele nummer bepalen vind ik nog steeds briljant. Beslist 1 van mijn meest favoriete nummers aller tijden!

#009: Jeff Wayne & Justin Hayward - The eve of the war (1978):
Dit is zo'n nummer dat ik mijn hele leven al met me meedraag. Als kind vond ik het nummer al prachtig. Ik kocht zelfs het singletje. Toen het later eind jaren 80 opnieuw op single werd uitgebracht, kocht ik ook de heruitgave, omdat de andere single toch al wat slijtage had opgelopen. Weer nog een poos later kocht ik de hele LP van Jeff Wayne waar dit nummer op stond.
Na al die jaren vind ik het nummer nog steeds fascinerend! Ik kan niet precies uitleggen waarom. Het is een bepaald gevoel. Zo'n nummer dat in je ziel naar binnensluipt, zich daar vastklemt om daar vervolgens nooit meer weg te gaan.

#010: Jean Michel Jarre - Oxygene IV (1977):
De muziek van Jean Michel Jarre, vooral van halverwege jaren 70, zoals Oxygene IV, brengt me altijd terug in de tijd. De tijd dat ik als klein meisje met mijn opa en oma mee mocht naar het Dolfinarium (het park was toen nog niet zo uitgebreid zoals dit nu het geval is), want tijdens die dolfijnenshows werd de muziek van Jean Michel Jarre gedraaid. Dus op 1 of andere manier associeer ik de muziek van Jean Michel Jarre van die periode ook altijd automatisch met dolfijnen en mijn opa en oma...

#011: Black Sabbath - Paranoid (1970):
Tja....het ontstaan van de "hardrockmuziek" is in feite begonnen bij bands als Deep Purple en Black Sabbath. Onlangs werd bekend gemaakt dat Black Sabbath volgend jaar weer in de oorspronkelijke line up zal gaan touren. Black Sabbath....met Ozzy Osbourne als zanger dus! Wie had ooit gedacht dat dit ooit weer zou gebeuren? Ik heb een bepaalde "zwak" voor Ozzy. Al met al, Black Sabbath moest in mijn Top 2000 lijstje!

#012: Van Halen - Jump (1984):
Melodieuze hardrock uit Amerika met een behoorlijk Nederlands tintje. Na al die jaren blijft dit nog steeds een magisch nummer, met waarschijnlijk 1 van de meest nagespeelde keyboardpartijen ever! Zonder enige twijfel hoort dit nummer in de Top 2000 thuis!

#013: U2 - The unforgettable fire (1985):
Als je het aan mij vraagt, nog steeds 1 van de mooiste U2 nummers ooit gemaakt. Het nummer tilt je op en neemt je ergens mee naar toe, als het ware. Ik kan nooit genoeg krijgen van dit nummer. Dit is zoals U2 hoort te klinken!

#014: Johnny Cash - Hurt (2003):
Het nummer "Hurt" is oorspronkelijk een nummer van de band Nine Inch Nails, maar....Johnny Cash heeft er met zijn interpretatie van dit nummer een onuitwisbare indruk mee gemaakt. Het is 1 van de mooiste, zo niet....allermooiste, nummers die Johnny Cash aan de wereld heeft nagelaten.
Bij iedere luisterbeurt heb ik weer opnieuw een brok in mijn keel. Je wordt dit nummer ingezógen, als het ware. Dit nummer zong hij met bijna 1 been in het graf. In dit nummer hoor je zijn hele leven. Alles wat hij in zijn leven heeft meegemaakt, hoor je aan zijn manier van zingen in dit nummer terug. Je moet wel van steen zijn als je niet geraakt wordt door dit nummer. Groot respect voor Cash!

#015: Herman Brood & His wild romance - Saturday night (1978):
Altijd iets met Herman gehad. Een oom van mij had vroeger fotograferen als hobby. Hij had veel eigen foto's hangen en 2 daarvan sprongen er altijd tussen uit. Eentje van Demis Roussos en...van Herman Brood. Ik weet nog dat ik als kind totaal gefascineerd was door die foto. Op dat moment wist ik eigenlijk nog niet echt wie Herman Brood was. Door de jaren heen heb ik echter zijn muziek leren kennen, ben ik platen van hem gaan verzamelen en ik heb zelfs ooit een originele zeefdruk kunnen kopen (omdat een schilderij voor mij onbetaalbaar is....helaas...) en dat is 1 van mijn dierbaarste Herman Brood items. Ondanks zijn drank- en drugmisbruik.....mocht ik hem op 1 of andere manier wel. Met sommige mensen heb je dat gewoon meteen. "Saturyday Night" is natuurlijk zijn grootste hit en dit jaar is het 10 jaar geleden dat Herman overleed. Daarom absoluut een plekje voor Herman in mijn Top 2000 lijst!

Vrije keuzes:

#Vrije keuze 001: Amy Winehouse - Back to black (2006):
Tot mijn verbazing stond "Back to black" niet in het "voorkeuze lijstje" op de Top 2000 site. Ik vind echter dat dit nummer absoluut in de Top 2000 moet. Stiekem vind ik dit nummer eigenlijk nog mooier dan "Valerie", dat je al in mijn lijstje hierboven hebt kunnen vinden.
Het nummer heeft iets melancholisch. Het fragment...waarin Amy met een extra soort galm....nu je weet dat ze overleden is, bijna vanuit het hiernamaals lijkt te roepen.....bezorgt me onherroepelijk kippenvel! "Back to Black" moet gewoon die Top 2000 in!

#Vrije keuze 002: Roger Glover & Friends – Love is all (1975):
Puur jeugdsentiment! De videoclip met de gitaarspelende en zingende kikker maakte op mij, als kleuter destijds, veel indruk. Nog steeds is het 1 van mijn meest favoriete nummers ooit!
En.....de leadzang was natuurlijk van Ronnie James Dio, die vorig jaar de strijd tegen kanker verloor. Hij is in mijn ogen nog steeds 1 van de beste zangers aller tijden!

#Vrije keuze 003: Foreigner – That was yesterday (1985):
Steevast ook 1 van mijn meest favoriete nummers aller tijden. De stem van Lou Gramm toen hij nog blaakte van gezondheid. Lou Gramm heeft enkele jaren terug te kampen gehad met een herseninfarct. Sindsdien is hij op vocaal gebied helaas niet meer de zanger die hij midden jaren 80 was jammer genoeg. Dat is eigenlijk heel triest...dat juist datgene van iemand wordt afgenomen wat hij het liefste doet....zingen! Dit nummer stamt uit de tijd van Foreigner in hun hoogtijdagen. Voor mij persoonlijk nog steeds een speciaal nummer en daarom staat hij in mijn vrije keuze lijst!

#Vrije keuze 004: Gotye – Somebody that I used to know (2011):
Een nummer van dit jaar, dus uiteraard stond het nog niet in de "voorkeuze lijst" omdat het vorig jaar uiteraard nog niet in de Top 2000 voorkwam. Ik vind echter dat het nummer wel een plek in die Top 2000 verdient. Onlangs heb ik een blog aan Gotye geweid m.b.t. zijn album "Making Mirrors".
De single "Somebody that I used to know" is 1 van die pareltjes die je zo af en toe in de hitparade tegenkomt, tussen allerlei "nietszeggende 13 in 1 dozijn nummers". Absoluut een Top 2000 nominatie waard!

#Vrije keuze 005: Gary Moore & Phil Lynott – Out in the fields (1985):
Zoals hierboven beschreven in mijn keuze voor Gary Moore - Still Got The Blues, was "Out in the fields" 1 van die nummers die ik zo'n beetje heb grijs gedraaid door de jaren heen.
Het blijft een speciaal nummer. Nu helemaal, nu "Gary Moore" en "Phil Lynott" als het ware toch weer "samen" zijn. Dit nummer is misschien wel het mooiste nalatenschap van de 2.
Ik heb veel bands dit nummer horen "coveren", sommigen niet geheel onverdienstelijk, maar....het origineel blijft toch het beste voor wat mij betreft. Het zou mooi zijn als hij een plekje in de Top 2000 krijgt!


Last but not least....is het afwachten welk nummer de 1e plaats van de Top 2000 zal bereiken. Vorig jaar waren het The Eagles. Jarenlang is het "Bohemian Rhapsody" van Queen geweest.
Het is misschien een beetje saai als jarenlang hetzelfde nummer op 1 blijft staan, maar....aangezien het exact 20 jaar geleden is dat Freddie Mercury overleed, zou het toch eigenlijk....bijna zo moeten zijn...dat Queen, al is het maar weer voor 1 jaartje, dit jaar weer op 1 terecht komt.
Volgende jaar zien we wel weer..... ;-)

Top 2000 lijst 2011 #1

Het einde van dit jaar nadert en zoals ieder jaar betekent dit o.a. dat er ook weer van alles te doen is rondom de "Top 2000". Zo start vanavond weer de 1e aflevering van de tv-uitzendingen van de "Top 2000 Quiz", welke uiteraard weer een aanloop zijn naar de "Top 2000 aGoGo" uitzendingen tegen het einde van december.
En natuurlijk kan er weer gestemd worden voor de Top 2000 lijst (dit kan nog tot morgen 20.00 uur).

Ieder jaar barsten ook weer dezelfde discussies los over de Top 2000. Dat er alleen gekozen kan worden uit "voorgeprogrammeerde" lijstjes, dus zou de lijst nooit "waarheidsgetrouw" zijn....dat het een vertekend beeld zou geven enzovoort. Tja....de ietwat "stevigere" en "alternatieve" muziek die je tot voor kort geleden op het helaas dit jaar ter ziele gegane "Kink FM" hoorde, zul je inderdaad voor het merendeel niet aantreffen in de keuzelijst voor de Top 2000.. Over het algemeen is het toch de muziek die je doorgaans op Radio 2 terughoort. Dus...misschien dat de Top 2000 inderdaad niet de muziekkeuze van heel Nederland weerspiegelt, maar ok....misschien is het dan ook wel zo realistisch om in te zien dat niet heel Nederland van de wat "hardere muziek" houdt.
Ja, ik zing in een melodieuze hardrockband en natuurlijk heb ik altijd graag naar o.a. Kink Aardschok geluisterd op Kink FM. Natuurlijk heb ik ook veel "hardere" muziek in mijn muziekverzameling. Natuurlijk zou het fantastisch zijn als er ook wat meer "hardere muziek" in de Top 2000 lijst voorkwam, maar....nogmaals....een "hardere" muzieklijst is denk ik niet een realistisch beeld van wat Nederlanders over het algemeen "mooi" vinden.
Je hoeft alleen maar om je heen te kijken....op straat....op je werk....je sportvereniging....of waar dan ook....om te constateren dat de mensen om je heen doorgaans meestal van hele andere muziek houden dan jij. En over het algemeen is dat meestal dus geen "hardere muziek".
Dus...in dat opzicht...begrijp ik dat de Top 2000 uitgaat van de "muzieksmaak" van de "gemiddelde" Nederlander! En tja...dan kun je nu eenmaal niet iedereen tevreden stellen, want.....wat telt voor de "hardere muziek" gaat evengoed op voor "Jazz", "Reggae" of bijvoorbeeld het Nederlandse "levenslied" om maar eens een aantal dwarsstraten te noemen. Ook fans van die muziek worden evengoed niet rijkelijk bediend in de Top 2000. Maar ja....als je daaraan gaat toegeven.....dan is denk ik het einde zoek en je moet ergens een lijn trekken, denk ik dan.
En ach...je kunt wel op alle slakken zout gaan leggen. Ieder jaar hoor ik weer hetzelfde "gezeik" aan van mensen, ieder jaar weer dezelfde discussies. Je hóeft niet naar de Top 2000 te luisteren hoor! Het is nog steeds niet verplicht. Dus...als je de Top 2000 verafschuwt...luister dan lekker niet, zou ik zeggen!

Gelukkig ben ik gezegend (al zeg ik het zelf) met een redelijk brede muzieksmaak, dus....als je niet te moeilijk doet....valt er volgens mij prima te leven met zo'n Top 2000 lijst.
Mensen die (ieder jaar weer) op die lijst lopen te schelden, nemen het volgens mij toch echt te serieus en dat moet je denk ik gewoon niet doen. Kom op zeg, het gewone dagelijkse leven kan soms al verrekte lastig genoeg zijn, dus....beschouw zoiets als de Top 2000 gewoon als iets dat dit leven gewoon eens per jaar eens een stukje aangenamer maakt! Het gaat gewoon om "muziek", dus waarom altijd dat "muggenziften" ieder jaar weer? Is toch nergens voor nodig?
En nogmaals...je hóeft er niet naar te luisteren! Dus als je het niet leuk vindt, dan ga je toch gewoon lekker iets anders doen? Wat is het probleem?

Het schijnt dat Radio 2 zich met name richt op de leeftijdsklasse van 35 tot 54 jaar. Nu moet ik bekennen dat ik inderdaad onder die leeftijdsgroep val....dus misschien toch weer een soort van "bevestiging" van dat ik een soort van "ouwe muts" aan het worden ben ;-)
Maar eerlijk is eerlijk....Radio 2 is eigenlijk wel 1 van de radiozenders die ik het meest beluister.
Over het algemeen heeft men een redelijk breed aanbod. Nederlandstalig, van de jaren 50 tot anno nu, diverse muziekstijlen van reggae tot rock. Zowaar draait men zelfs AC/DC of Black Sabbath op zijn tijd (waar ik als hardrockfan uitstekend mee kan leven).
Over het algemeen dus best een goed gemiddelde van de doorsnede van de muzieksmaak van de gemiddelde Nederlander.
Dat Radio 2 dan bijvoorbeeld niet de nieuwste single van Megadeth of Slayer zal draaien, om maar iets te noemen, dat is misschien jammer soms, maar....ik denk dat de "zeikerds" onder ons ook wel moeten begrijpen dat Radio 2 niet echt de "doelgroep" is voor dat soort muziek.
Het is dan ook verschrikkelijk balen dat een radiozender als Kink FM (een zender die dat soort muziek weer wèl zou draaien) gestopt is, maar er komt vast wel weer iets voor in de plaats....ooit?


Voorlopig kijk ik altijd nog steeds ieder jaar weer uit naar het hele Top 2000 gebeuren. Met name de Top 2000 aGoGo uitzendingen waarin Leo Blokhuis weer prachtige interviews doet met altijd weer interessante mensen die belangrijk zijn geweest in de geschiedenis van de popmuziek en waarin hij soms uit de doeken doet waar een bepaald liedje oorspronkelijk vandaan komt (of waar het wellicht zelfs van "gejat" is......) wil ik het liefst voor geen goud missen.
Als het aan mij ligt mag die man voortaan gewoon een eigen tv-programma krijgen dat vaker in het jaar wordt uitgezonden. Die man weet zo verschrikkelijk veel en het is altijd weer geweldig om al zijn kennis over muziek te horen. Zeg maar een soort "Boudewijn Büch"....maar dan met geschiedenislessen over muziek. Dat zou fantastisch zijn!

Tja...ik ben een "muziekfanaat"...die het liefst alles dat met muziek te maken heeft bijna letterlijk in zich opslúrpt, waaronder dus ook alles rondom de Top 2000.
En zoals het soms ook met mijn persoonlijke muzieksmaak het geval is....nee, het kan me geen zier schelen wat anderen daarvan vinden! Ik kom er schaamteloos voor uit dat ik steevast ieder jaar weer uitkijk naar alles wat met de Top 2000 te maken heeft, of ik daarmee nu vrienden maak of niet.

Stemmen voor de Top 2000 lijst? Jazeker!! Ook dit jaar heb ik mijn bijdrage geleverd. Het resultaat ervan kun je in mijn blog hierna bekijken.....

En...reken maar dat ik vanavond om 21.00 uur weer klaar zit voor de Top 2000 Quiz! Lekker hoorrrrr!!!! ;-)

vrijdag 11 november 2011

Selamat tinggal (vaarwel) Andy Tielman (Tielman Brothers) 30/05/1936 - 10/11/2011

In memoriam
Andy Tielman
Makassar, Celebes (Indonesië), 30 mei 1936 - † Amsterdam, 10 november 2011

Op het moment dat ik deze "in memoriam" schrijf, klinkt er op de achtergrond de cd "Memories of Elvis" door de geluidsspeakers, gezongen en uitgevoerd door zanger/gitarist Andy Tielman.
Zoals u misschien wel weet ben ik namelijk een redelijk groot Elvis Presley liefhebber.
Elvis Presley is natuurlijk wereldwijd bepalend geweest om de Rock & Roll muziek populair te maken bij het grote publiek. Toch hebben we het in Nederland, naast Elvis Presley, ook voor een groot deel aan Andy Tielman te danken dat de "Rock & Roll" in de jaren 50 naar dit land gehaald werd. Eind jaren 50 waren de "Tielman Brothers" namelijk 1 van de eerste bands die hier succes hadden met Rock & Roll muziek en in de jaren 50 en 60 waren zij immens populair. Tevens waren zij de grondleggers van de "Indo-Rock" in Nederland. Naast Nederland trad de groep ook internationaal veel op. Andy Tielman was min of meer de "blikvanger" van de groep. Eind jaren 60 besloot Andy Tielman "solo" verder te gaan.

Andy Tielman werd geboren op 30 mei 1936 in Makassar op het eiland Celebes in Indonesië. Samen met zijn broers is hij muzikaal actief als Timor Brothers en de Four T's. In 1956 verhuist het gezin naar Breda, en even later naar Den Haag.

Andy Tielman was een poosje in de vergetelheid geraakt, maar in de jaren '80 kwam hij weer in de belangstelling te staan als artiest.

In 2005 werd Andy Tielman benoemd tot "ridder in de Orde van Oranje-Nassau"!

Andy Tielman had al een aantal jaren maagkanker. Hierdoor moest hij in 2009 zijn tournee door Nederland afzeggen. In datzelfde jaar werd ook nierkanker bij hem geconstateerd.

Gisteren, donderdag 10 november 2011, overleed Andy Tielman op 75-jarige leeftijd.
Op vrijdag 18 november a.s. zal vanaf 15.15 uur de crematie plechtigheid plaatsvinden in de grote aula van het crematorium Ockenburg in Den Haag. De familie van Andy Tielman heeft laten weten dat fans en andere belangstellenden welkom zijn om vrijdag afscheid te komen nemen. Het lichaam van Andy Tielman zal de aarde in "stijl" verlaten, want de ceremonie zal in het teken van Rock & Roll staan!

Selamat tinggal....oftwel...vaarwel....Andy Tielman!

YouTube: Andy Tielman - Guitar Boogie;


YouTube: Tielman Brothers - The Tielman brothers;


YouTube: Tielman Brothers - black eyes (1960);


YouTube: Tielman Brothers - Java guitars;

donderdag 10 november 2011

Beth Hart & Joe Bonamassa – Don’t Explain (2011)

Toen ik op Radio 2 een track van dit album gedraaid hoorde worden, was ik onmiddellijk onder de indruk en wist ik dat die ene track absoluut naar "meer" smaakte. Ik zocht op internet track samples op en nadat ik die beluisterd had, kreeg ik vrijwel meteen dat hele "onrustige" gevoel van binnen....het gevoel dat mij als muziekfanaat altijd "ongeduldig" maakt, omdat ik het album eigenlijk het liefst "gisteren" nog had willen hebben, als je begrijpt wat ik bedoel ;-)

Dat gevoel van "onrust" gaat dan pas "over" als ik het album in mijn bezit heb. Ik wilde hem eigenlijk niet bestellen, want dan moest ik nóg langer wachten.... Tot overmaat van ramp bleek Free Record Shop deze gloednieuwe prachtige cd niet eens op voorraad te hebben.
Enigszins mokkend besloot ik een kans te wagen bij elektronicawinkel Saturn, die sinds kort in Nieuwegein gevestigd is. Ik had nooit verwacht dat zij de cd zouden hebben, maar...zowaar, ze hadden hem! En....hij was ook nog véél voordeliger dan eerder genoemde winkel hem aanbood in hun "online shop", dus.....om Johan Cruijff maar even te citeren in dit geval: "Elk nadeel heeft zijn voordeel!"

De cd heb ik nu ongeveer 2 weken in huis en sindsdien is hij mijn cd speler bijna niet meer uit geweest! Ik heb het over het album "Don't Explain" van zangeres Beth Hart en gitarist Joe Bonamassa. Oh jongens, wát een plaat!! Wát een verademing dat er weer eens een album uit is met èchte muziek i.p.v. computergestuurde rotzooi die je tegenwoordig vaak hoort, om het zo maar eens uit te drukken.

Gitarist Joe Bonamassa nodigde Beth Hart uit om samen eens iets op te nemen en laat laatst genoemde nu gelukkig "ja" gezegd hebben! Het plezier in het muziek maken "spat" er vanaf! Het album is in slechts 4 dagen tijd opgenomen, waardoor een recht-voor-zijn-raap spontaan resultaat is ontstaan. Geen overgeproduceerde overmatig gepolijste tracks, maar eerlijke muziek die tot op het bot bij je binnen komt!
Een andere reden waarom de muziek zo "warm", "eerlijk" en "recht-voor-zijn-raap" overkomt, is waarschijnlijk omdat de vaste band van Joe Bonamassa op de cd meespeelt. Deze muzikanten zijn natuurlijk zo ontzettend goed op elkaar ingespeeld en voelen elkaar zo goed aan, dat hierdoor alles op muzikaal gebied naar een hoger plan wordt getrokken. Dit laatste zou je waarschijnlijk nooit zo op die manier hebben bereikt met ingehuurde "sessiemuzikanten" die elkaar wellicht nog nooit gezien hebben of die nog nooit met elkaar gespeeld hebben. Technisch zou het dan misschien wel "in orde" zijn, maar......uiteindelijk zou dan toch net datgene ontbreken dat muziek zo speciaal maakt. Namelijk datgene dat die "gevoelige snaar" in je los maakt en dát resultaat is absoluut behaald op dit nieuwe album!

De vaste producer van Joe Bonamassa produceerde het album, te weten rockproducer Kevin Shirley. Waarschijnlijk ken je hem ook wel van zijn werk voor Aerosmith, Rush, Led Zeppelin, Black Crowes, Dream Theater (die onlangs ook een geweldig nieuw album hebben uitgebracht, te weten "A Dramatic Turn Of Events", welke ook beslist een aanrader is!) en....jawel (1 van mijn meest favoriete Rockbands aller tijden!)...ook Journey!!
Waarschijnlijk is de bijdrage van Kevin Shirley dan ook 1 van de redenen waarom ik "Don't Explain" zo'n geweldig album vind, want ik heb van alle bovengenoemde bands wel cd's en/of vinyl in huis!

Het album bevat een combinatie van stijlen als blues, jazz, soul, gospel en rock. Laten dat nu ook net de ingrediënten zijn waar ik als muziekfanaat als een blok voor val! (als het tenminste "goed" wordt uitgevoerd....maar daar hoef ik me in dit geval geen zorgen over te maken!)

Beth Hart wordt als zangeres eigenlijk voornamelijk vergeleken met "Janis Joplin" en dat is niet geheel onterecht, want ze heeft dezelfde rauwe maar toch soulvolle bluesy strot. Ook Billie Holiday is een grote inspiratiebron voor Beth Hart. Echter hoor ik ook andere klankkleuren in haar stem terug, zoals bijvoorbeeld een Sass Jordan of wijlen Amy Winehouse.
En....als je niet zou weten dat Beth Hart een 'blanke" vrouw is, zou je zweren dat er een oudere doorleefde "zwarte" Soul/Gospel zangeres stond te zingen. Wat een geweldige stem heeft die vrouw! Het mooie van Beth Hart is dat ze niet alleen maar staat te "scheuren" met haar stem, maar dat ze ook heel "ingetogen" kan zingen. Dat maakt haar performance een palet met oneindig veel mooie kleuren!

Het album "Don't Explain" bevat geen zelf geschreven nummers, maar "slechts" enkel "covers".
Denk echter nu niet dat de oorspronkelijke nummers/uitvoeringen klakkeloos worden nagespeeld, want Joe Bonamassa en Beth Hart leveren wel degelijk hun eigen interpretatie van alle nummers. Met name Beth Hart maakt zich alle nummers zó "eigen" dat het bijna lijkt alsof alle nummers speciaal voor haar geschreven zijn en dat is beslist een groot compliment waard!

Ik las ergens dat iemand vond dat er op dit album "nergens echt chemie tussen de twee" zou zijn, maar daar ben ik het dus absoluut niet mee eens! Dan heeft diegene waarschijnlijk toch echt niet goed naar het album geluisterd. En met luisteren bedoel ik dus niet ergens de cd op de achtergrond aan hebben staan, terwijl je met andere dingen bezig bent. Nee, doe die cd in je cd speler, pak een goed glas wijn erbij, zet het volume van je versterker voluit en zing voor mijn part die hele cd van het begin tot het einde uit volle borst mee! Laat die bastonen maar door je huiskamer dreunen, laat iedere gezongen noot bij je binnenkomen, want dan vóel je dat er wel dégelijk "chemie" is tussen de 2 artiesten in deze met emotie doordrongen muziek!

De 1e track "Sinner's Prayer" (Ray Charles + BB King) is een geweldig slepend blues nummer. Het had ook zo op een album van wijlen Stevie Ray Vaughan kunnen staan.
In track nummer 2 "Chocolate Jesus" (Tom Waits) doet Beth Hart me ineens sterk aan wijlen Amy Winehouse denken. Wat is dit goed!!
Bij track 3 "Your Heart Is as Black as Night" (Melody Gardot) word je meteen als het ware meegetrokken in de hoogtijdagen van de jazz in de jaren 30, maar ook weer met een tikje blues en...ook weer enigszins een "flashback" naar Amy Winehouse. Ook doet de klankkleur van Beth Hart me zo nu en dan denken aan zangeres Dani Klein van de Belgische groep Vaya Con Dios.
Het intro van track 4 "For My Friends" (Bill Withers) doet me een klein beetje denken aan de 1e albums van de band The Black Crowes en ik hoor een rauwe "Sass Jordan" achtige klankkleur in de stem van Beth Hart.
En dan....komt de titeltrack van dit album op nummer 5 "Don't Explain" (Billie Holiday). Wat een prachtig subtiel gitaarspel, een moment van "rust", bijna jazzy en....ik hoor toch ook weer...(het is als een compliment bedoeld)...Amy Winehouse in de stem van Beth Hart terug. Dit is absoluut 1 van de mooiste nummers op dit album!
Bij track nummer 6 "I'd Rather Go Blind" (Etta James) een heerlijk slepend bluesnummer dat ook Soul en Gospel invloeden laat horen op een Janis Joplin achtige wijze. De tranen rollen bijna letterlijk uit je speakers. Klinkt lekker!
In dit nummer hoor je dat alle muzikanten op dit album maar al te goed begrijpen dat je hem bij het spelen niet altijd persé "van Jetje" hoeft te geven om het "vet" en "groots" te laten klinken, maar dat je dat laatste juist ook kunt bereiken door iets heel ingetogen te brengen!
Jaaaah....track nummer 7 "Something's Got a Hold on Me" (Etta James) is absoluut 1 van mijn meest favoriete tracks op dit album! Alsof je letterlijk in een zwarte Gospelkerk zit!
Ik ken dit nummer ook in de uitvoering van Etta James, maar stiekem vind ik dat Joe Bonamassa en Beth Hart aan het nummer toch een extra "boost" toegevoegd hebben. Dat beetje extra "power". En....in gedachten hoor ik dit nummer zo uitgevoerd worden door Elvis Presley....het zou werkelijk geknipt voor hem zijn in deze uitvoering! Helemaal geweldig!!
Nummer 8 "I'll Take Care of You" (Bobby Bland / Gil Scott-Heron) begint met een prachtig piano intro. Een mooie blues ballade, prachtige tekst die geweldig geïnterpreteerd wordt door Beth Hart. En....soms doet het nummer me denken aan "Still got the blues" van wijlen Gary Moore. Een absoluut hoogtepunt op dit album!
Beth Hart en Joe Bonamassa doen een duet op track 9 "Well, Well" (Delaney & Bonnie). Gewoon een lekker nummer om te luisteren, af en toe ook een beetje met een country achtige "vibe".
Het nummer "Ain't No Way" (geschreven door Carolyn Franklin voor haar oudere zus Aretha!) is de 10e track. Een adembenemende ballade, die je eigenlijk met je ogen dicht zou moeten beluisteren en de muziek noot voor noot en de tekst woord voor woord tot je door zou moeten laten dringen. Een regelrecht kippenvel nummer. Soms doet het nummer me ook een beetje denken aan het prachtige "One more try" van George Michael. Op track 11 vinden we de Radio Edit/Bonus Track "I'll Take Care of You", dus een kortere versie van track 8.

Tja...ik lees ook reacties en reviews van mensen die wat minder positief over deze cd zijn, maar....gelukkig ben ik altijd iemand die zich eigenlijk nooit iets aantrekt van de mening van anderen als het om muziek gaat. Ik heb altijd mijn eigen koers gevolgd en dat zal ik ook altijd blijven doen.
Ik zeg altijd....geef 10 verschillende mensen dezelfde cd...en je zult 10 verschillende meningen krijgen. Zo werkt het gewoon! Maar...wat een ander ervan vindt, hoeft niet altijd persé ook mijn mening te zijn. Gelukkig maar! Gelukkig heeft iedereen recht op een eigen mening. Ja toch, niet dan? Nou dan! Zo niet, dan toch! ;-)
Wat anderen dus ook van "Don't Explain" vinden.....ik vind het in ieder geval een regelrechte KIPPENVEL cd! Wanneer ik een cd keer op keer op "repeat" zet en ik ben keer op keer weer onder de indruk, dan wil dat dus denk ik wel iets zeggen.

Houd je van zangeressen met een rauwe maar ook gevoelige en veelzijdige stem? Houd je van blues, jazz, gospel, soul, rock en dan een combinatie hiervan? Houd je van eerlijke recht-door-zee muziek zonder computergestuurde samples e.d.? Houd je van kippenvel muziek?
Dan zou "Don't Explain" van Joe Bonamassa en Beth Hart wel eens een heel geschikt album voor jouw muziekcollectie kunnen zijn.
Ik zeg: "Kopen die cd"!! 

Tracklist:
01. Sinner's Prayer
02. Chocolate Jesus
03. Your Heart Is as Black as Night
04. For My Friend
05. Don't Explain
06. I'd Rather Go Blind
07. Something's Got a Hold on Me
08. I'll Take Care of You
09. Well, Well
10. Ain't No Way
11. I'll Take Care of You (Radio Edit/Bonus Track)

YouTube: Beth Hart and Joe Bonamassa- Something's Got a Hold on Me;

woensdag 9 november 2011

Herinneringen aan Max van Praag + einde van de cd winkel?

De cd verzameling thuis beslaat zo'n beetje de hele woonkamer. Ik heb ze nooit meer geteld (onbegonnen werk), maar ik denk dat ik dik boven de 1500 stuks (!) zit, misschien zelfs rond de 2000 cd's, ik denk dat ik echt niet overdrijf in mijn schatting. Zelfs op andere locaties in huis bevinden zich cd's. Daarbij heb ik dus ook mijn vinyl-verzameling die op de zolder bewaard wordt, welke o.a. LP's en singles bevat. Je kunt dus wel stellen dat muziek ontzettend belangrijk voor mij is en dat ik erg veel waarde hecht aan de zo gezegde "fysieke" geluidsdrager.
Ik zal niet ontkennen dat er ook MP3's thuis op de computer staan. Sommigen staan zelfs op mijn mobiele telefoon opgeslagen, zodat ik ook eens elders muziek kan luisteren, bijvoorbeeld op mijn werk of i.d.
Toch wegen MP3's, als het aan mij ligt, echt niet op tegen een mooie exclusieve cd box, of...eigenlijk nog liever....een mooie LP (op vinyl dus) !
MP3's zijn misschien leuk om zo nu en dan te draaien, maar....voor mij persoonlijk is het eigenlijk ook niet meer dan dat. Ik prefereer toch liever dat schijfje of die LP.
Je hebt iets in handen dat iets over de artiest zegt, een uniek document met mooie foto's, artwork, songteksten en informatie etc. Dit alles "mis" ik bij MP3's.
Ik vind het ook altijd een beetje "raar" als mensen veel MP3's op hun pc of iPod of i.d. hebben staan en dan praten over hun "muziekverzameling"..... Ik bedoel...je computerschijf hoeft maar een keer te crashen en je "muziekverzameling" is in 1 klap verdwenen!
Natuurlijk kunnen cd's of platen ook beschadigen of stukgaan (of nog erger....bijvoorbeeld verloren gaan bij brand of i.d., ik mag alsjeblieft hopen dat dit me nooit overkomt!), maar ik heb het idee dat er bij de aanschaf en het bewaren van een cd of een LP nèt iets meer "emotionele waarde" en herinneringen kleven dan wanneer je een MP3'tje downloadt op je pc. Van sommige platen weet ik nog precies waar ik ze kocht en in welke periode enzovoort. Bij MP3's heb ik dat dus absoluut niet.

Sinds 1980 woon ik in Nieuwegein, maar ik ben een geboren Utrechtse.
Als je vroeger een plaat wilde kopen, dan ging je dus naar "Max van Praag".
Ik had destijds als klein meisje er geen enkele notie van wie "Max van Praag" (* Amsterdam, 24 juni 1913 – † Hilversum, 10 juni 1991) zelf eigenlijk was (dat hij o.a. van oorsprong een zanger was enzovoort), maar zijn platenwinkels waren in ieder geval een begrip in Utrecht! Volgens mij waren er wel zeker 6 filialen in de stad. Op de Steenweg, dus midden in de binnenstad bijvoorbeeld. Maar ook op Kanaleneiland, waar we wel eens kwamen. Maar het meest kwamen we natuurlijk op de Roelantdreef op Overvecht, want in die wijk woonden we (ik moet daarbij wel meteen vermelden dat het Overvecht van toen een heel ander Overvecht was dan nu in deze huidige tijd!).
De Roelantdreef was, in mijn herinnering, een lange winkel die tot helemaal achterin vol stond met LP's. Ze hadden van die ouderwetse witte koptelefoonhoorns, zoals je die toen had, waarmee je de platen eerst van te voren kon beluisteren. (bij V&D op Hoog Catharijne hadden ze deze zogenaamde koptelefoonhoorns ook, maar dan in het zwart...) Ik kocht er mijn 1e singles (althans....die kochten mijn ouders voor mij), zoals "The Rivers of Babylon"- Boney M en singles van de Nederlandse meidengroep Luv. Het zal dus zo'n beetje eind jaren 70 geweest zijn.

Als de dag van gisteren herinner ik me ook dat mijn broertje (ik spreek nog steeds van broerTJE, omdat hij 3 jaar jonger is dan ik, maar inmiddels is hij ietsiepietsie langer dan ik....) een bepaalde plaat leuk vond, maar hij wist de titel niet, maar ook niet wie het zong.
Het moet 1978 geweest zijn dus mijn broertje was nog een kleuter. De mensen achter de toonbank zeiden toen tegen mijn broertje dat hij het liedje dan maar voor moest zingen....en dat deed hij!
Een hilarisch moment....een klein jongetje, zingend in een platenwinkel.
Het bleek de single "Get off" van Foxy te zijn. Altijd als ik die plaat ergens hoor, gaat mijn herinnering weer terug naar die ene dag in 1978 in die winkel van Max van Praag....;-)

Zelfs toen we in 1980 naar Nieuwegein verhuisden gingen we nog regelmatig winkelen op Overvecht (er waren in het begin namelijk nog geen winkels in Nieuwegein, want alles moest nog gebouwd worden) en kwamen we nog vaak bij "Max van Praag".
Kenmerkend voor platen die je bij Max van Praag kocht, was trouwens ook dat er zo'n oranje/geel labeltje op alle platen was geplakt met de naam en alle filiaal adressen van Max van Praag.

Naast "Max van Praag" had je natuurlijk ook Muziek Staffhorst. Naast muziekinstrumenten verkochten ze ook platen. Ze hadden filialen in Amersfoort en Utrecht, later ook in Nieuwegein, waar ik persoonlijk erg blij mee was.

Eind jaren 80 was echter de cd in opkomst en....het was bijna wrang om toe te zien hoe het aanbod LP's en singletjes langzamerhand steeds minder werd...en....op den duur zelfs verdween.
"Vinyl" was "verleden tijd" en vanaf toen werden alleen nog maar cd's verkocht.

Het was ook de tijd dat de platenwinkels van Max van Praag werden opgeheven, want...er kwam grote concurrentie van winkelketens Trendsetter records (bestaat inmiddels ook niet meer) en Free Record Shop en dat betekende helaas het einde voor de Max van Praag platenzaak. Iets dat ik persoonlijk nog steeds erg jammer vind, want ik had graag gezien dat de winkels heden ten dage nog zouden bestaan.

Ondanks dat er in de "reguliere" platenwinkels geen vinyl meer verkocht werd, verzamelde ik toch nog platen. Er bestond nog geen internet, dus....moest je zelf op pad.
Meestal in de binnenstad van Utrecht. Er waren daar winkels genoeg, meestal ook met 2e hands platen. Het is triest om te zien dat het merendeel van al die winkels de tand des tijds helaas niet hebben overleefd. Naast Staffhorst, is bijvoorbeeld ook "Kareltje" op de Mariaplaats verdwenen. Ook heeft er op de Oude Gracht nog een poosje een zelfde soort mega cd store gezeten, vergelijkend met "Fame" in Amsterdam. Ook die is verdwenen. En wat te denken van "White Noise" aan de Choorstraat (vlakbij het Stadhuis), waar je vooral terecht kon voor alternatieve en de wat "hardere" muziek. Ook weg! (en bij laatst genoemde kwam ik best regelmatig, dus best balen dat ook die winkel niet meer bestaat)

Je hebt "Plato" nu nog, de "Plaatboef", de Grammophoonwinkel (vroeger ook met kelder, maar tegenwoordig alleen nog maar op de begane grond en helaas steeds minder platen!). Ja ook Free Record Shop is nog steeds vertegenwoordigd op de Oude Gracht, maar...i.p.v. cd's lijken die de laatste tijd alleen maar steeds meer en meer videogames en dvd's te verkopen....
Natuurlijk mag Da Capo Records niet ontbreken in het rijtje. Die laatste winkel is eigenlijk mijn meest favoriet en de winkel is nog steeds een begrip! Als je de winkel binnen stapt, is het alsof de tijd heeft stilgestaan. Prachtig!! Alsof je de drukke hectische binnenstad ontvlucht en een muzikale teletijdmachine binnen stapt, waar alles nog "rustig" en "relaxt" is.....zoals in de jaren 70. Er is zelfs geen pinpas automaat.
Geweldige oude posters van o.a. Nirvana aan de muur, of een hele oude poster van Shocking Blue met Mariska Veres (RIP) in blakende gezondheid. Helaas is de eigenaar van de winkel, Michel Terstegen, in juli van dit jaar dus overleden aan de gevolgen van kanker. De winkel wordt voorlopig wel voortgezet. Ik huiver echter een beetje voor de toekomst. Ik hoop alsjeblieft niet dat de tand des tijds ook die prachtige Da Capo winkel uiteindelijk te niet zal doen. Dat zou afschuwelijk zijn. Ook omdat het ouderwets uren tussen bakken vinyl struinen dan uiteindelijk misschien ècht slechts een herinnering wordt.

Ik pakte van de week een exemplaar van "De Oud Utrechter" krant mee, waarin een artikel over de "Max van Praag" platenwinkels stond. Zodoende dat ook al die herinneringen weer boven kwamen drijven.

Hoewel er her en der dus steeds meer platenwinkels verdwijnen, is het echter wel opmerkelijk dat er heden ten dage toch ook weer steeds meer "nieuw" vinyl geperst wordt. Echter zijn er vooralsnog maar weinig platenzaken die dit nieuwe vinyl daadwerkelijk in de winkel te koop aanbieden. Het is nog steeds zo dat "nieuw vinyl" eigenlijk voornamelijk via internet aangeschaft moet worden.
Mensen lijken weer steeds meer belangstelling te krijgen voor vinyl. Niet alleen 40 plussers, maar ook mensen die nog niet geboren waren toen het vinyl al lang en breed plaats gemaakt had voor de cd.
Alleen...met die cd gaat het de laatste tijd dus ook niet zo goed meer....
Dat blijkt wel uit het feit dat ik er gisteren via Twitter op gewezen werd dat de grote major labels waarschijnlijk eind 2012 zullen gaan stoppen met het vervaardigen van cd's!
Als dat waar is, dan zou dat dus betekenen dat er binnen nu en 5 jaar waarschijnlijk ook geen cd's meer verkocht worden. Althans niet in die hoeveelheden zoals nu.
Alhoewel.....die "hoeveelheden" heb ik de laatste jaren ook steeds minder zien worden.
Muziek Staffhorst heeft geen platen- / cd-winkels meer, dus ook in Nieuwegein is het filiaal wat jaartjes terug verdwenen. Het is nog een poosje een "Ear & Eye" winkel geweest, maar ook die winkel is nu gesloten en heeft plaats gemaakt voor een filiaal van de ANWB.... (en de Staffhorst locatie waar de platen eerst werden verkocht, het filiaal aan de overkant, is nu een Zeeman filiaal)

Er is een Free Record Shop op Cityplaza (het Nieuwegeinse winkelcentrum), die onlangs van de Markt verhuisd is naar het nieuwe gedeelte. Van lieverlee heb ik het aanbod cd's steeds minder zien worden en sinds ze op hun "nieuwe plek" zitten is dat zelfs nóg minder geworden!
Bepaalde titels hebben ze niet eens meer. Dus....ik vraag me af hoe dit over een jaar of 5 is. Bestaat Free Record Shop dan nog wel? (de grote "Fame" winkel in Amsterdam, van dezelfde eigenaar, heeft namelijk inmiddels ook moeten sluiten, zoals iedereen wel weet)
Of....gaan ze steeds meer andere dingen verkopen....en op den duur geen cd's meer? Ik zie het die kant dus, jammer genoeg, wel steeds meer op gaan.
Er is sinds kort wel een filiaal van Saturn op Cityplaza, die ook een afdeling cd's heeft (die vaak nog voordeliger zijn ook, vergeleken bij Free Record Shop!), dus soms biedt dit wel uitkomst, als Free Record Shop bepaalde titels niet heeft, of als Saturn dezelfde cd dus goedkoper aanbiedt!

Echter....zijn er in het land alweer enige platenwinkels die genoodzaakt zijn de deuren te sluiten. De berichten zie ik bijna dagelijks wel voorbij komen, via twitter of andere kanalen.
Ik zie het met lede ogen aan gebeuren en je kunt er eigenlijk vrijwel niets tegen doen.
Vroeger spaarde je je zakgeld op en kocht je een singletje. Dat was een kostbaar bezit en je kon er uren naar luisteren. De tijd is nu anders, jongeren van nu hebben een dure iPod met MP3's die je "gratis en voor niets" van internet kunt downloaden, dus waarom zou je dan een dure cd aanschaffen?
Natuurlijk is er nu ook iTunes of Spotify. Mensen downloaden steeds meer (ook legaal dus!).

Toch is het jammer dat mensen door de komst van internet niet meer zelf er op uit trekken om naar de winkel te gaan en om daar daadwerkelijk een cd te kopen.
Ik heb er op dit moment eerlijk gezegd nog helemaal geen beeld van hoe alles er over 5 jaar eruit ziet. Zouden cd's dan echt helemaal verdwenen zijn?

Er wordt gezegd dat uiteindelijk "digitaal" (dus MP3 of een andere vorm?) en "vinyl" zal overblijven. Er zijn grote artiesten die hun muziek tegenwoordig op zowel cd als op LP uitbrengen....en inderdaad hun muziek ook via iTunes of Spotify e.d. aanbieden. Maar zoals ik reeds eerder zei, is het feit dat er dus tegenwoordig ook weer steeds meer op vinyl geperst wordt wel opmerkelijk. Voorlopig zie ik dat ook nog wel eventjes voorgezet worden. Of het een "rage" is die vanzelf weer overdrijft? Geen idee. De toekomst zal het leren.

Voorlopig wordt er wereldwijd nog steeds volop vinyl verkocht en ook steeds meer. Persoonlijk ben ik nooit opgehouden met het kopen van vinyl. Ik ben hierin beslist niet de enige, getuige de duizenden bezoekers die bijvoorbeeld de platenbeurs in de Jaarbeurshallen te Utrecht ieder jaar trekt. Dus ik denk ook dat "vinyl" als geluidsdrager nooit echt zal ophouden te bestaan.
Van de cd......denk ik echter dat het merendeel wel zal verdwijnen, maar....uiteindelijk ook weer niet helemaal. Er is natuurlijk nog heel erg veel in omloop (net als dit met vinyl het geval is). Daarbij denk ik dat er meer onafhankelijke labels zullen komen misschien die kleinere oplages zullen persen. Grotere labels zullen misschien alleen de "special editions" met veel extra's uit gaan brengen. Zoals dat nu eigenlijk ook al het geval is (alleen zijn dat soort uitgaves helaas wel vrij prijzig meestal).

Misschien ben ik gewoon een "ouwe muts" aan het worden die misschien eens moet ophouden terug te kijken naar hoe het "vroegah" was, maar toch..... Als ik zie hoe alles om me heen aan het veranderen is, hoe muziek steeds meer een "wegwerp product" lijkt te worden i.p.v. iets dat je een leven lang kunt "koesteren", dan baart het me soms wel eens een beetje zorgen....
Dat kinderen straks over een X aantal jaren niet meer bij hun ouders in de kast bepaalde platen zullen ontdekken.... Dat zal denk ik niet zo snel gebeuren met wat MP3's die als bestandjes ergens opgeslagen staan. Dat is jammer.

Ik kan me eigenlijk haast niet voorstellen dat platenzaken echt helemaal zullen verdwijnen op den duur. Ik hoop ook niet dat dit gebeurt, maar ik vrees wel een beetje het ergste....
Alleen de grote ketens zullen waarschijnlijk overblijven en de kleine platenzaken zullen het onderspit moeten delven, ben ik bang. Dat is wel de kant die we waarschijnlijk opgaan, jammer genoeg.

Uiteindelijk zullen we zaken als vinyl (en misschien cd's?) straks gewoon echt louter "online" moeten kopen i.p.v. in de winkel.
Je kunt dan wel kopen wat je zou willen hebben, maar....het "avontuur" van in de bakken snuffelen en wellicht andere muziek ontdekken, dat gaat dan toch een beetje voorbij.

Misschien praten wij over een X aantal jaren met onze kleinkinderen wel net zo enthousiast over platenspelers, platen en cd's als onze grootouders over koffergrammofoons deden???
Tijden veranderen....en geluidsdragers blijkbaar ook. Dat heet "vooruitgang"....de "moderne tijd"....
En ik ga uiteindelijk dan ook wel met mijn tijd mee, want zo gaat het nu eenmaal.

Maar stiekem....heel stilletjes.....denk en verlang ik soms steeds vaker terug......naar die grote lange platenwinkel van Max van Praag op de Roelantdreef.....want als Max van Praag het niet had, vond je het praktisch nergens! Of...die grote platenbakken van Muziek Staffhorst. Uren lang snuffelen naar nieuwe platen. Het is gewoon jammer dat dit allemaal zo langzamerhand aan het verdwijnen is.
Er is trouwens ook nog goed nieuws, want het muzieklabel Suburban Records gaat een platenzaak openen in Haarlem. Ik hoop dat ze het redden...

Om terug te komen op Max van Praag....afgelopen week is er een geweldig, maarliefst 320 bladzijdes tellend, boek verschenen over de broers Jaap en Max van Praag, geschreven door Marga van Praag (dochter van Max en zus van Chiel van Praag) en Ad van Liempt. Ook wordt in dit boek de tijd over de Max van Praag platenwinkels beschreven (en dit grote stuk van de Utrechtse platenwinkel geschiedenis spreekt mij als vinyl verzamelaar en muziekliefhebber uiteraard sowieso aan). Ik heb het boek zelf nog niet gelezen, maar het lijkt mij beslist de moeite waard!

After The Silence

After The Silence
After The Silence Official Website

After The Silence

After The Silence
After The Silence heeft eindelijk toetsenist! Schrijf je in voor de ATS nieuwsbrief via newsletter@afterthesilence.nl.

After The Silence MySpace

After The Silence YouTube

After The Silence Hyves

Muziek is een mantra voor de ziel

Muziek is een mantra voor de ziel
"Muziek is een mantra voor de ziel. Het is therapeutisch. Net als eten is het iets dat ons lichaam nodig heeft." (Michael Jackson)

Bergkaarten