Er zit toekomst in Nederlandse muziek! Meet "The Dance"!

Afgelopen week vond ik de link naar hun website via de Facebook pagina van iemand anders. Een band waar ik nooit eerder van gehoord had.
Het bandfoto'tje dat erbij stond ter illustratie straalde meteen een bepaalde "professionaliteit" uit.
(ik houd ervan als - vooral ook beginnende - bands bewust nadenken over alles wat zij doen en wanneer zij tevens zorg besteden aan hoe ze over willen komen, dus ook middels bandfoto's! Ik kom namelijk ook regelmatig hele slechte bandfoto's tegen).
Omdat er als commentaar bij stond dat de band een beetje het "eighties" gevoel opwekte, werd ik eigenlijk best wel enigszins nieuwsgierig.

De naam van deze band? Ze noemen zich "The Dance" en de band is afkomstig uit (iets dat ik persoonlijk nog een extra leuke bijkomstigheid vind ;-)) Utrecht!
Je kunt hun website vinden via: www.meetthedance.com

De eerste tonen van de track "Break the silence" kwamen door de speakers en het eerste dat door mijn gedachten schoot was: "Hé, dit zou zomaar een nieuwe single geweest kunnen zijn van...Simple Minds??"
Maar...ik hoorde meer "tachtiger jaren" invloeden.
Ik hoorde vlagen U2, Duran Duran, een beetje Talk Talk en misschien zelfs een heel klein beetje Pet Shop Boys uit hun vroegere jaren.

Ik keek nog eens een keertje extra naar de bandfoto en dacht bij mezelf: "Zo oud zijn jullie toch nog niet dat jullie de jaren 80 qua muziek bewust zelf hebben meegemaakt?"

Zelfs de gitaargeluiden en keyboardsounds zouden zonder enige twijfel zo'n 30 jaar geleden opgenomen kunnen zijn en dan met name zo rond 1982, 1983, 1984...die periode.

In die periode die ik net noemde....zat ik op de MAVO.
We kochten popbladen als Popfoto, Muziek Express en Hitkrant (die laatste is overigens de enige van de 3 die nog steeds bestaat).
Het was de periode van opgetoupeerd haar, vreselijk veel make-up (kijk maar eens naar oude bandfoto's van Duran Duran bijvoorbeeld), oversized blouzen en jasjes met schoudervullingen, beenwarmers en noem het allemaal maar op.
Maar....ook de periode van de hoogtijdagen van artiesten als (naast Michael Jackson uiteraard) U2, Spandau Ballet, Duran Duran, Wham, Paul Young, Depeche Mode, Talk Talk (met nummers als "Such a shame", "Life's what you make it" en "It's My Life". Dit laatste nummer is in 2003 gecoverd door "No Doubt", maar persoonlijk gaat mijn voorkeur toch uit naar de originele versie van Talk Talk), Nik Kershaw (o.a. The Riddle en "Wouldn't it be good"), New Order (grote hit als "Blue Monday") Simple Minds, Tears For Fears, The Cure, Midge Ure/Ultravox, King (Love and pride), Orchestral Manouvres in the Dark (OMD), Culture Club, Kim Wilde (haar hit "Cambodia" uit 1981 vind ik eigenlijk nog steeds haar beste nummer), Human League (o.a. "Don't you want me"), Killing Joke (hun nummer "Love Like Blood" is nog steeds geweldig!), Kajagoogoo (en de uit deze band afkomstige zanger Limahl), enzovoort, enzovoort.
Eind jaren 70 was net voorbij en de "Punk" was een beetje overgevloeid in "New Wave". Ook stromingen als "electric boogie/breakdance" waren heel populair (Rock Steady Crew met hun hit "Hey you the Rock Steady Crew", geweldig!! Zoek het maar eens op YouTube!).
Vergeet vooral niet de "Nederlandstalige" golf met bands als Doe Maar, Het Goede Doel, Toontje Lager, Kadanz, enzovoort.
Maar....het was ook voornamelijk de periode dat de "synthesizer" zo'n beetje "ontdekt/uitgevonden" werd en met name toen heel erg werd toegepast in de popmuziek.

En dan terug naar "The Dance". Terug naar anno nu...2010.
Als ik naar de bandfoto kijk...die foto zou in de periode 1982 t/m 1984 ook prima gestaan kunnen hebben in een Popfoto, Muziek Express of Hitkrant.
Niemand die het destijds waarschijnlijk opgevallen zou zijn dat The Dance een band is die (ook qua "looks") pas zo'n 29 jaar later in de tijd het levenslicht zou zien... (The Dance is opgericht in 2009)
Alsof ze met een tijdmachine ruim 30 jaar verder in de tijd zijn gereisd.

Omdat ik me blijf verwonderen over het feit dat de bandleden op de foto toch ècht van een andere generatie moeten zijn dan ik...wil ik wel eens meer over "The Dance" weten, dus....stuur ik een mailtje naar de heren met wat vragen.
Ze vinden het "grappig" dat ik veel jaren 80 invloeden in hun muziek terug hoor. De bandleden zijn allemaal tussen de 25 en 30 jaar oud, wordt me verteld. Het klopt dus, volgens hen, dat enkele bandleden echt met de "jaren 80" zijn opgegroeid.

Als je inderdaad zo'n 30 jaar geleden bent geboren....zul je als peuter/kleuter ongetwijfeld (on)bewust beïnvloed worden door de muziek die je van de radio en/of televisie hoort of de muziek die door je ouders wordt gedraaid etc. Het zijn de eerste muzikale indrukken die je meekrijgt voor de rest van je leven.

De bandleden zeggen allerlei verschillende invloeden te hebben opgedaan onderling. Voorbeelden voor de band zijn bijvoorbeeld: Daft Punk, David Bowie, Placebo, maar ook Nederlandse bands als 'A Silent Express'. Tevens heeft ieder bandlid uiteraard zijn eigen invloeden. Van vrij harde gitaar muziek (Silverchair) tot singer-songwriter (Joni Mitchell) en klassiek, maar bijvoorbeeld ook een band als Radiohead.

De band is dus niet echt bezig het geluid uit de 80's zoveel mogelijk te benaderen. Het zit hem meer in het gevoel dat The Dance hun nummers willen geven: een stevige ritmesectie met een atmosferisch sausje. Het is de combinatie van de muzikanten die voor deze sound zorgt, geen keuze maar meer een natuurlijk proces, zeg maar.

"Iedereen hoort er weer wat anders in. We horen vaak dingen als ‘electronische invloeden’, ‘dansbaar’, ‘expressief’, ‘theatraal’" is wat Wout (Drums / Vocals) en "M." (Synthesizers) van The Dance vertellen. Overige bandleden van The Dance zijn Quin (Vocals), Scott (Gitaar/Vocals) en Rins (Bass/Vocals).

De bandleden zaten allemaal al een tijd in verschillende bandjes.
Drie van de bandleden kennen elkaar al meer dan 10 jaar en hebben ook vaker samengespeeld in diverse bandjes. Nadat zanger Quin en toetsenist M. de rest van de bandleden in de afgelopen jaren hebben leren kennen, ontstond in november 2009 "The Dance".

De band repeteert in een eigen oefenruimte, dat tegelijkertijd ook meteen hun studio is. De band schrijft alle nummers samen. Vaak ontstaan nummers spontaan. Soms heeft iemand al een idee voor een nummer en dit wordt dan gezamenlijk uitgewerkt.
Over het algemeen geldt dat iedereen zijn eigen partijen en sounds tijdens dit proces creëert. Zo worden de teksten ook altijd door Quin geschreven. Het opnameproces vindt gedeeltelijk plaats in de eigen studio van The Dance, maar de band maakt ook gebruik van andere studio’s (in het verleden in Wisseloord Studio’s, Hilversum).

De debuut EP "Break the silence" is geheel door The Dance zelf opgenomen en geproduceerd.
De EP bevat 4 tracks;
1) Break the silence
2) Tragic Hero
3) Digital Data
4) The Scene
Al luisterend naar deze tracks, constateer ik dat track nummer 1 "Break the Silence" wellicht een behoorlijk jaren 80 sfeertje uitademt, maar....bij de overige tracks hoor ik dat The Dance beslist geen "80's retro" band is (ik zou de band er absoluut te kort mee doen als ik ze in zo'n "hokje" zou stoppen), maar wel degelijk in "het heden" leeft!
Track nummer 2 "Tragic Hero" heeft wat "jazz" invloeden (en ik houd daarvan!), maar is tegelijkertijd heel theatraal en episch, ook wat "rock" en "bombastisch" achtige dingen erin en heeft een mooie opbouw.
Het is een ijzersterke track die blijft boeien van het begin tot het einde.
En dan track nummer 3: "Digital Data". Wat een geweldig nummer!!
Ik ben er absoluut zeker van dat dit nummer het prima zou doen als 2e single, zowel op de radio als in de discotheken. Het is een nummer dat (merk ik bij mezelf althans) in je hoofd (en in je onderbewuste) blijft hangen en dat is meestal een goed teken! Bij "Digital Data" moet ik soms een beetje aan "Armin van Buuren" achtige muziek denken, wat "trance" invloeden, bij vlagen ook aan het nummer "evacuate the dancefloor" van Cascada en wederom ook weer wat vleugjes poprock. De synthesizer geluiden zijn fantastisch gekozen (je moet het nummer luisteren om te horen wat ik bedoel) en hebben een soort van "meeslepend" effect. Een soort van "auto-tune pitch-correction" effect is toegevoegd aan de stem van zanger Quin (denk aan het "Cher"-"Believe" achtige effect). Als ik The Dance was...zou ik zorgen dat dit nummer absoluut airplay gaat krijgen!
Track 4, het nummer "The Scene" is weer heel anders qua opbouw en vind ik zelfs een beetje afwijken van de overige 3 nummers qua muzikale stijl, maar....had qua gitaarspel zó weer uit het "80's" tijdperk kunnen komen. De stijl van gitaarspelen in dit nummer deed me zelfs een beetje denken aan Het Goede Doel gitarist "Sander van Herk" (en vergis je niet, dat is als compliment bedoeld, want Sander van Herk is één van de betere Nederlandse gitaristen!). Het nummer past echter wel weer gewoon bij de stijl van "The Dance" en het nummer luistert lekker weg.

De jongens van The Dance vertellen me in hun e-mail dat ze op dit moment nog niet zijn aangesloten bij een label of platenmaatschappij. Ze hebben wel een manager die hen adviseert, ondersteunt waar nodig en o.a. ook optredens regelt.

De filosofie van de band is echter dat er zoveel mogelijk "uit de band" moet komen. Daarom bouwt de band zelf hun decor, doen ze zelf "styling sessies", neemt men zelf op, enzovoort.
Op die manier wordt hun identiteit steeds duidelijker (en het is natuurlijk leuk om te doen!).
Omdat de band zegt "niet alles zelf te kunnen", werkt men samen met professionele mensen die bij hen passen, zoals de Rotterdamse fashion-designer Jeroen van Tuyl voor styling en kleding, Mark Janssen voor fotografie, andere mensen weer voor artwork, video-opnames e.d.

The Dance wil heel graag nèt iets meer aan het publiek kunnen brengen dan alleen hun muziek. Daarom is de band bezig om alles tot in de puntjes te verzorgen, zodat de band van het podium kan "spatten", zoals ze zelf zeggen. De show wordt hierdoor theatraal en expressief, waar het publiek van The Dance graag naar kijkt.

Sinds het ontstaan in 2009 is The Dance een aantal keren uitgenodigd bij Radio 3FM en heeft de band live gespeeld tijdens het afscheidsprogramma van Rob Stenders.
De single Break the Silence is een week lang gedraaid op Radio 3FM.
Ook heeft The Dance twee keer live gespeeld op KX-radio, het radiostation van Rob Stenders.
Daarnaast stond de band in de finale van de Utrechtse Popprijs in 2010 en heeft The Dance tevens in het voorprogramma van Rigby gespeeld in Tivoli (Utrecht). Daarbij speelde de band afgelopen zomer op verscheidene festivals. Op dit moment is The Dance bezig met verschillende radio-optredens.

Als ik in de "mini-biografie" van The Dance dus al die dingen lees die hierboven staan vermeld, als ik namen lees als "Rob Stenders", dan ben ik dus blijkbaar zeker (gelukkig) niet de enige die onder de indruk is van waar de jongens van "The Dance" op dit mee bezig zijn qua muzikaal, maar ook hoe zij zich profileren als band, hoe zij de dingen aanpakken, hoe gericht en vooral gemotiveerd ze bezig zijn, etc.

Ik heb de band zelf nog nooit zien optreden, maar als ik dit soort dingen al zie;
de muziek klopt als een bus (!!!), de nummers hebben een kop en staart, de muziek is goed uitgebalanceerd, ze zijn gezegend met een (op zijn Hollands gezegd) rééétestrakke drummer (heb ik al opgemerkt), de gitaarpartijen zijn heel genuanceerd (dus godzijdank niet alleen maar van "ram ram", laten we ze eens horen hoeveel takkeherrie we kunnen maken ;-))
Dus.....op muzikaal gebied zit het sowieso al helemaal snor!! Het begin is dus al meer dan goed!!

Maar....The Dance heeft volgens mij inderdaad, naast hun muzikale kwaliteiten, nog veel méér in huis!
De band "begrijpt" dat het "oog" ook iets wil. Dus...denken ze bewust na over hoe men "overkomt" als band op het publiek, middels kleding, middels "looks", hoe je overkomt als band op een podium en ga zo maar door.
Die bandfoto's......die vind ik persoonlijk dus echt BRILJANT!!
Ik heb in de tijd dat ik zelf als zangeres van een band bezig ben, al héél wat bandfoto's van diverse bands de revue zien passeren op internet, in advertenties, in flyers, in kranten, in een soort "Gele gids" achtige muzikantengidsen als "Facts on Acts", en zo kan ik nog wel even doorgaan.
En geloof me....lang niet alle bandfoto's zijn even (zachtjes uitgedrukt) geschikt. Bandfoto's die "eventjes" zijn gemaakt door een familielid of vriend met een gewone pocketcamera, bands waarvan het ze totáál niet interesseert hoe ze overkomen op de foto, bands die letterlijk staan te poseren bij een "waslijn" (ja echt!), je kunt het zo gek niet bedenken.
En....dan zie ik de bandfoto's van The Dance en dan denk ik: "Ja!!! Die jongens die snáppen het tenminste!!" Ik vind het echt geweldig dit!!

En dan....een EP'tje in eigen beheer uitbrengen...want de band heeft geen platenmaatschappij of label.... Ongelooflijk! Dat meen ik echt!
Ik bewonder het doorzettingsvermogen van deze band, echt waar!
Maar....platenmaatschappijen en labels van Nederland of de BeNeLux??
Ga je schamen!!! Ga je schamen dat jullie een fantastische band als The Dance nog niet hebben ingelijfd voor een FULL LENGTH CD!!!
Want...als ik die 4 tracks beluister die op hun website te beluisteren zijn....jongens....dat is toch om je muzikale vingers bij af te likken?
Alle heren en dames die belangrijke posities bekleden van een grote platenmaatschappij of een groot label...spits die oren nou eens (!), want...dan hóór je dat The Dance een band is met internationale potentie!
Er zouden (professionele) videoclips van deze band te zien moeten zijn op MTV en TMF!
Zo'n band zou volgend jaar geprogrammeerd moeten worden op Pinkpop en al die andere grote festivals in Nederland!
Zo'n band moet niet alleen supporten voor grotere bands in het clubcircuit, nee...geef die jongens nu eens een groter podium als support bij bepaalde concerten in Ahoy of het Gelredome! (totdat ze zelf tot "headliner" uitgegroeid zijn) Een band als The Dance zou prima passen in een programmering met grotere internationale bands als "Radiohead", "Keane", "The Killers" (of Killers zanger Brandon Flowers solo), "Snow Patrol", "Coldplay" en zelfs (dat meen ik oprecht) als support van U2 of Simple Minds!

Echt mensen, ik ben misschien geen "talentscout" of zoiets dergelijks, maar....dit is toch een band waar je als talentscout van dróómt volgens mij?

Als ik dit soort bands hoor en zie, dan kan ik alleen maar de woorden van Rob Stenders beamen: "Er zit gelukkig nog steeds toekomst in de Nederlandse muziek!"
Ik hoop dat andere mensen dit ook inzien en...dan zou het toch geweldig zijn als The Dance binnenkort gecontracteerd wordt voor de opnames en release van een Full length cd bij een grote platenmaatschappij!?

The Dance....onthoud die naam!


Press photos: by Mark Janssen

In memoriam Tom Bosley. Farewell Mister C!

Farewell "Mister C"

Tom Bosley

* 1 oktober 1927 - † 19 oktober 2010

De Amerikaanse comedy / televisieserie "Happy Days" is altijd 1 van mijn meest favoriete tv series gebleven, met natuurlijk als 1 van de meest favoriete karakters uit de serie acteur Henry Winkler als Arthur 'Fonzie' Fonzarelli. "Happy Days" werd gemaakt en uitgezonden tussen 1974 en 1984. (In Nederland werd de serie van 1977 tot 1978 door de AVRO vertoond. Vanaf 1982 was Happy Days te zien op Veronica. Begin jaren 90 werd de serie dagelijks uitgezonden op RTL4)

Alle tot op heden uitgebrachte dvd boxen heb ik aangeschaft (tot op heden 4 seizoenen op dvd, voor zover ik weet, terwijl de serie zelf het maarliefst in totaal 11 seizoenen volhield!).
Ook het intro waarmee "Happy Days" altijd begon, gezongen door "Pratt and Mclain" (1976) heb ik reeds jaren geleden op vinyl singletje gekocht, destijds al met de gedachten spelend "voor als ik ooit een jukebox heb"....toen nog niet wetende dat die jukebox wens jaren later inderdaad zou uitkomen. Het "Happy Days" singletje zit dus nu, jaren later, ook inderdaad in onze jukebox!

Gisteren, dinsdag 19 oktober 2010, overleed acteur Tom Bosley op 83 jarige leeftijd (hij stierf aan hartfalen en leed aan longkanker). Tom Bosley gaf in Happy Days gestalte aan de rol van "Howard Cunningham" (de vader van "Richie"), door "Fonzie" (of ook wel "The Fonz") altijd "verbasterd" tot "Mister C".

Hoe zou "The Fonz" gereageerd hebben nu "Howard Cunningham" niet meer onder ons is? Zou hij gezegd hebben "RIP Mister C"!??
Of.....zou "Fonzie" zijn duimen omhoog hebben gestoken (thumbs up) en dan vervolgens een heel somber luidend "aaayy" hebben gezegd?.....

Naast zijn rol als "Howard Cunningham" werd Tom Bosley ook wereldwijd bekend in zijn rol als de misdaadbestrijdende dominee "Father Dowling".

Farewell Mister C!!

Zangles gezocht Nieuwegein of directe omgeving

Via mijn eigen blog wil ik graag een oproepje plaatsen voor mezelf...
Ik ben namelijk op zoek naar een goed betrouwbaar adres voor zanglessen!

Het liefst in Nieuwegein zelf, maar eventueel ook IJsselstein (UT), Houten, desnoods in Utrecht. Bij voorbaat wil ik melden dat ik graag een enigszins "betaalbaar" adres zoek, rekening houdend met mijn budget (eerlijkheidshalve).

Ik heb wel eens aanbiedingen gehad vanuit o.a. Rotterdam of Gouda enzovoort, maar....dat is voor mij gewoon echt te ver reizen (en...ook te duur, als je begrijpt wat ik bedoel).

In het verleden heb ik een aantal jaartjes les gehad van mevrouw Elly de Jong in Utrecht. Zij heeft ook lesgegeven aan bijvoorbeeld Tineke Schouten en Robert Long. Helaas geeft zij al geruime tijd geen les meer.

Ongeveer 3 á 4 jaar terug heb ik te kampen gehad met best wel hevige gezondheidsklachten. Dit is een erg lang verhaal. Het komt er in het kort op neer dat ik heel veel dingen op zowel fysiek als emotioneel gebied in een te korte tijd na elkaar te verwerken heb gehad (iets waar ik nu liever niet op in ga).
Als gevolg hiervan heb ik bijna een jaar te maken gehad met een soort van "algehele spierverkramping" over het hele lichaam, maar met name ook in het strottenhoofd. Ik weet nu wat de uitdrukking "brok in de keel" inhoudt, want ik heb het letterlijk aan den lijve ondervonden.

Ik ben o.a. voor onderzoek geweest naar een ziekenhuis in Amsterdam bij Rob Stallinga (voor veel mensen in de zangwereld een bekende naam). Hij constateerde in ieder geval dat er niets mis was met mijn stembanden ("die zijn zelfs oersterk", was zijn commentaar).
Maar door alle medische toestanden van de afgelopen tijd was mijn conditie zo ongeveer om te huilen...
In ieder geval werd me aangeraden z.s.m. weer zanglessen te gaan nemen.

Ik heb een poosje tijdelijk "logopedie/zanglessen" gehad bij Els Schrama in Utrecht. Ik had het er erg naar mijn zin, maar....helaas had zij geen plek meer voor "extra leerlingen".

Toen ben ik terecht gekomen bij (ik noem eventjes geen naam) een andere mevrouw in Utrecht. Zij gaf echter eigenlijk voornamelijk "klassiek zangles". Volgens haar maakte dat in principe niet zoveel uit...
De techniek was in principe hetzelfde.....zei ze. Toch merkte ik dat de "klassieke" zangtechnieken iets totaal anders inhield dan de "lichte" zangtechnieken die ik "gewend" was.
Bovendien klikte het, eerlijkheidshalve, ook niet zo heel erg met die mevrouw, wat op zich natuurlijk heel erg jammer is.
Verder was zij van heel veel "moderne" muziek niet op de hoogte en als je dan niet op "dezelfde golflengte" zit als het om bepaalde moderne muziekstijlen gaat, dan is dat niet erg handig.
Ik moest plotseling "Bel Canto" dingen gaan doen enzovoort. Ik ben altijd bereid om nieuwe dingen uit te proberen als dit goed is voor je ontwikkeling op zanggebied, maar....het was (om het even zo uit te drukken) gewoon niet helemaal "mijn ding". Er zijn "grenzen" in het leven, denk ik dan maar....
Misschien klink ik onaardig als ik het zeg, maar....ik had soms het idee dat ze eigenlijk alleen zichzelf goed vond en voor de rest had ze eigenlijk altijd commentaar op andere mensen (voornamelijk ook mensen "uit het vak").
Bovendien....als jij iemand aan de telefoon hebt (in dit geval Elly de Jong, mijn voormalige zanglerares) en je doet "poeslief en aardig", maar zodra je de hoorn neerlegt zeg je ineens heel wat (zacht uitgedrukt) minder aardige dingen over die persoon.....daar kan ik dan persoonlijk niet zo heel erg goed tegen....als je begrijpt wat ik bedoel. (en kom bij mij niet aan Elly de Jong, daar moet je van mij echt vanaf blijven! 1 van de liefste mensen die ik ooit ontmoet heb!)
Omdat "zingen" echter nu eenmaal ook heel erg een "gevoels"ding is, merkte ik dat het "contact" dat ik met die mevrouw had bepaald niet zo'n positieve uitwerking op mezelf had. Ik ben daar dus ook om die redenen weggegaan bij die mevrouw.

Tot op heden heb ik echter eigenlijk nog steeds geen ander (goed!) adres voor zanglessen gevonden. Het is ook moeilijk in te schatten welke adressen "betrouwbaar" zijn of niet, want..de pest is....in wezen kan, even kort door de bocht gezegd, iedereen een bordje "zangpedagoog" bij de voordeur hangen en zangles geven!
Ik weet ook adressen in de omgeving van Nieuwegein/Utrecht die absoluut NIET betrouwbaar zijn (en die me zelfs hoogst persoonlijk door Elly de Jong zijn afgeraden).

Affin...ik ben dus op zoek naar zangles.
Liefst in Nieuwegein zelf, maar mag ook IJsselstein of Houten zijn, desnoods Utrecht. (daarbuiten gaat het helaas "over"...) Eigenlijk...wil ik gewoon zo min mogelijk tijd kwijt zijn voor wat betreft reizen.

Belangrijk is iemand die gecertificeerd EVTS en/of CVT technieken mag geven.
Tevens heel belangrijk: iemand die bekend is met de lichte muziek (ook qua achtergrond en ook enigszins kennis qua muzikale popgeschiedenis) en dan met name ook zangtechniek op het gebied van rockmuziek (omdat dit heel erg veel techniek vereist!).
Vanwege mijn ervaring vanuit het verleden, liever niet meer iemand die louter klassiek zangles geeft... (sorry, maar...het moet wel "leuk" blijven....)

Bij voorbaat wil ik erbij vermelden dat ik helaas niet iedere week tijd heb om een les af te nemen (bovendien zou ik dat qua budget mezelf niet kunnen veroorloven). Doordeweeks is sowieso geen optie (ga ik niet redden i.v.m. werk, gezin, band enzovoort), dus liefst (overdags) in het weekend!
Het liefst betaal ik per les apart. Ik kan het mij helaas niet veroorloven om enkele lessen ineens vooruit te betalen.
Mijn voorkeur gaat uit naar het liefst een les van 60 minuten.
Ik zie wel eens lessen staan van 30 minuten, maar...dan ben je net amper binnen en "opgewarmd", dus...daar ben ik in principe niet zo erg voor (zeker niet als ik daar nog een eindje voor moet reizen).
Tevens wil ik géén "groeps"lessen!
Zeker gezien mijn verleden met gezondheidsklachten, vind ik persoonlijke zangles heel erg belangrijk! (daarom liever ook geen zanglessen middels "video/webcam", zoals me wel eens is aangeboden)

Serieuze reacties zie ik bij deze dan heel graag tegemoet komen via info@afterthesilence.nl.
Bij voorbaat hartelijk dank! Ingrid

Robbie Williams - In And Out Of Consciousness (2010)

Robbie Williams....daar zou ik nou nog best wel eens een beschuitje mee willen eten ;-) Leuke vent om te zien. Heel af en toe doet hij me zelfs denken aan Elvis Presley in zijn jonge jaren.
Ok...zijn drank- en drugsmisbruik van de afgelopen jaren en allerlei ander excessief gedrag, daar ben ik wat minder van gecharmeerd, maar dat de man fotogeniek is staat buiten kijf.

Inmiddels zit Robbie Williams alweer 20 jaar in het vak!
Dit heuglijke feit wordt gevierd met een compilatie album, getiteld "In and out of consciousness" (Greatest hits 1990-2010). Deze is verkrijgbaar als 2CD, als 3CD, maar ook als 3CD + 3DVD (die laatste, uitgebreide versie, kost maarliefst 70 euri's!).

Afgelopen augustus kreeg ik cd-bonnen voor mijn verjaardag, maar ik had nog steeds geen goede bestemming ervoor gevonden, totdat ik hoorde dat dit album van Robbie Williams eraan zat te komen. Gisterenmiddag heb ik de 3CD gekocht.
Ik heb de uitgebreide 3CD + 3DVD ook even in mijn handen gehad. Mooi ding, goed vormgegeven en eigenlijk is 70 euro in verhouding niet duur voor 3 cd's en 3 dvd's (en heel boekje erbij enzovoort), maar....eerlijkheidshalve laat mijn budget het helaas niet toe om zomaar eventjes 70 euro uit te geven. Bovendien, zo'n dvd bekijk je misschien 1 of 2 keer en...dan ligt het er weer te liggen (ik weet precies hoe het er bij ons thuis aan toe gaat), dus...heb ik toch maar gekozen voor de 3CD. Mijn cd-bonnen zijn dus weer goed besteed, al zeg ik het zelf.

Het 1e nummer waarmee de 1e cd begint is "Shame", het duet met Gary Barlow, waarmee Robbie Williams vroeger mee in de boyband "Thake That" zat.
Het is bijzonder opmerkelijk dat dit duet überhaupt het levenslicht heeft gezien, aangezien Robbie Williams en Gary Barlow de afgelopen jaren nu niet bepaald tegelijkertijd door 1 deur konden.

Toen ik het nummer voor het eerst op de radio hoorde, kreeg ik eigenlijk best wel kippenvel. Wie had ooit gedacht deze 2 heren ooit nog samen op 1 plaat te horen? (het is hun eerste opname samen in de studio, sinds Robbie Williams in 1995 vertrok uit Thake That)
Het nummer heeft een countrypop achtige sfeer, iets dat bij mij persoonlijk bijzonder goed in het gehoor ligt. De stemmen van Robbie Williams en Gary Barlow passen dan ook gewoon zeer goed bij elkaar qua klankkleur.

De 2e track van de 1e cd is "Heart and I". Ook hieraan verleende Gary Barlow zijn medewerking. Een lekker popnummer.

Natuurlijk staan verder alle grote hits van Robbie Williams op de cd; Tripping, Misunderstood, Come undone, Feel, Mr Bojangles (heerlijk nummer!), Eternity, Rock DJ, She's the one, Millennium, Let me entertain you, Angels, en nog vele vele anderen.

Robbie Williams is zo'n artiest waarvan het publiek voor het overgrote deel uit vrouwen bestaat. Zo'n artiest waarvan het "vriendje" van zo'n vrouwelijke fan aanvankelijk met "tegenzin" meegaat naar een concert, maar....tijdens het concert qua "anti-Robbie" mening omslaat als een blad aan een boom, omdat hij toch wel constateert dat de man een geweldige entertainer en goede zanger is (dit verhaal heb ik uit zeer directe omgeving, dus...berust absoluut op waarheid!).

Het album "Swing When You're Winning" van Robbie Willams (waar "Mr Bojangles" ook op staat) uit 2001 behoort trouwens ook absoluut tot 1 van mijn meest favoriete Robbie Williams albums.
Sommige mensen waren van mening dat dit album een soort van "heiligschennis" was, omdat het nummers van Frank Sinatra bevatte. (alsof Frank Sinatra een soort van heilige was.....nou, voor mensen die niet bekend zijn met Frank Sinatra, geloof me...een heilige was hij absoluut niet!)

Ik vind het echt zo'n onzin dat na Frank Sinatra, niemand ineens meer dat soort muziek zou mogen opnemen. Ik heb wel een soort van cd verzamelbox van Sinatra in huis, omdat er wel lekkere nummers op staan (en die ik maar heel af en toe draai als mijn pet ernaar staat), maar voor de rest heb ik niet het hele oevre in huis of zo (o.k....toegegeven....behalve dan wat oude LP's/singletjes/EP's).
Ik houd wel van het genre muziek (ik luister ook naar Michael Buble bijvoorbeeld en die jazz albums van Hans Teeuwen zijn ook absoluut goed te doen!), maar met de persoon Sinatra an sich heb ik niets. Het schijnt persoonlijk een vrij nare en moeilijke man geweest te zijn.
Maar goed....misschien heb ik wel meer cd's in de kast staan van artiesten die in het dagelijks leven lang niet altijd de meest vriendelijke mensen waren of zijn. Als ik me daar ook nog eens een keer mee bezig moet gaan houden? Hou op schei uit....

In ieder geval....dat Robbie Williams deze kant van zichzelf liet horen...deed mij alleen nog maar meer geloven in de artiest/zanger Robbie Williams, want...hij zingt het materiaal beslist niet onverdienstelijk!
Er zijn eigenlijk maar weinig zangers die dit genre muziek GOED brengen, want...jazz muziek is gewoon absoluut geen muziek dat je "wel even zingt".
Hoe vaak heb ik al niet mensen in voorrondes van bepaalde talentenjachten op tv voorbij zien komen, die echt verschrikkelijk slecht jazz stonden te zingen! Echt afgrijselijk!
Of jazz dan alleen voor "oudere doorleefde" mensen is weggelegd? Nee, ook dát vind ik dus absolute onzin! Het album "19" van Adèle (geboren 5 mei 1988, dus...relatief best jong) is 1 van de beste jazzpop albums die ik de laatste jaren heb gehoord! Dus....Jazz/Jazzpop is heus niet alleen persé weggelegd voor "oude knarren" ;-) Nee, Robbie Williams zou voor wat dat betreft van mij nog best wel eens een keertje zo'n soort album mogen maken. Niks mis mee!!

Terugkomend op de nieuwste verzamelaar "In And Out Of Consciousnes". De cover van het album is, vind ik, een "beauty" om naar te kijken alleen al. Een mooi vormgegeven dik kartonnen cover/boekje i.p.v. een plastic doosje. Als je het geheel openklapt, tref je diverse bladzijden met prachtige foto's aan. Ik vind het dus sowieso een pluim waard dat er mensen zijn geweest die daadwerkelijk hebben nagedacht over de vormgeving. Dat kom je jammer genoeg lang niet altijd tegen bij releases van cd's.

En...ik vind het persoonlijk sowieso een feest om naar deze 3CD te luisteren, dus...voorlopig ben ik wel weer even zoet.

The Voice....correctie...The Soul of Holland

Simon (van Nick & Simon) gaf op haar auditie bij The Voice Of Holland als commentaar: "Volgens mij gaat jouw bereik verder dan het menselijk gehoor"!

Met die laatste stelling ben ik het meer dan eens. Vorige week lag ik een beetje ziek te zijn op de bank, half slapend/wegdommelend.
Blijkbaar werd op tv de herhaling uitgezonden van de allereerste aflevering van The Voice Of Holland. Ik had er eigenlijk geen notie van, totdat.....ik vanuit mijn onderbewuste terugkwam, omdat ik wakker werd van 1 stem! Nu kun je daar hele flauwe grappen over gaan maken, maar dat "ik er wakker van werd" is in dit geval absoluut geenszins negatief bedoeld!

Als iemands stem puur op gehoor wordt beoordeeld, omdat de juryleden in The Voice Of Holland achterstevoren in een stoel zitten en al naar zo'n stem worden "toegetrokken", wat betekent het dan als ik vanuit mijn onderbewuste naar zo'n stem wordt toegetrokken? (Denk daar maar eens over na!)

Degene aan wie die stem toebehoort? Zangeres Sarina Voorn!
Wat is zij ongelooflijk goed! Het is 1 van die mensen, net als die andere TVOH kandidaat Ben Saunders, waarvan ik BLIND een cd zou kopen!

Sarina zong tijdens die auditie het nummer "Sober" van zangeres Pink en dat deed ze briljant! (zie en beluister YouTube filmpje hieronder)



Het is niet gelogen als ik zeg dat ik, gisteren bij de uitzending van TVOH, tijdens de herharlingsfragmenten van alle tot nu toe gekozen kandidaten, wederom voor de zoveelste keer letterlijk kippenvel van Sarina kreeg! En....als ik kippenvel van iemand krijg, dan is er volgens mij geen betere graadmeter dan dat!

Wat dat betreft denk ik dat Ben Saunders, zonder overdrijven, een behoorlijk gelijkwaardige concurrente heeft aan Sarina. Wát een strot!!

Wat ik overigens ergens wel "grappig" vind is dat ik tot nog toe blijkbaar mensen uit al die audities "pik" die al het e.e.a. aan "professionele" ervaring achter de rug hebben. Onbewust, want....ik ken die mensen niet van tevoren.
Ergens toch een positieve bevestiging voor mezelf dat ik blijkbaar toch een "goed gehoor" heb! ;-)
Mijn favorieten tot nu toe: Sarina Voorn, Ben Saunders, Claudia Nelson, Ray Klaassen, Ruben Thurnin, Rafaella Paton en Lenny "Bob Marley" Keylard. Dat is echt het rijtje mensen dat ik boven de rest vind uitsteken (tot op heden).

En als ik dan her en der teruglees wat Sarina eigenlijk allemaal al gedaan heeft, dan verbaast het me dat ze me nooit eerder is opgevallen.

Zo trad zij bijvoorbeeld dit jaar op 25 juni jl. op tijdens een eenmalig eerbetoon aan Michael Jackson in de Heineken Music Hall, samen met grote namen als o.a. 3J’s, Ali B, Berget Lewis (I love Berget Lewis!!), Big Black and Beautiful, Laura Vlasblom, Leona, Loïs Lane, Sherry Dyanne e.v.a. (Sherry Dyanne is trouwens ook een fantastische zangeres!!! Vorig jaar schreef ik al een blog over haar n.a.v. haar optreden in het tv programma De Wereld Draait Door, lees hier)

De biografie van Sarina Voorn vertelt ons dat zij reeds te bewonderen was met haar toenmalige groep VIG in de tv-talentenshow "Your Big Break". Tevens speelde zij de rol van Dionne in de musical “Hair”.
Ook was zij achtergrondzangeres bij artiesten als Gordon, Jeroen van der Boom, Gino Vanelli, De Toppers en Ruth Jacott.
Recentelijk kreeg Sarina de hoofdrol als Maxi Linder in de theatershow “De Koningin van Paramaribo” waarmee ze het land door zou touren. En.....jawel! Sarina gaf nota bene een optreden op het huwelijksfeest van prins Willem-Alexander en Maxima in 2002.
Bovendien mocht zij kort daarna ook nog eens deelnemen aan een concert dat gehouden werd als eerbetoon voor Nelson Mandéla genaamd “Tribute to Mandela”. Dit geweldige concert waar veel bekende artiesten aan meededen, werd gegeven in Carré (jazeker, Sarina trad op in het grote Carré!!!). Verder is Sarina o.a. te horen op albums van Ruth Jacott, De 3js en Gordon waarmee ze een duet opnam genaamd “Koud Koud Hart”.

Je kunt dus niet bepaald stellen dat Sarina Voorn een "groentje" is op het podium! En toch.....is Sarina dan blijkbaar alleen bekend bij collega muzikanten, maar niet bij het grote publiek! Hoe bestáát het, vraag je jezelf dan wel eens af.

Ik heb het wel eens vaker, dat ik mensen in "backing vocal groepjes" hoor zingen, waarvan ik dan denk: "Wat doe jij in vredesnaam in een achtergrondkoortje!?"
Toen Berget Lewis backingvocals deed bij Trijntje Oosterhuis/Total Touch, had ik dat precies hetzelfde.

Ik ben wat jaartjes terug samen met iemand naar een concert van Anastacia (toen nog mèt bril) geweest in Ahoy Rotterdam. Lekker concert, prima naar mijn zin gehad (ookal weet ik dat lang niet iedereen gecharmeerd is van Anastacia, maar....dat is weer een andere discussie, dus nu niet relevant)
Ook Anastacia had me daar een backingvocal groepje met mensen die stuk voor stuk werkelijk waar een bérenstrot hadden! "Wat dóen die mensen daar dan nog op de achtergrond?"; denk ik dan dikwijls.

Bij Claudia Nelson (andere kandidate TVOH) precies hetzelfde verhaal. Zij zong backingvocals bij (for Christ sake) Stevie Wonder!! (Stevie Wonder is een levende legende en absoluut 1 van mijn meest favoriete artiesten) Verder heeft Claudia ook backings gedaan voor artiesten als Chaka khan, Mariah Carey, Celine Dion (met het gospel koor The Ressurection Singers), René Froger, Tavares en de Tielman Brothers! Ook zong Claudia Nelson o.a. in de musical "A Mother's cry" (zie en beluister YouTube filmpje hieronder)

Het filmpje hierboven is werkelijk fantastisch! Eigenlijk is de zangkwaliteit op deze performance nog véle malen beter dan haar TVOH auditie (en dat bedoel ik positief), omdat je in dit filmpje de veelzijdigheid van Claudia hoort.
Jazzy, gospel, 1 en al muzikaliteit van een heel erg hoog niveau! (hoog niveau met letterlijk een uitroepteken!)
Als je het mij vraagt, zou Claudia Nelson ook zonder meer het repertoire van bijvoorbeeld een gospel grootheid als Mahalia Jackson aankunnen!
Zangeressen als Claudia Nelson, dat zijn mensen die geen poespas en extra toeters en bellen nodig hebben qua muzikale begeleiding. Slechts 1 piano zou genoeg zijn en dan nóg staat haar zang als een huis. Sterker nog....haar zang tilt het geheel naar iets hogers dan de muziek zelf. En dán ben je gewoon GOED als zangeres!! (wel grappig trouwens dat Claudia, net als ik, in Utrecht geboren is, in hetzelfde geboortejaar.....wie weet nog niet eens zover van elkaar vandaan???)

Tja....Sarina Voorn en Claudia Nelson.... Als mensen nu nog vinden dat wij in Nederland (naast een Berget Lewis) geen "soul" in huis hebben, dan weet ik het ook niet meer!

Of dat zij nu straks de finale van TVOH zouden winnen of niet....zangeressen als Sarina Voorn en Claudia Nelson verdienen gewoon een eigen vakje met een eigen gelabelde devider bij iedere willekeurige cd winkel (dus niet bij diversen V of diversen N! Nee, gewoon een eigen vakje!)!!
Het wordt hoog tijd dat er (naast alle cd's van geblondeerde rondborstige "modepopjes" met "gesamplede" computerstemmetjes) weer eens cd's van èchte zangeressen te koop zijn!

John Lennon 70 jaar!

70 jaar!! Dat zou John Lennon vandaag geworden zijn, als hij niet op 8 december 1980 zou zijn vermoord.
Een vreemde gewaarwording eigenlijk dat Julian Lennon, geboren op 8 april 1963, dus in feite al 7 jaar zijn vader "overleefd" heeft.

Precies een jaar geleden heb ik al eens een stukje over John Lennon op mijn blog geschreven (lees hier), dus ik ga nu niet meer in herhaling vervallen door te vertellen wat ik met John Lennon heb.

Ik vraag me echter wel eens af...stel dat hij nu nog geleefd zou hebben, hoe zou hij dan nu in het leven staan?
Hoe zou hij dan tegenover de hedendaagse muziekindustrie staan?
Dat er nu cd's zijn i.p.v. platen (al zijn die er natuurlijk wel, sterker nog....ze worden weer opnieuw geperst), maar dat cd's eigenlijk nu ook weer mp3's zijn, dat je tegenwoordig nummers kunt "downloaden", dat muziek nog slechts een "bestandje" op je computer is i.p.v. muziek op een fysiek schijfje dat je kunt draaien.
Hoe zou hij er tegenover staan dat de cd-verkoop eigenlijk sowieso aan het teruglopen is?
Hoe zou hij er tegenover staan dat bijna alles tegenwoordig met computers gaat, dat bijna alles digitaal is i.p.v. analoog?
Hoe zou hij er tegenover staan dat popmuziek een "marketing" ding is geworden, dat het erom gaat wat "het meest verkoopt" (no matter what) en vaak niet om het feit of iemand heel erg muzikaal of creatief is of wat dan ook.
Zou hij met zijn tijd zijn meegegaan, of....zou hij vast zijn blijven houden aan oude principes?
Hoe zou hij hebben gereageerd op de hedendaagse politiek? Op terroristische aanslagen? Op andere belangrijke gebeurtenissen in de maatschappij?
Zou hij een vervent Twitteraar zijn geweest?
Zou hij (misschien een hele gekke vraag).....nog steeds getrouwd zijn met Yoko Ono (inmiddels 77 jaar)?
Zou hij het inmiddels hebben bijgelegd met Paul McCartney? (niets is onmogelijk, zelfs (ex-)Take Thatters Robby Williams en Gary Barlow praten na jaren ruzie weer met elkaar, sterker nog....ze hebben weer samen muziek opgenomen)

Mark Chapman, de moordenaar van John Lennon, zit nog steeds vast in de gevangenis. Hij is voor levenslang veroordeeld, maar sinds 2000 kan hij om de 2 jaar om een vervroegde vrijlating vragen. Tot op heden zijn deze verzoeken altijd geweigerd. Misschien maar goed ook, want je weet niet wat zoiets overal teweeg zou brengen. Volgens mij schiet niemand daar iets mee op.

En dan...hoe zou John Lennon er vandaag de dag hebben uitgezien?
De Amerikaanse forensische specialist Joe Mullins heeft met de modernste computertechnieken een verouderingsportret gemaakt aan de aan van de laatste foto's die van John Lennon zijn genomen.
Het is echt ongelooflijk knap dat zoiets kan tegenwoordig en....zo zou John Lennon er inderdaad wel eens uitgezien kunnen hebben als hij nog zou leven.

Ondanks dat John Lennon al 30 jaar niet meer in levende lijve onder ons is, is hij nog steeds 1 van de meest invloedrijke muzikanten die ooit geleefd heeft. Ook jongere generaties zijn overduidelijk beïnvloed door de Beatles. Jacqueline Govaert (ex-Krezip) geeft zonder meer toe dat ze op haar nieuwe soloplaat duidelijk is beïnvloed door Beatles muziek.

En....als John Lennon in deze tijd gestorven zou zijn, zou het dan net zoveel impact hebben gehad als destijds? (het verschil in leeftijd daargelaten....want of iemand nu overlijdt op 40 jarige leeftijd of wanneer die 70 is....is beiden natuurlijk even erg, maar....maakt waarschijnlijk wel enigzins verschil qua reacties los)
Als er 30 jaar geleden al internet, Twitter, gsm enzovoort, zou zijn geweest....hoe anders zou dit dan zijn geweest op het gebied van nieuwsverspreiding?
30 jaar geleden werd het nieuws naar buiten gebracht via de radio, via kranten en bij het journaal, maar.....24 uur per dag televisie, zoals nu, was er niet.
Internet en gsm bestond nog niet, dus....als je het vergelijkt met afgelopen week, dat via slechts 1 Twitter berichtje over het overlijden van acteur/zanger Antonie Kamerling er meteen een soort van media bom ontploft en meteen het hele land in shock is en dat je meteen op internet kunt zoeken naar nieuwsberichten e.d. als je dat wilt, dat was er 30 jaar geleden allemaal nog niet.

Maar....als je 30 jaar na je overlijden nog steeds oneindig veel indruk maakt op zowel de oudere als nieuwere generaties, dan ben je volgens mij ècht wel iemand geweest.
In ieder geval heeft John Lennon de wereld prachtige muziek nagelaten, o.a. (mijn meest favoriete John Lennon nummer) Imagine.

Happy 70th birthday, John Lennon!

Blonde dood (acteur/zanger Antonie Kamerling * 25 augustus 1966 - † 6 oktober 2010)

Hij wilde niet meer
Antonie Kamerling

* 25 augustus 1966 - † 6 oktober 2010

Vanmorgen....een ochtend zoals gewoonlijk. Op kantoor aan het werk. Het was nogal mistig buiten. Voor de 2e keer koffie gehaald. Snel nog even via mijn gsm op Twitter kijken.
Nu ben ik ook geabonneerd op diverse nieuws twitter kanalen, zodat je op de hoogte blijft van het meeste "vers van de pers" nieuws.
Opeens een Twitter berichtje van de Telegraaf: "zanger/acteur Antonie Kamerling overleden"...
Ik verstijfde van schrik. Wat was dát nu weer voor een raar berichtje, het zal toch niet....
Ik ging naar de link die bij het twitterberichtje stond en kwam inderdaad op de pagina van de Telegraaf terecht met dit verschrikkelijke nieuws.

"Wat? Dat méén je niet?!" was mijn reactie (hardop zeggend)
"Ze hebben Antonie Kamerling dood gevonden!" zei ik enigszins geschrokken tegen een collega. Ook die collega reageerde geschrokken en binnen no-time wist iedereen op kantoor het.
Mensen die plotseling hun gsm tevoorschijn haalden en op internet gingen zoeken. Mensen met computers op kantoor die wèl gewoon toegang hebben tot internet, ook meteen zoeken. En toen draaiden ze op "Q music" ook nog de nummer 1 hit van Antonie Kamerling: "Toen ik je zag" (geschreven door Guus Meeuwis). Onmiddellijk kippevel! Eigenlijk was iedereen een beetje van slag.

En dan...Twitter in de gaten blijven houden, tussen het werk door.
Binnen een mum van tijd stond Twitter totaal in het teken van Antonie Kamerling. Alsof er een bom ontplofte. Iedereen had het erover.
Een Xander de Buisonje, die zich via Twitter eerst afvroeg wat iedereen van het proces met Geert Wilders vond, maar....het afschuwelijke nieuws duidelijk nog niet vernomen had, want....nog geen moment later (toen hij blijkbaar inmiddels wèl op de hoogte was) reageerde ook hij hevig geschrokken via Twitter op het overlijden van Antonie, tegelijkertijd beseffend hoe "stupide" de vraag over Geert Wilders overgekomen moest zijn bij anderen, want.....dat was nu eigenlijk ineens niet zo belangrijk en relevant meer.

Het klinkt raar, maar zo'n nieuwsbericht blijft dan de hele dag in je hoofd malen. De hele dag kon ik aan bijna niets anders meer denken. Ik was er echt stil van. Echt zo'n rotgevoel! Alsof er een soort steen op je maag ligt. (terwijl ik Antonie niet eens persoonlijk gekend heb)
Bij sommige nieuwe twitterberichtjes voel je dan ineens een brok in je keel opkomen. Je zit je echter te verbijten, want tja.....je zit nog altijd nog steeds op kantoor....

Sommige reacties op het feit dat hij zelfmoord heeft gepleegd zijn niet voor herhaling vatbaar. Reacties die soms ook wel weer te begrijpen zijn, maar....ik deel die boze onbegripvolle meningen niet. Ik ga daar nu ook verder niet op in, omdat ik dat gewoon nu niet nodig vind.
Die jongen is net een dag dood, dus....ik vind het gewoon niet respectvol t.o.v. de nabestaanden om nu mijn mening over zelfmoord te gaan verwoorden enzovoort.

Het gekke is eigenlijk dat ik Antonie in sommige dingen ook wel weer "aanvoel" of zo. Ik ga hier nu niet in details treden, omdat ik dat te privé vind, maar ik kan me in sommige dingen wel verplaatsen. Dat maakt het misschien soms wel griezelig, maar aan de andere kant kun je dan ook weer een hoop voor jezelf relativeren. Blijkbaar kun je soms van jezelf en de buitenwereld een heel ander beeld hebben, dan dat de buitenwereld dit van jou heeft. Dat is alles wat ik nu daarover kwijt wil.

Ik heb Antonie natuurlijk leren "kennen" bij het hele begin (20 jaar geleden alweer?) van de soap "Goede Tijden, Slechte Tijden". Daarna natuurlijk regelmatig op tv gezien enzovoort.
Ik vond hem altijd iets weghebben van een oude "hippie", als ik soms zag hoe hij zich bewoog binnen o.a. zijn gezin. Iemand die "ruimdenkend" was, die er een hele eigen levensstijl op nahield. Iemand die heel artistiek creatief was. Absoluut niet iemand voor een 9 tot 5 kantoorbaan.
Ik had soms wel het idee dat Antonie eigenlijk veel meer kon dan hij hier in Nederland kon laten zien als acteur en dat we nog lang niet alles van hem gezien hebben.

Ik dacht vandaag, naast zijn vrouw Isa Hoes en zijn 2 kinderen, ook vooral aan Reinout Oerlemans. Wat moet die zich compleet klote voelen (om het beestje maar bij de naam de noemen)!
Antonie en Reinout zijn toch samen begonnen bij GTST en zijn samen min of meer opgegroeid. Het waren toch min of meer "zielsverwanten"....."maatjes".

Groot respect voor GTST actrice Jet van der Meij die bij RTL Boulevard haar verhaal komt doen. Heel erg heftig allemaal.

Ik kon dit keer zelfs respect opbrengen voor Albert Verlinde.
Heel erg knap dat hij, ondanks alles, net amper 1 dag nadat Antonie zich van het leven heeft beroofd, toch RTL Boulevard presenteerde.
Albert Verlinde is natuurlijk de zwager van Antonie, omdat zijn man Onno Hoes een broer is van Isa Hoes, de vrouw van Antonie. Albert Verlinde zat zich zo nu en dan te verbijten.
Aan het einde van de uitzending werd het ook hem even teveel (en werd hij opgevangen door mede RTL Boulevard presentator Winston Gerschtanowitz) en logisch!

Antonie Kamerling bleek zelf ook een Twitter account te hebben.
Als je dan al die berichtjes leest, over zijn dagelijkse bezigheden, zijn gedachten, over zijn kinderen, over alles.....zo midden in het leven.....dan is het bijna niet te bevatten dat hij er gewoon niet meer is en dat hij het leven zelf een dusdanige kwelling vond, dat hij geen andere uitweg meer zag dan er zelf een einde aan te maken.

Als iedereen in mijn directe omgeving al zo onder de indruk is van het overlijden van Antonie, hoe moet het dan de komende periode wel niet zijn voor zijn familie, zijn vrienden, collega's?

Ik wens bij deze vooral Antonie's vrouw Isa Hoes en de kinderen, Vlinder en Merlijn, maar ook andere naaste familie, oprecht heel erg veel sterkte toe met het dragen en verwerken van dit verlies.

Het is een hele rare trieste dag vandaag.
Vaarwel Antonie, ik hoop dat je rust gevonden hebt.....

And then goodbye (In memoriam Steve Lee, leadsinger Gotthard: * 05 augustus 1963 - † 05 oktober 2010)

In loving memory

Steve Lee (leadsinger Gotthard)

* 05-08-1963 - † 05-10-2010

And then goodbyes are round the corner

And then goodbyes don't last one day

So I'm scared the time is running out

(uit "And Then Goodbye" van Gotthard, album: Lipservice 2005)

Eventjes, vlak voordat we 's avonds gaan eten, nog even kijken of er nog berichtjes zijn op mijn Hyves.
En dan bij 1 inkomend mailtje moet ik plotseling wel een aantal keren overnieuw lezen of ik het wel ècht goed gelezen heb, maar het staat er echt! Ik schrik me rot...

Gisteren, 5 oktober 2010, is de leadzanger van de Zwitserse band Gotthard, Steve Lee op slechts 47 jarige leeftijd omgekomen bij een fataal verkeersongeluk!

Ik heb thuis zo'n beetje anderhalf cd plankje vol staan met cd's van Gotthard. Ik ben een enorme liefhebster van de muziek van deze band. Gotthard maakt AOR/Classic Rockmuziek zoals ik die graag wil horen en zoals die hoort te klinken! Gotthard is 1 van de weinige bands die het nog aandurft om een vleugje "jaren 80" in hun muziek te laten doorklinken.
Nummers als "All we are" (zo'n beetje grijs gedraaid hier, 1 van mijn meest favoriete nummers), "Dream on", "Lift u up" (een nummer dat ik wel ontelbare keren in de "repeat" stand heb gehad), "I wonder" (werkelijk prachtig kippevel nummer!), "Domino effect", "Anytime Anywhere", "Shangri la" etcetera. Ik kan ze zowat dromen!
Het is het rijtje cd's dat ik, net als cd's van bijvoorbeeld Journey of The Stray Cats/Brian Setzer of Elvis Presley, zo'n beetje het meeste draai hier in huis.
Ik ben een behoorlijke AOR fan (Adult Oriented Rock) in de traditie van o.a. Journey, Heartland, Stan Bush, Bad English, John Waite, Survivor, Giant, Joe Lynn Turner enzovoort......en dus ook Gotthard.
AOR is een muziekgenre dat in Nederland niet heel erg "verkoopt". Althans....in de reguliere winkels is het genre vrij slecht vertegenwoordigd, dus...ik moet AOR releases meestal op andere manieren zien te verkrijgen.

Van Gotthard's laatste album Need To Believe werden in hun thuisland Zwitserland 30.000 exemplaren verkocht. In totaal bracht de hardrockformatie negen studioalbums uit.

En dan...gebeurt er zoiets tragisch als dit!
Gisteren bevond Steve Lee zich in de VS, samen met 50 bevriende motorrijders. Echter moesten ze stoppen op de vluchtstrook, omdat het ineens heel heftig ging regenen. Een vrachtwagen moest uitwijken en schepte Steve Lee. Hij stierf ter plekke...

Ook Gotthard-bassist Marc Lynn en Lee's geliefde Brigitte Voss-Balzarini waren aanwezig bij het fatale ongeluk.

Ik ben van mening dat we 1 van wereld's beste classic rockzangers hebben verloren.
R.I.P. Steve!

And heaven and hell came together that night
Only for you this time, going to the run, forever Angel

(Golden Earring, Going to the run, 1991)

Ryan Shaw Kink Fm 2 Meter Sessions

Soulman

Een artiest waar ik al een aantal maanden werkelijk helemaal lyrisch over ben is de Amerikaanse soulzanger Ryan Shaw (Decatur, Georgia, 26 december 1980)!

Ik zag hem voor het eerst in een uitzending van Raymann is Laat, de late night show van Jörgen Raymann, waarin hij 1 nummer zong. Toen al was mijn interesse enorm gewekt, omdat er een enorme "Motown" sfeer in zijn performance zat (ik ben behoorlijke liefhebber van de oude Motown sound).

Totdat Ryan Shaw ineens werd toegevoegd aan de line up van Pinkpop 2010, omdat er een band was uitgevallen. Ryan Shaw begon te zingen en ik werd finaal weggeblazen! Alsof je ineens een enorme elektrische schok krijgt, baf! Alsof de reïncarnatie van Jackie Wilson, Otis Redding, Sam Cooke, Marvin Gaye en James Brown in één persoon op aarde was teruggekeerd. Wat een ongelooflijk aangename verrassing tussen de meestal gebruikelijke alternatieve rockbandjes bij Pinkpop!
Wát een bezieling heeft deze zanger in huis! Gospel en Motown sound, je gelóóft ieder woord dat hij zingt. Echt wáánzinnig dit!

Ryan Shaw bracht tot op heden 2 albums uit: 'This is Ryan Shaw' (2007) en 'It gets better' (2010).

Ryan Shaw wordt live begeleid door een band. Nu kun je aan het geluid bij een live optreden natuurlijk niet altijd iets doen, maar....het geluid van de begeleidingsband van Ryan Shaw had voor wat mij betreft bij iets "vetter" gekund. Ik heb het idee dat de band achter Ryan Shaw nóg een tikkie voller, warmer, strakker en beter kan, misschien zelfs wat "authentieker" kan, want dat verdient deze geweldige zanger.

Misschien heel erg cliché wat ik nu ga zeggen, maar....ik zou Ryan Shaw ook zomaar prima vinden passen in een Temptations, Trammps of Four Tops achtige setting, inclusief prachtige smokings en danspasjes (om ene Gerard Joling te citeren: "Ik hou d'r zo van!" ;-)).

Zo'n nummer als "Do the 45" (een cover, het origineel is van The Sharpees uit 1966), dat is voor mij de ultieme "uit je dak plaat"! (toch vreemd dat het nummer in Nederland nooit verder is gekomen dan de tipparade, evenals de andere single van Ryan: It gets better)




Dit is nu typisch zo'n zanger dat wanneer hij zijn boodschappenlijstje zou staan te zingen, dat je nóg de rillingen over je rug krijgt, zo fantastisch!

Ja, ik weet het, het is weer zover....ik heb weer zo'n artiest die in Nederland met zijn platen in de tipparade blijft steken (heb ik wel eens vaker last van, geloof ik)....maar ik ben in ieder geval verkocht!
De cd's van Ryan Shaw moet je ook niet als achtergrond muziekje draaien. Nee! Die moeten net als "Paradise by the dashboardlight" van Meatloaf, keihard met de volumeknop voluit!!
Mensen die vinden dat er tegenwoordig helemaal geen goede muziek meer wordt gemaakt, die moeten met Ryan Shaw maar eens een luisterbeurtje wagen.
James Brown might be dead, but....Ryan Shaw is definitely your new SOULMAN!