vrijdag 25 juni 2010

In loving memory Michael Jackson

In loving memory
Michael Jackson
† 25 juni 2009

Met het overlijden van MJ 1 jaar geleden (25-06-2009) stierf er ook een stukje jeugdsentiment. R.I.P. Michael!

donderdag 24 juni 2010

Alweer 1 jaar geleden...

Morgen, 25 juni 2010, is het precies 1 jaar geleden dat de wereldberoemde zanger Michael Jackson plotseling overleed op slechts 50 jarige leeftijd.

Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat er 's avonds bij het tv programma "Knevel & vd Brink" werd vermeld dat Michael Jackson met een hartstilstand naar het ziekenhuis was gebracht. Ik voelde meteen: "Dit zit niet goed". Later op de avond werd inderdaad bevestigd dat Michael was overleden.

Al van kind af aan draai ik muziek van Michael Jackson. Ik was als tiener lid van de Nederlandse fanclub en ben naar 2 concerten van hem geweest. Ik verzamelde LP's, kocht boeken, hield plakboeken bij e.d. Later, toen ik ouder werd, natuurlijk ook zijn cd's gekocht. Als volwassene was ik niet meer op dezelfde manier bezig met MJ zoals ik dat als tiener was, maar ik luisterde nog steeds naar zijn muziek.

Met het overlijden van Michael Jackson ben ik dus min of meer toch wel een soort van "jeugdheld" verloren.

Het is best wel cru om te zien dat er na de dood van MJ ineens heel veel belangstelling voor hem en zijn muziek bleek te zijn. Ineens werden zijn videoclips weer gedraaid en werden zijn nummers op de radio gespeeld. De MJ tribute shows waren niet te tellen en zelfs een theaterproducent die voorheen MJ altijd afkraakte tijdens zijn tv programma, zag ineens "brood" in MJ (hoe schijnheilig kun je zijn!) en organiseerde een heuse televisie talenten jacht voor wie het meest op MJ leek, waarvan de winnaar een heuse theatershow mocht opvoeren voor betalend publiek.

Er is een tijd geweest, misschien wel ruim 10 jaar lang, dat Michael een soort van "geboycot" werd op zowel radio als tv. Bijna niemand durfde er vooruit te komen dat men MJ muziek draaide, het leek wel of mensen zich ervoor schaamden of zoiets.

Nu MJ dood is vertelt iedereen ineens hoe goed ze MJ vonden/vinden.
Ineens is het "hip" om te vertellen dat je MJ fan bent of altijd al MJ fan was.
Het is jammer dat dit soort dingen nù pas verteld worden en niet toen MJ nog leefde.
Tijdens de laatste jaren van zijn leven werd hij afgekraakt en hoorde je niemand verkondigen "hoe goed ze hem vonden" en "hoe men door hem was beïnvloed" enzovoort. Het is jammer dat eerst iemand blijkbaar moet overlijden voordat we tot inkeer komen.

Maar ja, zo gaan die dingen meestal, I guess.... Bij Elvis Presley ging het immers allemaal bijna hetzelfde.

Ik zal dezer dagen MJ toch een beetje een soort van op mijn eigen manier "gedenken". Wat vaker zijn muziek draaien enzo bijvoorbeeld. Hij mag dan niet meer in levende lijve onder ons zijn, maar zijn muziek en nagedachtenis zullen altijd blijven. Zelfs de jongere generatie, kleine kinderen, hebben MJ sinds zijn dood en sinds dat zijn muziek opnieuw volop gedraaid werd overal, een soort van "ontdekt".
Als je zelf als 30 plusser (ik dus) bij de Free Record Shop een cd staat af te rekenen en naast je komt een heel klein jongetje staan met in allebei zijn handen stevig een cd van Michael Jackson geklemd, om die vervolgens te gaan kopen....dat is geweldig!! Ik hoop van harte dat nog heel veel generaties na ons zullen blijven genieten van alle mooie muziek die Michael Jackson ons heeft nagelaten.

Tot slot hieronder een fragment van de "gesproken" tekst uit het MJ nummer "Will You Be There". Iedere keer als ik dat gesproken gedeelte hoor, is het of er een soort van gebed wordt opgezegd. Ook tijdens de uitvaartplechtigheid van MJ liet men dit fragment horen en dan bezorgt het me toch weer kippenvel!
Als je wilt weten hoe de gesproken tekst met de muziek erbij klinkt, moet je eventjes het YouTube filmpje bekijken en beluisteren dat ik onder de tekst heb geplaatst.

Tja...één jaar geleden...waar blijft de tijd?
R.I.P. Michael Jackson!

In Our Darkest Hour
In My Deepest Despair
Will You Still Care?
Will You Be There?
In My Trials
And My Tripulations
Through Our Doubts
And Frustrations
In My Violence
In My Turbulence
Through My Fear
And My Confessions
In My Anguish And My Pain
Through My Joy And My Sorrow
In The Promise Of Another Tomorrow
I'll Never Let You Part
For You're Always In My Heart

zaterdag 19 juni 2010

Mumford and sons - Sigh no more

Soms zijn cd's bijna letterlijk een "geschenk uit de hemel".

Het kan namelijk best wel enkele maanden terug zijn dat, toen mijn zoon (van bijna 13 jr) langs de muziekzenders op tv aan het zappen was, ik ineens een videoclip voorbij zag komen die mij meteen intrigeerde, omdat het ándere muziek was dan dergelijke muziekzenders vandaag de dag uitzenden, het was een beetje folk-achtig, een soort van "Blue-grass" achtige muziek, wat "country" raakvlakken, maar ook wel weer enigszins "poppy" met een rauw randje, ook wel enigszins "catchy", een vrolijk banjo deuntje erin en slechts 1 basedrum met 1 baseklopper (i.p.v. een heel drumstel).

Het was geen "normale" popmuziek. Ik moest af en toe zelfs een klein beetje denken aan de muziek van de Schotse band "Del Amitri" (die bescheiden hitjes hadden met bijvoorbeeld "Nothing ever happens", althans....die bleef in Nederland natuurlijk weer in de tipparade steken, maar....ik ben dan weer zo'n mafkees die zo'n band, dwars tegen de rest van Nederland in, wèl weer helemaal fantastisch vindt en inderdaad ook zo'n beetje het hele oevre van die band in de cd kast heeft staan. Inclusief de solo-cd van zanger Justin Currie van Del Amitri, die ik dus echt geweldig vind!). Del Amitri ging echter wel weer iets meer richting "rock" muziek, maar heeft soms ook hier en daar muziek dat neigt naar folk/blue grass achtige muziek. Het zit hem waarschijnlijk in de "eenvoud" die in deze muziek zit. "Terug naar de oorsprong", alleen èchte instrumenten, géén computergestuurde overgeproduceerde bagger, maar pure echte muziek!

Dat is waarschijnlijk ook hetgeen me aansprak in die videoclip waar ik het hierboven over had.
Helaas liet de betreffende muziek tv zender niet meer de naam van de band en de titel van het liedje zien, zoals dat meestal het geval is als een video begint en als die bijna eindigt.
Daarna heb ik de videoclip helaas ook eigenlijk niet meer teruggezien. Ik dacht dat ik aan de hand van stukken tekst die ik had opgevangen via Google er misschien wel achter zou komen om welke band het zou gaan, maar dat had weinig succes.....

En dan is het ineens zó maf dat je de Free Record Shop binnenloopt en inééns recht voor je neus ligt daar dan een cd, waarbij je meteen denkt: "Dit is hem!"
Ik zag de foto van de band op de voorkant van het hoesje en wist meteen: "Dit is waar ik naar op zoek was!" En dat bleek dus ook te kloppen. Bij zulke momenten denk je wel eens of iemand van boven een klein beetje mee heeft geholpen om zo'n cd te vinden. Vooral ook omdat de cd niet ergens tussen zat, maar meteen boven op de stapel in het oog sprong en het direct mijn aandacht trok. Dus...toch een beetje een soort van "geschenk uit de hemel"?

Het betreft de cd "Sigh no more" van de band Mumford and Sons uit 2009.
Ik geloof dat ik de cd vandaag al een aantal keren heb gedraaid en hoe meer ik hem draai, des te enthousiaster ik erover raak. Wat is dit een geweldige band!!
(als het een vinyl plaat zou zijn i.p.v. een cd, dan is dit typisch zo'n exemplaar dat "grijsgedraaid" zou gaan worden de komende tijd)
Wat ik zo fantastisch vind is dat ze zó eenvoudig te werk gaan qua muzikaal spel, maar dat het tóch zo "vol", soms ook bombastisch en magistraal klinkt! Er is niet 1 moment dat ik denk van: "Nu klinkt het iets te mager" of "daar had nog een extra instrument" gemoeten of zoiets dergelijks. Nee, het klópt allemaal gewoon!

Het is muziek die je inderdaad gewoon zónder versterking in de kroegen en op straat kunt spelen. De harmonische samenzang van de bandleden is ook geen speld tussen te krijgen, zo goed klinkt het! De leadzanger is eigenlijk maar een heel klein ventje, maar wát een volume heeft die jongen! Het is gewoon een compleet plaatje wat ik waarneem als ik deze band zie en hoor spelen. Tussen alle niets zeggende recht-toe-recht-aan heipaal deuntjes uit de popmuziek vandaag de dag, vind ik een band als dit dus bijna letterlijk een "openbaring"!

Mumford & Sons is een Britse folk rockband, afkomstig uit Londen. De band werd in 2007 opgericht door Marcus Mumford (Leadzanger, gitaar, drum), Winston Marshall (Vocals, banjo, dobro), Ben Lovett (Vocals, keyboard, Accordeon) en Ted Dwane (Vocals, contrabas).

De videoclip die ik destijds voorbij zag komen was van hun debuutsingle "Little Lion Man";


De muziek van Munford & Sons wordt krachtig en soms snel en stevig gespeeld. De banjo is wel een instrument dat er uitspringt (dat instrument doet me dan altijd weer een beetje aan mijn oma - van moeders kant - denken, want die kon vroeger heel goed banjo spelen en....die banjo heb ik zelf in huis als aandenken, maar jammergenoeg kan ik er zelf geen noot op spelen, de snaren moeten eigenlijk sowieso vervangen worden, maar ik zou niet weten hoe dat werkt...).

Wat zo frappant is, als je her en der op internet gaat zoeken, dat de band eigenlijk niet overal even bekend is, maar dat wanneer mensen een luisterpoging gaan wagen, ze meteen super enthousiast zijn. Ookal is dit misschien geen muziek voor "de grote massa", zoals dat met popmuziek vaak wel het geval is, mensen vinden het dus heus wel mooi, als je ze de kans maar geeft om ernaar te luisteren (en dat is iets dat met dit soort muziek helaas maar weinig gebeurt, omdat het gewoon minder gedraaid wordt dan, laten we zeggen, de grote "disco stampers").

Het klinkt misschien gek, maar soms hoor ik op de cd "Sigh no more" ook weer dingen die me doen denken aan bijvoorbeeld "Crosby Stills Nash & Young" (en soms een beetje "Eagles"? Al ligt dat dan wel weer ietsje verder van hun muziek vandaan dan CSNY), dat dan voornamelijk te maken zal hebben met de "samenzang".
Luister bijvoorbeeld naar een nummer als "Timshel" (werkelijk fantastisch nummer!);


Zoals al gezegd is dit misschien geen muziek voor "de grote massa" en blijkbaar ben ik dus weer zo'n type dat dus inderdaad meer liever een eigen pad bewandelt en haar eigen weg volgt op muzikaal gebied. Dat komt vaker voor met muziek van andere bands/artiesten, dat het hier soms niet verder komt dan de tipparade, maar dat ik het helemaal geweldig vind. Dan kun je heel flauw gaan stellen dat ik dan misschien "geen smaak" heb of zo, maar misschien kun je aan de andere kant ook zeggen dat ik misschien ècht "luister" naar muziek i.p.v. iets mooi te vinden "omdat de rest het ook allemaal te gek vindt". Misschien heb ik dan gewoon liever een eigen mening i.p.v. achter de "kudde" aan te lopen???
Soms is dat wel lastig, want je gaat je toch dingen over jezelf afvragen, want waarom wijk ik dan vaker af van de rest? Maar....zoals zanger/presentator Henk Westbroek ooit eens tegen iemand zei: "Dat is heel mooi dat je je eigen weg volgt, dan ben je een individu!" Dat vind ik eigenlijk wel een mooie gezegde, dus daar houd ik me dan maar aan....

Wat me zo aanspreekt aan de muziek van deze band is dat het vooral "eerlijke" muziek is! Het klinkt zoals het is. Geen overbodige toeters en bellen, géén computers, géén overgeproduceerde rotzooi. De muziek blijft heel "puur"! De muziek van Mumford & Sons ontroert, het swingt, het rockt en bovenal: het overtuigt! Aan de hand van de diverse "live" performances op YouTube filmpjes kun je niet anders vaststellen dat we te maken hebben met hele bekwame muzikanten.

En...er staan toch ècht 12 tracks op het album, maar iedere keer zit ik zó in de muziek, dat ik elke keer denk: "Is 'ie nu al afgelopen?"
Het is een cd die bij iedere luisterbeurt weer nóg beter wordt als je de muziek nog beter gaat doorgronden. Kortom, prachtige muziek en een aanrader voor iedere muziekliefhebber!


Tracklist
1. Sigh No More
2. The Cave
3. Winter Winds
4. Roll Away Your Stone
5. White Blank Page
6. I Gave You All
7. Little Lion Man
8. Timshel
9. Thistle & Weeds
10. Awake My Soul
11. Dust Bowl Dance
12. After The Storm

After The Silence

After The Silence
After The Silence Official Website

After The Silence

After The Silence
After The Silence heeft eindelijk toetsenist! Schrijf je in voor de ATS nieuwsbrief via newsletter@afterthesilence.nl.

After The Silence MySpace

After The Silence YouTube

After The Silence Hyves

Muziek is een mantra voor de ziel

Muziek is een mantra voor de ziel
"Muziek is een mantra voor de ziel. Het is therapeutisch. Net als eten is het iets dat ons lichaam nodig heeft." (Michael Jackson)

Bergkaarten