zondag 24 juli 2011

Live fast, die young - Amy Winehouse 14/09/1983 - 23/07/2011

In Memoriam
Amy Winehouse
# 14 September 1983 – † 23 Juli 2011

Velen zullen de dood van Amy Winehouse afdoen als "eigen schuld",
haar met de vinger "nawijzen" en haar veroordelen, maar....voor hen de volgende tekst;
Lucas 6:37 En oordeelt niet en gij zult niet geoordeeld worden.
En veroordeelt niet en gij zult niet veroordeeld worden; laat los en gij zult losgelaten worden. 

Het was een rare dag gisteren.
Mijn zoon werd 14 jaar en dat hebben we gevierd natuurlijk.
Echter Johnny Kraaijkamp sr. werd gecremeerd, die eerder deze week op 86-jarige leeftijd overleed. Maar vandaag overleden, naast minstens 92 jonge mensen n.a.v. het verschrikkelijke drama in Noorwegen, ook actrice Ina van Faassen (83 jaar, zij werkte o.a. samen met Wim Sonneveld), Johnny Hoes (94 jaar, bekende Nederlandse zanger en producer, o.a. platen van Doe Maar en Normaal kwamen uit zijn stal) en....de Engelse zangeres Amy Winehouse!

Johnny Kraaijkamp, Johnny Hoes en Ina van Faassen waren mensen op leeftijd. Dan kun je min of meer verwachten dat zulke mensen vroeg of laat het tijdige voor het eeuwige gaan verwisselen.
Gek genoeg.....gold die verwachting ook voor Amy Winehouse.
Zij was nog lang niet hoog bejaard, maar werd slechts 27 jaar oud. Veel te jong om nu al te sterven, maar....eerlijk gezegd kijk ik er niet helemaal vreemd van op dat zij nu overleden is.

Amy Winehouse kampte al jaren met een zeer grote alcohol- en drugsverslaving.
Regelmatig, vooral de laatste tijd, stond zij dronken op het podium.
In het begin uitte zich dit in enigszins "lallend" op het podium staan....maar helaas kon Amy Winehouse haar verslaving steeds minder goed de baas en het nam steeds ernstigere vormen aan. De laatste performances van Amy Winehouse op diverse podia waren een verschrikking. Een schrijnende vertoning van iemand die zich niet meer staande kon houden, die haar tekst niet meer wist, die totaal geen benul meer had van wat er om zich heen gebeurde en waar ze mee bezig was.
Haar laatste optreden was zo schrikbarend slecht dat ze zelfs werd uitgejouwd door het publiek en zij door haar manager van het podium werd gehaald.

Er zijn nu mensen die met een soort van "wijzend vingertje" afkeurend naar Amy Winehouse wijzen. Zo van "eigen schuld...dikke bult".
Natuurlijk was Amy Winehouse hoofdzakelijk zelf verantwoordelijk voor haar verslaving, maar....die verslaving is zo verschrikkelijk uit de hand gelopen dat ze die verslaving duidelijk echt niet meer de baas kon.
Maar...eigenlijk vind ik ook dat de mensen om haar heen, zoals haar manager, haar nooit meer het podium op hadden moeten laten gaan in haar toestand.
Hoewel Amy Winehouse misschien zeer zwaar onder de verdovende troep op het podium stond en niet meer wist waarmee ze bezig was, heb ik het idee dat, nadat zij de laatste keer is uitgejouwd, er misschien wel iets in haar "geknapt" is.
Deze vrouw had duidelijk problemen en eigenlijk had zij zwaar hulp nodig.
Nu kunnen we allemaal heel gemakkelijk met ons vingertje wijzen van "had ze maar langer in de afkickkliniek moeten blijven"...of..."dan had ze maar hulp moeten accepteren" of i.d., maar....als je zover heen bent met je verslaving, dan heb je waarschijnlijk geen eigen wil meer. Dan is juist die omgeving, zoals die manager, zo ontzettend belangrijk voor je dat ze je tegen bepaalde dingen beschermen!
Natuurlijk moet er geld verdiend worden, maar....in sommige gevallen vind ik dat je als manager mede verantwoordelijk bent, als je ziet dat iemand diep ongelukkig is en als iemand zichzelf zo in de vernieling helpt en je laat zo iemand gewoon optreden.
Eigenlijk was het gewoon in- en intriest dat in feite de hele wereld Amy Winehouse zo heeft zien aftakelen. Min of meer had ik, net als vele anderen, al het voorgevoel dat het slechts een kwestie van tijd was dat er iets ergs met Amy Winehouse zou gebeuren. Helaas is dat voorgevoel uitgekomen.

Amy Winehouse werd 27 jaar. Een getal dat we op 1 of andere manier vaker bij overleden rock artiesten tegenkomen; Jimi Hendrix, Janis Joplin, Brian Jones (Rolling Stones), Kurt Cobain (Nirvana), Jim Morrison (The Doors). Allemaal overleden op slechts 27 jarige leeftijd.

Een ander ding dat Amy Winehouse, denk ik, gemeen heeft met dit rijtje overleden artiesten, is dat ze allemaal een zeer kortstondige succesvolle carrière hadden, maar....dat ze vele jaren na hun dag van overlijden, nog steeds wereldwijd iconen zijn gebleven en dat hun muziek nog steeds regelmatig gedraaid wordt en dat hun muziek aan diverse generaties, jong en oud, nog steeds verkocht wordt.
Ik heb het voorgevoel dat dit ook met Amy Winehouse gaat gebeuren.
Amy Winehouse bracht feitelijk slechts 2 albums uit, maar...met die 2 releases heeft zij zo'n onuitwisbare indruk achtergelaten, dat ik denk dat wanneer we misschien 20...30...of misschien zelfs 40 jaar verder in de tijd zijn, dat we dan nog steeds muziek van Amy Winehouse veelvuldig op de radio zullen horen en wellicht dat mijn kleinkinderen zelfs zullen weten wie Amy Winehouse was. Ik ben er bijna van overtuigd dat Amy Winehouse over pakweg 40 jaar nog steeds een legende is gebleven!

Amy Winehouse was, ondanks haar drank- en drugsmisbruik, een zeer getalenteerde soul- en jazz zangeres. Wat je van haar aan muziek hoorde, dat was gewoon GOED! Daar was muzikaal gezien gewoon geen enkele speld tussen te krijgen! Wat is het daarom ongelooflijk triest dat we wereldwijd hebben toegekeken hoe Amy Winehouse zichzelf de vernieling in hielp.

Gisteren, zaterdag 23 juli 2011, werd zij dood aangetroffen in haar Londense flat.
Het zou kunnen zijn dat ze wellicht reeds een dag eerder is overleden.
Een officiële doodsoorzaak is nog niet vastgesteld of bekend gemaakt op dit moment van schrijven, maar naar alle waarschijnlijkheid heeft de zangeres een overdosis genomen. Dit kun je veroordelen...je kunt zeggen "eigen schuld"....je kunt zeggen "dat doet ze toch zelf?" Ja...aan 1 kant zit er misschien een kern van waarheid in, maar....toch vind ik aan de andere kant dat we niet zomaar mogen oordelen over iemand. Misschien heeft Amy Winehouse zichzelf zo gekwetst gevoeld, dat ze niet meer verder wilde in dit leven. En dat is triest! Echt heel erg triest! Je gunt het je ergste vijand niet dat iemand zich zo diep ongelukkig een wellicht ook eenzaam voelt.

Als er een hiernamaals bestaat...dan hoop ik dat Amy nu op een betere plek is, waar ze zich veilig voelt en waar er zowel geen fysieke als geestelijke pijn meer is, dat ze op een plek is waar zij nu eeuwige rust heeft.

En nu nog maar een keertje keihard haar album "Back to black" uit de speakers laten knallen....

Another legend is born. Rest in peace, Amy Winehouse.

YouTube: Amy Winehouse - Rehab (official videoclip);

woensdag 20 juli 2011

Justin Currie - The Great War (2010)

Al jaren ben ik een groot liefhebster van de muziek van de Schotse band Del Amitri.
De band werd in 1982 opgericht door zanger Justin Currie.
In diverse landen, zoals Amerika en Engeland, had de band in de jaren 80 en begin jaren 90 bescheiden hits. In Nederland zijn de nummers van Del Amitri op 1 of andere manier nooit verder gekomen dan de "tipparade".
Of dat iets over de kwaliteit van de band zegt? Hmmm...daarover kun je natuurlijk van mening verschillen...

Echter ondanks dat de band nooit echt "mega hits" gehad heeft, heb ik altijd een ongelooflijke "zwak" gehad voor nummers als "Nothing ever happens" (alleen al dat ene zinnetje in dat nummer: "And the needle returns to the start of the song and we all sing along like before..." Grandioos!!), "Kiss this thing goodbye", "Move away Jimmy blue", "Stone cold sober", "Be my downfall", "Surface of the moon", "I won't take the blame", enzovoort, enzovoort.
Dat ene fragment uit het nummer "When you were young" bijvoorbeeld: "So look into the mirror do you recognise someone, Is it who you always hoped you would become When you were young"...dat vind ik 1 van de meest briljante teksten ooit geschreven!

De band heeft ooit een keer op "Pinkpop" gestaan. Daar kreeg de band volgens mij niet echt de gewenste "respons". Ik denk dat deze "niets-aan-de-hand" popmuziek, zoals ik het altijd maar noem, gewoon niet interessant genoeg is voor de grote massa. Ik denk dat Del Amitri toch meer muziek maakte dat meer weggelegd was voor de "fijnproevers". Het is muziek dat je "pakt" of niet.
Als je zit te wachten op hele bombastische overgeproduceerde popmuziek, tja....dan ben je bij Del Amitri aan het verkeerde adres!

Wat mij altijd zo enorm aansprak in de muziek van Del Amitri, is dat het altijd heel "puur" was opgenomen. Geen toeters en bellen, geen drumcomputers, geen overgeproduceerde troep! De muziek was zoals het was. Opgenomen met enkel "echte" instrumenten. De muziek klonk altijd zo alsof de band "live" bij je in de huiskamer aan het spelen was.

Het overgrote deel van Nederland heeft waarschijnlijk dus nog nooit van Del Amitri gehoord en kent dus waarschijnlijk ook hun muziek niet.
Voor mij persoonlijk zijn diverse Del Amitri nummers echter inmiddels "klassiekers".
Met name het album "Change Everything" uit 1992 kan ik zowat letterlijk drómen, nummer voor nummer! Het is dan ook steevast 1 van mijn meest favoriete albums aller tijden!

Afgelopen week was ik een beetje op Google aan het zoeken of er ook nog het e.e.a. aan vinyl (LP's etc.) van Del Amitri te vinden was.
Plotseling stuitte ik op de "nieuwste" solo cd van Del Amitri leadzanger "Justin Currie" - The Great War. Nou ja...nieuw? De cd bleek reeds in 2010 uitgebracht te zijn, maar ik wist dus niet eerder van het bestaan van dit schijfje af... Nou ja, beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen.

Uiteraard heb ik de cd onmiddellijk besteld en inmiddels staat hij keurig bij mijn rijtje Del Amitri cd's...
Toen ik het schijfje in de cd speler deed, viel me bij de eerste nummers meteen al iets op. Bij de latere releases van de albums van "Del Amitri" had ik namelijk een beetje het idee dat de band een beetje aan inspiratie begon te verliezen. De band klonk in de latere albums niet meer zo "sprankelend" als in het begin. Alsof de muzikale "ideeën" een beetje "op" waren....

Bij het beluisteren van Justin Currie's solo cd "The Great War" (welke overigens zijn 2e solo cd is, want de 1e solo cd heette "What is love for?", uitgebracht in 2007) was het alsof ik weer een nieuwe Del Amitri cd aan het beluisteren was, maar dan wel met die "sprankeling" van de 1e Del Amitri albums die mij altijd zo aansprak!
Je zou het dus ongeveer kunnen omschrijven als "thuis komen"....in feite een nieuw "Del Amitri" album dus, maar dan alleen met leadzanger Justin Currie.
Waarmee je ook min of meer zou kunnen concluderen dat Justin Currie feitelijk Del Amitri wás!? Oftewel....Del Amitri = Justin Currie en andersom!

Ik denk dat het album daarom wederom niet de grote massa zal aanspreken.
Maar....mensen die vroeger, ruim 20 jaar geleden (!!) de muziek van Del Amitri wèl wisten te waarden, kunnen zonder enige twijfel dit solo album van Justin Currie aanschaffen!

Persoonlijk vind ik het nog steeds heerlijke muziek om naar te luisteren.
Geen bombastische "klereherrie", zoals de meeste popmuziek vandaag de dag, om het maar even zo op zijn Hollands uit te drukken ;-)
Alle nummers zijn door Justin Currie zelf geschreven en dus ook uitgevoerd.
Geen "digitaal" bewerkte muziek met "auto-tune pitch corrector" zoals je tegenwoordig in zowat ieder popnummer, te pas en te onpas, hoort. Geen samples waarin "gejatte" fragmenten van andere popnummers te horen zijn, geen computergestuurde rotzooi!

Nee, de muziek van Justin Currie staat, ook vandaag de dag, nog steeds voor (h)eerlijke popmuziek, zonder toeters en bellen! Zoals ook bij Del Amitri, kun je ook op de solo cd van Justin Currie melodieuze en melancholisch getinte liedjes terugvinden.
De muziek is redelijk "klein" gehouden. Geen overbodige "opsmuk" dus! Toch vind ik de muziek op geen enkel moment "saai" te noemen. Er zijn wellicht mensen die er anders over denken, want...ook Del Amitri is een band waarvan de muziek niet iedereen aanspreekt en dat geldt in feite dus ook voor de muziek op Justin Currie's solo cd. Maar ja, we kunnen natuurlijk niet allemaal van dezelfde muziek houden. Wat mij vooral ook beviel aan de muziek van Del Amitri en nu weer opnieuw zeer goed bevalt in de muziek van Justin Currie, is ook dat enigszins stevige "rock randje" in de muziek. Bovendien is Justin Currie een "meester" in het schrijven van goed "pakkende catchy" melodieën.
En dan....natuurlijk die geweldige heerlijke stem van Justin Currie zelf. Ik kan er persoonlijk echt uren naar luisteren!

Dus....ben je al die computergestuurde muziek van tegenwoordig meer dan zat?
Dan zou ik zeggen....duik in de wereld van "Justin Currie" en zijn tweede solo cd "The Great War" (en probeer zelfs, als het even kan, oude cd's van Del Amitri op te sporen!). Misschien voor mensen die nog niet bekend zijn met de muziek van Del Amitri / Justin Currie een zeer aangename muzikale "openbaring"?

Tracklist:
01. A Man with Nothing to Do
02. Anywhere I'm Away from You
03. At Home Inside of Me
04. You'll Always Walk Alone
05. Can' Let Go of Her Now
06. The Fight to Be Human
07. Ready to Be
08. The Way That It Falls
09. As Long as You Don't Come Back
10. Everyone I Love
11. Baby, You Survived

YouTube: Justin Currie - Walk Alone (van het solo album "The Great War" - 2010)

Ria Oldersma-Brieffies (Dolly Dots) 23/02/1957 - 20/07/2009

Vandaag, alweer exact 2 jaar geleden, overleed Ria Oldersma-Brieffies (Dolly Dots) op slechts 52-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Deze datum staat voor eeuwig in mijn geheugen gegrift. Daarom ook dit jaar een "in memoriam" opdat ik Ria nimmer zal vergeten! Rust zacht lieve Ria!

In Memoriam
Ria Oldersma-Brieffies
* 23 februari 1957 - † 20 juli 2009

Where did we come from,
Why are we here?
Where do we go when we die?
What lies beyond
And what lay before?
Is anything certain in life?

They say, "Life is too short,"
"The here and the now"
And "You're only given one shot"
But could there be more,
Have I lived before,
Or could this be all that we've got?

If I die tomorrow
I'd be all right
Because I believe
That after we're gone
The spirit carries on...

(Uit "The Spirit Carries On" - Dream Theater, album: Scenes From A Memory - 1999)
(de Gospel zangeres bij de live versie in de videoclip hieronder is Theresa Thomason)

maandag 18 juli 2011

Het zonnetje in huis schijnt niet meer - Johnny Kraaijkamp sr. 19/04/1925 - 17/07/2011

In memoriam
Johnny Kraaijkamp sr.
* 19 april 1925 - † 17 juli 2011

Het zonnetje in huis schijnt niet meer... Gisterenmiddag is hij rustig ingeslapen op de gezegende leeftijd van 86 jaar; Johnny Kraaijkamp sr.
Johnny Kraaijkamp sr. is een naam die eigenlijk geen introductie meer behoeft, want daarvoor is zijn naam te groot. Hij was 1 van de meest geliefde en grootste komieken en acteurs in Nederland. Zijn carrière besloeg reeds maar liefst zo'n 50 (!!) jaar!

Jaren lang vormde hij een succesvol duo met Rijk de Gooijer (Johnny & Rijk).
Erg succesvol was hij ook o.a. in comedy series als "De Brekers" (met o.a. Rijk de Gooijer, Adèle Bloemendaal, Sacco van der Made, Ab Abspoel en Ben Hulsman), Laat maar zitten (dat zich in een gevangenis afspeelde met o.a. Haye van der Heyden, Coen Flink en Sacco van der Made).

De huidige generatie zal hem waarschijnlijk met name kennen van de comedy serie "Het zonnetje in huis" (met o.a. Johnny Kraaijkamp jr. en Martine Bijl).

Johnny Kraaijkamp was iemand die "de lach aan zijn kont had zitten", zoals mensen dat wel eens op die manier uitdrukken. Zulke mensen kom je niet (meer) zo vaak tegen. En...eigenlijk geldt dat laatste sowieso voor de hele persoon Johnny Kraaijkamp sr. an sich! Zulke mensen zijn zeldzaam!

Het einde zat er in principe natuurlijk al een poosje aan te komen. Johnny Kraaijkamp was hoog bejaard en werd verzorgd in het Rosa Spier Huis in het Noord-Hollandse Laren. Maar als het moment van afscheid daar dan toch daadwerkelijk is....dan krijg je toch een soort van rare kronkel in je maag.

Nog zeer regelmatig kijken wij met zeer veel plezier naar de dvd's van "Het zonnetje in huis" (dat we, als het goed is, als serie inmiddels compleet hebben).
Nog steeds brengt "ouwe Kraaij" je aan het lachen. Grandioze serie! (nog steeds)

Vandaag heb ik een filmpje gemaakt als ode aan Johnny Kraaijkamp sr. (zie onderaan)
Het is slechts een klein gebaar om mijn respect te betonen aan een groot Nederlands komiek/acteur.

Dank u wel, meneer Kraaijkamp! Dank u wel voor zoveel jaren lachplezier!
Groot respect. Rust zacht....

maandag 11 juli 2011

10 jaar na de sprong: Herman Brood (05/11/1946 - 11/07/2001)

In Memoriam
Herman Brood
* 5 November 1946 - † 11 Juli 2001

Vandaag, maandag 11 juli 2011, is het exact 10 geleden dat Herman Brood zijn fatale sprong maakte vanaf het Amsterdamse Hilton Hotel.

Mijn aller vroegste herinneringen aan Herman Brood stammen al vanaf de tijd dat ik nog maar heel klein was. Eigenlijk had ik nog niet heel erg veel van Herman gehoord, maar...een oom van mij had fotograferen als hobby. In de huiskamer van die oom hing een rij foto's die hij zelf gemaakt had. Daartussen hingen 2 foto's van "bekende artiesten"; eentje van de Griekse zanger Demis Roussos...en....eentje van Herman Brood!
Op de foto was een Herman Brood te zien met de hoorn van een telefoon aan zijn oor.
Op 1 of andere manier was ik meteen altijd al een soort van gefascineerd door die foto.
Diep in mijn hart wilde ik die foto eigenlijk best wel hebben, maar mijn oom hield de foto natuurlijk zelf.

Helaas is er later brand geweest in dat huis, dus alles is verband. Mijn oom leeft inmiddels helaas niet meer. Het blijft dus bij slechts een herinnering aan die foto.

Toen ik wat ouder werd, bleef ik toch nog steeds een bepaalde "klik" hebben met Herman Brood. Ja, hij was drugsverslaafd en zijn leefwijze was er niet altijd bepaald eentje om "trots" op te zijn. Hij leefde een leven waar ik me totaal niet in zou kunnen vinden. Toch...ondanks dat ik dat gedeelte van Herman eigenlijk "niet zo leuk vond", bleef ik een soort van "zwak" voor Herman houden.
En...die "zwak" voor Herman is eigenlijk altijd gebleven. Ook na zijn dood.

Ik weet zijn muziek te waarderen en heb zelfs enkele "Herman Brood" attributen thuis.
Ik heb zelfs enkele jaren terug een originele zeefdruk van Herman Brood gekocht (toen nog redelijk betaalbaar). Dat is eigenlijk het meest "dierbare" dat ik heb van Herman. Diep in mijn hart zou ik best heel graag een echt schilderij van Herman Brood willen hebben, maar....helaas zijn die, vooral sinds Herman dood is, voor mij financieel onbetaalbaar geworden, dus ik ben bang dat die wens nooit zal uitkomen. Maar...ik ben eigenlijk al heel erg dankbaar dat ik ooit een zeefdruk heb kunnen kopen.

Herman Brood maakte me vaak "aan het lachen". Hij had een bepaalde humor en hij kon soms heel scherpzinnig uit de hoek komen. Er zijn ook heel veel dingen aan Herman, die ik niet zo weet te waarderen, zoals zijn drugmisbruik, dat hij naar de hoeren ging, dat hij zijn zoon (die een andere moeder heeft dan bijvoorbeeld Herman's dochter Lola Brood) jarenlang toch min of meer een soort van "verwaarloosd" heeft....dat soort dingen vind ik niet zo leuk.
Het schijnt dat je dat soort dingen niet mag zeggen, want...als iemand dood is, is iemand zogenaamd "heilig" plotseling of zo...dan hoor je alleen maar de "goede" dingen. Maar dat vind ik dus onzin! Herman was ook maar gewoon een mens, met goede dingen....maar ook "foute" dingen, net als dat alle andere mensen dat hebben. Dus...vind ik het onzin om dan ineens maar alles "goed" te vinden als iemand dood is. Dat slaat echt helemaal nergens op!
Maar...ondanks de kant die ik "niet zo leuk" aan Herman vond....waren er genoeg dingen aan Herman die ik wèl leuk vond.

Ik weet nog dat wij op 11 juli 2001 op bezoek bij mijn ouders waren en mijn broer binnen kwam en zei dat Herman Brood dood was. Wij dachten aanvankelijk dat het weer 1 of andere "flauwe mop" was of zo, maar...het bleek helaas waar te zijn.
Tja...dan heb je toch ineens wel een soort van brok in je keel of zo. En je zou verwachten dat hij misschien gestorven zou zijn aan een overdosis of zo, maar....van het Hilton Hotel afgesprongen???.... Heel onwerkelijk eigenlijk.

De dag van zijn begrafenis...de beelden op televisie....dat duizenden mensen langs de rouwstoet in Amsterdam luid de naam van Herman Brood scandeerden...kippenvel!!

En wat heb ik een groot respect voor Xandra Brood (zijn vrouw) en de bekende schrijver/dichter Bart Chabot, die Herman zo lang verzorgd hebben, toen het duidelijk niet zo goed meer ging met Herman, op het moment dat Herman werkelijk "op" was, als het ware. Dat hij letterlijk omviel, omdat hij bijna niet meer kon lopen. Dat hij toch min of meer een soort van "bedlegerig" begon te worden.
Herman had heel veel "vrienden" toen het goed met hem ging, maar....toen hij zowat letterlijk "naar de kloten" ging, zag je (zoals gewoonlijk) vrijwel niemand meer!
De mensen die nu zogenaamd Herman's "beste vriend" waren, die zijn dat nu waarschijnlijk allemaal "vergeten"!

De naam Herman Brood roept nog steeds de meest uiteenlopende reacties op. De 1 vind het "niets" en de ander heeft wèl een "zwak" voor die man. Ik behoor toch wel tot die laatste groep.
Herman Brood was misschien niet bepaald de "ideale schoonzoon", maar....ergens had hij toch een "hartje" zitten en dat hartje zat toch ook wel vaak op de juiste plek.

Het is jammer dat hij er niet meer is, want......met zijn aanwezigheid kon hij de boel wel vaak een soort van "opfleuren". Herman Brood toverde vaak op 1 of andere manier een "glimlach" op het gezicht van veel mensen. Dat is geweldig, als je daartoe in staat bent. De tekst op zijn grafsteen is dus toch wel een beetje waar: "Hij gaf licht".....

Neem nu die uitzending van "Villa Felderhof" met Herman Brood en Majoor Boshardt. Dat is absoluut mijn meest favoriete Villa Felderhof aflevering!
Die ene camerashot...van die fles drank van Herman op dat tafeltje bij het zwembad....en dan naast die fles drank....het Leger des Heils hoedje van Majoor Boshardt.. Hilarisch!! Echt geweldig!!!

Tja, Herman....toen hij nog leefde zag de televisie er soms veel vrolijker uit!

Op YouTube heb ik gisteren een filmpje geupload...voor de "vinyl community"...over Herman Brood;

YouTube - Vinyl Community

Het is waarschijnlijk iets langer dan een jaar geleden dat zo'n beetje de 1e filmpjes op YouTube werden gezet van diverse vinyl-/muziekverzamelaars. Verzamelaars uit o.a. Amerika, Canada etc., ja zelfs uit Nederland.
Verzamelaars met een nog grotere collectie dan ik, dus...het kan nog "gekker" en...blijkbaar ben ik (gelukkig) niet de enige "prettig gestoorde" die nooit genoeg krijgt van het verzamelen van platen en cd's.

Mensen laten hun nieuwste aankopen zien of laten delen van hun verzameling zien. Er kwamen zelfs "threads" (dus zeg maar een soort van "topics", maar dan via video) van mensen die op elkaar reageren over 1 onderwerp of 1 vraag van iemand.
Langzamerhand begon het een soort van "clubje" te worden van eigenlijk steeds hetzelfde groepje mensen....en dat groepje mensen werd steeds groter en groter...sterker nog, dat groepje mensen is nog steeds groeiende.
Dat "clubje" mensen heeft inmiddels zelfs een "naam" gekregen: "The Vinyl Community".

Voor mensen die totaal niets met vinyl hebben, of...die de "verzameldrang" aangaande vinyl en cd's niet in zich hebben....zegt zo'n "Vinyl Community" waarschijnlijk helemaal niets. Men denkt waarschijnlijk dat het alleen maar "nerds" zijn die hun platen laten zien, maar dat is toch echt niet zo.
Mensen uit alle landen doen mee, mensen met allerlei beroepen, mensen van alle leeftijden, zelfs hele gezinnen (bijvoorbeeld vader en dochter of man en vrouw enzovoort) doen mee. Het leuke van deze "Vinyl Community" is dat iedereen elkaar ook respecteert, zelfs elkaars muzieksmaak. Ik heb eigenlijk nog nooit gezien of meegemaakt dat mensen elkaar lopen "af te zeiken" of zoiets dergelijks.
Dat maakt deze "Vinyl Community" eigenlijk vooral een heel "gezellig" clubje! Gewoon op een leuke manier met elkaar over muziek praten enzovoort.

Afgelopen maanden reageerde ik wel eens op een video en dan kreeg ik vaak een leuke reactie terug. Maar....wanneer je "echt" deel wilt nemen aan deze "Vinyl Community"....dan doe je dit toch eigenlijk het beste door zelf video's te gaan posten...

Lang heb ik er over getwijfeld...zal ik wel....zal ik niet...???
Uiteindelijk heb ik afgelopen weekend de spreekwoordelijke knoop doorgehakt.
Zekers...ik heb mijn 1e video voor de "Vinyl Community" gemaakt!

Dat valt nog niet mee....praten tegen zo'n camera...en dan ook nog in het Engels, want anders verstaat men je niet.... Het moest een paar keer opnieuw, ik heb hier en daar wat geknipt en geplakt, maar....volgens mij is mijn 1e video best leuk geworden. Ik kreeg meteen ook hele leuke reacties, met name van de mensen waar ik zelf ook vaak video's van kijk, dus...dat is natuurlijk helemaal fantastisch!
Ik krijg er zelfs meer "subscribers" bij op mijn "YouTube channel"! (leuk, leuk, leuk!!!)

Affin....hieronder mijn 1e video voor de "Vinyl Community", die ik afgelopen zaterdag maakte, onder het mom van "doe eens gek"....en doe eens iets spontaans in het leven, want...dat leven kan soms veel te kort zijn. Ja toch, niet dan? Nou dan! Zo niet, dan toch!! ;-)

Ik ben benieuwd naar reacties....en....misschien weet ik wel meer mensen enthousiaste te krijgen om filmpjes te uploaden voor de Vinyl Community? Dat zou leuk zijn!

woensdag 6 juli 2011

In memoriam: Michel Terstegen (Da Capo Records - Utrecht) - 22/12/1960 - 04/07/2011

"I like every minute of the day"
(uit "Blue, Red And Grey" van The Who, geschreven door Pete Townshend - van het album "The Who by Numbers" - 1975)

In memoriam
Michel Terstegen (Da Capo Records - Utrecht)
Haarlem, 22 december 1960 - † Utrecht, 4 juli 2011


Iedere fanatieke vinyl-/muziekverzamelaar is vast wel een keertje bij Da Capo Records geweest in Utrecht op Oudegracht nummertje 10.
De winkel is een begrip in Utrecht, maar ook elders in het land.
Op 1 augustus 1986 opende de winkel haar deuren, dus....op 1 augustus a.s. zou de winkel haar 25-jarige jubileum vieren.
Helaas is het oprichter en eigenaar van Da Capo Records, Michel Terstegen, niet meer gegund dit jubileum zelf mee te maken.
Michel was al een poosje terminaal ziek en afgelopen maandag 4 juli is Michel helaas overleden aan de gevolgen van kanker op slechts 50-jarige leeftijd.

Ik schrok enorm van het bericht dat hij terminaal ziek was en ook het bericht van zijn overlijden komt nog best onverwacht.

Als geboren Utrechtse ben ik best een beetje trots op wat Michel heeft opgebouwd.
Uiteraard ben ook ik wel eens in zijn winkel geweest.

Het leuke is, dat je een paar meter verderop (ook op de Oudegracht) de "Grammofoonwinkel" kunt vinden (die winkel bestaat ook nog steeds), net als Da Capo Records een winkel met Tweede hands platen e.d. en dat Michel ooit in die winkel begonnen is als verkoper. Maar in 1986 opende Michel zijn eigen winkel "Da Capo Records". Destijds nog niet op de Oudegracht, maar op de Jacobijnenstraat.

Michel zag er altijd een beetje excentriek uit...alsof hij zo per ongeluk met een tijdmachine rechtstreeks uit het Beatles tijdperk van de jaren 60 in het heden was beland. Michel had een groot hart voor muziek. Hij zat zelf ook in diverse bandjes en uiteraard was hij zelf ook een groot muziek verzamelaar (getuige o.a. het interview met hem in het boek "Vinylfanaten" van Robert Haagsma) (Dit boek is trouwens een absolute aanrader voor iedereen die een fanatiek muziek-/vinylverzamelaar is! Ik spreek uit ervaring.....ik had het boek in no-time uitgelezen, terwijl ik normaal gesproken toch niet zo'n "lezer" ben, dus dat wil wat zeggen....)
Tot 1994 was er bij Da Capo Records zelf een platenlabel ondergebracht: "Kelt Records". Op dit label werden platen uitgebracht van bands als The Otherside (waarin Michel Terstegen zelf speelde), The Comedown, The Kliek, Daryll-Ann en The Blue Guitars.

Da Capo Records zal a.s. donderdag en vrijdag nog wel open zijn, zaterdag is de winkel gesloten. Op die dag wordt Michel begraven.
Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee wat er, nu Michel er niet meer is, met de winkel zal gaan gebeuren.
Er zijn al steeds minder winkels die tweede hands platen verkopen, dus stilletjes hoop ik dat iemand het levenswerk van Michel voortzet....

Vaarwel Michel, rust in vrede...Da Capo Records zal zonder jou nooit meer hetzelfde zijn! Dit is een zwarte dag voor alle muziekliefhebbers!

After The Silence

After The Silence
After The Silence Official Website

After The Silence

After The Silence
After The Silence heeft eindelijk toetsenist! Schrijf je in voor de ATS nieuwsbrief via newsletter@afterthesilence.nl.

After The Silence MySpace

After The Silence YouTube

After The Silence Hyves

Muziek is een mantra voor de ziel

Muziek is een mantra voor de ziel
"Muziek is een mantra voor de ziel. Het is therapeutisch. Net als eten is het iets dat ons lichaam nodig heeft." (Michael Jackson)

Bergkaarten