zaterdag 31 december 2011

De laatste uurtjes van 2011

De oliebollen en appelflappen liggen alweer klaar voor vanavond, af en toe horen we al knallen van vuurwerk buiten.... Jawel, de allerlaatste dag van het jaar is aangebroken en de laatste uurtjes van 2011 tikken weg.....
Vanavond vieren we "Oud & Nieuw" en nemen we afscheid van een vrij bewogen jaar.

Bepaalde gebeurtenissen van dit jaar staan nog in het geheugen gegrift, zoals de schietpartij in winkelcentrum "De Ridderhof" in Alphen a/d Rijn, waar 6 onschuldige burgers de dood vonden en de dader, een 24-jarige jongen, daarna zichzelf doodschoot.
En natuurlijk onlangs nog de aanslag in het Belgische Luik, waarbij veel wonden en zwaargewonden vielen en ook vielen er enkele doden te betreuren. Het zijn slechts enkele van die zwarte bladzijden van 2011 die nog zeer helder op het netvlies staan.

En dan die "tegenvaller" aan het einde van deze maand vanwege het bericht dat "Da Capo Records" op de Utrechtse Oude Gracht, ruim een half jaar na het overlijden van eigenaar Michel Terstegen, toch de stekker eruit trekt en dat de deuren vandaag, zaterdag 31 december 2011, voor het laatst zullen openen en sluiten, vlak na hun 25 jarig jubileum. Het was min of meer de best gesorteerde 2e hands platenzaak in Nederland, als je het mij vraagt. Je kunt dus wel stellen dat ik hier enorm van baal en dat is nog maar zacht uitgedrukt!

Gelukkig zijn er dit jaar natuurlijk ook leuke dingen gebeurd. Voor mezelf heb ik sowieso een reden om een feestje te vieren, want mijn tijdelijke contract is door mijn werkgever omgezet in een vast contract!! En tegenwoordig....in de huidige tijd van "crisis" en veel mensen die hun baan kwijt raken, mag je daarbij je handen dichtknijpen (en dan maar hopen dat het zo blijft en dat er niet teveel gekke dingen gebeuren...).

Aan het begin van dit jaar voorspelde ik dat het album "21" van de Britse zangeres Adèle waarschijnlijk 1 van de meest verkopende albums van 2011 zou gaan worden. Dat heb ik geloof ik behoorlijk goed ingeschat, want....Adèle blijkt inderdaad het best verkopende album van 2011 te hebben!
Wereldwijd werden er van dit album maar liefst meer dan 13 miljoen exemplaren verkocht!!
De zangeres zelf heeft onlangs een operatie aan haar stembanden moeten ondergaan en mag voorlopig niet praten... Dat zal best een behoorlijke "straf" zijn voor Adèle, want ze is een behoorlijke "kwebbeltante" getuige de dit jaar uitgebrachte "Live at the Royal Albert Hall" dvd die ik onlangs van Adèle kocht. (beslist een aanrader voor iedere Adèle liefhebber!!), waar ze tussen bijna alle nummers door gezellig tegen het publiek aan kletst en grapjes maakt. Zolang Adèle geen "diva" gedrag gaat vertonen en gewoon die heerlijke "lachebek" blijft die ze nu is, blijf ik fan van Adèle! ;-)

Mensen vragen me wel eens om lijstjes op te stellen met de "Beste albums van 2011", maar....eerlijk gezegd zou ik niet weten waar te beginnen, dus daar doe ik maar niet aan. Bovendien koop ik altijd van alles door elkaar, dus ook muziek van pakweg 30 jaar terug, bij wijze van spreken, dus....aan het einde van een jaar onthoud ik echt niet meer wat ik allemaal gekocht heb en van welk jaar het ook al weer was.
Mocht ik echter wel zo'n lijst hebben opgesteld, dan zou naast Adèle ook het album "Making Mirrors" van Gotye (van de hit "Somebody that I used to know") daar in gestaan hebben. Wat een dijk van een album en wat een enorme aangename muzikale verrassing dit jaar!!

Natuurlijk vielen er dit jaar helaas ook veel overleden muzikanten te betreuren; Amy Winehouse, Gary Moore, Clarence Clemons, Gerry Rafferty, Harry Muskee, Andrew Gold, Andy Tielman e.v.a.
En 1 van mijn meest geliefde komieken sloot dit jaar voorgoed zijn ogen: Johnny Kraaijkamp Sr. Wat heb ik altijd vreselijk moeten lachen om die man. Zijn rol in "Johnny & Rijk" was briljant en ook zijn bijdrage aan de serie "Het Zonnetje in huis" was weergaloos goed!
Het klinkt misschien raar, maar.....ergens was het dus ook bijna "mooi" om te zien dat ook de andere helft van Johnny & Rijk, Rijk de Gooijer een poosje later dit jaar ook het tijdige voor het eeuwige verwisselde en....zou je kunnen stellen dat de 2 komieken, die jaren lang samen op de planken stonden, weer min of meer "samen" zijn daarboven...
Rijk de Gooijer was een ras-echte Utrechter...dus na zijn dood hebben we zijn "Als ik boven op de dom sta" hier uiteraard nog dikwijls hard door de speakers laten knallen ;-)

Ook het overlijden van chef kok Cas Spijkers..... Heeft even niets met muziek te maken, maar het leek mij altijd een ontzettend lieve man. Ik heb hem ooit "live" mogen aanschouwen tijdens een feestje van "Princess holding" bij Circus Renz een aantal jaren terug. Het plezier in het vak straalde altijd van die man af! Jammer dat hij er niet meer is.

2012 staat voor de deur. Weer een nieuw jaar met nieuwe muzikale verrassingen, ik kan niet wachten!!
Ook voor mijn eigen band "After The Silence" zijn we nieuwe plannen op touw aan het zetten, waar ik hopelijk spoedig meer over kan vertellen.... ;-)

Daarom hoop ik dat alle bandleden vanavond zeer voorzichtig zullen zijn met vuurwerk, want het zou wel eens kunnen zijn dat ze hun vingertjes volgend jaar nog heel erg hard nodig hebben, lol!

Bij deze wil ik iedereen dus ook een hele goede jaarwisseling toewensen met heel veel goeds en gezondheid voor 2012!!

Ik sluit mijn blog voor vandaag af met een video (zie onderaan) die ik gisteren maakte met een foto collage van dierbaren die ons dit jaar helaas ontvallen zijn, als een soort van "tribute", opdat wij ze nooit zullen vergeten.....

Maak er wat van in het nieuwe jaar!!

YouTube: Little tribute to the ones we lost on the way in 2011;








zondag 25 december 2011

Vaarwel Da Capo Records!

Ook al mis je geen seconde
Ook al mors je geen minuut
Ook al leef je ongeschonden
Al je uren resoluut
Ook al sta je sterk en weerbaar
Het is hard en onverteerbaar
Maar de tijd is onomkeerbaar
Niets blijft.....
(A. Groothuizen/J. Beuving - uit "Niets Blijft" van het album "Ik verdedig" - Angela Groothuizen - 2011)

Gisteren ontving ik een e-mail namens Da Capo Records met een mededeling waarvoor ik eigenlijk al een poosje vreesde dat het er zat aan te komen. Op 31 december 2011, de laatste dag van dit jaar, zullen de deuren van Da Capo Records op de Utrechtse Oude Gracht namelijk definitief gaan sluiten.
Sluiten??? Ja, u leest het goed.....sluiten!!
Er sluiten de laatste tijd wel meer platenwinkels, een feit welke ik met lede ogen aanzie, maar....Da Capo Records....dat zo'n winkel gaat sluiten....dat doet me op 1 of andere manier toch net eventjes iets meer dan het sluiten van andere winkels.

Ik ben een geboren Utrechtse, woon sinds 1980 in Nieuwegein, maar....Da Capo Records was voor mij altijd 1 van de redenen om zo nu en dan weer eens mijn geboortestad te bezoeken. Da Capo Records was en is een begrip in Nederland, maar ook daarbuiten, voor iedere muziekliefhebber met een grote passie en liefde voor muziek. Het zijn die muziekliefhebbers die muziek nèt iets meer in hun hart hebben gesloten dan de gemiddelde "Free Record Shop-bezoeker".  Ik wil niet persé denigrerend overkomen t.o.v. Free Record Shop of zo, want uiteraard bezoek ik deze winkelketen ook wel eens, zo nu en dan, maar....toch......tussen Free Record Shop en Da Capo Records....daar zit toch ècht een wereld van verschil tussen!!
Ik bedoel.....waar bij Free Record Shop al vaak "jong grut" achter die kassa staat, die met grote ogen staan te kijken alsof ze water zien branden, wanneer een ouder echtpaar om cd's van Paul Anka vraagt, omdat ze daar "nog nooooooit van gehoord hebben".....(Echt gebeurd! Ik stond er destijds namelijk bij en ik keek er naar....)....hoefde je daarentegen vroeger aan Michel (Terstegen) (*22/12/1960 - † 04/07/2011) maar ergens om te vragen....en hij wist je werkelijk álles te vertellen! Het klinkt misschien een beetje raar, maar voor mij was Michel Terstegen een klein beetje de Utrechtse "Leo Blokhuis"....zeg maar...zo ongeveer... Die man was een wandelende muziek encyclopedie!
En waar je bij Free Record Shop slechts alleen het aankoopbedrag te horen krijgt en "u mag daar pinnen"....(en het liefst zo snel mogelijk, omdat er andere stressende klanten met haast achter je in je nek staan te hijgen, omdat werkelijk niemand meer geduld heeft tegenwoordig! Wel uuuuren in de winkel kunnen rondkijken, maar bij de kassa heeft men dan altijd ineens haast....heel typisch altijd!)....was er bij Da Capo Records altijd ruim de tijd voor een praatje! Men nam altijd uitgebreid de tijd voor je. Mensen met haast in Da Capo Records....die waren daar beslist aan het verkeerde adres!

Ik zal het je nog sterker vertellen....in deze huidige tijd....waarin het hectische haastige leven als "normaal" wordt beschouwd.....was Da Capo Records soms letterlijk eventjes een moment van rust (!!) voor mij persoonlijk. Eventjes weg uit die drukke winkelstraten....eventjes weg van al die stresskippen om me heen die geen geduld meer voor elkaar kunnen opbrengen, weg van de huidige medemens die al lichtelijk ontvlambaar lijkt wanneer je iemand 5 seconden te lang aankijkt, zonder dat je daar enige bedoelingen bij hebt...want....bij Da Capo Records had iedereen respect voor elkaar en had je het idee dat 't "opgefokte", dat "gehaaste", dat iedereen tegenwoordig lijkt te hebben....daar helemaal niet bestond! Wát een heerlijkheid!!
Alsof je ineens met een teletijdmachine weer in een platenwinkel van ruim 30 á 35 jaar terug was beland. Zalig! Want laten we eerlijk zijn....in de jaren 70 / 80....hadden mensen nog een andere mentaliteit! Mensen waren nog beleefd naar elkaar toe, hadden respect voor elkaar, dat gehaaste opgefokte van tegenwoordig....was er nog niet echt! Vraag me niet hoe dat komt en hoe dit zo veranderd is in de loop der jaren, maar het is nu eenmaal zo....

Bij Da Capo Records was het alsof de tijd had stil gestaan. Tot op heden wordt er namelijk geen gebruik gemaakt van een pin automaat. Ook hangt er een levensgrote poster van Neerlands trots Shocking Blue met zangeres Mariska Veres in de bloei van haar leven. Eindeloze platenbakken waar je heerlijk urenlang in kon bladeren. Vooral het keldertje met alle aanbiedingen was een hoogtepunt van een bezoekje aan Da Capo Records.
En wanneer je denkt dat er alleen maar "oudere" mensen in die bakken liepen te snuffelen, dan heb je het mis, want ik heb daar dikwijls mensen van alle leeftijden zien rondlopen.
Oudere mensen...zeg maar 60+....., maar ook mijn leeftijdscategorie (vanaf 40 jaar), maar ook jongere generaties....zelfs jonge kinderen! Geweldig toch??!!
Niet alleen de verstokte vinylverzamelaar.....maar ook huismoeders....ook mensen uit het buitenland....werkelijk alle lagen van de samenleving kwamen zo nu en dan een kijkje nemen bij Da Capo Records.

Met het overlijden van Da Capo Records eigenaar Michel Terstegen op 4 juli van dit jaar, werd eigenlijk al min of meer het "hart" uit de winkel gehaald. Niet lullig bedoeld tegenover de andere medewerkers die in de winkels werkten, maar.....Michel wás gewoon Da Capo Records en vice versa! Zelfs ná het overlijden van Michel....was het gewoon bijna "griezelig" wanneer je in de winkel rondliep, omdat je het idee had dat Michel gewoon ieder moment weer binnen kon lopen....dat hij gewoon eventjes verscholen zat in 1 of ander hoekje om platen bij te vullen of wat dan ook....
De ziel van Michel....de "aanwezigheid" van hem.....was op 1 of andere manier nog steeds duidelijk voelbaar. Alsof zijn geest er nog steeds rondwaarde (en misschien is dat ook wel zo? Wie zal het zeggen....).

Dat dus, na 25 jaar bestaan van de winkel, toch uiteindelijk besloten wordt om aan het einde van dit jaar (dus....eind van deze week al!!) de stekker uit de winkel te trekken.....is een beslissing die niet geheel onverwacht komt, maar het doet me toch wel wat, om heel eerlijk te zijn.
Ik weet niet of je het zo mag vergelijken, maar......ik associeerde het gevoel dat ik kreeg een klein beetje met het idee van.....een graf waarvan na 10 jaar uiteindelijk de huur niet verlengd wordt....en de overblijfselen alsnog "geruimd" zullen gaan worden, zodat er uiteindelijk niets meer overblijft van dat ene speciale plekje om heen te gaan, waar ooit een dierbaar familielid of een dierbare vriend lag. Dat gevoel kreeg ik er persoonlijk een beetje bij. Dat er uiteindelijk niets meer over blijft dan slechts "herinneringen"....
Het is net zoiets als wanneer je opa en oma komen te overlijden. Bij mij persoonlijk is de bovenste generatie al helemaal "weg"....dus ik weet waar ik over praat. Plekken waar je vroeger vaak kwam, die zijn er opeens niet meer en zulke momenten komen ook nooit meer terug.
Eigenlijk sowieso dat gevoel dat er steeds meer dingen "verdwijnen" uit je leven wanneer je ouder wordt....zeg maar het gevoel dat Wim Sonneveld beschrijft in "Het Dorp"....de vergankelijkheid van het leven. Zoiets.
Datzelfde gevoel.....dat gevoel van vergankelijkheid....kleeft nu ook een beetje aan het stoppen van Da Capo Records. Heel veel dierbare herinneringen in het pand van Da Capo Records zullen in de toekomst slechts herinneringen blijven. Helemaal als straks wellicht ooit een nieuwe eigenaar het pand op de Oude Gracht zal betrekken...dat wanneer je er in de toekomst voorbij loopt je voor altijd bij jezelf zoiets zult hebben van....."oh ja....vroeger.....weet je nog?..."

Tja....Da Capo Records...zal straks verdwenen zijn uit het straatbeeld van de Utrechtse Oude Gracht. Ik moet echt eventjes aan het idee wennen en misschien dat ik het op mijn manier zelfs eventjes een soort van moet "verwerken", ook al klinkt dat misschien een beetje gek.
Maar...zoals Da Capo Records het zelf ook al in hun e-mail beschreef: "Met het sterven van Michel is ook het einde gekomen aan de iconische
verzamelaarswinkel die Da Capo Records was"....."
Hiermee is een einde gekomen aan een kwart eeuw muziekliefde en muziekgeschiedenis, aan deze ontmoetingsplek voor vinylverzamelaars uit de hele wereld, in de binnenstad van Utrecht."
Daarom middels mijn blog een kleine "vaarwel" aan 1 van mijn meest geliefde platenwinkels ooit, Da Capo Records!
Het DC-team Wouter en Barry heel erg bedankt voor zoveel jaren winkelplezier. Mijn grootste dank gaat echter natuurlijk postuum uit naar Michel. Dank je wel, lieve Michel, voor zoveel muzikale tips, je nimmer aflatende passie voor muziek, voor je hele ziel en zaligheid die je aan Da Capo Records hebt meegegeven. Het was een grote eer om je gekend te hebben in dit leven!
Voor Michel's vrouw Saskia en zijn zoon Ramses heel erg veel sterkte toegewenst voor de komende tijd! Jullie echtgenoot/vader was een bijzonder mens!

Zoals iemand anders het op Twitter reeds omschreef: "Mijn Utrechtse- en muziekhart doet zeer".....ik had het niet beter kunnen omschrijven.....


woensdag 21 december 2011

Jon Bon Jovi....dead or alive!

Eergisterenavond, toen ik eigenlijk de computer wilde afsluiten, zag ik opeens een nieuwsbericht op Facebook staan waar ik me, zo gezegd, helemaal wezenloos van schrok. Jon Bon Jovi, leadzanger van de Amerikaanse Rockband Bon Jovi, zou plotseling in coma zijn geraakt en zou zijn vervoerd naar het Jersey Shore Medical Center, waar hij op 49-jarige leeftijd overleden zou zijn!
Het 1e aantal seconden denk je dan op dat moment eventjes verder niet meer na.....omdat ik, hoe dan ook, toch erg onder de indruk van het nieuwsbericht was. Mijn hart voelde ik zowat in mijn keel kloppen.
Als je dan weer een beetje bij zinnen komt...ga je verder zoeken....in 1e instantie op de officiële website van Bon Jovi, maar....daar stond niets hierover vermeld! Vreemd....
Verder zoeken...maar ook dat leverde geen andere gerelateerde nieuwsberichten op. Zou het nieuws dan nog zó "vers" zijn? Maar....Jon Bon Jovi is een wereldwijd bekende/beroemde zanger, dus...dan had er toch ècht wel meer nieuws op gestaan, dacht ik bij mezelf.
Weer terug naar Facebook....waar ik plotseling een bericht zag staan van een collega muzikant in mijn vriendenlijst...waarin vermeld werd dat het om een bevestigde HOAX ging!
Een HOAX? Pffff....er viel eventjes iets van mijn schouders....opluchting....gelukkig, God zij dank!!


Verder zoeken op Twitter.....de tweets over zowel de doodsvermelding als de hoaxvermelding aangaande Jon Bon Jovi stonden door elkaar heen en bleven elkaar opvolgen. Maar dat het een HOAX was (een bericht dat rondgestuurd wordt en niet waar is), gaf aan 1 kant opluchting....aan de andere kant werd ik er eigenlijk best wel boos om. Vooral omdat ik zo enorm geschrokken was en vele mensen met mij. Ik had ook echt zoiets van "Flik me dit nooit meer!"

Gelukkig werd er namens de echte Jon Bon Jovi een foto op Facebook en Twitter geplaatst (zie foto bovenaan), waarop hij te zien is met een stuk papier in zijn hand, waarop o.a. de datum van die dag te lezen valt, waarmee hij duidelijk wilde maken van "Hé, maak je geen zorgen, ik ben er nog en springlevend!
Een hele opluchting!


Er zijn mensen die overigens misschien denken dat ik de eventuele dood van een "bekend" iemand als "erger" beschouw dan dat van een "onbekend" iemand (dacht ik uit reacties van iemand te bespeuren), maar....dan vraag ik me toch af waarom iemand dit denkt. Natuurlijk maakt het helemaal niets uit of iemand wel of niet bekend is! Als iemand overlijdt, maakt niet uit wie, is dat ALTIJD erg! Dus....die opmerking begreep ik eigenlijk niet helemaal.


Ik kan me er alleen vreselijk aan storen wanneer dit soort nepoverlijdensberichten rond worden gestuurd! Een poos geleden is het Mick Jagger (Rolling Stones) ook al overkomen, toen iemand ineens "RIPmickjagger" begon te twitteren....
Ook kan ik me nog goed herinneren dat er op een gegeven moment grote paniek op Twitter was, omdat "Jan Smit" zou zijn verongelukt. Zelfs ik schrok daar eventjes van. Ik ben geen fan van Jan Smit zijn muziek (misschien is het een hele aardige jongen, dat weet ik niet....maar het is nu eenmaal niet zo mijn muzikale smaak), maar...daarom iemand dan ook maar dood wensen? Dat slaat toch nergens op! Die jongen is net vader geworden...waarom zou ik die jongen dood wensen? Gelukkig bleek er niets aan de hand en zat Jan Smit gewoon samen met zijn zus bij een voetbalwedstrijd.
Trouwens....de geruchten over zangeres Adèle, van nog niet zo lang geleden, dat ze een vorm van keelkanker zou hebben of iets in die richting.....was dus ook zo'n verschrikkelijk misselijkmakende HOAX die werd rondgestuurd. Iemand doodwensen of ernstig ziek wensen....kom op zeg! Als je dat soort berichten de wereld in helpt, dan ben je toch gewoon zielig?
Hebben dat soort mensen echt niets anders/beters te doen of zo?
Als je iemand anders dit soort erge dingen toewenst....dan is het bijna de Goden verzoeken.....denk ik dan altijd maar.
Misschien ligt het aan mij, maar ik kan mezelf echt niet voorstellen dat er mensen op deze aardkloot rondlopen, die er vreselijke lol aan beleven om dit soort berichten te verzinnen en de wereld in te helpen. Dat je überhaupt iemand dit blijkbaar al toewenst! Dat is pas ècht ZIEK!

Oh ja....en dan heb je dus ook nog de mensen die....als blijkt dat Jon Bon Jovi gewoon nog springlevend is....letterlijk op Twitter e.d. vermelden dat ze het "jammer" vinden dat de geruchten niet waar zijn, oftewel...."jammer dat hij niet dood is".
Of....dat mensen tweets schrijven dat ze opgelucht zijn dat hij nog leeft, zodat ze dan niet de hele week Bon Jovi muziek op de radio hoeven te luisteren......
Ach ja...mensen blijven altijd een beetje rare wezens.....die andere wezens niets gunnen of een ander zelfs inderdaad "dood wensen"....blijkbaar.... Ik kan soms zo verschrikkelijk moe worden van dat soort gedrag van mensen. Vooral Nederlanders zijn daar heel erg goed in....het liefst een ander de grond in willen stampen.....en zodra iemand succes heeft, iemand het liefste weer zo snel mogelijk willen neerhalen. Bah, bah en nog eens bah! Maar goed....dat is alweer een hele discussie op zichzelf.

Ik lees trouwens best wel denigrerend getinte uitspraken over iemand als Jon Bon Jovi.
Jon Bon Jovi zou een "huisvrouwen"-zanger zijn en beslist geen "rocker".
Tja....dat de band Bon Jovi veel vrouwelijk publiek trekt, zal ongetwijfeld een waarheid zijn, maar ik heb toch wel het idee dat er, door de jaren heen, ook steeds meer mannen naar de concerten zijn komen kijken.
Ik luister overigens al naar de muziek van Bon Jovi vanaf dat ik een tiener was. Ik had ook posters aan de muur (jazeker!). De muziek van Bon Jovi is eigenlijk altijd wel belangrijk voor me geweest en ook gebleven! Ik ben de groep altijd blijven volgen en heb hun hele repertoire in de kast staan, zelfs van Jon Bon Jovi en Richie Sambora (gitarist/zanger) solo.
Bon Jovi was in de jaren 80 gebombardeerd tot "tiener"band...(en die tieners van toen zijn dan waarschijnlijk de "huisvrouwen" van nu???) Ik heb de band ook wel eens "live" gezien en er kwamen destijds inderdaad veel tieners op af....


Toch....ben ik altijd iemand geweest die door die "labels" en "hokjes" (die vaak door anderen werden opgelegd) heen kon luisteren op 1 of andere manier, omdat ik (toen al) wel degelijk heel veel muzikale kwaliteiten bij de muzikanten van Bon Jovi constateerde.
Ook "live" staat de band namelijk als een huis! Ik heb ook altijd veel bewondering gehad voor gitarist Richie Sambora, omdat ik vind dat hij er altijd op 1 of andere manier uitspringt, uit het geheel. En....als tiener was ik al verknocht aan de akoestische live-sessies die Jon Bon Jovi en Richie Sambora vaak deden, want de tweestemmig gezongen nummers waren echt van grote klasse!
Zelfs als de nummers van Bon Jovi heel "klein" werden gehouden (i.p.v. dat de nummers werden gespeeld met ruige rockgitaren etc.), bleven de nummers nog steeds overeind en dát zijn de kenmerken van goed geschreven liedjes!
Als je de nummers van Bon Jovi gaat "ontleden", dan zitten er zoveel "laagjes" in waar zó goed over na is gedacht, dat is onvoorstelbaar!


In het begin werd Bon Jovi met name gepresenteerd als "Hardrockband", maar.....aan dat labeltje voldoet de band allang niet meer. Dat ene labeltje zou ze zelfs te kort doen!
Als ik aan Bon Jovi denk, denk ik aan een dynamische Rockband met veel soul, een vleugje country/west-coast, vleugje popmuziek, een hele strakke band, muzikanten die hun instrumenten heel erg goed beheersen, perfectionistisch, bombastisch....maar wanneer de muziek klein gehouden wordt blijft de band ook ijzersterk. Vooral de heren Jon Bon Jovi en Richie Sambora vormen samen een ijzersterk muzikaal duo. Mensen die de solo cd's van Richie Sambora niet kennen, zouden die voor de gein eens moeten gaan beluisteren....wat een soul en blues heeft die man in zijn muziek, wat een stem!! Het is zo iemand die je met slechts alleen zijn stem en zijn gitaar uren zou kunnen vermaken en blijven boeien!


In ieder geval...ik vind dus dat als je Bon Jovi nog steeds slechts als een "vrouwen"bandje ziet....dat je de band dan toch echt te kort doet! Mijn muzikale gehoor heeft me wat dat betreft nog nooit in de steek gelaten en wat ik bij Bon Jovi als band en als muzikaal geheel hoor, is gewoon GOED, klaar uit!
Ach ja....misschien zijn niet altijd alle nummers even briljant, maar ja......ik bedoel.....Mozart zal ook wel eens een "writers block" hebben gehad of een iets minder goed gelukt muzikaal stuk hebben geschreven.... Je kunt niet je hele leven alleen maar perfect zijn, toch? (getuige o.a. de laatste gezamenlijke cd van Metallica & Lou Reed....ahum....sorry!)


Al met al....de band Bon Jovi is op muzikaal gebied altijd erg belangrijk voor mij geweest. Iets dat je vanuit je tienerjaren meeneemt, iets dat altijd een soort van "rode draad" is gebleven....dat is op 1 of andere manier toch speciaal. Het was er gewoon "altijd al".....zo'n soort gevoel.
En als je dan ineens zo'n naar bericht onder ogen krijgt dat een bandlid plotseling zou zijn overleden....dat gaat je dat echt niet in de koude kleren zitten. Die komt dan echt wel even aan...om het zo maar uit te drukken. Alsof je een stukje "jeugd" kwijt raakt....zoiets.
Maar gelukkig bleek het "loos alarm" te zijn en is Jon Bon Jovi nog steeds "Alive and Kicking"! ;-)


Op Twitter en Facebook e.d. krijg je dan onmiddellijk commentaar als "Dan moet je het ook eerst checken!" Nou....zover was ik nog niet eens gekomen. Een dergelijk bericht "forwarden" was óók zelfs niet eens in me opgekomen. Daarvoor was het bericht net eventjes teveel "ingeslagen".....en eer dat ik bij mijn "positieven" kwam.....waren de meldingen over een HOAX er al, dus....ik heb opgelucht ademgehaald! En daarna? In de wetenschap dat er gelukkig niets aan de hand was, heerlijk geslapen ;-) En....gisteren de muziek van Bon Jovi eventjes, met de volumeknop nèt een tandje hoger, door de speakers laten knallen, haha... (sorry buren!)

Ik hoop van ganser harte dat Jon Bon Jovi in goede gezondheid minimaal 100 jaar wordt!

YouTube: Bon Jovi- Live At Madison Square Garden DVD "Livin' On A Prayer";

zondag 18 december 2011

Happy 68th B-day to the King of riffs...Keith Richards!

Dat de man überhaupt nog leeft mag een wereldwonder heten. Al vanaf de jaren 60 deed de wereldberoemde gitarist zich in grote mate tegoed aan o.a. LSD, Cocaïne, Heroïne, drank....you name it...

Op 1 of andere manier tekent het gebruik van veel drugs ook altijd in het aangezicht van iemand. Je zag het bij Herman Brood....je ziet het bij mensen als Steven Tyler en Joe Perry (Aerosmith)...maar dus ook bij Rolling Stones gitarist Keith Richards (18 december 1943), waar we het in dit blogschrijfsel dus over hebben. Vooral mensen die veel heroïne gebruiken hebben altijd op 1 of andere manier meestal een bepaalde "junk" uitstraling, als ik het zo mag zeggen. Op het even op zijn Utrechts te benoemen....die Keith Richards heeft een behoorlijk "verlopen harses" ;-) (sorry voor de Keith Richards fans...het is niet persé negatief of beledigend bedoeld, dus zie er a.u.b. een beetje de humor van in, ok?)

Of je nu van de Rolling Stones houdt of niet....of je nu wel of niet onder de indruk bent van het gitaarspel van Keith Richards....het verdient sowieso wel groot respect als je al bijna 50 jaar (!!) nog steeds met groot succes actief bent in de muziek "business", om het zo maar uit te drukken.
En hoe je het ook wendt of keert....waar The Beatles misschien ooit begin jaren 60 veel hebben betekend voor het ontstaan van de "popmuziek" hebben de Rolling Stones dezelfde betekenis gehad, maar dan voor de Rockmuziek!

Vroeger scheen je te moeten kiezen tussen The Beatles of The Stones..... Tja, ik ben niet van die generatie, dus...ik heb gewoon muziek van beide bands in mijn muziekverzameling staan. Ook gewoon om dat het toch 2 belangrijke grote bands zijn uit de geschiedenis van de popmuziek. Vraag me ook niet welke band ik "beter" vind...want dat is gewoon echt appels met peren vergelijken, het zijn 2 totaal verschillende bands en ik kan zonder problemen naar beide bands luisteren, geen enkele moeite mee. Ik ga dus ook gewoon niet kiezen! Er zullen waarschijnlijk nog steeds hele fanatieke Beatles en Stones aanhangers zijn, die vinden dat je "moet" kiezen. Nou, lieve beste Bloglezers....ik "moet" dus niets, dus luister ik gewoon heel eigenwijs naar beide bands, lekker puh! ;-)

Mijn zoon van 14 kent "Keith Richards" met name als "acteur" in de "Pirates of the Caribbean" films in de rol van Kapitein Teague, de vader van Jack Sparrow.
Gekscherend zeiden wij thuis al dat Keith Richards eigenlijk gewoon "zichzelf" kon spelen in de film en zich niet zoveel hoefde in te leven in zijn rol, omdat hij net zo'n "zuiperd" is als "Jack Sparrow" en de rol dus goed bij hem past....ahum... (Sorry mensen, ook dit is wederom niet persé beledigend of negatief bedoeld....dus benader het a.u.b. met een beetje humor, yes???)


Keith Richards staat muzikaal gezien eigenlijk met name bekend als de "King of riffs"....
Vrijwel alle bekende gitaarriffs van Rolling Stones nummers komen van zijn hand.
Het is een bepaalde gave die sommige muzikanten hebben en niet een geheel onbelangrijke, want heel veel bekende hits bestaan toch meestal uit herkenbare riffs waaruit een bepaald nummer is opgebouwd.


Vandaag, 18 december 2011, viert Keith Richards zijn maar liefst 68e verjaardag! Zoals ik al aan het begin van deze blog zei...het mag een wereldwonder heten dat deze man überhaupt nog leeft en sowieso dat hij de leeftijd van 68 heeft bereikt, zeker na het misbruik van zoveel genotsmiddelen en drugs na zoveel jaren. Blijkbaar hoef je dus niet altijd per se gezond te leven om oud te kunnen worden ;-) (because he still "moves like Jagger" **....lol!)

Dus bij deze....hieperdepiep HOERA!!!
HAPPY 68th B-DAY Mr. Keith Richards!!!

(** Voor degenen die het nog niet wisten, maar dat lijkt me sterk: "Moves like Jagger" is uiteraard een wereldwijd bekende - redelijk recente - hit van de band "Maroon 5")

YouTube: Rolling Stones - Jumping Jack Flash - Live 2006 Austin;

zaterdag 17 december 2011

Blues en Motown legende Etta James terminaal ziek

Enkele maanden terug kocht ik nog een compilatie cd van de Blues en Motown legende Etta James (25 januari 1938). Ik vind haar stem fantastisch en ik heb nu eenmaal een "zwak" voor, lijkt het wel, met name "zwarte" soul/blues zangeressen. Haar liedje "I just want to make love to you" (een "cover" van Muddy Waters) werd enkele jaren terug gebruikt in een "Coca Cola" commercial, dus eigenlijk kende ik Etta James met name van dat liedje. Dank zij moderne media als "YouTube" ontdek je dan ineens meer muziek van haar en zodoende lag een cd van Etta James nog steeds in de planning, maar....helaas is het in de reguliere cd winkels redelijk "lastig" te verkrijgen. Gelukkig hebben we tegenwoordig internet, dus is het middels "online shopping" gemakkelijker om aan een cd van Etta James te komen. Zodoende een poosje terug dus de daad bij het woord gevoegd.

De Amerikaanse Blues-, R&B- , Soul-, Rock & Roll, Jazz- en Gospelzangeres was als jong meisje al een zeer populaire zangeres in de Baptistenkerk. Op haar 14e al vormde ze een "Doo-Wop" groep, genaamd "The Peaches". Op haar 15e werd ze ontdekt door Johnny Otis, die haar onderbrengt bij Modern Records. Ze scoort meteen 2 grote hits: "Roll With Me Henry" + "Good Rockin' Daddy". Ook daarna scoorde ze talloze hits.
Begin jaren 70 kampte ze met een heroïneverslaving, maar na het afkicken halverwege jaren 70, vervolgt ze haar succesvolle muzikale loopbaan. Ook op oudere leeftijd treedt Etta James nog veel op.

Hoe invloedrijk haar bijdrage is aan de muzikale wereld, blijkt wel als de immens populaire zangeres "Beyonce" de rol van "Etta James" speelt in de speelfilm "Cadillac Records" uit 2009. Beyonce zingt in deze film ook nog een Etta James "cover", namelijk het nummer "At last".
Ook zangeres Beth Hart is beïnvloed door Etta James. Op het onlangs verschenen album "Don't Explain", dat Beth Hart opnam met gitarist Joe Bonamassa, staat ook een Etta James cover "Something's got a hold on me".

De afgelopen maanden is de gezondheid van de inmiddels 73-jarige Etta James verslechterd en lijdt zij aan dementie. Vandaag is echter ook bekend geworden dat Etta James 2 weken geleden is opgegeven door haar arts en dat zij lijdt aan terminale leukemie. Ze is in de laatste fase van deze ziekte aanbeland en heeft nu 24 uur per dag verzorging nodig, bijgestaan door haar zoons en haar echtgenoot. Volgens de arts zal het dan ook niet lang meer duren voordat Etta James haar laatste adem zal uitblazen....

Zeer binnenkort zal dus ook deze grote muzikale legende haar grote reis gaan maken naar de andere werkelijkheid....zo is het leven, het zal ons op een dag ooit allemaal overkomen.
Toch middels mijn geschreven blog een klein eerbetoon aan deze geweldige zangeres, want dat verdient ze zonder meer!

One big salute to Mrs Etta James!
  



  
YouTube: Etta James I just wanna make love to you;


YouTube: Etta James - Something's Got A Hold On Me (live!);


YouTube: Beth Hart and Joe Bonamassa- Something's Got a Hold on Me (Etta James cover);

After The Silence

After The Silence
After The Silence Official Website

After The Silence

After The Silence
After The Silence heeft eindelijk toetsenist! Schrijf je in voor de ATS nieuwsbrief via newsletter@afterthesilence.nl.

After The Silence MySpace

After The Silence YouTube

After The Silence Hyves

Muziek is een mantra voor de ziel

Muziek is een mantra voor de ziel
"Muziek is een mantra voor de ziel. Het is therapeutisch. Net als eten is het iets dat ons lichaam nodig heeft." (Michael Jackson)

Bergkaarten