Het "In memoriam" dat ik een jaar geleden schreef is hier te vinden. Ik was compleet uit het veld geslagen, min of meer, op het moment dat ik vernam dat hij was overleden. Toen ik zelf ooit gitaarlessen volgde op de muziekschool, was Gary Moore 1 van mijn "gitaarhelden". Ik luisterde uren en uren naar zijn muziek. Nummers als "Empty rooms" heb ik grijs gedraaid, evenals zijn duet met (ook inmiddels wijlen) Thin Lizzy voorman Phil Lynott "Out in the fields".
Ondanks dat Gary Moore op een gegeven moment een beetje aan het experimenteren was met zijn muzikale stijl en ik zijn "dance" achtige platen niet helemaal kon begrijpen, bleef Gary Moore op 1 of andere manier een beetje "speciaal" voor mij. Als hij zijn gitaarsolo inzette bij "Still got the blues" of wanneer het nummer "Parisienne Walkways" speelde , was het altijd alsof de tranen letterlijk de speakers uitrolden.
De één zegt dat een hartaanval hem fataal is geworden, de ander zegt dat hij stomdronken is gaan slapen en wellicht gestikt is in zijn eigen braaksel.....echt duidelijk is de ware oorzaak nooit naar voren gebracht. Ik heb altijd het idee dat de waarheid een beetje verdoezeld is, om het imago van Gary Moore niet al te veel schade toe te brengen..... Maar wat de oorzaak ook is, een jaar geleden verloren wij 1 van de grootste muzikanten/gitaristen die de wereld ooit gekend heeft!
Hij wordt ontzettend gemist!
YouTube: Gary Moore - Parisienne Walkways (From "One Night In Dublin: A Tribute To Phil Lynott");
Geen opmerkingen:
Een reactie posten