Gotye - Making Mirrors (2011)

Aanvankelijk dacht ik dat "21" van Adele het onbetwiste nummer 1 album van 2011 zou gaan worden, maar....ik denk dat de Britse zangeres er inmiddels absoluut een geduchte concurrent bij heeft!

Ik geloof dat het zo'n 2 á 3 weken geleden is dat ik de single "Somebody that I used to know" voor het eerst op de radio hoorde. Ik had bijna gezworen dat ik met een nieuwe single van ex-Police zanger Sting van doen had. Ik vond het een zeer interessant nummer, dus ik wilde er graag meer van weten. Je kunt er achteraf om lachen wellicht, maar saillant detail is misschien dat ik toen ook daadwerkelijk op Google heb geprobeerd te achterhalen of er soms een nieuwe plaat van Sting uit was! Tja....ik kon uiteraard niet vinden wat ik zocht, want de bewuste plaat was natuurlijk helemaal niet van Sting. Het was zelfs niet afkomstig van een eventuele reünie van The Police en nee....het was ook niet de zoon van Sting, die namelijk een bijna gelijkende stem als zijn vader heeft. Niets van dit alles, dus...wat was het dan? Afgelopen week draaide de radiozender Q Music de plaat weer..... Nu weet ik dat de website van Q Music laat zien welke plaat er op zo'n moment wordt gedraaid, dus ik snel naar de website van Q Music surfen.....en daar wist ik uiteindelijk de uitvoerende artiest en titel van deze geweldige plaat te achterhalen.

Bij het doen van enige "research" werd ik steeds enthousiaster over de artiest die verantwoordelijk is voor het maken van bovengenoemde plaat. De artiest, die zich "Gotye" noemt (spreek op zijn Frans uit als "Gaultier" of "Gautier"), luistert in het dagelijkse leven naar de naam Wouter de Backer. Hij werd op 21 mei 1980 geboren in het Belgische Brugge, maar verhuisde in zijn jonge jaren met zijn ouders naar het Australische Melbourne. Uit een radio interview met Radio 3FM deejay Gerard Ekdom, dat ik vond op een video via YouTube, blijkt dat Wouter de Backer (ook wel "Wally de Backer", wanneer hij als producer werkzaam is)...of...."Gotye"...nog steeds een prima woordje Vlaams spreekt, hetgeen hier in Nederland dus ook prima te verstaan is, dus dat is een leuke bijkomstigheid.

Ik heb ook met grote verwondering en bewondering naar andere YouTube filmpjes gekeken waarin Wouter / Gotye laat zien hoe hij zijn nieuwe album, dat de titel "Making Mirrors" draagt, tot stand heeft laten komen. Wouter / Gotye blijkt een multi-instrumentalist te zijn, die van oorsprong eigenlijk drummer is, maar hij kruipt ook met het grootste gemak achter een orgel of keyboard of bespeelt diverse andere instrumenten. Hij gebruikt zelfs attributen die van oorsprong eigenlijk geen muziekinstrumenten zijn, maar die wel een bepaald geluid maken waarvan hij denkt die te kunnen gebruiken. Die geluiden neemt hij dan vervolgens op en verwerkt ze via een sampler in een muzikaal stuk. Briljant!
Wouter / Gotye blijkt zelfs een vinyl verzamelaar te zijn....... Tja beste lezers, voor wat dit laatste betreft....hebben mensen bij mij persoonlijk dan per definitie eigenlijk al een streepje voor uiteraard, haha! (altijd weer prettig om te zien dat je niet de enige "gek" op deze aardkloot bent die nog steeds rete enthousiast wordt wanneer je een mooie zwarte schijf uit zo'n platenbak vist! Ja mensen, zelfs bij de kringloopwinkels!! Lol!) Het leuke is dat Wouter / Gotye ook fragmenten van sommige vinyl platen verwerkt in zijn muziek als sample en er vervolgens weer een geheel eigen interpretatie aan geeft.

Wat ik vooral erg leuk vond om te zien is de "eenvoud" die ik waarnam in de werkwijze van Gotye. Een hele eenvoudige opstelling, met wat computers, instrumenten, een sampler....en verder niet veel anders eigenlijk.... (geen overbodige troep, onbetaalbare apparatuur of allerlei andere "krachtpatserij", zoals je wel eens bij muzikanten ziet) In al die "eenvoud" blijkt Gotye echter wel een meester te zijn voor wat betreft creativiteit en inventiviteit m.b.t. zijn muzikale project. Tot in de kleinste detail heeft Gotye enkele maanden lang duidelijk keihard gezwoegd om er iets moois van te maken, dus in die zin kun je Gotye zeer zeker een ambachtsman noemen!

Inmiddels heb ik de cd "Making Mirrors" aangeschaft en daar heb ik zeer zeker geen spijt van!
Er zijn natuurlijk genoeg mensen die de cd (vaak illegaal) zullen downloaden, maar....die mensen zou ik toch willen aanraden om het album gewoon netjes aan te schaffen. Het album is natuurlijk ook als "legale" download verkrijgbaar, maar....ik vind dat je zonder het bijbehorende doosje/boekje eigenlijk toch iets mist.
De verpakking van de cd ziet er namelijk echt fantastisch uit! Het geeft zonder meer een zéér goed verzorgde indruk en daar houd ik van! Je kunt zien dat er zorg aan is besteed. Geen 13 in een dozijn doosje, zoals je daar duizenden van in de winkel ziet, maar een mooi kartonnen doosje, dat al bijna aandoet alsof je een prachtig boek koopt. Vervolgens kun je in dat doosje de "digipak" vinden, die je kunt openklappen. Aan de linkerkant bevindt zich het cd boekje met songteksten en informatie. Aan de rechterkant blijkt een keurig mooi vormgegeven enveloppe te zitten met daarin de cd. Het artwork van de cd is echt werkelijk zo schitterend! Heel eenvoudig gehouden, mooie zachte kleuren.
Het leuke is dat de inspiratie voor dit artwork een tekening van de vader (Frank de Backer) van Wouter / Gotye betreft, die hij vond in een verzameling tekeningen en schilderstukken die zijn moeder had bewaard in een grote tekenmap. Die tekening heeft hij vervolgens bewerkt in de computer en voilà...het ontwerp voor het album was daar!
Hoe geweldig is het om als artiest een album te creëren die opgenomen is in een ruimte in je ouderlijk huis, dat beschikbaar is gesteld door je moeder en dan ook nog eens het ontwerp (met een tekening die nota bene door je vader is gemaakt) van het album uiteindelijk heel dicht bij jezelf te houden? Dat is toch fantastisch?! Er staan geen foto's van Wouter / Gotye zelf in het cd boekje, maar....dat is eigenlijk niet nodig, want de sterke muziek op dit album alleen al spreekt voor zich.

Het album "Making Mirrors" bevat uiteindelijk 12 tracks. Het is een album geworden die je meeneemt naar een muzikaal wonderland. Het neemt je mee in een muzikale reis naar een betoverend avontuur! Hoewel er veel gebruik wordt gemaakt van elektronische muziek is dit eigenlijk nauwelijks merkbaar in de dromerige popmuziek die uit je speakers komt wanneer je het album beluistert. De muziek heeft een bepaalde oprechtheid, openheid en frisheid van een uitzonderlijke hoge kwaliteit, die je tegenwoordig bijna niet meer tegenkomt.

Het intro van het album, de titeltrack, heeft iets "Enigma" / New Age achtigs en het is jammer dat het "maar" een kort intro is, want dit intro smaakt eigenlijk naar "meer"....

Track nummer 2 "Easy Way Out", een stevig popnummer, doet me denken aan een mix tussen U2, Peter Gabriël en Sting en de speelduur van het nummer is nog niet eens 2 minuten, maar wel lekkere muziek om naar te luisteren.

Daarna track 3, de huidige succes single "Somebody that I used to know" (met een gastbijdrage van de Australische zangeres Kimbra) (de single heeft overigens al in diverse hitlijsten op nummer 1 gestaan!). Ik kan er maar geen genoeg van krijgen en ik ben helemaal lyrisch van dit nummer! Het is zo'n nummer dat je eindeloos op "repeat" laat staan.
Een muzikale kennis van me zei: "Af en toe komt er ineens zo'n pareltje de Top 40 in" en zo is het maar net! Het nummer is sprankelend, heeft een mooie opbouw, maakt een hele eenvoudige indruk zonder overbodige franje.
Het heeft op 1 of andere manier iets heel mechanisch / natuurlijks. Het achtergrondkoortje (dat, als je het mij vraagt, wederom zo uit een "Police/Sting" achtige setting zou kunnen komen) vind ik werkelijk fantastisch. Kippenvel!

Track 4 "Eyes wide open" doet heel erg 80's aan uit de tijd van de immens populaire synth pop van weleer, maar het ritme doet me ook enigszins denken aan een versnelde versie van "Big love" van Fleetwood Mac. Het heeft echter ook iets Kate Bush achtigs...
In het nummer "Smoke and mirrors" horen we een mooie 3 kwarts maat, met een mix van Jazzy bijna "Wals" achtige muziek. Ook is er een mooie grote trom in deze track verwerkt die bombast in het nummer brengt en het had ook zomaar op een plaat van Peter Gabriël kunnen staan.
Het nummer "I feel better" neemt je als het ware mee naar de Motown Soul muziek in de stijl van bijvoorbeeld groepen als The Four Tops en The Temptations, maar uiteindelijk weet Gotye toch weer een eigen "moderne" en eigenzinnige draai aan het nummer te geven.
Bij de track "In your light" moet ik denken aan namen als Steve Winwood, Genesis / Phil Collins, maar....ook hierin geldt weer dat Gotye een totaal eigen draai aan de muziek geeft. En eigenlijk geldt dat laatste ook voor alle overige tracks op dit album.

Het is een mix van elektronische pop, soul, reggae, ambient, 80's, 90's enzovoort, enzovoort. Hoe vaker je de cd luistert, hoe meer je, als het ware, in de muziek "gezogen" wordt. Het album verveelt eigenlijk geen moment. Het is een fantasierijk, opwindend meesterwerk van een eindeloos creatieve en inventieve geest die, doordat hij zo dicht bij zichzelf durft te blijven, hele oprechte verfrissende muziek weet te bewerkstelligen.

Volgens "kenners" zou het debuut album "Like Drawingblood" van Gotye uit 2006 nog beter zijn dan het huidige album, maar.....ik ken dat album (nog) niet, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Hoe dan ook beschouw ik "Making Mirrors" absoluut (samen met "21" van Adele) als 1 van de beste albums van 2011! Oftewel....aanrader!!!!

Tracklist:
01. Making Mirrors (1:01)
02. Easy Way Out (1:57)
03. Somebody That I Used to Know (4:04) (met Kimbra)
04. Eyes Wide Open (3:11)
05. Smoke and Mirrors (5:13)
06. I Feel Better (3:18)
07. In Your Light (4:39)
08. State of the Art (5:22)
09. Don't Worry, We'll Be Watching You (3:18)
10. Giving Me a Chance (3:07)
11. Save Me (3:53)
12. Bronte (3:18)

YouTube: Gotye- Somebody That I Used To Know (feat. Kimbra)- official film clip (HD);