25 juni 2009 zal de geschiedenisboeken in gaan als dè datum dat 1 van de grootste entertainers ooit overleed; Michael Jackson.Het is nog amper een half jaar geleden, maar wat hééft MJ postuum een aandacht gekregen en dan met name op commercieel gebied (de 1 zijn dood....); Michael Jackson danswedstrijden voor tv (en tv omroepen die onderling vechten om wie welke rechten krijgt), Michael Jackson cd's en dvd's werden in grote getalen verkocht (ze waren oorspronkelijk zelfs niet aan te slépen door de fabrieken/platenmaatschappijen) etc. Het zal vast niet lang duren voor we straks naar "Michael Jackson The Musical" kunnen kijken?????
Toch wordt er tussen alle commerciële "troep" ook af en toe iets moois uitgebracht. Onlangs verscheen namelijk de cd "Never can say goodbye" van onze eigen Trijntje Oosterhuis (i.s.m. gitarist Leonardo Amuedo).
De cd bevat opnames die oorspronkelijk voor privé gebruik bedoeld waren, maar uiteindelijk is hier dan toch een officiële cd-release voor de verkoop.
De cd bevat met name nummers van Michael Jackson uit de wat "vroegere" periode (Jackson 5/Motown) van MJ, maar ook een enkel nummer van MJ's latere tijd.
Wat ik persoonlijk wel mooi vind (sterker nog....iets dat ik eigenlijk gewoon heel erg waardeer) is dat Trijntje de nummers absoluut in hun waarde heeft gelaten, dus de nummers zijn niet extreem aangepast naar een compleet ander arrangement of zoiets dergelijks, dus....de oorspronkelijke composities zijn gelukkig gebleven zoals ze oorspronkelijk waren bedoeld, maar uiteindelijk heeft Trijntje Oosterhuis tegelijkertijd toch haar eigen draai aan de nummers gegeven. Godzijdank is Trijntje niet op het idee gekomen om MJ te gaan "immiteren". Dat zou ik echt vreselijk gevonden hebben.
Iemand die mij ooit zangles gaf (ik zal de naam van de docente niet noemen, ik heb ook maar betrekkelijk kort les van deze docente gekregen, ben daar uiteindelijk zelf weggegaan) durfde te beweren dat Trijntje Oosterhuis eigenlijk op een totaal "verkeerde manier zong". Die opmerking irriteerde me eigenlijk altijd een beetje. Trijntje Oosterhuis op een verkeerde manier zingen?Dat je zoiets missschien (sorry als ik mensen voor het hoofd stoot) van een Mariah Carey zou zeggen.....o.k. Dat heb ik altijd vréselijk gevonden. Die irritante hoge piepgeluiden in werkelijk èlk nummer dat ze zingt. Mijn maag krijgt altijd hele vreemde nare draaineigingen als ik Mariah's vertolking hoor van Michael Jackson's I'll be there of "Open Arms" van de Amerikaanse rockband Journey.
Mariah's optreden tijdens de rouwplechtigheid van Michael Jackson had wat mij betreft ook absoluut achterwege mogen blijven. (gelukkig gaf Mariah achteraf ook zelf toe dat ze niet geheel "zuiver" had gezongen tijdens de rouwplechtigheid van MJ.....)
Het verschil tussen Trijntje en Mariah? Trijntje Oosterhuis heeft een "muzikantenhart". Dat is iets dat Mariah Carey NOOIT zal begrijpen of hebben, want Mariah Carey is altijd alleen maar met zichzelf en haar eigen ego bezig en hoe ze overkomt, of ze wel de juiste jurk aan heeft en "wat mensen van haar vonden" enzovoort, maar NOOIT zal het bij Mariah gaan om waar het daadwerkelijk om draait, namelijk MUZIEK! Trijntje verstaat de kunst om dicht bij de muziek èn om dicht bij zichzelf te blijven. Bij Mariah is dat juist precies andersom.
Waar Trijntje de gevoelige snaar en het hart van de muziek raakt, wekt Mariah (bij mij althans) heel veel irritatie op en weet ze de meest prachtige muziek zelfs zó te "verkrachten" dat ik letterlijk in staat ben de tv- en/of radio-zender uit of om te zetten als ze erop is en gaan die "gevoelige snaren" bij mij juist recht overeind staan. Vréselijk!!
Je kunt ellenlange discussies houden over wanneer iemand een goede zanger(es) is. Is dat wanneer iemand de zangtechnieken perfect beheerst of is dat wanneer iemand in staat is om de juiste emotie over te brengen bij het vertolken van een liedje?
Ik vergelijk het altijd maar met een straatmuzikant die misschien slechts 3 akkoorden kan spelen, maar die misschien beter in staat is om mensen met een liedje te raken dan iemand die bij wijze van spreken 100 jaar conservatorium genoten heeft en alle theorieën en technieken van a tot z kent, maar....dat wil niet altijd zeggen dat iemand ook daadwerkelijk emotie kan over brengen en dat is toch eigenlijk misschien wel de belangrijkste factor binnen de muziek.
En emotie...dat is iets dat Trijntje zéker weet over te brengen!
Van meet af aan heb ik een brok in mijn keel als ik Trijntje "Music & me" hoor vertolken. Het is een nummer van toen Michael Jackson nog klein was en dat is eigenlijk iets dat ik sowieso heel erg prettig aan deze cd vind, namelijk dat er ook voor veel nummers is gekozen uit het vroegere repertoire van Michael Jackson, dus zeg maar uit de Motown/Jackson 5 periode.
Die brok in de keel geldt trouwens ook voor "One day in your life", ook uit MJ's vroegere periode en altijd 1 van mijn meest favoriete en dierbare MJ nummers geweest.
Een zeer interessante keuze vind ik ook "Baby be mine" (oorspronkelijk van het Thriller album van MJ). Het is een nummer dat je eigenlijk nooit zoveel gedraaid hoort worden en een nummer dat ook nooit zoveel gecoverd is geweest door artiesten, terwijl het nummer een ontzettend lekkere "groove" heeft en in die zin eigenlijk ook weer heel goed bij Trijntje Oosterhuis past. (het nummer blijft ook meteen de hele dag in mijn hoofd hangen als ik de cd gedraaid heb en ik betrap mezelf er op dat ik iedere keer fragmenten uit het nummer aan het zingen ben...)
Dance klassiekers als "Don't stop till you get enough" en "Working day & night" zijn in hun puurste vorm opgenomen met fantastische backing vocal koortjes en klinken daardoor ook eerlijk en briljant! Ik moest bij dit soort up tempo nummers eigenlijk ook weer een beetje denken aan Trijntje Oosterhuis uit de "Total Touch" periode. Het up tempo soul en funky achtige materiaal van MJ past heel erg goed bij Trijntje (stilletjes hoop ik daarom nog steeds dat, na alle "jazz" en "Burt Bacharach" muziek die Trijntje de laatste jaren heeft uitgebracht, ze toch weer eens een lekkere soul/funky achtige cd zal maken, maar dan uiteraard wel met eigen materiaal).
Bij "I want you back" flitsen er allerlei beelden door mijn hoofd. Ik heb de eer gehad om Michael Jackson ooit 2 keer "live" te mogen aanschouwen tijdens concerten hier in Nederland. Tijdens die concerten had MJ altijd steevast een soort van "Jackson 5" blok ingebouwd met o.a. "I want you back". Die "nostalgie" blokken maakten altijd veel positieve respons los bij het publiek en de nummers "van toen" werden altijd met luid gejuich ontvangen. Dit "nostalgie" blok zou ook hebben plaatsgevonden als de concerten van MJ waren doorgegaan in Londen, als hij was blijven leven, getuige de repetitie beelden tijdens de film "This is it" (waar ik samen met mijn zoon heen ben geweest) (er zaten trouwens sowieso opvallend veel kinderen in de bioscoopzaal, die nog láng niet geboren waren in de jaren toen MJ het meest populair was). Tegenwoordig is er qua decor en techniek veel meer mogelijk dan pakweg 20 jaar geleden, dus....tijdens de repetitie zag je op de achtergrond digitale beelden verschijnen van de Jackson 5, met de vrolijke oranje jaren 70 kleuren en zelfs het originele Jackson 5 logo (iets dat opmerkelijk is, want....sinds het vertrek van Michael Jackson en de Jackson broertjes bij Motown, toen zij naar een andere platenmaatschappij gingen, mocht dit originele logo eigenlijk niet meer gebruikt worden door MJ of de broertjes, omdat dit "eigendom" van Motown is) (Vandaar dat "Jackson 5" destijds ook veranderd werd in "The Jacksons", omdat ook de naam Jackson 5 eigendom van Motown was).In ieder geval vond ik de combinatie van MJ die "Jackson 5" nummers zong, met de digitale Jackson 5 beelden, tegelijkertijd beseffend dat MJ niet meer onder ons is toch best wel een "brok in de keel" moment, terwijl "I want you back" toch een redelijk vrolijk nummer is.
"Gone too soon", prachtige tekst, ooit door MJ zelf gezongen, maar wie had gedacht dat de tekst zo vroeg op hem persoonlijk van toepassing zou zijn? Ook daar brengt Trijntje Oosterhuis een groot kippenvel moment.
Het mooie en sterke punt van Trijntje is dat ze de nummers precies goed weet te doseren. Geen enkel moment tijdens het beluisteren van de cd dat je denkt "ai"....of..."het is het net niet"....of..."daar is het net te veel", of "te overdreven" of "te gemaakt" of zoiets dergelijks. Alles is precies goed!
De nummers en zeer sterke composities van MJ blijven overeind in al die eenvoud die deze cd heeft, maar toch blijft ook Trijntje tegelijkertijd heel dicht bij zichzelf waardoor ook zij haar eigen identiteit behoudt en dat is heel mooi om te horen.
De opnames werden niet gemaakt in 1 of andere peperdure studio, maar afgelopen herfst in het tuinhuisje achter het huis van Trijntje zelf. Geen producer die eraan te pas is geweest. Geen overgeproduceerde cd dus, maar alleen Trijntje, een gitarist, af en toe enkele "hand claps", wat koortjes, een saxofoon van Candy Dulfer er tussendoor en dat was het. Het resultaat blijft daardoor wel heel puur, eerlijk en authentiek. Misschien dat de nummers/composities daardoor juist wel nóg sterker en krachtiger overkomen dan wanneer er allerlei toeters en bellen bij zouden zijn gehaald.
Het bewijst ook wat voor een begenadigd componist Michael Jackson was, want hij heeft zijn nummers zó enorm tot in de puntjes uitgewerkt, dat de nummers dus ook zeer sterk overeind blijven bij een slechts minimale bezetting en uitvoering.
Ik vind het trouwens heerlijk om weer eens een cd in de cd-speler te hebben met hele "pure" eenvoudige muziek, zonder een muur van een enorme "herrie" aan geluid. Misschien is dat de leeftijd? (ahum....) Geen idee, maar eigenlijk heb ik altijd van muziek gehouden in de meest oorspronkelijke vorm. Misschien dat ik daarom ook graag naar de hele oude Rock&Roll en Rockabilly luister, omdat dit veelal opgenomen is in een tijd dat er qua opname apparatuur nog heel weinig kon, in vergelijking tot nu. De opnames moesten vaak in 1 keer worden opgenomen (terwijl je nu in een opnamestudio moeiteloos talloze keren kunt inprikken in elk willekeurig moment van een opname als iets niet helemaal klinkt zoals je wilt), waardoor er natuurlijk ook wel eens kleine foutjes en oneffenheden inslopen, maar.....wel met het meest eerlijke resultaat op die manier. Aan digitale "randapparatuur" of geluidseffecten hoefde je in de fifties nog helemáál niet te denken, dus ook het gitaargeluid werd destijds in de aller puurste vorm opgenomen.
Michael Jackson trad op vanaf zéér jeugdige leeftijd (hij moet minstens een kleuter zijn geweest toen hij al optrad voor publiek). Dat betekent ook dat hij door de jaren heen veel ontwikkelingen heeft meegemaakt op "technisch" gebied tijdens optredens. Er is in de loop der jaren natuurlijk steeds meer uitgevonden op het gebied van bijvoorbeeld geluidsapparatuur enzovoort. Michael was gewend om op de ouderwetse manier met een geluidsmonitor op het podium op te treden en....kon eigenlijk niet zo erg goed wennen aan het "in ear systeem" van tegenwoordig (getuige de "This is it" film).
Het betekent wel dat MJ het vak in al zijn puurheid en oorspronkelijkheid heeft aangeleerd en ook op de ouderwetse manier liedjes heeft leren schrijven, waardoor er ijzersterke composities over zijn gebleven voor het nageslacht. Dat is nu ook duidelijk hoorbaar op de cd van Trijntje.
Normaal gesproken zou ik persoonlijk een hele rare nasmaak hebben wanneer artiesten nu een "Michael Jackson tribute" zouden uitbrengen.
Ik ben zelf van kleins af aan met de muziek van MJ opgegroeid, was lid van zijn fanclub, kocht zijn platen, verzamelde de MJ kauwgomplaatjes die je begin jaren 80 bij de sigarenboer kon kopen, ging naar fanclubdagen, bezocht 2 van zijn concerten (overigens heb ik Trijntje Oosterhuis ook tot 2 keer toe live gezien tijdens een concert in Vredenburg en Tivoli, beiden te Utrecht), ging naar zijn film "Moonwalker" toen die uitkwam in de bioscoop en ook de laatste jaren (ook toen MJ minder goed in het nieuws kwam) ben ik zijn muziek blijven kopen en beluisteren. Ik heb dus best wel veel MJ, als je het zo mag stellen.
Sinds de dood van MJ zie ik met argusogen toe hoe sommige mensen min of meer "profiteren" van MJ's dood qua financieel.
Met argusogen zie en hoor ik bepaalde mensen verkondigen dat ze "MJ altijd geweldig hebben gevonden", terwijl ze ook niet thuis waren toen MJ minder positief in het nieuws was. Dus....ook "tribute cd's" bekijk ik toch enigszins met enige "argwaan".
Die "argwaan" heb ik eigenlijk niet bij de cd van Trijntje Oosterhuis. Op 1 of andere manier komt deze cd toch heel "oprecht" over en daarom "mag" deze cd van mij (ik heb hem niet voor niets aangeschaft...zouden jullie ook moeten doen!).
Tracklist:
1. Never Can Say Goodbye
2. Baby Be Mine
3. Music & Me
4. Lady In My Life
5. I Want You Back
6. One Day In Your Life
7. I Just Can’t Stop Loving You
8. Don’t Stop Till You Get Enough/Working Day & Night/Wanna Be Starting Something
9. Can’t Help It
10. Rock With You
11. Human Nature
12. Gone Too Soon
13. I’ll Be there
14. You Were There (tribute to Sammy Davis Jr.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten