CD aanwinsten 3

Oh mensen, wat heb ik een ongelooflijke zwak voor de Nederlandse band Within Temptation!

De band ken ik al ontzettend lang, al vanaf de periode dat ze eigenlijk nog niet zo heel erg bekend waren in Nederland (en in de rest van de wereld, zoals heden ten dage het geval is), maar in het "bandjes circuit" (waar ik me dan met mijn band After The Silence in bevind) was de band "Within Temptation" al wel een naam die toen al mijn aandacht trok. De band had "iets". Ik kon niet precies uitleggen en omschrijven wat, maar...ze hadden iets over zich waarvan ik dacht: "Die band zou het wel eens verder kunnen gaan schoppen", al realiseerde ik me ook dat echt doorbreken voor een "hardrockband" in Nederland eigenlijk heel erg moeilijk zou zijn. Meestal breken bands uit het hardere genre toch pas door met een "ballade" (kijk bijvoorbeeld naar "Vandenberg" - Burning heart) of misschien met 1 hitje en daarna??? Meestal daarna niets meer.

Toch....als ik Within Temptation zag optreden of muziek van ze hoorde, als ik zag hoe zij zich presenteerden, middels hun performance, middels hun website, middels promotiemateriaal.....kreeg ik toch op 1 of andere manier een soort van "voorgevoel". Een voorgevoel dat ik niet kon plaatsen. Ik voelde dat de band meer in zich had en dat dit zich op 1 of andere manier toch verder zou ontwikkelen dan dat bij veel andere bands het geval was.

De band had enkele eigen beheer cd's uitgebracht. Dat klonkt goed, maar....toen ik de cd "Mother Earth" in handen kreeg en die thuis draaide, werd ik compleet omver geblazen. Dit klonk niet gewoon "goed", dit klonk gewoon GOED GOED!!!
Ik had onmiddellijk het gevoel van: "Als dit niet gaat doorbreken, dan weet ik het ook niet meer!"

Blijkbaar hadden meerdere mensen dat gevoel. Er werd een videoclip van Within Temptation (die in eigen beheer was gemaakt) op de Musicbox (meen ik dat de zender heette?) steeds vaker aangevraagd (door de vaste Within Temptation aanhangers) en steeds meer mensen vielen als een blok voor de band. Nummers als "Ice queen" en "Mother earth" werden grote hits en de rest......is inmiddels geschiedenis.

De band is inmiddels (kun je wel stellen) zowel nationaal als internationaal doorgebroken en inmiddels hebben zij een hele rij prachtige albums op hun naam staan, maar ook geweldige dvd's.
Wat ben ik ongelooflijk trots op WT dat zij dit in al die jaren bereikt hebben, omdat ze er keihard voor geknokt hebben. Daarbij blijf ik de mensen binnen de band ook ongelooflijk sympathiek vinden. Nog nooit heb ik iets kunnen bespeuren van vervelende karakters of overheersende ego's (en dat is iets dat lang niet bij iedere band voorkomt op die manier, geloof me!). WT is een band met mensen die nog steeds allemaal met beide benen op de grond staan, die plezier uitstralen in wat ze doen, die bewezen hebben zeer professioneel te zijn, zeer veelzijdig, zeer muzikaal, ga zo maar door. Jazeker, nogmaals, ik heb een enorme zwak voor WT!

Een leuke herinnering overigens voor mezelf is dat WT zangeres Sharon den Adel en de toenmalige WT manager Lex van Iterson ooit eens bij een optreden van MIJN band (After The Silence) zijn wezen kijken tijdens Glaspop 2002 in Leerdam. Sharon maakte op mij als persoon een hele positieve indruk. Oprecht een leuke meid!

Als een soort van "solidariteit" t.o.v. de band ben ik ook al jaren lid van de WT fanclub. Verder ben ik eigenlijk nergens lid van (behalve dan ook van de Elvis Presley fanclub, ok....maar verder niets voor wat betreft een band of bepaalde act of i.d.). Ik vind dat de band het verdient. Ik heb groot respect voor hoe de band zich ontwikkeld heeft in de loop der jaren.

Natuurlijk heb ik altijd trouw hun albums en dvd's gekocht.
En zo viel ook afgelopen week hun nieuwste cd bij mij op de mat: "An Acoustic Night At The Theatre".

Een echte "unplugged" cd dus.... Of dit aan kracht in zal boeten voor een "harde" band als WT? "Nee!"; is daarop resoluut mijn antwoord. Sterker nog....de nummers van WT blijken zo goed te zijn, dat ze ook akoestisch overeind blijven en misschien zelfs nog meer dynamiek krijgen en de prachtige zuivere stem van Sharon daardoor nóg beter uit de verf komt. Ja, ik word alleen maar enthousiaster over WT!

Mensen betichten WT ervan dat ze "te commercieel" zijn geworden.
Ach...ik weet nooit zo goed wat ik van dat soort commentaar moet vinden.
Ik vind het gewoon jammer dat een band die het ZO goed doet (ook in het buitenland, want ze hebben inmiddels niet voor niets voor de 5e keer de exportprijs gekregen voor best verkopende Nederlandse band in het buitenland, welke andere Nederlandse act kan dit van zichzelf zeggen?) dan weer zulk negatief getint commentaar krijgt.
Mensen die dit negatieve geluid de wereld in helpen zouden voor de gein eens naar een concert van WT moeten gaan. Dan ben ik benieuwd hoe men er daarna over denkt.

Je kunt er gewoon niet omheen dat de band gewoon GOED is, dat de podiumpresentatie uitmuntend is, dat de band echt een heel breed publiek aanspreekt (van jong tot oud, uit alle lagen van de samenleving, zowel het vaste hardrockpubliek als mensen die je er misschien nooit zou verwachten, dat is toch geweldig als je dat als band kunt bereiken, dat je zoveel verschillende mensen weet te verenigen?). Vanaf het moment dat de band de eerste tonen instart heb ik kippenvel tot aan de laatste noot.

Je merkt nu ook dat de band meer muzikale koersen aan het verkennen is en dat vind ik eigenlijk helemaal niet erg, omdat de band zo laat zien dat ze wel degelijk meer in hun mars hebben dan louter "harde" muziek.
(Het is toch bijvoorbeeld geweldig dat als je in de Efteling buiten bij de bankjes voor de "droomvlucht" loopt, dat je dan o.a. een instrumentale versie van hun nummer "Perfect harmony" hoort? Fantastisch!)
Ik denk echt dat wij ook de komende tijd nog heel veel muzikale verrassingen van WT kunnen verwachten en daar verheug ik me nu al op!

Hun akoestische cd is een absolute aanrader!!!

tracklist
1. Towards The End
2. Stand My Ground
3. Caged

4. All I Need

5. Frozen

6. Somewhere (met Anneke van Giersbergen)
7. The Cross

8. Pale
9. What Have You Done (met Keith Caputo)
10. Memories
11. Forgiven

12. Utopia (met Chris Jones)