Daft Punk - Random Access Memories (2013)

Daft Punk is een Frans house- en electroduo bestaand uit Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo. Ze zijn al vanaf 1993 muzikaal actief en zij hebben ook al reeds diverse hits op hun naam staan. Doch moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik eigenlijk niet heel erg bekend ben met hun voorgaande werk.

Ik heb, al zeg ik het zelf, best wel een brede smaak als het om muziek gaat, maar op 1 of andere manier ben ik nooit zo heel erg van de "Elektronische" muziek. Uitzonderingen zijn soms artiesten als Jean Michel Jarre, Tiësto, Armin van Buuren, dat soort dingen, dus eigenlijk toch wat meer Synth/trance achtige dingetjes. Echte "hardcore" house of soortgelijke elektronische muziek is aan mij eigenlijk niet heel erg besteed. Wat dat betreft ben ik toch iets meer van de "gitaren", als je begrijpt wat ik bedoel.

Grote Daft Punk hits als "Around the world" en "One More Time" ken ik wel van de radio, maar ik heb me verder nooit heel erg in hun muziek verdiept. Vergelijkingsmateriaal heb ik dus niet bij hun nieuwste album "Random Access Memories".

Het schijnt dat sommige Daft Punk fans niet bijster positief zijn over het nieuwe album, maar daarentegen zijn er ook heel veel mensen die juist wèl heel erg met het album weglopen. De meningen zijn dus nogal verdeeld. Enerzijds zijn er mensen die het album een enorme verrassing vinden. Anderzijds zijn er mensen die het album "too much" vinden, teveel remixen, teveel robot stemmen met vocoders, te commercieel....noem het allemaal maar op. Een veel gehoord kritisch punt is bijvoorbeeld ook dat de "Nagebootste 70s Funky muziek" niet origineel is.....

Laat dat laatste punt echter nu precies de reden zijn waarom het album mij blijkbaar zo aanspreekt!
Als ik het album beluister komen bij mij inderdaad beelden boven van het oude "oldschool" 70s Funky tijdperk, heel erg veel oude "Soul", ouderwetse 70s "Disco" (zoals die bijvoorbeeld door Earth, Wind & Fire of Kool & The Gang ooit werd gemaakt) enzovoort.
Misschien inderdaad niet "orgineel", maar wellicht klinkt het daarom juist wel gewoon zo "ouderwets" lekker! :)
Het blijft echter niet alleen bij oldschool Funky/Soul/Disco muziek, want ik bespeur ook invloeden van Pop en Jazzy dingen en ja....zelfs Rock! In "Contact", het laatste nummer van het album, zitten fragmenten die, naar mijn idee, samen met het Hammond orgel (á la speelstijl wijlen Deep Purple toetsenist Jon Lord of Don Airey), zelfs enigszins neigen naar prog rock/hardrock-achtige muziek!

Wat ik zo briljant aan dit album vind, is dat over het hele album zo'n beetje hetzelfde muziekthema terugkomt, alleen telkens in een andere vorm. Wat mij ook enorm aanspreekt is het samen laten smelten van allerlei muziekstijlen op 1 album, die je normaal gesproken niet snel gecombineerd zou verwachten. Daft Punk verstaat echter de kunst om al die stijlen moeiteloos in elkaar over te laten gaan en op een manier dat het toch 1 geheel blijft.

Het intro van het nummer "The Touch" roept beelden op vanuit de ruimte, alsof je in een ruimteschip zit. Moeiteloos vloeit het daarna weer over in het vaste "Funky" achtige thema dat als rode draad door het album heen loopt. Het kinderkoor in het laatste gedeelte van dit nummer zou je totaal niet op dit album verwachten, maar het past perfect in het stuk, prachtig gedaan! De zang van het kinderkoor deed me trouwens op 1 of andere manier ergens denken aan het nummer "Cry little sister", afkomstig van de oude "Lost Boys" soundtrack uit 1987, al hebben beide muziekstukken uiteraard totaal niets met elkaar te maken. Tegelijkertijd heeft het kinderkoor ook iets van wat gebruikt zou kunnen zijn in muziek van bepaalde female fronted Gothic bands zoals Nightwish of Within Temptation. Heeft ook totaal niets met Daft Punk te maken, maar dergelijke muzikale fragmenten in de muziek op dit album roepen dit soort beelden dus wel bij me op zo nu en dan.

Ook de track "Doin' it right" inclusief robot stemmen is werkelijk briljant. Wellicht ook een nummer met een zekere hitpotentie!

Veel bekende namen die aan dit album hebben meegewerkt, zoals bijvoorbeeld de Amerikaanse musicus Nile Rodgers, bekend van o.a. de band Chic ("Le Freak" was een grote hit), maar ook was hij producer van beroemde albums van bijv. David Bowie, Madonna en Duran Duran.
Een andere grote naam op dit album is de Italiaanse producer Giorgio Moroder. Hij werkte met o.a. Donna Summer (RIP), Nina Hagen, Debbie Harry (Blondie), etc., etc.

Zanger Pharrell Williams zingt het nummer "Get Lucky" dat op dit moment van schrijven een enorme hit is. Persoonlijk vind ik dat het nummer een hele grote "Michael Jackson" (RIP) achtige dans "vibe" heeft. Als Michael Jackson nog zou hebben geleefd dan zou dit nummer perfect bij hem gepast hebben! (meer hierover in mijn blog dat ik hiervoor geschreven heb) Het nummer zou bijvoorbeeld ook zeker niet misstaan hebben op Michael's album "Off The Wall" uit 1979.

Wat ik ook een enorm pluspunt aan dit album vind, is dat er naast de gebruikelijke Daft Punk elektronica, ook heel veel ECHTE instrumenten op dit album te horen zijn. Zo is er o.a. een heel orkest van blazers e.d. op het album te horen en zijn veel instrumenten echt ingespeeld i.p.v. dat alle geluiden afkomstig zijn van "samples" uit 1 of ander doosje.

Waar anderen van mening zijn dat er "teveel remixen" in het album zitten, ben ik juist van mening dat dit album een enorme diversiteit aan muzikale stijlen bevat, veel emotie, veel diepgang, veel durf voor het combineren van stijlen. De muziek van het album tilt je op en voert je mee langs een geweldige muzikale reis, waar je, als je het album vaker beluistert, maar geen genoeg van kunt krijgen. Hoe vaker je hem afspeelt, hoe beter hij wordt en des te meer verslavend de muziek op je inwerkt.

Ik kon het niet laten en heb het album zowel op CD als op vinyl gekocht. De cliché's zijn waar, op vinyl klinkt hij nóg beter! Ik hoor ook kritische geluiden op het ontwerp van de cover, maar persoonlijk vind ik het ontwerp wel passen bij Daft Punk, minimalistisch, eenvoudig en strak. Niets mis mee!

Voor wat mij betreft is "Random Access Memories" nu al beslist 1 van de beste albums van 2013! Absoluut een dikke vette aanrader!!!

Tracklist:
01. Give Life Back To Music (Ft. Nile Rodgers) (4:34)
02. The Game Of Love (5:21)
03. Giorgio By Moroder (Ft. Giorgio Moroder) (9:04)
04. Within (Ft. Chilly Gonzales) (3:48)
05. Instant Crush (Ft. Julian Casablancas) (5:37)
06. Lose Yourself To Dance (Ft. Pharrell Williams And Nile Rodgers) (5:53)
07. Touch (Ft. Paul Williams) (8:18)
08. Get Lucky (Ft. Pharrell Williams And Nile Rodgers) (6:07)
09. Beyond (4:50)
10. Motherhood (5:41)
11. Fragments Of Time (Ft. Todd Edwards) (4:39)
12. Doin' It Right (Ft. Panda Bear) (4:11)
13. Contact (Ft. Dj Falcon) (6:21)

YouTube: Daft Punk - Get Lucky (Full Video);

Artiesten beïnvloed door Michael Jackson

Vanavond zag ik deze videoclip op TV van de Amerikaanse zanger Bruno Mars voor zijn nieuwe single "Treasure" .... en er ging maar 1 naam door mijn hoofd ..... MICHAEL JACKSON!
(en met name de videoclip "Rock With You")

Het is zo duidelijk als je de videoclip bekijkt, want Bruno Mars beweegt zich in de videoclip als MJ, heeft zijn haar als MJ zoals MJ's kapsel eind jaren 70/begin jaren 80 was.
Ook de videoclip ziet er erg uit als MJ en de muziek is heel erg MJ!







Zie hieronder de originele Michael Jackson "Rock With You" videoclip (1979). "Rock With You" werd 1 van Michael's laatste grote hits uit zijn disco tijdperk.:



Dat ik niet de enige ben die er zo over denkt, blijkt wel uit bijvoorbeeld onderstaande clip die iemand op YouTube heeft gezet:



Als je verder Google afspeurt, dan begrijp ik ook uit sommige berichten dat Bruno Mars heeft toegegeven dat de nieuwe single en videoclip inderdaad sterk beïnvloed zijn door de "King of Pop".

Echter.....denk ik ook dat Bruno Mars beslist niet de enige artiest is die sterk beïnvloed is door MJ.

Ook de Amerikaanse zanger Chris Brown maakt er geen geheim van sterk beïnvloed te zijn door de muziek van Michael Jackson. Bij de uitreiking van de BET Awards in 2010 trad hij zelfs "live" op met een Michael Jackson tribute:



Chris Brown heeft overigens al eens eerder Michael Jackson tributes gedaan tijdens andere live TV shows. Ook in de videoclip voor zijn laatste single "Fine China" (2013) zul je overduidelijk linken vinden naar Michael Jackson.
De muziek klinkt als Michael Jackson, Chris Brown danst als Michael Jackson en draagt zelfs "handschoenen" die zo kenmerkend voor MJ waren. Als je de videoclip bekijkt zie je ook scenes die je doen denken aan fragmenten uit videoclips van Michael Jackson, zoals wanneer Chris Brown bijvoorbeeld om het meisje heen danst (zoals Michael Jackson deed in bijvoorbeeld de Thriller videoclip). Zelfs de beroemde MJ "gilletjes" hoor je terug in dit nummer van Chris Brown.

Ook in de muziek van andere artiesten klinkt de invloed van Michael Jackson duidelijk door.

Toen ik voor de eerste keer de Daft Punk single "Get Lucky" hoorde (op dit moment een grote hit) wist ik meteen ..... dit is zó heel erg MJ beïnvloed!
Als Michael Jackson nog in leven zou zijn, zou dit nummer absoluut heel erg bij hem passen!
Het nummer heeft ook een hele erge MJ dans "vibe"!

Ik denk dat dit ook 1 van de redenen is waarom ik het nieuwe Daft Punk album "Random Access Memories" zo goed vind. Het bevat namelijk o.a. heel erg veel oude "Soul" muziek.

Ik heb het album onlangs aangeschaft op zowel vinyl als cd.
Meestal ben ik nooit zo erg van de "elektronische" muziek en toch iets meer van de gitaren, zoal jullie wellicht wel weten, maar het nieuwe Daft Punk album is echt goed. Beslist een aanrader! (hetgeen ik in een apart blog schrijfsel nog wel zal toelichten....)


Als ik zo eens rond ga kijken op YouTube, dan blijkt wederom dat ik niet de enige ben die invloeden van Michael Jackson terug hoort in met name de "Get Lucky" single van Daft Punk.
Er zijn op YouTube verschillende "Mash-ups" en mixen te vinden van Daft Punk versus Michael Jackson. (Een "Mash-up" is het op muzikaal verantwoorde wijze door elkaar draaien van twee of meer muzieknummers)

Hieronder enkele voorbeelden ....

Daft Punk - Get Lucky (Michael Jackson Edit) X Billie Jean:

Daftpunk feat. Michael Jackson - Get Lucky (Dorian rework):

Daft Punk en Michael Jackson 'Rock with You en Get Lucky ":

Daft Punk - Get Lucky (Michael Jackson Bewerken Remix):

Dit is slechts een kleine greep, want er zijn nog veel meer voorbeelden op YouTube.

Al deze videoclips bekijkend, bedenk ik me dat het prachtig zou zijn geweest als Michael Jackson en Daft Punk zouden hebben samengewerkt voor een album. Ik denk persoonlijk dat de muziek, in een dergelijk samenwerkingsverband, echt perfect zou hebben geklonken!
Helaas zullen we dit nooit te weten komen hoe dat zou hebben geklonken, want zoals iedereen weet, is Michael Jackson (29 augustus 1958 - 25 juni 2009) dit jaar alweer 4 jaar geleden overleden

Echter vind ik het ergens wel een mooie gedachte dat, ondanks dat Michael Jackson niet meer onder ons is, zijn muziek toch op 1 of andere manier voortleeft.

Naast dat zijn eigen muziek natuurlijk wereldwijd nog steeds goed wordt verkocht (ook aan jongere generaties, die zijn hoogtijdagen als artiest nooit hebben meegemaakt) zijn er diverse artiesten blijkbaar ook heel erg door zijn muziek beïnvloed, zoals in bovenstaande voorbeelden.
Het mooie eraan is dat Michael, ook na zijn dood, blijkbaar iets "wezenlijks" heeft doorgegeven en dat andere artiesten/muzikanten er ook hun eigen interpretatie aan geven.

Op die manier zal MJ's nalatenschap, zijn muziek en zijn inspiratie voor anderen voor altijd voortleven, ook in andere nieuwe vormen en voor de nieuwe generaties! In 1 woord....fantastisch! RIP MJ...

Lyn Collins en andere soul pareltjes

Het is weer even geleden dat ik op mijn muziek blog heb geschreven en inmiddels ligt de jaarwisseling van 2012 naar 2013 ook alweer 11 dagen achter ons. Bij deze dus nog een verlaat "Gelukkig Nieuwjaar" toegewenst! Door werk e.d. ben ik de tussenliggende maanden helaas niet meer toegekomen aan het schrijven voor Muziekfanaat.blogspot.com, maar vandaag is het weer hoog tijd om in de digitale pen te klimmen....

Zoals de meesten waarschijnlijk wel weten, ben ik een verwoed vinyl verzamelaar (al schuw ik de aankoop van cd's ook zeker niet). Sinds ongeveer een jaar of 2 maak ik een soort van deel uit van de zogeheten "Vinyl Community". Deze Vinyl Community is ontstaan op YouTube, maar inmiddels is er op Facebook ook een heuse Vinyl Community pagina, die internationaal bezocht wordt. Mensen uit Amerika, Engeland, Frankrijk, Griekenland, Duitsland, Noorwegen, noem het maar op.....en dus ook Nederland.
Mensen laten elkaars platen zien, nieuw aanwinsten, de platen die ze draaien etc. Mensen geven elkaar tips waar je bijvoorbeeld bepaalde platen voordeliger kunt krijgen, etc. Al met al...."the place to be" als je besmet bent met het "vinyl virus" :)

Onlangs plaatste iemand een foto op de betreffende Facebook pagina van een platenhoes van de LP "Think (About it)" van de zangeres Lyn Collins. De foto die op de LP hoes stond intrigeerde me op 1 of andere manier onmiddellijk. Soms voel je dan ook meteen "dat dit best wel eens hele interessante muziek zou kunnen zijn". Dat had ik althans dus wel.
Ik ben misschien 1 van de weinigen, maar persoonlijk had ik nog nooit eerder van haar gehoord.
Achteraf denk ik bij mezelf "Hoe is het mogelijk?", als ik af ga op de zangkwaliteiten van deze dame.

Door reacties van andere mensen op deze foto kwam ik er al snel achter dat ik maar eens moest checken of ik wat van deze zangeres op YouTube kon vinden en dat bleek geen enkel probleem.
Soms heb je ook maar slechts enkele seconden nodig om te weten of iets "goede muziek" is en/of iemand "goed zingt". Voor wat mij persoonlijk betreft was dit ook het geval t.o.v. Lyn Collins.
Wat een dijk van een stem! Een soul/funk zangeres met een strot van "heb ik jou daar"!
Waarom had ik nooit eerder van haar gehoord? Ik mag namelijk toch wel zeggen dat ik redelijk veel van dit genre zangeressen houd. "Daar moet ik meer van weten", dacht ik en dus typte ik haar naam in op Google.
Via de Wiki pedia pagina over deze zangeres kwam ik er tevens achter dat Lyn Collins helaas niet meer onder ons is (12 juni 1948-13 maart 2005).

Informatie op internet leert ons dat Lyn Collins in 1948 werd geboren als "Gloria Lavern Collins" in Abeline, Texas, USA. Al op haar 14e begon ze met een professionele muzikale loopbaan en werd ze bekend omdat ze samenwerkte met Amerikaanse soul zanger James Brown (3 mei 1933-25 december 2006).
Haar grootste hit "Think (about it)" (geproduceerd door James Brown) stamt uit 1972 (ruim een jaar na mijn geboorte dus). Deze hit is in de latere jaren in de popmuziek vaak gebruikt in andere nummers als sample.
Het gelijknamige album werd ook een enorme hit en is in die jaren erg goed verkocht.

Ik vroeg wat informatie rond over het album uit 1972, maar door "kenners" werd me al reeds afgeraden om een "origineel exemplaar" uit 1972 te kopen, omdat de betreffende plaat destijds zo'n enorme hit was, dat het in die jaren ook helemaal "grijsgedraaid" is door DJ's in discotheken over de hele wereld.
De meeste platen uit die tijd zouden dus meestal in een erbarmelijke staat verkeren.
Mij werd aangeraden uit te zien naar een "reissue" (heruitgave), die zou kwalitatief veel beter zijn en bovendien financieel gezien veel voordeliger.

Dan ga je dus op zoek, maar zelfs de meest bekende reguliere online muziek shops bleken de betreffende plaat niet op voorraad te hebben. Zowel de LP-versie als de CD-versie niet.
Een zoektocht op sites als eBay en Discogs leverde meer resultaat op, alleen in de meeste gevallen was of de plaat (in mijn opinie) veel te duur of de verzendkosten (vanuit het buitenland) waren van de zotten!
Dat ging hem dus niet worden, want "het moet wel leuk blijven".....ik heb best iets over voor bepaalde platen, maar soms gaat het me financieel toch echt te ver. Bovendien kan ik me dat niet veroorloven, dus dan houdt het toch al snel op.

Via die Facebook pagina kwam ik echter, wonder boven wonder, in contact met nota bene een Nederlandse verkoper die een eigen online platenzaak runt. Achteraf had ik volgens mij al wel eens iets bij hem gekocht op eBay, dus wist ik dat ik van hem op aan kon. Hij bleek een 180 grams vinyl reissue van het album op voorraad te hebben en voor een niet eens zo belachelijk hoog bedrag. Zelfs de verzendkosten bleken mee tevallen, dus de keuze was snel gemaakt.

Belist geen spijt van mijn aankoop. Ik had gewild dat ik deze zangeres al jaren eerder ontdekt had.
Een soul zangeres met "power" in haar strot, zoals we dit bijvoorbeeld kennen van grootheden als Etta James, Aretha Franklin, Roberta Flack, Jean Knight en zelfs Mahalia Jackson.
Als je van dit genre zangeressen houdt, is een plaat van Lyn Collins ook zeker aan te raden, wanneer je die nog niet kent of nog niet hebt.

Als je deze plaat gehoord hebt wil je eigenlijk alleen maar "nog meer" van deze zangeres horen. Helaas blijkt er niet zoveel op plaat en/of cd verkrijgbaar, voor zover ik kan achterhalen op dit moment.
Via Bol.com kon ik een voordelige "Best of" cd aanschaffen, maar dat was dan eigenlijk ook zo'n beetje het enige.

Lyn Collins heeft in 1975 nog een ander album gemaakt: "Check me out  if you don't know me by now".

Voor wat dit album betreft, wederom hetzelfde verhaal als by "Think (About it)". In Nederland zelf praktisch niet verkrijgbaar. Wel via eBay of Discogs, maar....soms is de kwaliteit van de plaat redelijk twijfelachtig of de verzendkosten zijn belachelijk hoog. Op dit moment ben ik dus nog op zoek naar een voordeliger alternatief. De verkoper van het andere Lyn Collins album zou kijken of hij eraan kon komen en zoals het er nu naar uitziet, zou dat best eens kunnen gaan lukken, dus afwachten dan maar....niet geschoten is immers nog steeds altijd mis! :)

Ik heb geprobeerd of ik via Google meer informatie over Lyn Collins kon achterhalen, maar voor zover ik kan ontdekken zijn bovenstaande platen ook de enige solo albums die de zangeres ooit heeft opgenomen? Mochten mensen meer over deze zangeres weten en/of weten of er meer op plaat en/of cd verkrijgbaar is, dan hoor ik dit graag!
Na deze platen schijnt het dat Lyn Collins haar loopbaan als "achtergrondzangeres" weer heeft opgepakt.

Dat laatste fascineert me altijd wel op 1 of andere manier. In Nederland kennen we namelijk toch een beetje het zelfde fenomeen. Hoe is het toch mogelijk dat fantastische zangeressen met grote soul stemmen weer "op de achtergrond verdwijnen"?
In het 1e seizoen van de talenten tv show "The Voice of Holland" deed "Sarina Voorn" in de voorrondes mee. Ze bleek een "bekende in het vak" te zijn, heeft veel backingvocals gedaan voor veel Nederlandse en (grote) buitenlandse artiesten. Ze heeft zelfs op het huwelijksfeest van Prins Willem Alexander en Prinses Maxima opgetreden. Heeft een fantastische strot!
Verder dan de "battle" rondes in The Voice of Holland kwam ze echter niet. Het schijnt dat ze bezig is met een solo album, maar vooralsnog zie ik haar naam alleen nog weer voorbij komen als achtergrondzangeres bij diverse artiesten. Terwijl ik persoonlijk eigenlijk vind dat ze daar niet hoort, omdat zelf zo'n dijk een stem heeft en dat zo iemand eigenlijk gewoon op de VOORgrond moet i.p.v. op de achtergrond....

Hetzelfde met de Amerikaanse R&B zangeres Lisa Fischer. Ze heeft in 1991 een hit gehad met "How can I ease the pain", maar verder nooit echt doorgebroken eigenlijk. Ze heeft door de jaren heen voornamelijk als achtergrondzangeres opgetreden bij grote artiesten, zoals Rolling Stones, Luther Vandross (helaas overleden in 2005) en ook bij Tina Turner. Bij die laatste kreeg ze bij live concerten zelfs ruimte om een stuk solo te zingen. Dat zijn van die momenten waarop je jezelf afvraagt waarom zo iemand in vredesnaam achtergrond zingt, omdat ze zelf een enorme dijk van een stem heeft!

Hetzelfde kun je jezelf soms afvragen bij Nederlandse zangeressen als Berget Lewis en Leona Philippo.
Berget Lewis komt eigenlijk de laatste jaren pas een beetje uit de schaduw, heb ik het idee.
Als je het mij persoonlijk vraagt is zij beslist 1 van de beste "soul diva's" die ons kikkerlandje rijk is! Hoe is het toch mogelijk dat zo iemand met haar kwaliteiten ooit in een achtergrondkoortje zong!? Als ik haar enorme zang bereik hoor, vraag ik me heden ten dage nog steeds regelmatig serieus af waarom zij internationaal nog steeds niet is doorgebroken! Ze heeft dezelfde zangkwaliteiten in huis als een Chaka Khan of Aretha Franklin. Dat meen ik serieus! Hoe is het toch mogelijk dat er van deze zangeres nog maar slechts 1 officieel album uit is? (het album "Finally" dat inmiddels ook alweer uit 2007 stamt) Zo iemand hoort toch eigenlijk gewoon al een heel oeuvre aan albums in de bakken te hebben staan, als je in een willekeurige cd-winkel komt?
Door optredens in tv-programma's als "De beste zanger van".....of een optreden als "Maria" in "The Passion" in 2012 (moderne bewerking op het Bijbelse paasverhaal)...beginnen mensen haar, lijkt het wel, nu pas een beetje te "ontdekken" en komen ze erachter wat voor enorme strot deze zangeres heeft.

Leona Philippo, de zangeres die onlangs het meest recente seizoen van The Voice of Holland gewonnen heeft. Is ook al jarenlang actief als zangeres in het circuit en is in "het wereldje" dan ook geen onbekende, met name als "achtergrondzangeres". Mensen denken dat als je eenmaal "in het wereldje zit", je het dan wel zult redden, dat het dan "gemakkelijker" zal zijn om door te breken. Echter blijkt toch dat het waarschijnlijk niet helemaal zo werkt en is talent alleen niet voldoende. Blijkbaar heeft Leona dan toch een programma als The Voice of Holland nodig om meer "podium" te krijgen voor het "grote publiek".
Vanaf de 1e aflevering had ik haar al op mijn "meest favorieten lijstje" staan, omdat ik iets in haar hoorde en zag, dat ik bij de gemiddelde talenten kandidaat niet altijd tegenkom. Talent, goede strot, sterke persoonlijkheid, goede professionele perfomance, internationale allure (jazeker!) die me zelfs enigszins aan de allure van Tina Turner deed denken (en in mijn opzicht is iemand als Tina Turner nog nèt niet "heilig", dus....je moet wel heel wat in je mars hebben, wil je voor mij ook maar enigszins in de buurt komen!)....
Ik hoop dat Leona nu inderdaad gaat doorbreken en niet weer alleen maar achtergrondkoortjes zal doen. Maar ja....je weet hoe het vaak gaat in Nederland....

Echter gaat het in het buitenland niet altijd veel anders......zoals met Lyn Collins is gebleken.
Ze heeft in de late jaren 80, begin jaren 90 nog geprobeerd weer opnieuw een solo carrière van de grond te krijgen, maar dat is helaas niet echt gelukt.
In midden jaren 90 blijkt er dan weer opnieuw belangstelling voor haar muziek te ontstaan en zijn haar albums weer opnieuw uitgebracht.
In 2005 tourde ze, voor 3 weken, weer voor het eerst solo voor concerten door Europa. Kort na thuiskomst in California/Pasadena (USA) overleed Lyn Collins op 56-jarige leeftijd.

Helaas heb ik haar muziek pas na haar overlijden ontdekt, maar....beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. Als je een groot soul/funk liefhebber bent en je houdt van zangeressen als Aretha Franklin, Etta James, etc. en je bent nog niet bekend met het werk van Lyn Collins, kan ik alleen maar zeggen: "Verplichte kost, aanrader!!" :)

YouTube: Lyn Collins - Think (about it):


YouTube: Lyn Collins - Ain't No Sunshine;

Joop Stokkermans (1937-2012), de soundtrack van mijn jeugd

In memoriam

 Joop Stokkermans

* 20 februari 1937 - † 25 oktober 2012

Maar de seizoenen komen terug, de jaren niet...
(Uit "De Seizoenen", gecomponeerd door Joop Stokkermans)

De meeste mensen weten wel dat ik een verwoed platen verzamelaar ben. In mijn verzameling zul je ook een groot deel "Kinder LP's" aantreffen. Dat wil zeggen...oude LP's uit met name de jaren 70 van kinder TV series die in die tijd erg populair waren bij kinderen.....en dus ook in mijn eigen jeugd.
En als ik vandaag de dag oude 2e hands LP's uit mijn jeugd tegenkom, vind ik het nog steeds erg leuk om ze aan mijn verzameling toe te voegen (mits ze in goede staat zijn natuurlijk en niet al te duur).

Als kind stond ik er nooit zoveel bij stil, maar op latere leeftijd, die oude kinderplaten doorspittend, was er telkens 1 naam van een componist die verantwoordelijk bleek voor het merendeel van de geschreven liedjes die op die LP's staan; Joop Stokkermans.
Wanneer je daar dan eenmaal kennis van hebt genomen, valt het je eigenlijk pas op hoe ontzettend veel die man uiteindelijk geschreven heeft en hoe breed zijn werk was.
Op bijna iedere kinder LP in mijn collectie kom ik zijn naam wel een aantal keren tegen.

Enkele LP's uit mijn verzameling: De Berenboot, Ti Ta Tovenaar, Oebele, Peppi & Kokki, Barbapapa, etc., met op iedere plaat composities van Joop Stokkermans. De vinyl singles van de jeugdserie Q & Q zijn zeer moeilijk te verkrijgen, maar enkele jaren geleden heb ik 2 verschillende versies op de kop kunnen tikken. Het had ook te maken met het feit dat Robert Long de titeltrack van de serie had ingezongen (Robert Long is - net als ik - een Utrechter van oorsprong, heeft o.a. ook in Unit Gloria gezeten etc.), maar natuurlijk was Q en Q vroeger ook 1 van mijn favoriete tv series (ik heb ze zelfs op dvd). De titeltrack was ook een compositie van Joop Stokkermans. En natuurlijk "Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen" (ook die heb ik op dvd kunnen vinden).

En dat de man dus ook de componist is van de "leader" van misschien wel mijn meest favoriete kinderserie ooit....namelijk Ti Ta Tovenaar (bij voorkeur de originele oude serie uit de jaren 70).....is voor mij persoonlijk al een reden om vandaag weer wat op mijn blog te schrijven.

Toen het theaterproductie bedrijf van o.a. Albert Verlinde enkele jaartjes terug het verhaal van Ti Ta Tovenaar uit de mottenballen had gehaald en er een vernieuwde versie van maakte, vond ik dat helemaal fantastisch. Het is geweldig dat het "sprookje" van toen uiteindelijk weer nieuw leven is ingeblazen en sinds ook De Efteling het sprookje van Ti Ta Tovenaar in het park heeft opgenomen, beleven talloze jonge kinderen van nu ook weer veel plezier aan dit verhaal. (al is de "huidige" Ti Ta Tovenaar versie wel enigszins verschillend van de oorspronkelijke versie, omdat enkele dingen niet meer in de serie zijn teruggekomen, zoals bijvoorbeeld Ta To Toveraap, het Grobbekuiken, de Grobbebollenband en ga zo maar door)
Maar wat nog het sterkst overeind is gebleven, zijn de liedjes van Ti Ta Tovenaar. Met name de leader van de serie, maar ook veel liedjes van de oorspronkelijke serie.

Later heb ik dan vernomen dat Joop Stokkermans ook verantwoordelijk is voor veel zéér bekende/beroemde liedjes van tv reclames; Venz hagelslag ("Het hagelt, het hagelt..."), Kips ("Liever Kips Leverworst..."), Flevohof ("Beleef de dag van je leven..."), etc., etc. (sommige reclames daarvan zijn al heel oud, maar het liedje zing je nog steeds letterlijk mee). Ook was hij verantwoordelijk voor de herkenningstune van het tv programma "Tussen kunst en kitsch" en ook voor meerdere "Kinderen voor Kinderen" liedjes. Ja, ook het nummer "Kleine kokette Katinka" van De Spelbrekers (songfestival 1962) is gecomponeerd door Joop Stokkermans. Dus...nogmaals....zijn werk was eigenlijk heel erg breed.

Maar....met name zal ik me de liedjes uit al die prachtige kinder TV series herinneren. Ook nu als volwassene kan ik bijna al die liedjes nog steeds woord voor woord meezingen. Wanneer je die liedjes hoort, word je als het ware weer een soort van "terug gezogen" naar je kindertijd. In mijn geval de jaren 70/begin jaren 80. Ook als volwassene zijn veel van die liedjes me nog steeds erg dierbaar.
Daarom ben ik Joop Stokkermans ook zeer dankbaar voor het enorme oeuvre dat hij heeft nagelaten en dat de man toch min of meer verantwoordelijk was voor de "Soundtrack van mijn jeugd".....

Gisteren overleed Joop Stokkermans, na een kort ziekbed, op 75-jarige leeftijd.
Met name de door hem geschreven liedjes voor kinder tv series uit mijn jeugd zal ik koesteren.

Wat zou het toch eigenlijk fantastisch zijn als er, in een land waar tegenwoordig de musicals als paddenstoelen uit de grond schieten, een soort van musical geproduceerd werd met héél erg veel liedjes van Joop Stokkermans. Of....als er een verzamelbox met cd's zou uitkomen met héél veel Joop Stokkermans composities, maar....waarschijnlijk past dat grote fantastische oeuve niet eens op 1 box....

Ondanks dat Joop Stokkermans het tijdige voor het eeuwige heeft verwisseld, hoop ik dat zijn fantastische fantasievolle speelse composities nog in lengte van jaren zullen blijven voortleven.... We nemen afscheid van Joop Stokkermans, maar hopelijk niet van zijn prachtige nalatenschap.

(Zaterdag 27 oktober brengt de VARA om 14.15 uur op Nederland 1 ‘Bloemen voor Stokkermans’ een hommage aan de componist Joop Stokkermans)

INTRO TI TA TOVENAAR;


Tita Tovenaar bij Musical Awards Gala;


Oebeler Kinderkoor - Oebele is hupsakee;


Q & Q intro;


Barbapapa intro;


Peppi en Kokki intro;


Kunt u mij de weg naar hamelen vertellen mijnheer?;


NSF 1962: De Spelbrekers - Katinka;


Venz reclame uit de jaren 80 (Nederlands);


Reclame Liever Kips leverworst dan gewone leverworst;


Flevohof;


Commercial Flevohof 1987;


Mathilde Santing | De seizoenen;

Hal David overleden (25 mei 1921-1 sept 2012)

In Loving Memory

Hal David

*25 mei 1921 - † 1 september 2012

On the day that you were born the angels got together

And decided to create a dream come true

So they sprinkled moon dust in your hair

Of golden starlight in your eyes of blue

 "Why do birds suddenly appear, every time you are near?" Het is voor mij persoonlijk 1 van de mooist gezongen zinnen uit de popmuziek. In dit geval door wijlen Karen Carpenter (2 maart 1950-4 februari 1983). De zin komt natuurlijk uit de tekst van "Close To You", een nummer dat een wereldwijde hit werd voor The Carpenters. Het nummer werd geschreven door Burt Bacharach en Hal David. De laatst genoemde was dus verantwoordelijk voor die prachtig geschreven tekst.

Het duo Burt Bacharach en Hal David heeft nog meer beroemde nummers op hun naam staan, zoals "Say a little prayer" (een grote hit voor Aretha Franklin), "Raindrops Keep Fallin' on My Head" (een hit voor B.J. Thomas), "What the world needs now" (o.a. gezongen door Jackie DeShannon en ook Dionne Warwick), "Magic Moments" (grote hit voor Perry Como). Wat te denken van het nummer "Do you know the way to San Jose", een nummer van Dionne Warwick. Het is zo'n nummer dat soms voor dagen lang in mijn hoofd blijft hangen, ook omdat het 1 van mijn favoriete nummers is op de cd's van onze eigen Trijntje Oosterhuis met Burt Bacharach nummers. Zo zijn er nog wel honderden liedjes die beroemd gemaakt zijn door wereldsterren die geschreven zijn door het duo Hal David en Burt Bacharach.
Hal David en Burt Bacharach kregen in 1997 een Grammy Award voor hun bijdragen aan de popmuziek. Vorig jaar kregen ze een Gershwin-prijs voor hun oeuvre.

Hal David, die dus mede verantwoordelijk was voor het meeschrijven van ontelbaar mooie liedjes, is zaterdag 1 september 2012 op 91-jarige leeftijd overleden.
Hiermee komt dus een einde aan een tijdperk, terwijl de geschreven liedjes die Hal David achterlaat een wereldwijde, bijna onsterfelijke, muzikale erfenis zijn en blijven voor diverse generaties.
Bijna iedereen kent wel een nummer dat door Burt Bacharach en Hal David geschreven is.
Dat is toch eigenlijk stiekem wel het aller mooiste van iemand die nummers schrijft, dat die persoon in dit geval echt wezenlijk iets van zichzelf achterlaat en dat dit in veel gevallen ook nog eens voor veel mensen iets betekent.

Daarom...rust zacht Hal David. Dank u wel voor het schrijven van zoveel mooie muziek!




YouTube: Dionne Warwick and Burt Bacharach - "What the world wants now" & "Alfie" (60s);

YouTube: Aretha Franklin - I Say A Little Prayer;

YouTube: Carpenters Close To You;

YouTube: BJ Thomas raindrops 70s;

YouTube: Perry Como-Magic Moments;

YouTube: Dionne Warwick Do You Know the Way to San Jose 1968 International Smash;

YouTube: Trijntje Oosterhuis sings Burt Bacharach #1;

Vinyl revival...ook bij Saturn!

Toen ik afgelopen week aan het snuffelen was op de CD-afdeling van het Nieuwegeinse Saturn filiaal, kon ik mijn ogen bijna niet geloven. Zag ik dat nu goed? Ja, ze stonden er echt (zie foto's)!
Als een magneet werd ik er automatisch naar toe getrokken, want zo werkt dat nu eenmaal, althans.....als je, zoals ik, besmet bent met het virus dat "vinyl verzamelen" heet.
Warempel! Voor het eerst sinds de opening van dit Saturn filiaal heeft de winkel zowaar "vinyl" in de schappen staan!! Natúúrlijk moest ik dat eventjes van dichterbij gaan bekijken.
Terwijl ik voor het bescheiden schapje vinyl sta, hoor ik een jongen aan de andere kant van de schappen zeggen "Ja, maar daar moet je wel een platenspeler voor hebben" en ik dacht bij mezelf "Jongen, je moest eens weten!" ;-)
Het aanbod vinyl is, als je het vergelijkt met het aanbod cd's en dvd's, uiteraard nog redelijk "karig", maar...."beter een half ei, dan een lege dop", zullen we maar zeggen. Het "begin" is er....en hopelijk blijft Saturn dit ook voortzetten en mogelijk uitbreiden. Echter ligt dat waarschijnlijk ook aan het koopgedrag van de klanten. Als blijkt dat er weinig tot geen vinyl verkocht gaat worden, zal men de platen wellicht weer uit de schappen verwijderen....maar ik hoop het uiteraard van niet. Voorlopig "geniet" ik er dus maar eventjes van.

Ok.....vinyl in de schappen bij Saturn dus.... Mooi!! Wat hebben ze zoal?
Ik zie van alles staan. Bob Marley, Pearl Jam, Pink Floyd, Golden Earring, Bruce Springsteen etc., maar ook platen die ik al een hele poos geleden zelf reeds op "nieuw" vinyl gekocht heb, zoals platen van Amy Winehouse en Adele.
Maar dan word ik toch min of meer "gevangen" door 1 bepaalde plaat. Het is een spiksplinternieuwe geremasterde 180 gram vinyl versie van de "Bad" LP van Michael Jackson! (met bovendien een bonustrack, dat niet op de originele persing van 1987 staat!)
Als Michael Jackson fan, kon ik de verleiding niet weerstaan en dus besloot ik tot aankoop over te gaan.

Eenmaal thuis heb ik alle "Bad" versies die ik in huis heb maar eventjes gezamenlijk op de foto gezet.
De geheel linkse LP is de originele persing die ik als tiener kocht in 1987 (CBS/Epic, EPC 450290 1). De rechtse LP is dus de nieuwe 180 gram geremasterde versie (Europese persing, 2009, Sony/Epic, 886976 387310 MOVLP057). Dan op de foto ook nog de cd-versie van "Bad" (special edition, 2001, Sony/Epic, EPC 504423 2) (ik heb ook nog 2 andere verschillende "Bad" cd versies, die in cd-boxen zitten, maar die staan hier niet op de foto).
Waarom zoveel verschillende persingen en versies van 1 "hetzelfde" album?
Ik verzamel al Michael Jackson memorabilia sinds mijn tienerjaren. Ik heb lang niet alles wat er over Michael Jackson te krijgen is, maar wel heel erg veel. Nog steeds als ik iets bijzonders tegenkom en het is redelijk betaalbaar, probeer ik dat, ook heden ten dage als volwassene, aan mijn verzameling toe te voegen.
Verschillende versies van 1 "hetzelfde" album betekent vaak dat er nog extra bonus tracks op zitten of dat er iets anders bijzonders aan is, dat afwijkt van de oorspronkelijke versie.
Dat maakt het als "Michael Jackson-verzamelaar" dus extra interessant om toch bepaalde dingen aan de collectie toe te voegen.
Het moet echter wel betaalbaar blijven. Ik loop wel eens op platenbeurzen rond, waar ze voor sommige items echt belachelijk hoge prijzen vragen. Zulke items moet ik dan helaas overslaan.
Maar zo nu en dan kan ik dan toch wel wat leuke dingen op de kop tikken tegen wat meer "normale" prijzen, zoals dus o.a. bijvoorbeeld de nieuwe geremasterde 180 gram "Bad" LP.

Ik heb via Facebook nog wel eens een beetje contact met o.a. Amerikaanse platenverzamelaars. Als je dan wel eens de geplaatste foto's van Amerikaanse platenzaken ziet, zoals bijvoorbeeld van de "Amoeba" winkels.....die zijn onderhand net zo groot als V&D winkels in Nederland!
Daarbij vergeleken is het kleine schapje vinyl bij Saturn een "lachertje", maar.....toch hoop ik dat Saturn dit "goede voornemen" van vinyl verkopen aanhoudt/voortzet en wellicht ook uitbreidt.
Dat zou toch fantastisch zijn!

Mensen die dit zitten te lezen en bij zichzelf denken: "Wat moet ik nu in vredesnaam met vinyl en waarom zou ik dat kopen?" Voor hen zou ik willen zeggen...ga het voor de gein eens uitproberen!
Het mooiste zou zijn als je hetzelfde album op zowel cd als vinyl hebt. Want dan zul je onherroepelijk het verschil horen. Het is een cliché misschien, maar vinyl klinkt (echt waar!) 10 keer warmer dan een cd!
Als je muziek op een veel intensere manier wilt beleven, dan is "vinyl" het "magische woord"!

Zelf hoor ik soms op vinyl bepaalde details terug, die op de cd-versie van hetzelfde album vaak amper te horen zijn! Dat kan dus het verschil zijn tussen cd's en vinyl.

Dus Saturn....vanaf deze week absoluut "thumbs up" van mij voor jullie. Keep the vinyl spinning!! ;-)

Eeuwige jeugd, een illusie (RIP Donna Summer + Robin Gibb)

Als ik zo wel eens door mijn cd- en/of platenverzameling heen blader, realiseer ik me de laatste tijd steeds meer dat veel artiesten die terug te vinden zijn in mijn muziekcollectie, ook met name uit mijn jeugd, inmiddels zijn overleden en dus "sterfelijk" zijn, net als ieder ander mens. Artiesten waar ik als kind/tiener tegenop keek of die ik bewonderde.

Als tiener had ik posters van met name Michael Jackson en...jawel....ook de Dolly Dots aan mijn muur hangen.
Zowel Michael Jackson als Ria Oldersma-Brieffies (van de Dolly Dots) zijn beiden in 2009 overleden, respectievelijk 25 juni en 20 juli.

Hoewel ik door de jaren heen natuurlijk ook naar hele andere muziek ben gaan luisteren, zijn deze 2 mensen me op 1 of andere manier toch heel dierbaar gebleven en ieder jaar gedenk ik beide personen op mijn manier op hun sterfdag.

Op de avond dat bekend werd dat Michael Jackson naar het ziekenhuis gebracht werd, wist ik gewoon dat het geen "nonsens" was en diep van binnen wist ik ook dat zijn "einde" zou naderen. Noem het maar het 6e zintuig of iets dergelijks, maar zoiets voel je dan aan op 1 of andere manier. Anderen kunnen het vreemd of raar vinden, maar op die avond heb ik vanaf het moment dat ik wist dat hij zou "overgaan"....toch wat kaarsjes aangestoken. Dat doe ik anders eigenlijk nooit, maar dit was een uitzondering. Ik voelde dat ik dit gewoon zo moest doen op die manier. Als anderen me hiervoor voor "gek" verklaren, dan doen ze dat maar.

Ria Oldersma-Brieffies overleed dus ruim een maand na Michael Jackson aan de gevolgen van kanker. Amper 2 jaar daarvoor, in 2007, zag ik Ria nog in een uitverkocht Ahoy, Rotterdam...tijdens het reünie concert van de Dolly Dots. Vooral het moment aan het einde van het concert, toen alle kinderen van alle Dots ook op het podium kwamen, tilde Ria's zoon Maikel zijn moeder nog heel trots omhoog. Een moment waarop heel veel "moeders" om mij heen (ja, inclusief deze sentimentele "gek") een brok in hun keel moesten wegslikken. Ria stond te stralen, samen met haar zoon en dochter, zoals alleen Ria dat kon met een oprechte lach op haar gezicht. Een moment dat voor eeuwig in mijn geheugen gegrift staat!
Hoe ironisch is het dat halverwege het concert juist Ria de aandacht vestigde op Dolly Dot Esther Oosterbeek, omdat die niet zo lang daarvoor te maken had gehad met een hersenbloeding. Het had dus niet veel gescheeld of Esther had er niet meer geweest kunnen zijn. Amper 2 jaar later is het juist Ria waar we definitief afscheid van moesten nemen.

Inmiddels zijn ook vele andere artiesten, die ik altijd bewonderd heb, "heen gegaan"...Freddie Mercury (Queen), Jeff Healey (blinde zanger/gitarist), Mariska Veres (Shocking Blue), Michael Hutchence (INXS), Cozy Powell (hardrockdrummer van o.a. Jeff Beck, Rainbow, Black Sabbath, Brian May etc.), Kurt Cobain (Nirvana), Gary Moore, Steve Lee (zanger Gotthard), Clarence Clemons (saxofonist Bruce Springsteen), Ronnie James Dio, Etta James, Amy Winehouse, Whitney Houston en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het doet je in ieder geval beseffen dat ook artiesten niet het eeuwige leven hebben en het is triest om te moeten constateren dat ik steeds meer artiesten uit mijn persoonlijke muziekcollectie aan dit rijtje moet toevoegen. Dat heeft natuurlijk ook te maken met "ouder" worden.
Wanneer je zelf een 40-er bent geworden, is het niet meer dan "logisch" dat je vroegere "idolen" ook een dagje ouder zijn geworden en inmiddels ruimschoots 50 plusser zijn.

Toen een poosje terug zanger George Michael ernstig ziek bleek te zijn, moet ik eerlijk bekennen dat ik hem wel eventjes "kneep"...omdat het er eventjes naar uitzag dat hij het niet zou gaan redden. Als tienermeisje van midden jaren 80 heb ik ook George Michael/Wham! uiteraard veel gedraaid. En nog steeds vind ik hem een steengoede zanger! En....even "off topic"....toen iedereen in "rep en roer" was toen ineens wereldwijd bekend werd dat George Michael hartstikke "gay" was, snapte ik al die ophef eigenlijk niet zo erg. Volgens mij was al jááren min of meer "bekend" dat hij "bi" was....althans die geruchten gingen altijd al rond. Dus...toen hij een wereldwijde "coming out" had, was het voor mij niet zo'n "schok" of zo, want ik wist het min of meer al en eerlijk gezegd maakt het me ook geen mallemoer uit! Bovendien heeft niemand daar iets mee te maken wat die man in zijn vrije tijd doet....toch? ;-)

Zo nu en dan verschijnen er ook wel eens "nep-overlijdens berichten" op Twitter. Er zijn mensen die het blijkbaar leuk vinden om dat soort berichten te verspreiden. Ik zie nog steeds de "lol" er niet van in, maar goed, dat zal dan wel aan mij liggen.... Echter toen héél eventjes het gerucht te de ronde deed dat Jon Bon Jovi zou zijn overleden, ben ik me wel eventjes rot geschrokken. Jawel, ook posters van Jon Bon Jovi prijkten op de muren van mijn tienerkamertje.... Tot op heden heb ik ook gewoon het hele oeuvre van de band "Bon Jovi" en solo cd's in de kast staan. Gelukkig bleek het Twitter gerucht een "hoax" te zijn en was het dus niet waar. Maar het doet je nogmaals wel beseffen dat ook artiesten "sterfelijk" zijn en dat het dus wel "zomaar" zou kunnen gebeuren.

Sommige artiesten zijn "iconen" geworden, soms ook van een bepaald "tijdperk". Eind jaren 70 woonde ik met mijn ouders en broertje nog 8 hoog op een flat op Overvecht, Utrecht (daar wil ik overigens wel bij vermelden dat het Overvecht van tóen een héél andere wijk was dan het Overvecht van nu!!). Soms was mijn nichtje op bezoek en dan draaiden we singletjes of cassettebandjes. Eind jaren 70 was ongetwijfeld het "disco-tijdperk", dus verzonnen mijn nichtje en ik danspasjes en dansten op de muziek van (jawel!) Luv, Boney M (waarvan inmiddels ook helaas Bobby niet meer onder ons is), ABBA en uiteraard ook de muziek van de films waar John Travolta in speelde, want....als kind had ik eind jaren 70 posters van John Travolta aan de muur hangen (toen nog zónder bierbuikje ;-) ). Dat waren dus de films Grease en Saturday Night Fever. Van die laatste film betekende dat dus vooral muziek van de Bee Gees.
Het waren de hoogtijdagen van AVRO's Toppop met Ad Visser en Penney de Jager (of zoals ik altijd zeg: "Ad Misser en Penney te Mager"... ;-) ). Ook in die uitzendingen werd veel gedanst, als de artiest zelf niet kwam optreden. Dat mijn nichtje en ik dit "nadeden" was dus eigenlijk niet meer dan "logisch"....:) Als ik alleen al het oude "logo" van Toppop zie, word ik bijna automatisch de jaren 70 ingezogen, als het ware.

En dan....komt afgelopen week opeens het bericht dat zangeres Donna Summer (* 31 december 1948 - † 17 mei 2012) op 63-jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van kanker. Het zijn van die momenten dat je je kinderen moet uitleggen "wie dat ook alweer was", want....."dat weet je toch wel, dit en dat nummer was heel bekend vroegááhh".....en dat je kinderen dan alsnog je aan zitten te kijken alsof ze water zien branden. Want natúúrlijk kennen ze dat helemaal niet! Het is veel te lang geleden dat deze artiesten hits hadden en überhaupt gedraaid werden op de radio. Ik heb zelf niet veel van Donna Summer in mijn muziekcollectie. Verder dan wat compilatie cd's kom ik niet (waar dan inderdaad grote hits op staan als "Hot Stuff", "Last Dance", "I Feel love" enzovoort .

Wat dat betreft....als je mijn muziekcollectie bekijkt, dan is het toch wel overduidelijk dat ik toch nèt ietsiepietsie meer van de "gitaren" ben en ietsiepietsie minder van de "disco". Enkele uitzonderingen wil ik soms wel eens maken, want JA!!...ik heb Boney M in huis.....en JA!!! ik heb "Kool & the Gang" in huis....of "Earth Wind and Fire"....
Je reinste "foute" muziek dus in "mijn" geval, vooral als je doorgaans naar wat "stevigere" muziek luistert.
Of eigenlijk....als mensen van je verwáchten dát je alleen naar "stevigere" muziek luistert. En zoals jullie weten....houd ik helemáál geen rekening met "wat mensen van mij verwachten", want ik volg gewoon mijn eigen koers en ik draai dus gewoon de muziek die ik leuk vind, óók als dat zóóóó geen rockgitaar muziek is!

Op de verzamel cd's van Donna Summer staat trouwens o.a. het nummer "Unconditional love"....samen met "Musical Youth", een band die destijds voornamelijk uit "kinderen" bestond (hun grootste hit was "Pass the Dutchie"). Mijn broertje en ik luisterden vroeger veel naar Musical Youth. Dus het "duet" met Donna Summer is 1 van mijn meest favoriete tracks op de cd. Verder had Donna Summer gewoon een dijk van een stem! Toen ik laatst een YouTube filmpje zat te bekijken en Donna Summer al zingend tijdens een repetitie te aanschouwen was....viel me op hoe goed haar zangtechniek eigenlijk wel was! Véél beter dan je zou verwachten van iemand met o.a. een paar zeer "sexy" getinte hits op haar repertoire ;-)
Donna Summer was, hoe je het ook wendt of keert, de onbetwiste Disco-queen! Een icoon van met name de jaren 70 (en later ook eventjes in mijn tienertijd toen ze nummers zong van het eind jaren 80 zeer populaire producer team "Stock, Aitken & Waterman").

Alsof dat nog niet genoeg is, overleed eergisteren ook nog een ander icoon uit datzelfde disco tijdperk; Robin Gibb (* 22 december 1949 - † 20 mei 2012) van de Bee Gees (62 jaar). Het zat er al een poosje aan te komen, omdat hij onlangs nog in coma heeft gelegen en het er toen eigenlijk al niet zo best uitzag en zijn naaste familie al continu aan zijn bed zat. Wonder boven wonder ontwaakte hij echter uit die coma en leek het weer enigszins beter met hem te gaan. Helaas bleek de kanker uiteindelijk toch sterker en eergisteren bezweek de wereldberoemde zanger aan die (ik kan het niet anders zeggen) rotziekte!

Je realiseert je dan ook dat Barry Gibb (de man met dat vele "haar" en een baard) op dat moment als enigste broer achterblijft.
Andy Gibb (die niet bij de Bee Gees zat overigens) overleed al op 10 maart 1988. Bee Gees broer Maurice Gibb overleed reeds op 12 januari 2003 en eergisteren dan Bee Gees broer Robin (overigens de tweelingbroer van Maurice!). Het is bijna niet voor te stellen hoe dat moet voelen als je alle 3 je broers hebt verloren en als enige overblijft. Dat gun je je ergste vijand niet.
De broeders Gibb maakten samen al muziek vanaf hun prille jeugd. Op bijgaande foto uit 1959 zijn van links naar rechts te zien, Barry, Robin en Maurice.

En jawel!!! Ik heb Bee Gees muziek in mijn collectie uiteraard!! En daar schaam ik me toevallig helemaal niet voor. De Bee Gees worden met name geassocieerd  met het "disco" tijdperk, maar eigenlijk vind ik dat de broeders Gibb veel breder waren in hun muzikaliteit. Soms vond ik dat ze ook een soort van bijna "Westcoast" achtige sound hadden, soms ook enigszins "country" achtig. Maar er is natuurlijk ook het oudere materiaal uit de jaren 60, zoals het nummer "Massachusetts". Ze hadden gewoon goede liedjes! Soms schreven ze ook voor anderen, zoals het wereldberoemde "Heartbreaker" van Dionne Warwick, of "Island in the stream" van Kenny Rogers & Dolly Parton, etc.
En...ik bedoel.....alleen al dat bijna "funky" basloopje in het wereldberoemde nummer "Stayin' Alive".....dat is toch gewoon briljant!! Zelfs de grootste disco hater zou dat moeten erkennen :)

Met het overlijden van artiesten als Donna Summer en Robin Gibb is ook min of meer een einde gekomen aan een tijdperk. Artiesten waarvan je dacht dat die het "eeuwige leven" hadden, die voor altijd zouden blijven voortbestaan. Maar de klok tikt gestaag verder en tijd glipt tussen je vingers weg. Tieners worden 40-ers en tieneridolen worden mensen op leeftijd.

Ik kwam er laatst achter dat bijvoorbeeld een Cyndi Lauper (bekend van o.a. "Girls just wanna have fun" in de jaren 80) volgend jaar dus ook alweer 60 (!!) wordt. Wat??? Cyndi Lauper 60??? Het is haast niet voor te stellen, maar het is toch echt zo.

Hoe hard de tijd gaat wordt bijvoorbeeld al duidelijk als je beseft dat de "baby" die ooit model stond voor de front cover van het Nirvana album "Nevermind" (1991) nu een volwassen jongen van 20 jaar is. Zijn naam is Spencer Elden (zie foto hiernaast).

Ooit vond ik "Andrew Ridgeley" eigenlijk altijd de "knapste" van het duo Wham!, terwijl andere klasgenootjes helemaal hoteldebotel waren van George Michael. Ik kwam echter laatst een redelijk recente foto van Andrew Ridgeley tegen....en.....aiaiaiai.......het was pijnlijk duidelijk dat ook voor hem de tijd niet had stil gestaan....

Muziek...en dan met name popnummers....voert ons mee naar tijden van weleer. In gedachten zijn we dan soms weer even terug in de tijd van toen. Maar helaas haalt de tijd en de werkelijkheid ons in. De "eeuwige jeugd" bestaat niet, niet voor tieners en ook niet voor tieneridolen. Het blijkt slechts een illusie te zijn. En toch....stappen we met onze herinneringen, ons jeugdsentiment...maar al te graag in die teletijdmachine....en ondanks onze vergankelijkheid zal de muzikale nalatenschap van onze oude helden altijd "be Stayin' Alive".....

In loving memory of Donna Summer and Robin Gibb, may they rest in peace....

YouTube video: Bee Gees - Stayin' Alive;


YouTube video: Bee Gees - Too much heaven;


YouTube video: Donna Summer feat musical youth - Unconditional Love;