Ja mensen, ik haal hem nog maar eens een keertje aan! Een blog ooit geschreven door ene meneer Ligter....over de Nederlandse zeer succesvolle zangeres Caro Emerald.
Ik citeer o.a.:
- "Caro is gewoon een vals nep schaap die niets anders is dan een marketing tool van een platenmaatschappij"
- "Wat blijkt is dat Caro al jaren probeert door te breken met liedjes die niet van haar zijn en in alle mogelijke hippe genres. Nu heeft ze de mazzel gehad en mag ze worden gehoereerd door de maatschappij. Deze zorgt er namelijk voor dat Caro in een fifties look wordt gestoken,er een band klaarstaat met allemaal liedjes die mevrouw niet zelf heeft gemaakt en krijgt mevrouw een wurgcontract, een roos in haar haar en ja hoor; stom lachen en kijk mij eens origineel zijn met en simpel marketingplan!"
- "deze Caro Emerald is nep"
- ...."het is zielloze kutmuziek gebracht door en huisvrouw die net zo goed in Tiel had kunnen wonen en die zich elk jaar op Appelpop op de plee liet dekken door een echte Tielenaar! Deze muziek is zielloos"....
-..."Eigenlijk kun je deze mevrouw die gewoon uit Amsterdm komt van het fucking zielloze conservatorium ook niets kwalijk nemen, ze krijgt een jaar (misschien 2) alle aandacht die ze wil en ze hoeft niet meer in haar ellendige bestaan te vechten voor wat herkenning".....
Tja...mensen, ik heb deze teksten hierboven echt niet zelf verzonnen!
Ze zijn echter wel toch echt door iemand anders opgeschreven. Mensen mogen natuurlijk een eigen mening hebben, daar is op zich niets mis mee, maar.....als het tekst is dat werkelijk nergens op slaat, dan irriteert het wel degelijk. Mateloos eigenlijk zelfs!
Vooral als je weet dat iemand als Caro Emerald wel dégelijk iets kan!
Als je weet dat iemand jaren lang geknokt heeft voor succes en het dan op een gegeven moment ook daadwerkelijk voor elkaar krijgt, dat is toch geweldig?
Ik heb in een vorig blogbericht al uitgebreid uitgemeten wat ik van de blog van die meneer vond (en vind), dus ik hoef dat nu niet nog eens allemaal te gaan herhalen, maar....de reden dat ik de blog van die meneer nog eens aanhaal is.....het feit dat vandaag via de pers naar buiten kwam dat Caro Emerald een record heeft gevestigd, namelijk....zij heeft het record van langst genoteerde nummer 1-album aller tijden verbroken!
Caro's debuutalbum Deleted scenes from the cutting room floor staat deze week namelijk voor de 27ste week op de eerste plek in de album top 100 en daarmee verbreekt ze nota bene zelfs Michael Jackson's record van het album "Thriller" uit de jaren tachtig!!
Dus tja...meneer Ligter....waar hebben we het eigenlijk over? Als Caro daadwerkelijk een "nep artiest" was geweest, dan zou ze inmiddels al keihard door de mand gevallen zijn. Ja toch, niet dan? Nou dan! Zo niet, dan toch! ;-)
Maar...gezien haar record is dat dus duidelijk niet het geval! Dus ik zou zeggen...steek die maar in je zak!!
Hebben jullie ook wel eens van die liedjes, die ineens vanuit het "niets" op de radio lijken te verschijnen, maar wel vanaf de 1e keer dat je zulke nummers hoort, constant in je hoofd blijven hangen? Ik vind het altijd wel heel knap als componisten de kunst verstaan om dergelijke nummers te maken. Zo'n liedje dat je maar 1 keer hoeft te horen en zich meteen op 1 of andere manier diep in je onderbewuste boort.
De afgelopen vakantieweken had ik dat direct met het nummer "Crossfire" van zanger Brandon Flowers.
Voor zover mensen er nog niet van op de hoogte waren: Brandon Flowers is leadzanger van The Killers (een post-punkband uit de V.S. -Las Vegas, Nevada - opgericht in 2002). Deze band heeft inmiddels 3 succesvolle albums op hun naam staan.
In 2008 werd het refrein van het nummer All These Things That I've Done gebruikt bij de wereldwijde Nike-reclame voor de Olympische Spelen in Peking (I got soul, but I'm not a soldier...). Onlangs hadden ze nog een grote het met het nummer "Human" (zie clip geheel onder dit blog bericht).
Hoewel de band dus uit Amerika komt, klinkt de band voor mijn gevoel eigenlijk heel erg Europees op 1 of andere manier. Als men gezegd had dat de band uit Engeland kwam, had ik het ook geloofd, bij wijze van spreken.
Ik heb de band overigens toevallig een aantal jaartjes terug gezien in het voorprogramma van het concert van U2, dat ik samen met iemand heb bijgewoond in de Amsterdamse Arena, ik meen in 2005, als ik me niet vergis, tijdens de "Elevation tour". Het voorprogramma werd dus verzorgd door The Killers, maar ook "The Kaiser Chiefs". Die laatste band was qua muziek overigens niet zo heel erg mijn smaak en ook de presentatie van de band irriteerde mij op een gegeven moment enigszins (als je na ieder liedje het stadion toeschreeuwt "We're the Kaiser Chiefs", dan weet ik dat zolangzamerhand wel....nou ja, het was niet zo heel erg "mijn ding", zeg maar).
Maar "The Killers" (toen nog niet zo heel erg bekend en ervaren zoals dat nu het geval is) vond ik wel iets hebben. Voor een stel van die "jonge gasten" vond ik persoonlijk dat ze heel goed naar het geluid van "de jaren 80" geluisterd hadden en dit ook heel goed toepasten in hun eigen "hedendaagse" muziek. Ik vond ook dat de muziek van The Killers die avond ook wat beter in het verlengde lang van hoofdact U2, dan "The Kaiser Chiefs". Het sloot iets beter op elkaar aan op 1 of andere manier.
Maar....ookal had ik toen nog nooit eerder van The Killers gehoord, het was me toen al wel duidelijk dat de leadzanger een hele belangrijke rol...of misschien zelfs wel de belangrijkste rol binnen die band vervulde. Dat merkte je aan hoe hij zich op het podium bewoog, hoe hij zich presenteerde, hoe hij "met gemak" afwisselde tussen zingen voor de microfoon en het spelen van keyboards, op 1 of andere manier had hij wel een bepaalde charisma of zo, ik weet niet precies wat het was, maar het intrigeerde me wel. Ik had wel het gevoel dat dit bandje "verder" zou komen dan louter supportact spelen voor U2....maar of zo'n band het dan ook daadwerkelijk waarmaakt, kun je natuurlijk nooit met zekerheid voorspellen. Maar blijkbaar zat ik met mijn gevoel redelijk goed, want The Killers zijn afgelopen jaren toch wel redelijk succesvol gebleken als band.
Nu blijkt dus dat zanger Brandon Flowers naast zijn band nu ook een solo carrière ambieert. Iets van 2 weken geleden hoorde ik het nummer "Crossfire" voor het eerst op de radio. Het was alsof ik een soort van teruggezogen werd naar de jaren 80. Het refrein van het nummer heeft die uitwerking heel sterk. Het nummer heeft iets in zich dat je "optilt en ergens mee naartoe neemt", zoals ik dat ook vaak heb met nummers van U2. Dat kun je niet uitleggen waarom, zoiets moet je gewoon op 1 of andere manier aanvoelen als je de muziek hoort.
Ik zag van de week pas voor het eerst de bijbehorende videoclip op tv, maar....daarover weet ik eigenlijk nog niet precies wat ik daarvan moet vinden. Ik ben er eigenlijk nog steeds niet over uit of ik de clip wel bij het liedje vind passen. Ik vind het nummer veel te opzwepend/meeslepend, veel te veel jaren 80, het heeft af en toe ook iets jaren 80 U2 achtigs, te sprankelend of zo.....en dan zo'n, in principe, "donker getinte" videoclip erbij. Het klopt voor mijn gevoel op 1 of andere manier niet, het "matcht" niet met elkaar of zo. Maar...dat is mijn persoonlijke gevoel dat ik erbij heb. Misschien dat andere mensen er wel anders over denken, dat weet ik dus niet.
Of...misschien voel ik het nummer wel heel anders aan dan dat het oorspronkelijk bedoeld is en interpreteer ik het misschien wel verkeerd? Zou allemaal prima kunnen hoor. Maar....ik had liever een wat "positiever" getinte videoclip gezien, maar misschien is dat een kwestie van persoonlijke smaak?
Evengoed....heb ik weer zo'n soort "onderbuikgevoel" dat dit wel eens een grote hit voor Brandon Flowers zou kunnen worden. Misschien zelfs nummer 1??? Of in ieder geval vrij hoog in de hitlijsten (maar ik kan er ook heel ver naast zitten natuurlijk). Eigenlijk klinkt het nummer beter zonder videoclip....het is soms net of het nummer zonder videoclip beter tot je doordringt of zo....op de radio klinkt het nummer als een dijk! Het is zo'n nummer dat, hoe vaker je het hoort, hoe nog beter je hem gaat vinden of zo....dat is een beetje wat ik met het nummer heb.
In september komt, als het goed is, het bijbehorende solo album van Brandon Flowers uit, genaamd "Flamingo". Voor de opnames werden 3 grote producers ingehuurd: Stuart Price (die ook jongste Killers-plaat Day & Age produceerde), Daniel Lanois (Bob Dylan, U2) en Brendan O’Brien (Pearl Jam, Bruce Springsteen).
Ik kan eigenlijk bijna niet wachten op dat album, omdat ik reuze benieuwd ben naar het resultaat en of ik de rest van het album net zo interessant vind als deze single (al denk ik dat de plaat qua stijl niet ver zal afwijken van de muzikale stijl van The Killers, maar dat hoeft voor mij ook niet). Eindelijk weer eens een plaat van een èchte "muzikant" (iemand die naast zingen, ook zelf muziek leeft, muziek ademt, muziek schrijft en instrumenten bespeelt en een flinke stempel op zijn muziek drukt enzovoort), dan iemand die toevallig een "knap smoeltje" heeft en een 13 in een dozijn nummer staat op te dreunen omdat het toevallig "goed in de markt ligt".....daarom ben ik misschien wel extra nieuwsgierig naar wat de zanger van The Killers op muzikaal gebied nog meer heeft te bieden. Volgens mij is het wel een zanger om de komende tijd in de gaten te houden.....
