Wil de echte Madonna opstaan?

In een tv show van Paul de Leeuw zag ik haar voor het eerst; "Lady GaGa" (echte naam: Stefani Joanne Angelina Germanotta).
Voorheen had ik nog nooit eerder van haar gehoord of iets van haar gezien.
Blijkbaar was ik 1 van de weinigen, want mijn zoon wist meteen om wie het ging en blijkbaar was ze al vreselijk populair bij heel veel mensen.
Het optreden bij Paul de Leeuw was dus de allereerste indruk die ik van haar had gekregen.
Ik vond het een beetje "vaag type"...maar....was dit een act die ze opvoerde...of...had deze dame ze ècht niet allemaal op een rijtje?
Ik moest, gezien haar "gedrag", ook ineens een beetje aan Grace Jones denken op 1 of andere manier.

Gaandeweg werd de populariteit van Lady GaGa steeds groter. Ze staat met name heel erg bekend om haar extravagante outfits, zoals onlangs met de veelbesproken "vleesjurk".

Ik ben waarschijnlijk behoorlijk in de minderheid als ik zeg dat ik nooit zo erg weg ben geweest van Lady GaGa. Niet van haar muziek en niet van hoe ze zich presenteert. Nog altijd heb ik bij Lady GaGa namelijk het gevoel dat ik naar een bepaalde "façade" zit te kijken. Een ingestudeerde "act", iets waarachter ze zich verschuilt, een opgevoerd "toneelstukje". Ik heb me laten vertellen dat Lady GaGa wel degelijk een serieuze muziekopleiding heeft genoten.
Op het moment hoor ik daar in haar muziek, als ik heel eerlijk ben, weinig van in terug.

Ik begrijp dat deze popdeuntjes de grote massa heel erg aanspreken, ik begrijp ook dat kinderen deze muziek erg leuk vinden, want het zijn gemakkelijk in het gehoor liggende en goed dansbare liedjes, met veel bombast, de productie van de nummers is over het algemeen heel erg "vet", om het zo maar uit te drukken. Ik begrijp dat deze muziek het goed doet in de discotheken.
Commercieel gezien ligt het dus goed in de markt en zowel Lady GaGa als de platenmaatschappij worden schat hemeltje rijk aan de verkoop van alle cd's. Op zich niets mis mee natuurlijk....als dat je doel is.

Ik heb een poosje terug op tv een award uitreiking gezien, het zal denk ik MTV geweest zijn, waarin men "live verbinding" had met Lady GaGa tijdens een concert die ze aan het geven was (en zodoende kon ze haar award niet persoonlijk in ontvangst nemen).
Ze zong een klein stukje, waarbij ik even dacht van: "OK, je kunt dus blijkbaar wel zingen, want ik hoor wel dat je volume hebt en het klinkt niet eens verkeerd!"

Tegelijkertijd dacht ik bij mezelf....als je dus blijkbaar wel een hele goede stem hebt...waarom heb ik dan steeds maar weer het gevoel dat je jezelf verschuilt door je anders voor te doen dan degene die je daadwerkelijk bent?

Naar mate de carrière van Lady GaGa zich vorderde....had ik dus steeds meer en meer het gevoel van "Dit heb ik allemaal al eens eerder gezien"....en ik wist ook wáár ik het eerder had gezien. Namelijk bij Madonna!

De manier waarop Lady GaGa haar concerten presenteert met dansers die eruit zien zoals zij eruit zagen tijdens concerten van Madonna, maar ook de videoclips die zowel qua dansers, qua opzet, qua outfits (inclusief de puntvormige BH's), de choreografie enzovoort, sterke overeenkomsten vertonen met oudere videoclips van Madonna.
Ik roep het hier al maanden in huis, maar ook elders: "Lady GaGa" doet gewoon Madonna na!
Er werd dan wel eens een beetje cynisch op gereageerd, of mensen waren het niet met me eens, maar....ik bleef heilig bij mijn standpunt; Lady GaGa is een Madonna look-a-like...maar doet alsof ze het allemaal "zelf heeft uitgevonden".
Zelfs de Lady GaGa hit "Alejandro" vond ik in muzikaal opzicht enigszins iets weghebben van "La Isla Bonita" van Madonna (en de videoclip van hetzelfde nummer is natuurlijk gewoon een regelrechte kopie van oudere clips van Madonna!). Daarom ben ik het dus ook steevast NIET eens met mensen die Lady GaGa zo vreselijk "origineel" vinden, laat staan (mag ik even een teiltje?) "authentiek"! (want dat is Lady GaGa bij lange na niet!)

En toen....liet men onlangs bij RTL Boulevard de "primeur" horen van de "nieuwe single" van Lady GaGa "Born this way".
Bij de 1e seconden....riep ik meteen al "Hallooo zeg, dit is gewoon gvd een regelrechte kopie van "Express Yourself" van Madonna! Dit is je reinste plagiaat! Als het nu nog niet duidelijk is, dan weet ik het ook niet meer!"

Blijkbaar was ik niet de enige die de gelijkenis gehoord heeft, want inmiddels geeft bijna iedereen een soortgelijke mening.

Volgens Lady GaGa zou ze een e-mail hebben ontvangen van Madonna, waarin ze zou hebben laten weten dat "ze haar liefde en volledige steun uitspreekt". "En als de Queen zegt dat het goed is, dan is het goed", voegde Lady Gaga daar aan toe. Echter...ontkennen de woordvoerders van Madonna dat een dergelijk mailtje ooit aan Lady GaGa verstuurd zou zijn! (als dat waar is, ben ik benieuwd wat Madonna uiteindelijk ècht van die nieuwe Lady GaGa single vindt)

Je zou kunnen zeggen dat het publiek dan uiteindelijk "gelijk heeft",want...de nieuwe Lady GaGa single staat wereldwijd op nummer 1 en gaat als zoete broodjes over de toonbank.

Toch....hoe dan ook....krijg ik hier persoonlijk een beetje een rare kronkel van in mijn maag. Waarom? Omdat er nu miljoenen wordt verdiend aan iets dat eigenlijk gewoon regelrecht "gejat" is van iemand anders!!!
Lady GaGa wordt gepresenteerd als dé popsensatie van deze tijd, als iemand die "vernieuwend" zou zijn, iemand die het aan zou durven om "anders dan anders" te zijn, die veel fans het gevoel zou geven dat ze "zichzelf mogen zijn" en zich daar niet voor hoeven te schamen (is een veel gehoorde reactie van fans t.o.v. Lady GaGa).

Maar....als je alles goed onder de loep gaat nemen, hoe kun je dan als artiest in vredesnaam fans het gevoel geven "dat ze zichzelf mogen zijn", als je zèlf als artiest al niet eens authentiek bent, maar in feite gewoon iemand anders staat na te doen?! Lady GaGa is NIET zichzelf, ze is een look-a-like van een andere wereldberoemde artiest! LadyGaGa is NIET authentiek! Lady GaGa is een regelrechte kopie van iets dat er al was!

Zelfs de radio zender Q music geeft kleine "steekjes onder water", want...iedere keer als er op de radio een nummer van Lady GaGa gedraaid wordt....wordt er telkens een nummer van Madonna er achteraan gedraaid. (hoezo "hint"??!!)

Madonna wordt nu een beetje afgeschilderd als "een ouder wordend popidool die haar beste tijd heeft gehad". Dat kan wel zo zijn en misschien zit er wel een kleine kern van waarheid in, maar....wat je ook van Madonna mag vinden, Madonna heeft wel degelijk iets groots betekend in de popmuziek (ook al is ze nu ruimschoots de 50 gepasseerd)!
Het feit dat Lady GaGa een beetje als de "nieuwe" Madonna wordt gepresenteerd, geeft bijna hetzelfde gevoel als wanneer een man in de midlife crisis zijn oudere vrouw inruilt voor een veel jongere kopie van haar!
Madonna zou juist respect moeten krijgen voor hetgeen zij heeft betekend in de popmuziek i.p.v. dat ze wordt "afgedankt" met een zogenaamde "jongere versie" van haar!

Ik zat zelf op de Mavo toen Madonna bekend werd, dus zo begin jaren 80. Nummers als "Lucky Star", "Holiday", "Like a Virgin", "Material Girl"...enzovoort. Allemaal nummers uit Madonna's begin tijd.

Men dacht begin jaren 80 met Madonna aanvankelijk met een "eendagsvlieg" te maken te hebben.
Een "onbenullig" popzangeresje dat waarschijnlijk een paar hitjes zou scoren en dan zou iedereen haar na verloop van tijd wel weer vergeten zijn.
Dat heeft dus wel eventjes anders uitgepakt! Ruim 28 jaar later staat Madonna namelijk nog steeds aan te top! En...eigenlijk is ze in de tussenliggende jaren ook nooit echt uit beeld geweest! Eigenlijk waren al haar albums en/of singles altijd wel succesvol.

Madonna heeft (in tegenstelling tot Lady GaGa) wel degelijk iets "nieuws" in gang gezet! Vóór Madonna kwamen vrouwen (ook in de popmuziek) redelijk "braaf" in beeld, het moest allemaal zo "degelijk mogelijk". Als popsterren al enigszins "sexy" in beeld kwamen, dan was dit voorheen eigenlijk alleen weggelegd voor MANNELIJKE rocksterren!
Madonna was de 1e VROUWELIJKE popster die zich sexy durfde te kleden, die lingerie droeg tijdens optredens en in videoclips. Dat was daarvoor nog niet!
Of het nu je smaak is of niet.....maar een dansende Beyonce in lingerie in een videoclip had heden ten dage waarschijnlijk onmogelijk geweest als Madonna hiermee in de jaren 80 niet begonnen was!

Madonna bleek zich heel goed te kunnen manifesteren in een met name MANNELIJKE zakenwereld! Madonna bleek een top zakenvrouw te zijn die zich niet de kaas van het brood liet eten door mannelijke zakenlieden. Het maakt haar karakter af en toe ook "bitchy", "keihard" en "kil" (en misschien ook "onsympathiek"), maar.....aan de andere kant móet je ook wel als je in deze harde zakenwereld wilt overleven!
Madonna liet zich niets door anderen zeggen of wijsmaken. Madonna creëerde zichzelf! Zij creëerde haar eigen wereld, haar eigen imperium! En met groot succes!
Madonna "vernieuwde" zichzelf door de jaren heen, qua uiterlijk (Madonna is wat dat betreft net een menselijke variant van een kameleon), maar ook qua muziek. Haar muziek ging met de tijdsgeest mee.
Hoe je het ook wendt of keert, Madonna heeft in zekere zin veel betekend voor de vrouwenemancipatie! Vrouwen werden steeds meer uitgedaagd hun "seksualiteit" te uiten op diverse manieren, maar ook hoe zij zich konden manifesteren in deze "mannenwereld".

En...of je nu wel of niet van Madonna of haar muziek houdt....Madonna heeft tenminste wèl zelf haar nummers geschreven i.p.v. melodieën letterlijk van een ander lopen te jatten! En...Madonna is wèl authentiek! Madonna's persoonlijkheid is denk ik zelfs veel te sterk om ooit maar op iemand anders te willen lijken of zich als iemand anders voor te willen doen. Madonna heeft in haar videoclip "Material Girl" eens een kleine knipoog gedaan naar Marilyn Monroe, maar....daar bleef het eigenlijk wel bij. Madonna heeft altijd haar "eigen ding" gedaan, zij hoeft zich niet te verschuilen achter de identiteit van iemand anders!

Ik las in een blog van iemand anders die geschreven had dat "iedere vrouw wel iets met Madonna heeft, dat het iets met vrouwen emancipatie te maken heeft, maar.....dat haar muziek eigenlijk niet veel uitmaakt, dat vrouwen met name kijken naar wat ze aan heeft en hoe haar kapsel is" enzovoort en nog een heel verhaal er achteraan.
Hmmm....je kunt deze mening hebben, maar ik denk dat je het dan wel heel erg zwart-wit en "kort door de bocht" ziet allemaal, want ik denk namelijk wel dat Madonna ruim 30 jaar geleden wel degelijk daadwerkelijk iets in gang heeft gezet voor vrouwen in het algemeen! (er zit dus wel iets meer achter dan kleding e.d. alleen!)

Zoals ik al eerder aangaf in deze blog, wordt Lady GaGa dus her en der al gepresenteerd als "de nieuwe Madonna". Aaarrghhh!!! Sorry mensen....wat een "crap"!
Er is maar 1 groep die The Beatles heette, er was maar 1 Elvis Presley, er was maar 1 Michael Jackson en er is maar 1 Madonna!
Als een bepaalde band of artiest populair is kun je duizenden acts creëren die er enigszins op lijken en je kunt er weliswaar bakken geld mee verdienen, maar hé.....The Beatles waren The Beatles en dat bestond maar 1 keer en zoiets komt NOOIT MEER!!
Hetzelfde geldt voor Elvis Presley, Michael Jackson of Madonna. Zulke mensen/artiesten bestaan of bestonden maar 1 keer en zoiets komt NOOIT meer voorbij!

Lady GaGa kan zichzelf de "grootste en meest professionele" Madonna fan vinden, zoals ze zelf zegt, maar.....waarom moet je dan in vredesnaam dan ook alles in je eigen carrière bijna letterlijk kopiëren?
Er is al een Madonna!
Dus....Lady GaGa....ik ben eigenlijk best heel erg benieuwd of je ook een "hoogwaardige carrière" in de popmuziek kunt blijven handhaven als je al die Madonna outfits en pruiken en plagiaat nummers eens een keertje over boord gooit!
Kun je jezelf dan daarna manifesteren als authentieke artiest met iets dat daadwerkelijk van jezelf is....of....blijft er dan ineens een "zielig hoopje" over dat in een luchtbel zat dat stuk is geprikt?
Als je jezelf presenteert met de ideeën, de liedjes, de videoclips, de choreografie, de outfits e.d. die oorspronkelijk eigenlijk van een hele andere beroemde zangeres zijn.....maar je doet alsof het echt van jezelf is, dan houd je toch gewoon eigenlijk zowel anderen als jezelf voor de gek?
Jij of de platenmaatschappij kunt dan miljoenen eraan verdienen, maar....in wezen ben je dan geen zangeres meer, maar.....heel cru en oneerbiedig gezegd....niet meer dan een "melkkoe"?!!

Waarschijnlijk is dit ook de reden waarom ik nooit echt iets met Lady GaGa gehad heb, omdat ze niet authentiek is! En dat...terwijl ik dus wel nog steeds het gevoel heb dat Lady GaGa wel degelijk iets "kan"!
Ik denk namelijk dat ze zeer zeker wel degelijk goede zang capaciteiten heeft. Dat is wel iets dat ik moet beamen. Echter zou ik zo graag zien dat ze eens op een dag met haar "ware identiteit" naar voren komt en dan wèl met haar "eigen ding" komt! Ik ben reuze benieuwd naar hoe dat uit zou pakken.

Als Lady GaGa echt zo'n grote Madonna fan is, zoals ze zelf zegt...dan zou ze er misschien eens goed aan doen om heel aandachtig naar de tekst van het origineel van "Born this way" te luisteren (want zo mag ik het toch eigenlijk wel stellen).....EXPRESS YOURSELF! Alleen de titel zelf zegt het al! Oftewel "Uit JEZELF"....en dus niet als een ANDER!

Een poosje terug kocht ik een verzamel cd van Madonna, getiteld "Celebration".
Bij het draaien van die cd werd ik me ervan bewust dat alle liedjes van Madonna beelden bij me opriepen van momenten in mijn leven door de jaren heen.
Als ik naar Madonna's verzamel cd luister, stap ik bijna als het ware letterlijk in een tijdmachine. Ineens zit ik weer in mijn Mavo tijd...en andere liedjes roepen weer hele andere herinneringen op. Dit feit geeft eigenlijk min of meer toch wel aan dat Madonna's carrière vrij "constant" is geweest door de jaren heen.
Ik vind het leuk om naar de muziek van Madonna te luisteren, maar ik ben niet iemand die Madonna op de voet volgt of alles van haar verzamelt of zoiets dergelijks en ik ben het ook niet altijd eens met hoe Madonna zich voortbeweegt en gedraagt in het leven, maar....op 1 of andere manier heb ik ook wel weer veel respect voor haar.
Madonna is....als je het zo mag zeggen...een "selfmade woman".
Sorry als ik mensen beledig, maar dat laatste kan ik van Lady GaGa niet echt zeggen......

Wil de echte Madonna opstaan?

(zie hieronder de videoclips van Madonna - Express Yourself en Lady GaGa - Born This Way en oordeel zelf of je Lady GaGa plagiaat vindt van Madonna's hit ....)

Madonna - Express Yourself (official videoclip);


Lady GaGa - Born This Way (official videoclip);

In memoriam Ria Oldersma-Brieffies (23 februari 1957 - † 20 juli 2009)

23 februari was voor mij persoonlijk eigenlijk altijd al een speciale datum, maar sinds 20 juli 2009 is die datum eigenlijk nog extra speciaal geworden.
Op laatst genoemde datum overleed namelijk Ria Oldersma-Brieffies op slechts 52 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. 23 februari was haar verjaardag en vandaag zou Ria 54 jaar geworden zijn.

Toen ik een tiener was hing mijn kamer vol met posters van de Dolly Dots. Bij het Dolly Dots reünie concert in Ahoy Rotterdam (2007) zag ik Ria voor het laatst in levende lijve. Aan het einde van het concert tilde Ria's zoon Maikel zijn moeder nog zo trots omhoog. Dat moment ontroerde me (maar ook vele anderen om me heen in de zaal) en nu Ria overleden is, is dat moment een dierbare herinnering geworden.

Ria stond altijd zo positief in het leven, ze lachte altijd overal en naar iedereen.
Zo blijft Ria in mijn gedachten. Ik kende Ria niet persoonlijk, maar toch zal ze altijd een speciale plek in mijn hart blijven houden.

Rust zacht lieve Ria!

Ilanois - Chase The Sundown With Me (2011)

Enkele jaartjes geleden leerde ik de band Ilanois kennen via wat videoclips op Hyves. Ik was meteen helemaal lyrisch over deze Nederlandse (Friese) band. Vooral toen ik de single "Do you hear me?" hoorde was ik "verkocht"!
Was dit Nederlands??? Jazeker!!! Maar.....als het een Engelse band zou zijn geweest, had ik het ook geloofd, want....hun muziek doet absoluut niets onder voor de buitenlandse bands die qua muzikale stijl een beetje in hetzelfde straatje zitten.
De videoclip van "Do you hear me?" heeft wekenlang onafgebroken op mijn Hyves profiel gestaan, want ik kon er geen genoeg van krijgen. Wat was (en is) dit een berenummer zeg! (met een prachtige tekst!) Ik had in tijden niet meer zo'n goede plaat van een Nederlandse band gehoord. Ilanois had (en heeft) absoluut potentie om groter te worden. Zoiets voel je aan je water.....om het zo maar uit te drukken.

Toen ik vernam dat deze band een full length cd had uitgebracht (2007), vernoemd naar de hierboven vermelde single, moest en zou ik deze in mijn bezit krijgen.
Denk maar niet dat de cd bij de "reguliere" cd winkel te krijgen was! (althans niet bij ons in de buurt) Ik weet het niet meer zeker, omdat het al een behoorlijke poos geleden is, maar....volgens mij heb ik de cd toen nog via de website van Ilanois zelf besteld.
De band was destijds relatief onbekend bij het "grote publiek", maar ik geloofde absoluut in deze groep! Ik heb geen spijt gekregen van mijn aankoop van hun debuut album, integendeel! Mochten mensen hem nog niet kennen, dan raad ik hen absoluut aan een luisterbeurt te wagen aan dit 1e Ilanois album, want alle nummers zijn stuk voor stuk de moeite waard! Het zijn nummers met een kop en een staart, het zijn nummers waarover na is gedacht, het laat horen dat Ilanois een band is die op muzikaal vlak zeer zeker serieus genomen dient te worden!

"Do you hear me?" is een wereld cd! Qua muzikale stijl zit Ilanois een beetje in het straatje van "Keane" en "Snow Patrol", maar dan wat "steviger", iets meer richting alternatief/rock. En.....ik meen eerlijkheidshalve toch ook invloeden te horen van Neil Young!

Ik had inmiddels begrepen dat de plaat "Do you hear me?" wel eens airplay had gekregen op 3FM en Ilanois heeft zelfs wel eens live mogen spelen in de radio 3FM studio bij Michiel Veenstra. Maar...voor zover ik me kan herinneren heb ik de single eigenlijk nooit echt verder op de radio gehoord. Dat begrijp ik dus niet! Waarom is die single verder nooit goed opgepikt of extra gepromoot? Als die single goed geplugd was (niet alleen op 3FM, maar ook alle andere radiozenders en middels hun videoclip op diverse tv muziekzenders), dan was "Do you hear me?" een mega grote hit geweest! Daar ben ik heilig van overtuigd!
Ik ben nog steeds heilig overtuigd van de kracht van dit nummer. Ik denk alleen dat het gewoon te weinig gedraaid is en daardoor is het nooit een grote hit geworden.
Er zijn mensen die vinden dat...als iets geen hit is geworden.....het dus "geflopt" is....en dus een "slecht" nummer is.....omdat mensen het nummer niet opgepikt hebben.....enzovoort.
Maar....ik geloof niet dat het altijd zo werkt, want dit is niet altijd een terechte gedachtegang. Het werkt soms eerder andersom, denk ik.
Als een nummer maar vaak genoeg gedraaid wordt, niet alleen op 3FM, maar ook op bijvoorbeeld Q music of Radio 538....of Radio 2...noem ze allemaal maar op....dan werkt het net als een "commercial"....dan komt het daadwerkelijk onder de aandacht van mensen....en in het geval van "Do you hear me?" ben ik er zeker van dat het publiek het wel degelijk had opgepikt....als er maar voldoende aandacht aan was geschonken. Dat is nu onvoldoende gebeurd, dus....kennen de mensen het niet....dus....kopen ze het niet.....en dus....."flopt" zo'n plaat, maar absoluut NIET omdat het een "slechte plaat" zou zijn! Daar geloof ik dus gewoon niet in!

Naast Keane, Snowpatrol en Neil Young, doet Ilanois me persoonlijk op sommige momenten op 1 of andere manier ook een heel klein beetje denken aan de Nederlandse band "Sjako" (met zanger Wouter Planteijdt) als ik zo vrij mag zijn, maar dit zal ook een beetje te maken hebben met de klankkleur van de zangstem van Ilanois leadzanger Ilan Palstra en de toch enigszins alternatieve sfeer die de muziek van Ilanois uitademt. Ook de zang van Sjako leadzanger Wouter Planteijdt had een beetje dat melancholische, dat op sommige momenten op een bijna zelfs "klagerige manier" zingen. Sjako was ook een beetje alternatief ingesteld qua muziek (het was eigenlijk echt muziek voor de "fijnproevers", want van "grote hits" moesten ze het niet hebben), maar had vaak ook hele mooie opbouw in nummers (Zoals bijvoorbeeld het nummer "Hurt (I wish)" van het album "Livewire" uit 1993. Dit nummer zou, als je het mij vraagt, ook volgens mij wel op een "Ilanois" album hebben kunnen staan).
Het laatst genoemde Sjako nummer vond ik destijds ook al wel iets "U2" achtigs hebben.....maar ook wel weer iets van Neil Young....

Die combinatie....U2 en Neil Young.....vind ik dus op 1 of andere manier ook weer terug in de muziek van Ilanois. Bij vlagen neigt de muziek soms ook een beetje naar de stijl van Kane, maar slechts sporadisch.
De muziek van Ilanois heeft iets "herkenbaars", het voelt aan als een "oude vriend", maar....is tegelijkertijd heel "nieuw" en "eigen". Dat "nieuw" moet overigens niet verward worden met "vernieuwend", want dat is de muziek niet, maar het heeft wel iets heel eigenzinnigs. Hetzelfde geldt voor de stem van zanger Ilan Palstra. Soms heb je het gevoel dat zijn zang van een "oude bekende" is....het voelt heel vertrouwd, maar...tegelijkertijd is de zang van Ilan ook weer heel uniek, omdat hij iets heel "eigens" in zich heeft.

Dat U2 gehalte, waar ik het net over had, neem ik eigenlijk met name iets meer waar op het 2e album van Ilanois, dat onlangs splinternieuw is uitgekomen, getiteld "Chase The Sundown With Me". En....dit keer was de cd wèl te koop bij Free Record Shop ;-) (maar ook Bol.com enzovoort)

Eigenlijk wist ik helemaal niet dat Ilanois met een nieuw album bezig was geweest.
Ik denk dat dit meteen al een punt is, namelijk dat Ilanois meer "gepromoot" zou mogen worden.
Neem nu als voorbeeld de band Within Temptation...natuurlijk zijn die inmiddels in heel veel landen heel erg bekend....dus dat voordeel hebben ze al (en dat is dus op dit moment wel een verschil met Ilanois), maar....het feit dat ze met een nieuw album bezig zijn....dat het binnenkort uitkomt.....dat wordt toch al een paar weken ontzettend "gehyped" via de media, middels internet, via nieuwsbrieven, via persberichten, via filmpjes enzovoort. De cd komt pas in maart uit, maar....iedereen weet nu al dat die cd er aan zit te komen....
Dus....misschien dat het promotieteam rondom Ilanois ook het e.e.a. rondom de activiteiten en releases van de band iets meer zou mogen "hypen"?

Het optreden van Ilanois in het VARA tv programma "De Wereld Draait Door" was een aangename verrassing (ook al was dit slechts 1 minuut).
Het was een aangename verrassing dat Ilanois eindelijk eens een keertje aandacht kreeg op televisie in een populair tv programma!
Het was een aangename verrassing dat ik sowieso iets van de band vernam, omdat dit al best een behoorlijke poos geleden was. En....het was een aangename verrassing om te vernemen dat hun nieuwe album dus uitgebracht werd. Ik werd meteen razend enthousiast en ik wist meteen dat ik dat nieuwe album móest hebben!

Het album is dus ook via itunes te verkrijgen. Tja mensen....het spijt me....ik ben (vrees ik) toch van de LP/CD generatie. Downloads zijn leuk, maar...ik prefereer toch liever dat "fysieke schijfje" in mijn handen. Als ik voor iets betaal....wil ik geen downloadbestandjes....maar een mooi afgewerkt doosje met cd-boekje enzovoort. Wonder boven wonder stond de cd gisteren in de schappen bij Free Record Shop (maar uiteraard is de cd ook te verkrijgen bij Bol.com, Plato enzovoort), dus.....uiteraard heb ik het album meteen aangeschaft.

Met de komst van dit nieuwe album hoop ik dat Ilanois eindelijk eens de aandacht krijgt die de band verdient! Het album staat vol met nummers waar het perfectionisme van afstraalt!
De muziek op dit album maakt meteen duidelijk dat Ilanois niet "zomaar een bandje" is! Het album laat horen dat het wel degelijk "ernst" is voor Ilanois. Alle nummers zijn tot in de puntjes uitgewerkt. Het budget voor de opnames van dit album is (heb ik begrepen) geheel uit eigen zak van de band betaald. Alleen dát gegeven al verdient groot respect! Het geeft aan dat de bandleden "volhouders" zijn en waarschijnlijk is dit tegelijkertijd een "alles of niets actie"? Ik hoop in ieder geval van ganser harte dat zij het budget dat zij zelf erin hebben gestoken er uiteindelijk ook weer dubbel en dwars uit gaan halen.
Aan de kwaliteit van het album zal het in ieder geval niet liggen (maar dat geldt ook voor hun debuut album, dat uiteindelijk weinig airplay heeft gekregen, waardoor Ilanois nog niet echt is doorgebroken als band ...dus ik hoop niet dat dit ook met "Chase The Sundown With Me" zal gaan gebeuren).
Met "Chase The Sundown With Me" hebben we wel degelijk iets waardevols in handen, dus ik hoop dat het ook als zodanig behandeld zal gaan worden en dat het album de juiste promotie krijgt.

Mijn respect voor het feit dat de band de kosten voor de opnames van hun 2e album geheel zelf heeft betaald wordt eigenlijk alleen maar groter als blijkt dat de cd geproduceerd is door niemand minder dan de Londense producer Simon Gogorly, die bekend is van zijn producties voor o.a. U2, No Doubt etc. (dat zal een "aardig" kostenplaatje geweest zijn....) De mix van het album was in handen van niemand minder dan Barny Barnicott (bekend van zijn werk voor o.a. Editors, Placebo, Stereophonics).
(aan 1 kant eigenlijk ook best wel weer schandalig dat een band van deze uitmuntende kwaliteit de opnames van hun cd zelf moet bekostigen i.p.v. dat een platenmaatschappij deze geweldige band heeft ingelijfd en de opnames betaalt!)

Het feit alleen al dat gerenommeerde namen als Simon Gogorly en Barny Barnicott in zee gaan met een band als Ilanois....geeft volgens mij al voldoende aan dat Ilanois een onnederlands goede band is waar je niet meer omheen kan!

Voor mezelf is het eigenlijk alleen maar een bevestiging van het feit dat ik enkele jaartjes terug al aanvoelde van "Deze band heeft het"..."houd ze in de gaten!"...."dit zou wel eens wat kunnen worden".....in een tijd dat ik helemaal lyrisch was van de "Do you hear me?" single en andere mensen misschien zoiets sceptisch hadden van "Yeah.....right!" Ja mensen....het voelt soms zo verdomde lekker als je dan na een aantal jaartjes toch uiteindelijk kunt zeggen van: "Zie je wel dat ik gelijk had!?" ;-)

Bij het beluisteren van het 2 album herken ik aan 1 kant de "vertrouwde" sound van Ilanois. Anderzijds vind ik dat het album toch "anders" klinkt dan het 1e album.
Nog steeds hoor ik de herkenbare melancholische meeslepende emo pop rock, maar...het 2e album is net een tandje "steviger" dan het debuutalbum!

En...ik wil er niet omheen draaien.....ik wil eerlijk zijn, dus....wil ik meteen ermee voor de draad komen dat ik duidelijk hóór dat Simon Gogorly ook albums van U2 heeft geproduceerd, want ik hoor in vrijwel alle nummers op de cd een soort van U2 sfeer terug, iets dat ik op het debuut album van Ilanois nog niet zo sterk heb waargenomen. Toch weet Ilanois er iets "eigens" van te maken, omdat de band gewoon te "eigenzinnig" is om een andere band te kopiëren.

Een ander ding dat me opvalt is...ik weet niet of het zo is, maar het lijkt wel of de band sommige dingen "live" heeft ingespeeld. De productie laat ons een "muur van geluid" horen met zo nu en dan duidelijk hoorbare "feedback" van de gitaren (voor de mensen die niet bekend zijn met dit begrip: Als dus het geluid van de gitaren gaat "rondzingen" als de gitaar te dicht op de geluidsboxen komt).
De productie is enorm "vet" en geeft je het gevoel alsof de band "live" in je huiskamer aan het spelen is en mensen...ik houd daarvan!!
Hoe vaak heb je namelijk niet dat bands live super vet klinken en als je dan thuis een studio cd opzet, klinkt de band ineens heel erg "ingehouden".... Hiervan heb je absoluut geen last als je dit cd'tje van Ilanois in je cd speler afspeelt. Heerlijk!

Het 1e nummer van de cd "Chase The Sundown With Me" is de gelijknamige single van Ilanois. Het is een catchy rocksong, waarvan het refrein resoluut in je hoofd blijft hangen, dus dat is een goed teken!

Nummer 2 "Withoutangelsonourside"......luister naar het intro....en ik zeg U2! Het intro heeft de structuur van een U2 nummer en het nummer zelf bevat een "bombastisch krachtveld" dat je ook regelmatig in de muziek van U2 tegenkomt. Tegelijkertijd schieten ook weer namen als "Kane" door mijn hoofd en toch ook weer Sjako en Neil Young.... Overigens is dit wel 1 van mijn favoriete tracks van deze cd!

De 3e track "Starin' Into Mine" is een mooie ballade waar de melancholie van afdruipt!
De 4e track "In Your Eyes" geeft dat heerlijke "live" gevoel, waar ik het zojuist over had. Ik vind dit nummer ook absoluut een kandidaat voor radio airplay, maar dan misschien de wat "stevigere" zenders als Kink FM of zo. Hij zou het ook goed doen op een festival, zoals bijvoorbeeld Pinkpop e.d.

Nummer 5 "In This Sea On This Stone". Oooh jongens, wat is dit mooi!
Qua sfeer had deze track als je het mij vraagt ook zomaar op een cd van "Kane" kunnen staan.
Toch schieten er wederom ook weer namen door mijn hoofd als Sjako en Neil Young. Het nummer zou zelfs niet misstaan in de setlist van een rockband als Pearl Jam! Hoewel het nummer een prachtig mooi opbouwend effect heeft en enigszins bombastisch aandoet, is het ook weer mooi "klein" gehouden op 1 of andere manier. Het is nu al 1 van mijn meest favoriete nummers op deze cd! Geweldige track vol emotie, de stem van Ilan Palstra snijdt dwars door je ziel! Dit nummer zou een geweldige single kandidaat zijn. Pareltje!!

"Knowing" is het 6e nummer van de cd, welke een mooie kandidaat zou zijn om airplay te krijgen op diverse radio zenders (en niet alleen Kink FM!). Een mooi meeslepend poprock nummer waarin zanger Ilan Palstra zijn hele ziel en zaligheid geeft.

Bij nummer 7 "So Don't Tell Me You Know" komt de naam U2 wederom in me op. Het is wel een enorm bombastisch berenummer dat beslist niet zou misstaan op een groot festival of tijdens een optreden in een groot stadion!

Nummer 8 op de cd is de track "1000 Keys". Het nummer heeft een goed intro, epische sfeer, mooi opgebouwd nummer met kop en staart. Mooie slide gitaar is in het nummer verwerkt. Dit is gewoon een heel erg goed poprock nummer! Het gitaarwerk in dit nummer is briljant gedaan, toppertje!

"Beautiful" is track nummer 9; een geweldig piano intro, fantastische ballade! Eigenlijk 1 van de mooiste pareltjes op dit album. Ik moet ook een klein beetje aan Kane denken, maar toch heeft dit nummer teveel "eigen" om een "kopie" te zijn van iets anders.

Track nummer 10 "Fireflies" is de afsluiter van dit Ilanois album.
Ik zeg onmiddellijk: single kandidaat!!! Een lekker catcy rocknummer (een beetje tussen Bryan Adams en U2 in, maar uiteindelijk toch volledig "Ilanois") en het basloopje in dit nummer is fantastisch!

Al met al....deze cd van Ilanois is een "cadeautje" voor de echte muziekliefhebbers, voor de echte "fijnproevers", voor mensen die van echte goede alternatieve eigenzinnige stevige rock houden!
Ik durf niet te zeggen of de muziek van Ilanois iedereen in Nederland zal aanspreken, omdat de muziek van Ilanois denk ik toch wel iets is waarvoor je bereid moet zijn om er iets verder in te duiken...als je begrijpt wat ik bedoel.
Echt goede rockmuziek heeft het als genre nooit echt gemakkelijk gehad in Nederland (het land waar nummers als "Busje komt zo" en "Poing poing poing" zonder enige moeite op nummer 1 terecht komen, dus....dat geeft al een beetje weer dat het soms enige moeite kost om nummers met meer "diepgang" hier aan de man te krijgen).
Daarom maak ik me wel een klein beetje zorgen als Ilanois hun pijlen louter en alleen op Nederland zouden richten.....ik denk dat ze er beslist niet verkeerd aan zouden doen om ook wat promotie in het buitenland te gaan verrichten. (zeg niet dat het niet kan.....getuige de successen van Nederlandse bands als Within Temptation, The Gathering, Epica, etc.)

Als eerste zou ik Ilanois de komende periode op alle grote festivals geprogrammeerd willen zien. Ik denk dat er dan een heel groot publiek net zo "verkocht" is bij het horen en zien van Ilanois als toen ik de single "Do you hear me?" voor het eerst hoorde.... Echt mensen, zowel het debuut album "Do you hear me?" als hun nieuwe album "Chase The Sundown With Me" zijn beiden van een schoonheid zoals je die maar zelden tegenkomt! Sterke nummers, sterke band, sterke stem, geweldige gitaren, eigenzinnig, rauw, melancholisch, melodieus, stevig, meeslepend, diepgang, prikkelend, groots, maar vooral overtuigend! Need I say more??

Toch nog 1 dingetje; mocht Ilanois een nog groter publiek willen bereiken....dan is het misschien goed om het volgende album nog nèt een tikje "toegankelijker" te maken. Zoals ik al zei is hun nieuwe album toch net iets meer voor de "fijnproever", denk ik.... Hun 1e album vond ik over het algemeen iets melodieuzer. Dus...misschien bij een 3e album een soort "mix" van de vorige 2 maken???
Dat maakt het misschien nèt een tikje "sprankelender" en "luchtiger", waardoor ik denk dat het nèt iets meer mensen zal aanspreken.
Bij een 3e album misschien ook iets meer emotie dan perfectionisme?
Durf de techniek wat meer los te laten en wat meer je ziel te laten zien/horen. Nummers als "Beautiful" en "In this sea on this stone" zijn de perfecte voorbeelden van waar er een volgende keer ietsje "meer" van mag terugkomen. Ik denk dat dan de mensen die "voor" of "tegen" Ilanois zijn dan steeds meer in "harmonie" zullen komen met elkaar, zou dat niet prachtig zijn? ;-)

Ilanois is een band die wel eens heel "groot" zou kunnen worden. Dat zei ik een paar jaar terug ook al. Toen kreeg ik alleen maar vaak cynische reacties. Ben ik blij dat ik desondanks heel stront eigenwijs toch gewoon lekker mijn eigen koers volg en....blijkbaar toch juist zat met mijn "intuïtie"?
Ilanois is een hardwerkende fanatieke band, die al jarenlang keihard aan het "knokken" is. Ik zou het ze zo enorm gunnen dat het nu eindelijk eens een keertje lukt om door te breken! Daar proosten we op!!!

Tracklist
01 Chase The Sundown With Me
02 Withoutangelsonourside
03 Starin' Into Mine
04 In Your Eyes
05 In This Sea On This Stone
06 Knowing
07 So Don't Tell Me You Know
08 1000 Keys
09 Beautiful
10 Fireflies

ilanois - Chase the Sundown with Me (videoclip);


ilanois - Do You Hear Me (videoclip) (van hun debuut album!);

Rumer - Seasons of my soul (2011)

Afgelopen weken werden er al tracks van dit album gedraaid op Radio 2. Zodoende was ik al een klein beetje "bekend" met de nummers die op de cd staan. Heerlijke rustige "laid back" muziek om bij te ontspannen. In het buitenland was hij blijkbaar al een poosje uit (2010), maar in Nederland ligt hij pas vanaf vandaag in de winkels; het debuutalbum "Seasons of my soul" van zangeres Rumer.

Rumer (haar echte naam is "Sarah Joyce") is geboren in Pakistan (1979) (dochter van een Britse moeder en een Pakistaanse vader), maar is opgegroeid in Engeland. Als er mensen zijn die daarom meteen automatisch denken van "daar hebben we weer de zoveelste Engelse zangeres" (terwijl zij nog geen enkele seconde naar dit geweldige debuutalbum hebben geluisterd) en denken met een nieuwe soort van "Adèle" of "Duffy" te maken te hebben...daartegen zou ik willen zeggen: "Ga eerst eens serieus luisteren" en oordeel daarna pas!

Overigens...vind ik sowieso dat Duffy, Adèle en/of Rumer totaal NIETS met elkaar te maken hebben! Qua persoonlijkheid niet, qua artiest niet, qua muziek niet en qua zang al helemáál niet! Het zijn 3 totaal verschillende zangeressen met allen een eigen identiteit, dus ik begrijp nooit helemaal waar die vergelijking vandaan komt. Niet alle Engelse zangeressen klinken "hetzelfde", niet alle Amerikaanse zangeressen klinken hetzelfde, niet alle Nederlandse zangeressen klinken hetzelfde...en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het slaat echt helemaal nergens op dat je muzikanten/zangers/zangeressen gaat vergelijken puur omdat ze uit hetzelfde land komen!

Echter....de vergelijking met andere zangeressen (niet persé uit hetzelfde land), daar komt Rumer dus niet onderuit. Rumer is wellicht geenszins te vergelijken met een Duffy of een Adèle, maar.....het is al vaker gezegd door mensen en in de media.....de stem van Rumer doet bijna als 2 druppels water denken aan wijlen Karen Carpenter! Doe een blinddoek voor, gebruik draaistoelen zoals in The Voice of Holland om slechts alleen het geluid tot je door te laten dringen, laat het album horen aan mensen die nog nooit van hun leven gehoord hebben van zangeres "Rumer" en....dan durf ik er bijna om te wedden dat bijna iedereen de naam van Karen Carpenter noemt!

Luister naar "Seasons of my soul" en het is net alsof de in 1983 overleden Carpenters zangeres weer tot leven is gewekt! Niet alleen de stem van Rumer doet aan The Carpenters denken, want ook de typische "Carpenters" arrangementen met "blazers sectie" en "koortjes" meen ik op "Seasons of my soul" waar te nemen. De muziek op deze debuut cd van Rumer had bij wijze van spreken ook zomaar op een willekeurig Carpenters album kunnen staan.
Met "Seasons of my soul" is het alsof je weer wordt terug gezogen in de jaren 70.

Voor mensen die "fan" zijn van de muziek van "Burt Bacharach" is deze "Seasons of my soul" album een absolute "must"!
Sterker nog: Rumer werd in 2005 door Burt Bacharach persoonlijk ontdekt! Hij haalde haar over naar Californië voor een privéconcert en voorspelde haar een gouden toekomst!
Degene die de muzikale arrangementen en omlijsting van dit album heeft bedacht, heeft dan ook heel goed naar de orkesten van Burt Bacharach geluisterd en heeft zich er, volgens mij, zeer zeker door laten beïnvloeden.

Op het album van Rumer is zelfs een nummer terug te vinden (Alfie) dat door diezelfde Burt Bacharach geschreven is! De meeste overige nummers op het album zijn geschreven door Rumer (Sarah Joyce) zelf. Op het nummer "Saving Grace" speelt Rumer zelfs ook akoestische gitaar mee, dus....Rumer kan meer dan zingen alleen!

Rumer heeft een prettige warme stem om naar te luisteren. Eindelijk eens een zangeres die niet staat te knijpen of te krijsen met haar stem. Eindelijk eens een zangeres waarvan de stem niet bewerkt wordt door die tegenwoordig vaak gebruikte "auto tune pitch correction" techniek. Eindelijk eens een keer geen computer samples op de cd!

Sterke nummers op de cd zijn uiteraard de single "Slow" (zie videoclip onderaan), maar ook het nummer "Aretha" (zie videoclip onderaan). Het nummer "It might be you" is ook een lekker nummer om naar te luisteren. Bij de allereerste luisterbeurt is het net alsof alle nummers sterk op elkaar lijken, maar....bij de 2e luisterbeurt is dit alweer anders, dus....ik heb zelf wel een beetje het idee dat dit een album is die je vaker moet beluisteren en dat de nummers dan steeds meer "groeien", als het ware.

"Seasons of my soul" is een lekker album om naar te luisteren en ik denk dat de cd wereldwijd ook goed verkocht zal gaan worden. Toch raad ik mensen wel aan om het album eerst te gaan beluisteren, voordat ze hem gaan kopen, omdat ik denk dat het album niet iets "voor iedereen" is, als je begrijpt wat ik bedoel.
Het is meer een album voor de echte "liefhebbers", zeg maar....maar dat is iets wat ik vermoed, dus ik kan het ook wel net zo goed compleet mis hebben uiteraard.

Omdat Rumer veelal vergeleken wordt met Karen Carpenter, heb ik voor de "gein" ook maar weer eens een cd van The Carpenters uit de kast getrokken en ernaar geluisterd.
De stem van Rumer lijkt inderdaad abnormaal veel op de stem van Karen Carpenter (het is soms zelfs bijna "eng" hoe dicht de stemmen van beide zangeressen bij elkaar in de buurt komen!), maar als ik heel eerlijk moet zijn....vind ik de stem van Karen Carpenter toch net ietsje "warmer" dan de stem van Rumer. Maar dat doet beslist niet af aan de zangkwaliteit van Rumer!! Rumer kan namelijk wel degelijk zingen!
Naast Karen Carpenter, doet de stem van Rumer me ook zo nu en dan denken aan wijlen zangeres Dusty Springfield (*16 april 1939 – † 2 maart 1999) en zangeres Carole King (*9 februari 1942).

Ik denk nu al, ondanks dat het pas februari is, dat "Seasons of my soul" 1 van de best verkochte albums van 2011 gaat worden!

Eigenlijk heb ik slechts 1 puntje van "kritiek" en dat is dat er op het album misschien iets meer "up tempo" of iets meer "stevigere" nummers hadden mogen staan (maar dat is mijn persoonlijke mening, misschien dat andere mensen hier anders over denken?). Dat had het album wellicht iets "afwisselender" gemaakt en het had Rumer iets meer de kans gegeven om te laten horen dat ze dit óók kan (want daar ben ik van overtuigd)!
Maar....misschien is dat een "tip" voor de eventuele opvolger van "Seasons of my soul"?

Als je eens een keertje naar iets "anders" wilt luisteren dan de zangeressen die doorgaans in de hitparade te horen zijn.....dan zou ik belist eens een luisterbeurtje wagen aan dit debuut album van Rumer! 

Tracklist
01 Am I Forgiven?
02 Come to Me High
03 Slow
04 Take Me as I Am
05 Aretha
06 Saving Grace
07 Thankful
08 Healer
09 Blackbird
10 On My Way Home
11 Goodbye Girl
12 Vertigo *
13 It Might Be You *

* nummer 12 en 13 zijn Bonustracks!

Rumer - Slow - official international videoclip;



Rumer - Aretha - official international videoclip;

Still got the blues for Gary Moore ( *04-04-1952 – † 06-02-2011 )

In loving memory

Gary Moore

* Belfast 04-04-1952 † Estepona 06-02-2011

So many years since I've seen your face
Here in my heart, there’s an empty space
Where you used to be

So long, it was so long ago
But I've still got the blues for you

Though the days come and go
There is one thing I know
I've still got the blues for you.

(uit "Still Got The Blues" van Gary Moore, album: Still Got the Blues - 1990)

Vanavond vernomen via Twitter dat de Ierse zanger/gitarist Gary Moore op 58-jarige leeftijd is overleden (toen hij sliep tijdens zijn vakantie in Estepona, Spanje). Ik schrok enorm, ik heb keihard zitten vloeken (niet voor herhaling vatbaar), ik kreeg een enorme brok in mijn keel en ik ben er gewoon even stil van.....

Gary Moore was absoluut 1 van mijn muzikale helden.Vroeger op de muziekschool heb ik zoveel van zijn muziek meegekregen! Natuurlijk dat prachtige nummer "Still got the blues", zo'n nummer dat helemaal diep onder je huid gaat zitten, dat diep doordringt tot in je ziel! Als Gary Moore de gitaarsolo van dit nummer inzette, dan rolden de tranen bijna letterlijk de gitaarspeakers uit! Wát een enorme bezieling legde deze man in zijn gitaarspel!

Voor Gary Moore had ik respect, Gary Moore was een èchte muzikant die van zijn muziek hield, die muziek maakte vanuit zijn hart! Zijn muziek was ècht, zijn muziek was authentiek, hetgeen veel zei over de persoon en muzikant Gary Moore zelf!
Dat Gary Moore zijn muziek zo serieus nam, maakte hem ook redelijk "koppig" en daarom "lastig" om mee te werken, omdat Gary Moore niet zo heel erg van de "randverschijnselen" hield die er vaak bij kwamen wanneer je een succesvol muzikant bent.

Zijn duet met wijlen Thin Lizzy zanger/bassist Phil Lynott......"Out in the fields"....dat heb ik zowat grijs gedraaid! Het is absoluut 1 van mijn meest favoriete nummers aller tijden!

Gary Moore maakte gedurende verschillende periodes (voornamelijk jaren 70) ook deel uit van Thin Lizzy, met diezelfde Phil Lynott.

In 1979 startte Gary Moore, met hulp van Phil Lynott, een echte solocarrière. De combinatie van Moores gitaarspel en Lynotts stem leverden de single Parisienne Walkways (van het album ‘Back On The Streets’) op dat in april 1979 de Britse top tien haalde.

Oorspronkelijk kenden we Gary Moore van zijn voornamelijk ruige gitaarwerk. Binnen de hardrock scene is en was Gary Moore een alom geprezen en gerespecteerde gitarist.

Gary Moore bracht prachtige rock albums uit zoals bijvoorbeeld: Run for cover (1985) (met die hit "Empty Rooms", wat heb ik dat nummer ook ontelbare keren gedraaid!), Wild Frontier (1987) (met de hit "Over the hills and far away", dat in 2001 nog gecoverd werd door de bekende Finse hardrockband Nightwish, toen nog met zangeres Tarja Turunen), After The War (1989) etc.

In 1990 gooide Gary Moore het plotseling over een hele andere muzikale boeg.....In plaats van rockmuziek kwam hij met een "blues" album! Heel erg gedurft, want....met zo'n stap neem je natuurlijk heel erg het risico dat je je trouwe aanhangers plotseling "kwijt" raakt.....en er waren ook daadwerkelijk rockfans die "walgden" van Gary Moore's overstap van rock naar de blues.

Gary Moore gaf echter niet om het "commerciële"....Gary Moore deed niet "wat anderen van hem verwachtten"......Gary Moore bleef trouw aan zichzelf! Gary Moore bleef trouw aan zijn eigen muzikale gevoel en deed van zijn hart hem ingaf.

Dat resulteerde in het album "Still Got The Blues", waaraan grote namen meewerkten als Brian Downey (Thin Lizzy), Albert King, Don Airey, (ex-Beatle) George Harrison etc. Dit album werd wereldwijd een enorm succes! Het album bracht grote hits voort als "Still got the blues" en "Oh pretty woman!"

Terwijl ik deze blog aan het schrijven ben, heeft de naam Gary Moore inmiddels de status "trending" gekregen op Twitter. I guess....we all got the blues now!......

Rest in peace mister Gary Moore, thank you so much for your great music!

Hieronder 2 YouTube clips; Gary Moore - Still got the blues (live) en Gary Moore & Phil Lynott - Out in the fields (videoclip);

Gary Moore - Still got the blues (live);

Gary Moore & Phil Lynott - Out in the fields (videoclip);

In memoriam Karen Carpenter - 28 jaar later

"Why do birds suddenly appear, ev'ry time you are near" afkomstig uit het nummer "Close to you".......is voor wat mij persoonlijk betreft 1 van de mooist gezongen zinnen uit de geschiedenis van de popmuziek, door....Karen Carpenter, met die prachtige lage warme stem die zo kenmerkend was voor de zangeres van The Carpenters.

Een hele enkele keer, als het nummer wel eens wordt uitgevoerd tijdens 1 of andere tv talentenjacht, zit ik me vaak helemaal groen en geel te ergeren, omdat de zang kwaliteiten van de meeste kandidaten uit dergelijke programma's (met name de voorrondes) niet om aan te horen zijn.....en dat sommigen dan daadwerkelijk het lef hebben om zo'n nummer helemaal een soort van te "verkrachten". Echt vreselijk!

Vandaag, 4 februari 2011, is het alweer 28 jaar geleden (1983) dat Karen Carpenter overleed op slechts 32-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Karen Carpenter leed aan eetstoornissen zoals anorexia nervosa en boulimia.

Voor degenen die niet bekend zijn met "The Carpenters"; dit Amerikaanse pop duo bestond uit broer en zus Richard en Karen Carpenter. In de jaren 70 waren zij zeer succesvol en hadden naast "Close to you" wereldwijd grote hits als "Ticket to ride", "We've only just begun", "Yesterday once more", "Top of the world", "Jambalaya (On the Bayou)", "Solitaire" enzovoort, enzovoort.

Als je ze allemaal stuk voor stuk gaat beluisteren zijn het eigenlijk geweldige nummers! Stuk voor stuk "klassiekers"! Van die nummers die over ruim 20 jaar waarschijnlijk nog steeds gedraaid worden op de radio, die iedereen nog bijna letterlijk mee kan zingen (en ik denk dat je dat van heel veel muziek die heden ten dage uitgebracht wordt waarschijnlijk niet kunt zeggen....).

Het nummer "Close to you" (geschreven door Burt Bacharach) (ook onze eigen Trijntje Oosterhuis zette het nummer op cd, namelijk op het album The Look Of Love - Burt Bacharach Songbook uit 2006) werd uitgebracht in 1970, dus een jaar voordat ik geboren werd.
Toch heb ik al in mijn vroege jeugd muzikaal veel van The Carpenters opgepikt, omdat mijn ouders het vroeger thuis veel draaiden.

In de muziek van "The Carpenters" is ook altijd wel (vind ik tenminste) een soort "hang" naar "country" muziek terug te vinden.
Mijn vader draaide (en draait het nog steeds...) vroeger thuis altijd veel country platen (naast die hele "fijne" Duitse "heimat" muziek....tja, je moet er van houden, zeg maar....). Vandaar dat er in mijn platencollectie waarschijnlijk ook wel enigszins invloeden van "country" achtige muziek aanwezig is op sommige albums. Misschien niet helemaal "pure" country, maar wel muziek waar enigszins country invloeden in terug te vinden of in verwerkt zijn, misschien dan wel meer richting rock of pop.
Natuurlijk is Johnny Cash rijkelijk vertegenwoordigd in mijn muziekcollectie, maar een groep als "The Eagles" vind ik ook helemaal geweldig! (ook Eagles zanger Don Henley solo) In hun muziek neem ik zeer zeker "country" invloeden waar.
Een zanger als "Paul Carrack" (o.a. bekend van Mike & The Mechanics) heeft zeer zeker zo nu en dan "country" invloeden in zijn muziek, of in ieder geval in zijn manier van zingen (vind ik zelf).
En wat dacht je van zanger John Mayer! (fantastische artiest)
Zelfs de muziek van de Amerikaanse hardrockband Bon Jovi.....hoor ik absoluut country invloeden in terug!
Een nieuwe groep als "Lady Antebellum"...brengt een nieuwe soort countrypop....echt heel erg leuk om naar te luisteren. Een zangeres als Trisha Yearwood is natuurlijk echt weergaloos goed! Een naam als "Faith Hill" is ook zeer zeker een aanrader!

En jazeker....ook The Carpenters zijn in mijn muziekcollectie terug te vinden (gewoon tussen de cd's van Iron Maiden en Metallica.....moet kunnen, hahaha.....maar ook heel erg veel andere muziek hoor!).
Waarschijnlijk zijn er mensen die de muziek van The Carpenters vreselijk "foute muziek" vinden, maar daar zit ik niet mee. Dat vinden ze dan maar!

Over Karen Carpenter gesproken....ik ben trouwens super benieuwd naar de debuut cd "Seasons of my soul" van zangeres "Rumer" die onlangs is uitgekomen.

Rumer (echte naam is Sara Joyce) is een 31 jarige Engels-Pakistaanse zangeres. Onlangs heeft zij een gigantische hit gescoord met het nummer "Slow" en....als je je ogen dichtdoet....is het toch een klein beetje net alsof Karen Carpenter weer "tot leven" is gewekt, want de stem van Rumer doet bijna als 2 druppels water denken aan de prachtige stem van de overleden Carpenters zangeres! (maar ook het nummer "Slow" zou zomaar op een willekeurig Carpenters album gestaan kunnen hebben)
Ik ken de rest van het Rumer album nog niet, dus hoe de andere nummers klinken, dat zou ik dus niet durven zeggen, maar het lijkt me zeer zeker een heel interessant album om naar te luisteren.

Eigenlijk bewijst Rumer min of meer dat zowel de stem van Karen Carpenter als de muziek van The Carpenters "tijdloos" zijn. In deze tijd van "computergestuurde" muziek en stemmen die tegenwoordig vaak bewerkt zijn met de "auto-tune pitch correctie" techniek, is de "relaxte laid-back" muziek van zowel The Carpenters als Rumer letterlijk een verademing!

Bekijk en beluister de videoclips van The Carpenters en Rumer hieronder en oordeel zelf....

Rest in peace Karen Carpenter (*02-03-1950 - † 04-02-1983)

The Carpenters - Close to you;


Rumer - Slow;