Afgelopen vrijdag viel 'ie op de mat. Een kartonnen enveloppe (goed dichtgelijmd overigens, ik moest echt moeite doen om hem open te krijgen, maar dat had ik er graag voor over!) opgestuurd door Bol.com, want...daar had ik de bewuste cd al enige poos geleden gereserveerd. Het is een cd waarvan ik in mei van dit jaar al riep; "Als die uitkomt wil ik hem hebben!" (terwijl de opnames van de betreffende cd toen volgens mij nog niet eens begonnen waren), te weten "Smoke" van X-factor winnares 2009: Lisa Lois (Lisa Hordijk).Er gaan nu overigens verhalen rond dat Lisa de artiestennaam "Lisa Lois" sinds kort zou hebben aangenomen, maar.....zij gebruikte die naam ook al vóór dat zij aan X-factor meedeed.
Lisa, woonachtig in Utrecht (alwaar zij ook een opleiding volgt aan de Herman Brood academie, maar....waarschijnlijk niet voor lang meer???), deed dit jaar mee aan het programma X-factor. Sinds zangeres Hind, die ooit deelneemster was aan de allereerste Nederlandse Idols-serie (maar 3e werd, dus helaas geen winnaar), was ik eigenlijk niet meer zo onder de indruk van een
deelne(e)m(st)er van een programma als Idols, X-factor, Popstars en noem alle soortgelijke programma's maar op.
Uiteraard neem ik waar dat dergelijke programma's wel degelijk talenten voortbrengen, maar in de meeste gevallen vond ik de kandidaten "wel leuk" of "wel goed", maar sinds tijden heb ik niet meer dat gevoel gehad van "Yesss!!!" Dat je meteen weet "Dit is goeeeeed!!!" Noem het maar het "onderbuikgevoel". Dat kun je eigenlijk niet goed omschrijven. Je voelt meteen aan of iemand inderdaad die "X-factor" heeft om het dan maar zo in die term te benoemen.
Lisa kwam anders op mij over dan andere diverse talentenjachten-deelnemers. Als ze "haar ding deed", zowel in de voorrondes als bij de live-shows, had ik niet het idee van "Och....daar heb je weer zo'n jong ding dat zo graag wil" maar gebrek aan zelfinzicht heeft, nog "te kinderlijk" is, gebrek aan ervaring heeft, niet toonzuiver is, nog heel erg moet groeien (of wil groeien, maar dit nooit zal doen), die nog niet weet hoe je een nummer muzikaal moet doseren, die nog niet weet wat hij/zij wil, nog niet echt een eigen persoonlijkheid heeft en ga zo maar door.
Of eigenlijk....ik had bij Lisa niet het idee dat ik met een "wedstrijd deelneemster" had te maken. Ik had niet het idee dat Lisa dingen deed puur voor de "competitie", ik had niet het idee dat ze al te veel consessies wilde doen, niet te veel van zichzelf inleveren of wegcijferen, ik had niet het idee dat zij probeerde zichzelf "anders voor te doen" puur voor de competitie. Nee....vanaf het begin had ik het idee; "what you see is what you get" en dat vooral ook Lisa dit idee voor zichzelf had en ook tegenover anderen. Lisa is gewoon Lisa en "you can take it or leave it", dat is een beetje het gevoel dat ik erbij krijg.
Bij andere kandidaten zou je zo'n "eigengereide" houding niet altijd een goed of verstandig idee vinden, omdat kandidaten vaak wel degelijk open zouden moeten staan voor suggesties en/of kritiek om daar vervolgens dan weer iets mee te doen en te groeien als artiest.
In het geval van Lisa heb ik met haar "eigengereide" houding eigenlijk geen enkel probleem, omdat Lisa wel degelijk weet waarmee ze bezig is.
Lisa is anders, omdat ze "muzikante" is en niet slechts iemand die opeens bij zichzelf dacht van "Goh, laat ik eens voor de lol aan X-factor meedoen" en daarvoor bijvoorbeeld nog nooit een noot gezongen heeft, zoals je vaak bij andere kandidaten ziet gebeuren. Lisa heeft duidelijk enige ervaring achter de rug, maar....dat "muzikantengevoel" zou ze waarschijnlijk ook zónder die Herman Brood academie hebben. Sommige mensen hebben dat nu eenmaal in zich. Dat kun je niet aanleren, dat hèb je gewoon en Lisa heeft het! Ik merk dat ze anders met muziek omgaat dan de meeste doorsnee talentenjachten-kandidaten.
Lisa is geen 13 in een dozijn zangeres. Lisa is geen doorsnee. Lisa is anders dan anders, ze onderscheidt zich van de rest. Lisa is vooral zichzelf, Lisa volgt haar eigen koers. Geweldig!! (misschien dat juist dit me zo aanspreekt?)
Daarbij is iedere noot die ze zingt loepzuiver, iedere noot klinkt als een klok. Dat werd meteen al duidelijk ook toen zij bij de 1e X-factor live show het nummer "Life would suck without you" van Kelly Clarkson zong en daarmee ook nog de show opende op een werkelijk fenomenale wijze. Zó moet je openen! Zó zet je een optreden neer, zó moet het! Geen enkele noot die buiten de toon viel, geen enkel moment waarbij je denkt van "ai....net naast of net niet". Nee, het stond gewoon als een huis!
Datzelfde geldt voor de 2e live show toen ze het nummer "Rain down on me" van Kane bracht. Ik weet zeker dat de jongens van Kane, bij het zien van dit optreden, zelf óók op het puntje van hun stoel hebben gezeten, want dit was regelrecht een optreden "met ballen" om het zo maar eens uit te drukken. Het was gewoon ècht "belachelijk goed" om de woorden van Eric van Tijn nog maar eens aan te halen.
Het is eigenlijk voor het eerst sinds tijden dat ik zodanig onder de indruk ben van een "talentenjachten-kandidaat" dat ik, zoals ik reeds eerder in deze blog aangaf, meteen al riep; "Daar wil ik straks de cd van hebben als die uitkomt!"
Waarschijnlijk hadden mensen gedacht (of gehoopt???) dat er een "rock" getint album opgenomen zou worden, maar het is een "soul" gerichte cd geworden, die in mijn ogen beslist niet zou misstaan naast een rijtje Motown klassiekers. Soul die zich ook zonder meer kan meten met grote namen als Aretha Franklin, Four Tops, Temptations, Marvin Gaye, Stevie Wonder, Jackson 5 en noem ze allemaal maar op. Ook zou deze soul cd prima in de smaak vallen bij fans van Alain Clark of Berget Lewis. Wat me opvalt is dat er, naar mijn idee, zo min mogelijk computers zijn gebruikt, maar wel meer èchte instrumenten. (iets dat me bijvoorbeeld ook altijd heel erg aangesproken heeft bij de cd's van iemand als Lenny Kravitz, om maar iemand te noemen) Heel af en toe doet Lisa's cd me zelfs denken aan de muziek van Total Touch (voordat Trijntje solo ging en láng voordat ze de soulmuziek inruilde voor de jazzmuziek). De cd zou bijvoorbeeld prima geproduceerd kunnen zijn door een Tjeerd Oosterhuis wat dat betreft.
Toch kan ik nergens iets ontdekken als dat de muziek ergens anders op zou lijken of dat het "gejat" is van iemand anders of i.d. Alle nummers hebben beslist een eigen identiteit.
Nummers als "promises", "Sophia" en "move" zijn nu al favoriet bij mij en bij het titelnummer "Smoke" kun je pas goed horen wat voor een begenadigd zangeres Lisa is, want.....al zou je als zangeres een "slippertje" maken, dan valt dit in dat nummer met niet 1 mengtafel goed te mixen. Dit is beslist geen "popzangeresje" die even 1 of ander commercieel deuntje staat te zingen, want in dit nummer hoor je hoe je als zangeres hóórt te zingen, namelijk met hart en ziel!
Ja....ook (de akoestische versie) "Hallelujah" staat erop. Daar zijn nogal wat verschillende meningen over. De 1 vond het geen geschikt nummer, de ander wel. Er zijn ook mensen die vinden dat het niet op het album gezet had hoeven worden, maar ja.....dat zou dan net zo iets zijn als dat Led Zeppelin een "best of" cd uitbrengt zonder "Stairway to heaven", dus....dat nummer moet er gewoon bij, klaar uit.
Ja, het is een "cover", maar wat is daar mis mee? Het gaat er volgens mij nog altijd om of je een nummer "eigen" kunt maken. Of je je eigen identiteit eraan kunt toevoegen. Dat is Lisa volgens mij prima gelukt (net zoals dat Tina Turner "Proud Mary" van Creedence Clearwater Revival tot een wereldhit zong en net zoals dat "Make you feel my love" van Bob Dylan uitmuntend werd uitgevoerd door Adèle).
Nee, naar mijns inziens klinkt Lisa wat dat betreft heel authentiek en is zij de terechte winnares van X-factor 2009. Ik hoop ook van ganser harte dat Nederland heel zuinig met een artiest als deze omgaat, in die zin dat ze moeite voor haar willen blijven doen. Dat we niet net als bij Anouk gaan krijgen dat er op een gegeven moment belangstelling is voor haar vanuit het buitenland, maar dat de platenmij of dergelijke mensen er geen enkele moeite voor doen om haar dan verder ook te promoten en dat soort dingen (maar misschien ligt het er ook aan "wie" er aan het roer staat achter de artiest, want.....met een band als Within Temptation lukt het blijkbaar dus wèl in het buitenland, dus.....waar ligt dat dan aan, vraag ik me dan wel eens af).
Wat dat betreft vind ik dat we wel eens wat trotser mogen zijn op artiesten uit eigen land, want kijk inderdaad naar een Alain Clark, een Within Temptation, een Lisa....en noem ze maar op. Dat zijn stuk voor stuk ijzersterke acts die beslist niet onder doen voor acts uit het buitenland, of zelfs misschien nog wel beter presteren als het om kwaliteit gaat.
In ieder geval.....mocht je de cd "Smoke" van Lisa Lois nog niet hebben gekocht, hij is beslist een plekje in je cd-verzameling waard, dus....op naar die cd winkel!!!
TRACKLIST "SMOKE";
01 No Good For Me
02 Little By Little
03 I Know Who I Am
04 Promises Promises
05 Sophia
06 Move
07 Too Much Is Never Enough
08 Owe It All To You
09 Watching You
10 Smoke
11 Hallelujah (Akoestisch)
Oh mensen, wat heb ik een ongelooflijke zwak voor de Nederlandse band Within Temptation!
Je kunt er gewoon niet omheen dat de band gewoon GOED is, dat de podiumpresentatie uitmuntend is, dat de band echt een heel breed publiek aanspreekt (van jong tot oud, uit alle lagen van de samenleving, zowel het vaste hardrockpubliek als mensen die je er misschien nooit zou verwachten, dat is toch geweldig als je dat als band kunt bereiken, dat je zoveel verschillende mensen weet te verenigen?). Vanaf het moment dat de band de eerste tonen instart heb ik kippenvel tot aan de laatste noot.
"Wat is dát nu weer voor een geschreeuw"?; moppert mijn man als hij door de huiskamer loopt.
Wat dat betreft kan een zangeres als Janis Joplin mij inderdaad 100.000 maal meer bekoren dan een "Lady Gaga" (te nep, te bedacht, zoooo zonder ziel en ik ben er oh zo allergisch voor!...uche uche...) of een "Mariah Carey" (te gepolijst en ook hiervoor geldt voor mij zingen "zonder ziel" - omdat het meer kunstjes zijn die ze met haar stem doet i.p.v. echt zingen. Mijn zanglerares zei altijd; "Dat is geen zingen meer, dat is spelen met je eten!"...... Ook van Mariah Carey krijg ik spontaan allergische reacties...).
