Het allereerste singletje (op vinyl) dat ik ooit kocht was "The Rivers of Babylon" van Boney M.
Ik weet ook nog waar ik het heb gekocht, namelijk "Max van Praag" (de winkel bestaat helaas al jaren niet meer) op Winkelcentrum Overvecht in Utrecht. Het was 1978. We woonden 8 hoog op de Patagoniëdreef (nummer 36, zelfs het telefoonnummer weet ik nog uit mijn hoofd) op Overvecht - Utrecht.
Het was de tijd dat ik samen met mijn nichtje singletjes van Boney M en Luv (ook erg populair in die tijd) draaide en ik had een cassettebandje van de film Grease(met John Travolta en Olivia Newton John) (ahum....opgenomen van een LP van een kennis, want mijn ouders hadden natuurlijk niet zoveel geld om zomaar even 20 gulden voor een LP te betalen. Oeps....kopiëren deden ze dus blijkbaar toen ook al! Hahaha...). We verzonnen onze eigen dansjes á la Penny de Jager/Toppop en zo waren we hele middagen zoet.
Het Boney M singletje heb ik nog steeds. Hij klinkt voor geen meter meer, hij slaat hartstikke over, dus....draaien kun je hem eigenlijk niet meer. Toch...."omdat het 't 1ste singletje is" altijd maar bewaard.
De groep Boney M werd in 1975 gecreëerd door de Duitse producer Frank Farian.
Oorspronkelijk bestond de groep uit de zangeressen Marcia Barrett en Liz Mitchell, model Maizie Williams en dj Bobby Farrell.
Het nummer "Daddy Cool" (1976) belandde op nummer 1 in de Duitse hitlijsten.
Ook daarna werd in Duitsland de ene nummer 1-hit na de andere gescoord: Sunny (1976), Ma Baker (1977), Belfast (1977), Rivers Of Babylon (1978), Rasputin (1978), Mary's Boy Child/Oh My Lord (1978) en El Lute (1979).
In Nederland bereikte ook Hooray! Hooray! It's A Holi-Holiday (1979) nummer 1. Wereldwijd scoorde Boney M 35 nummer 1-hits en verkocht zo'n 150 miljoen platen.
Ook mijn allereerste singletje....The Rivers of Babylon dus....bereikte in 1978 de 1e positie van de Nederlandse Top 40!
Echter...zodra de naam van producer "Frank Farian" aan een muzikaal project verbonden is....kun je jezelf eigenlijk automatisch al talloze keren afvragen of het ingezongen materiaal wel of niet "authentiek" is.
Dezelfde producer was namelijk ook verantwoordelijk voor het "succes" van het popduo Milli Vanilli (bestaande uit Fab Morvan en Rob Pilatus, laatst genoemde werd in 1998 dood aangetroffen in Frankfurt als gevolg van een overdosis alcohol en drugs). Het duo scoorde hits als "Girl you know it's true", "Baby don't forget my number" etc. In 1990 bleek echter dat de hits van Milli Vanilli niet door de artiesten zelf, maar door een aantal studio-artiesten waren ingezongen.
En....producer Frank Farian heeft dat zelfde trucje dus al eens eerder toegepast.
Inderdaad o.a. met....Boney M!
Zangeres Maizie Williams en zanger/danser Bobby Farrell – het mannelijke gezicht van de groep – hadden weinig tot geen vocale inbreng bij de muziek van Boney M. Bijna alle mannelijke vocalen, en nummers als Dancing in the streets en Bye bye bluebird, werden door Farian zelf ingezongen. Conflicten tussen Farrell en Farian waren het gevolg. In 1978 gaf Farian toe dat hij Farrell slechts had gekozen wegens diens persoonlijkheid en bijzondere dansstijl. Hij verklaarde toen al dat ieder lid in Boney M. vervangbaar was, behalve Liz Mitchell.
De enige nummers waarop Bobby Farrell te horen is, zijn Boonoonoonoos (1981) en Happy Song (1984). Bobby zong echter wel echt tijdens concerten. Daar had Farian geen vocale inbreng bij. De microfoon van Maizie Williams stond tijdens concerten uit. Dit werd opgevangen door een koor bestaande uit drie dames, waaronder Jacynth Mitchell, de zus van Liz Mitchell...
Nadat Farrell in interviews had geklaagd over zijn werksituatie werd hij in 1982 vervangen door Reggie Tsiboe.
Bobby Farrell begon een solocarrière, maar dat wierp weinig vruchten af.
Ook Boney M zónder Bobby Farrell bleek minder succes te hebben. Blijkbaar was de aanwezigheid van de markante dansende Bobby Farrell toch een groter onderdeel van het succes van Boney M dan Frank Farian had gedacht. In 1985 werd Bobby Farrell weer teruggehaald bij Boney M.
In 1986 stopte de groep, om in 1988 weer bij elkaar te komen. In 1989 viel het doek opnieuw. Farrell trad sinds 1992 op met een eigen Boney M-formatie: Boney M featuring Bobby Farrell.
Maar....ook aan die groep is nu definitief een einde gekomen.
Gisterenavond trad Bobby Farrell voor de allerlaatste keer op in Sint Petersburg.
Vandaag, 30 december 2010, werd "Daddy Cool" dood aangetroffen in zijn hotelkamer aldaar.
De doodsoorzaak is op het moment van dit schrijven nog onbekend. Bobby Farrell werd slechts 61 jaar oud.
Tot zijn overlijden woonde hij in de wijk Gaasperdam in Amsterdam Zuidoost.
Iemand twitterde "Niet overdrijven. #BobbyFarrell zong niet en zelfs de gesproken tekst kwam van Frank Farian. Drukke draaiende danspasjes, dat kon hij wel"...
Tja...dat kun je vinden en misschien zit er wel een kleine kern van waarheid in, maar...toch is ons, hoe dan ook, een markante persoonlijkheid ontvallen.
Wel of niet echt gezongen.....Bobby Farrell heeft hoe dan ook bijgedragen aan het grote succes van Boney M, want....Boney M was altijd die groep met "die man die zo gek kon dansen"....zoals het in de volksmond vaak gezegd werd.
Bovendien is Boney M op dit moment eigenlijk min of meer nog steeds in de hitlijsten terug te vinden.
Niet onder de naam Boney M zelf, maar....blijkbaar vonden dj's Armand van Helden en DJ A-Trak, als duo beter bekend onder de naam Duck Sauce, de muziek van Boney M toch dermate interessant dat ze een sample van het Boney M nummer "Gotta go home" hebben gebruikt voor hun nummer "Barbra Streisand" (een nummer waar "Barbra Streisand" overigens geen enkele noot op zingt, dus in feite heeft "Barbra Streisand" bar weinig met het bewuste nummer te maken).
Het nummer "Barbara Streisand" van Duck Sauce bereikte de 2e plaats in de Top 40 en is volgens mij toch wel 1 van de meest gedraaide platen van 2010 op de radio (en wellicht ook in discotheken?)!
Frank Farian heeft ruim 88 miljoen dollar verdiend aan Boney M, terwijl alle Boney M leden zelf totaal niets of heel weinig aan het grote succes hebben overgehouden (niet zo "cool"!). Bobby Farrell trad nog wel op, maar leefde hoofdzakelijk van een uitkering. Wat hij wel overhield was zijn zelfrespect.
Voor mij persoonlijk is Bobby Farrell/Boney M toch een beetje jeugdsentiment. Mijn allereerste singletje nota bene (bovendien...eerlijk toegegeven...heb ik ook wat Boney M LP's, alsmede cd's, in mijn muziekverzameling).
Daarom toch middels deze blog mijn "laatste groet" en respect aan "Daddy Cool" Bobby Farrell. RIP!!!
In de Telegraaf is te lezen dat Jennifer Ewbank alle kritiek, die ze n.a.v. haar optredens bij The Voice of Holland (TVOH) kreeg, niet had verwacht.
Ze zegt dat ze niet wist dat dat überhaupt bestond, dat mensen zo hard konden zijn!
Haar vriend had ook niet aan zien komen dat sommige kritiek zo "haatdragend" zou zijn....
O.k....ook ik heb in mijn blog kritiek geuit op Jennifer, maar "haatdragend"? Hmmm nee! Sorry, maar zo zit ik niet in elkaar.
Zelfs niet als ik bepaalde muziek "niet goed" vind of als iets niet mijn smaak is.
Mensen die mij goed kennen zullen bijvoorbeeld ook van mij weten dat ik absoluut géén "Mariah Carey" fan ben. Ik vind het kortweg vréselijk om naar te luisteren.
Ik wéét dat ze miljoenen fans heeft over de hele wereld, dus ze zal heus wel iets goed doen, maar ik houd gewoon niet van haar stem. Echter wil dat niet meteen automatisch zeggen dat ik iemand dan ook maar meteen "haat", want dat slaat natuurlijk helemaal nergens op!
Hetzelfde heb ik met zanger Michael Stipe van de groep R.E.M.
Het is misschien een ontzettend aardige man, dat weet ik niet, want ik heb hem nooit ontmoet en ik "ken" hem dus niet persoonlijk, maar....hoewel R.E.M. best leuke muziek heeft, kan ik dus gewoon absoluut NIET tegen de stem van Michael Stipe! Maar "haatdragend" t.o.v. die man? Oh nee hoor, waarom zou ik?
Jennifer Ewbank "ken" ik ook niet goed genoeg.
Misschien is ze wel ontzettend aardig, dat weet ik dus allemaal verder niet.
Ik geef toe dat ik kritiek heb geuit. En...tevens moet ik constateren dat haar stem gewoon niet helemaal "mijn smaak" is, maar.....dat heeft er helemaal niets mee te maken of ik iemand wel of niet mag of zoiets dergelijks, dus "haatdragend"? Ik zou echt niet weten wat ik daarmee nu zou opschieten!
Ik moet haar wel nageven dat Jennifer een heel knap meisje om te zien is!
Daarbij denk ik echter ook wel dat, als je in "het vak" wilt, je toch wel een soort van "olifantenhuid" moet leren creëren, want.....zoals mede (ex-)TVOH kandidaat Sarina Voorn al zei: "You can't please everyone!".
Oftewel....je kunt het nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken!
Iedere artiest heeft hier mee van doen, of hij/zij nu wil of niet.
De 1 gaat uit zijn dak bij het horen van je cd, de ander gebruikt hem liever als onderzetter voor een glas bier, bij wijze van spreken.
"Kritiek krijgen" als artiest heeft er dus ook niets mee te maken of je familielid van een reeds bekend persoon bent, want kritiek krijg je sowieso!
Daar moet je tegen kunnen!
En mensen vinden altijd wel iets van je, of je nu wil of niet.
Zodra je een "publieke persoonlijkheid" bent, zul je er waarschijnlijk ook wel mee te maken krijgen dat mensen (op straat of in de tram of in een winkel of waar dan ook) óver je praten i.p.v. MET je praten.
Mensen zullen een mening vormen bij alles wat je doet. Bij sommige bekende mensen is het zelfs zo erg dat ze helemáál nooit meer "rustig" of "anoniem" over straat kunnen lopen.
Neem nu onze publiekslieveling "Frans Bauer", die kan bij wijze van spreken niet eens anoniem met zijn gezin naar De Efteling, zonder zèlf onderhand de grootste attractie daar te worden, als je begrijpt wat ik bedoel. En....waarschijnlijk heeft zelfs TVOH kandidaat Ben Saunders nu ook al "last" van dat soort situaties?
Daar moet je "tegen" kunnen. Ook op een moment dat je daar totaal "geen zin in" hebt. Ik begrijp wel dat dat niet altijd even leuk is, maar dit is vaak wel zoals het werkt, zeg maar....
En waarschijnlijk valt het hier in Nederland nog mee, als het om dat soort dingen gaat, want ik denk dat bijvoorbeeld Amerikaanse sterren het in de USA zelf nog "zwaarder" te verduren hebben....
Nou ja, in ieder geval....ik denk wel dat vóór dat je aan een programma als TVOH (Of een willekeurige andere talentenjacht) meedoet, je moet realiseren dat je leven daarna inderdaad wel eens enigszins zou kunnen gaan veranderen en dat mensen nu eenmaal sowieso een mening over je vormen. Ook als je niet een familielid van een bekende Nederlander bent!
Maar dan....Jennifer Ewbank...
Mijn mening over haar zang heb ik uiteindelijk toch gevormd n.a.v. de TVOH uitzendingen.
Ik kreeg een berichtje van iemand die eens op YouTube had zitten zoeken en die kwam filmpjes tegen van Jennifer waarin zij toch "anders" zou klinken dan de uitzendingen van TVOH. Ik werd dus wel enigszins nieuwsgierig, dus....ik besloot het een kansje te geven...
Toen kwam ik o.a. dit filmpje tegen;
Laat ik bij voorbaat zeggen dat ik nu niet ineens 180 graden van mening ben veranderd, maar....toen ik dit filmpje zag en hoorde, dacht ik bij mezelf; "O.k., Jennifer....je kunt dus blijkbaar toch wèl zingen!"
Op dit filmpje eindelijk een Jennifer die NIET zit te "knijpen" met haar keel/stem.
Eindelijk een Jennifer die voor in de mond zingt i.p.v. achter in de keel.
Eindelijk een Jennifer met een mooi "vol" stemgeluid, i.p.v. een krakkemikkig pieperig geluid (als ik het zo oneerbiedig mag omschrijven).
Nogmaals....ik ben nu niet ineens 180 graden van mening veranderd, maar....wat ik me bij het zien/horen van dit filmpje afvraag is; "Waarom krijg ik al die weken dan een totáál andere Jennifer te horen?"
Waar heeft dit dan mee te maken? Zenuwen? Te hoog/verkeerd ademen? Wordt Jennifer wellicht niet goed gecoached? Waar ligt het dan aan?
Al die weken dacht ik dat Jennifer misschien verkeerd zangles kreeg of misschien zelfs helemáál geen zanglessen....maar n.a.v. het filmpje op YouTube moet ik constateren dat er dus wel degelijk mogelijkheden bij Jennifer liggen.
Alleen.....kan ze haar zenuwen tijdens TVOH (en andere live optredens, want...dat is natuurlijk toch iets anders dan thuis op je gemak achter de piano in je eentje voor de camera) dan zodanig onderdrukken dat daarmee haar "zangtechniek" er niet bij inschiet? Want....dat is toch wel belangrijk dat je daarmee leert omgaan, als je "echt verder" wilt, lijkt me.
Ik zou Jennifer tijdens TVOH wel eens willen horen als ze wèl alles volledig "onder controle" heeft qua druk/zenuwen/spanningen.
Plus dat ik ook wel eens wil horen of ze een wat "steviger" nummer aan kan i.p.v. alleen de "lieve fluister liedjes", als je begrijpt wat ik bedoel.
Het is overigens, voor alle duidelijkheid, nog steeds niet zo dat ik nu ineens bij mezelf denk van: "Jeetjemina, wat heeft die een strot!" Dat heb ik dus nog steeds niet.
Het enige dat ik nu constateer is dat Jennifer op het YouTube filmpje iets totaal anders laat horen dan dat ik dat bij TVOH heb waargenomen, dus ik ben benieuwd of ze de YouTube "kwaliteit" ook tijdens TVOH kan laten horen.
Ik ben dus benieuwd of Jennifer ons na de "kerstvakantie" alsnog positief weet te "verrassen" bij TVOH.
Ik blijf er echter bij dat haar stem niet helemaal "mijn ding" is, maar....misschien is dan nu voor Jennifer de tijd aangebroken om alle kritiek die ze afgelopen weken te verduren heeft gekregen teniet te doen met haar eerst volgende optreden? De wonderen zijn de wereld nog niet uit.....
Zojuist zat ik op YouTube wat rond te kijken en te luisteren. Dit filmpje wilde ik jullie niet onthouden. Jason Cathey speelt op zijn piano een cover van het nummer "Much Too Soon" van het nieuwe Michael Jackson album. Oooh jongens, wat is dit prachtig!! Een heel mooi respectvol eerbetoon aan de "King of Pop", zou ik bijna willen zeggen. Geweldig!!
Tot aan de datum van de officiële release (vrijdag 10 december j.l.) heb ik continu zitten wikken en wegen. Zal ik wel....zal ik niet.....zal ik hem wel kopen....of toch maar niet?
Er was namelijk nogal wat te doen omtrent het album. Twijfelachtige tracks, tracks die wellicht niet authentiek waren enzovoort.
Ik heb in mijn vorige blog berichten al reeds mijn twijfel uitgesproken over de track "Breaking News" en....inmiddels ben ik nog steeds niet van mening veranderd. Ik twijfel nog steeds behoorlijk aan de authenticiteit van het nummer.
Daarom was ik er nog niet echt over uit of ik het album wel of niet zou kopen. Echter....van Michael Jackson (en Jacksons, Jackson 5 enzovoort) heb ik tot op heden altijd alles origineel gekocht.
Bij mij dus geen "download" exemplaren in de kast van Michael Jackson (behalve als het misschien een bootleg betreft, iets dat nooit officieel is uitgebracht, dan vind ik het soms interessant om het toch op een geluidsdrager, in dit geval een cd, te hebben, dat is het enige).
Het was eigenlijk wel even een dilemma; als meerdere tracks "niet echt" zouden zijn....zou ik het album dan net zo goed kunnen downloaden?
Echter....zouden er ook wel weer tracks op staan die wèl authentiek zijn.
En...naast alle originele Michael Jackson cd's dan ineens een gekopieerd schijfje met geprint hoesje in de kast?
Hmmm...nee....ik kon dat toch eigenlijk niet zo goed verkroppen voor mezelf, dus....uiteindelijk ben ik de dag van de release toch naar de cd winkel gegaan en heb het album netjes gekocht.
Geef ik daarmee toch een beetje toe aan wellicht "bedrog" van Sony?
Misschien....maar misschien ook niet. Er is uiteindelijk toch een stukje nalatenschap van Michael Jackson op een geluidsdrager gezet en...aangezien ik al vanaf mijn tienerjaren naar Michael Jackson luister, wilde ik uiteindelijk toch graag het "originele" schijfje in mijn verzameling opnemen.
Ik was eerder die week nog in de cd winkel geweest en had aan de verkoper achter de toonbank gevraagd of het wellicht nodig was de cd te "reserveren", maar....een beetje lachend verzekerde de verkoper mij dat dit niet nodig was.... Tja....de "hype" die kort na het overlijden van Michael ontstond was dus duidelijk wel een klein beetje "over", kunnen we hiermee misschien vaststellen?
Affin...vrijdag 10 december stap ik wederom de cd winkel binnen.
Een grote kartonnen display vol met splinternieuwe Michael Jackson cd's, zelfs de cd schappen zelf puilden uit. Wat me het eerste opviel was het "plastic" doosje van het album.
Nu is dat natuurlijk niet zo vreemd, zou je zeggen, want....over het algemeen zitten alle cd's in die plastic doosjes verpakt, nietwaar?
Toch....had ik voor mezelf het gevoel dat ik eigenlijk verwacht had dat de cd misschien in een wat "luxere" uitvoering uitgebracht zou zijn. Ik weet niet waarom ik dat gevoel had. Ik had het doosje in mijn handen, maar....er "miste" iets, op 1 of andere manier.
Als ik het vergelijk met de dvd "Visions" die ik niet lang hiervoor heb aangeschaft....dat ontwerp (met de bewegende beeldjes op de cover) vond ik echt briljant! En....ook zo "typisch Michael Jackson"....iets "magisch"....iets "extra's".
Dat gevoel had ik nu met de nieuwe "Michael" cd eigenlijk niet.
Het was nu gewoon een 13 in 1 dozijn doosje....het viel niet echt op, het straalde niet iets "extra's" uit, zeg maar. Maar...dat is dus mijn persoonlijke gevoel.
Misschien denken anderen hier wel heel anders over? (en dat mag!)
Daarbij is er trouwens ook nog steeds een stemmetje in mezelf dat zegt: "Als Michael Jackson nog geleefd had, had er waarschijnlijk een compleet ander ontwerp als cover gefungeerd"....i.p.v. het "huidige" ontwerp waarop verschillende beeltenissen van Michael Jackson terug te vinden zijn. Maar...of dat inderdaad zo is, zullen we helaas nooit meer achter komen.
Maar goed....dan de cd thuis beluisteren.....
Ik moet zeggen dat ik de cd een aantal keren heb moeten draaien om een betere mening over het album proberen te vormen.
Over het algemeen moet ik zeggen....verwacht absoluut geen "Thriller", "Bad" of "Dangerous" kwaliteit, want....die "klasse" heeft het album niet, moet ik eerlijk toegeven.
Is het daarmee een "slecht" album dan?
Mwa...ik weet niet of je zo zeer van "slecht" kunt spreken.
We hebben uiteindelijk toch te maken met tracks die het op eerdere albums niet gehaald hebben of die Michael Jackson nooit meer heeft kunnen afmaken wellicht.
Zijn het daarmee per definitie dan ook slechtere nummers? Ik denk niet dat wanneer een track niet op een album komt te staan, het nummer per definitie dan meteen "slecht" is.
Houd er ook rekening mee dat in de tijd dat er nog LP's uitgebracht werden en er nog geen cd's bestonden, er hooguit 4 á 5 nummers op een "A" kant van de LP stonden en ditzelfde geldt voor de "B" kant. Dus meestal konden er dus ongeveer zo'n 10 nummers op een album. Soms iets meer, soms iets minder. Dat lag er ook een beetje aan hoe lang de nummers waren.
Tegenwoordig kun je op een cd veel meer nummers kwijt, maar....op een LP was dat natuurlijk nog niet het geval. Het is bijvoorbeeld dus best mogelijk dat wanneer "Thriller" in het CD tijdperk was uitgebracht er mogelijk meer tracks op het album hadden gestaan????
Toch...."voelt" het nieuwste album anders dan anders.
Bij het beluisteren van het album komen er allerlei vragen in me naar boven, die helaas nooit beantwoord zullen worden, omdat Michael er helaas niet meer is en hij zijn muziek daarom dus nooit meer zal kunnen toelichten.
Bij de 1e helft van de cd vraag ik mezelf af: "Had Michael anno 2010 een andere muzikale weg in willen slaan?" Ik hoor veel tracks met het zogenaamde "auto-tune pitch-correction" effect toegepast op de stem (denk aan "Believe" van "Cher"), iets dat in de hedendaagse popmuziek vaak gebruikt wordt.
De laatste tijd wel eens "te" veel, vind ik soms....dat als ik een plaat op de radio hoor bij mezelf denk van "Oh, daar heb je er weer eentje".... Maar...dat is dus weer iets wat ik persoonlijk vind.
Ik kan me voorstellen dat ook Michael "met zijn tijd mee" wilde, dus....het zou zomaar kunnen dat hij voor deze "nieuwe" modernere sound gekozen heeft, toen hij met nieuw materiaal bezig was.
Wat voor mezelf persoonlijk opviel was dat ik duidelijk een voorkeur heb voor de 2e helft van het album (dat meer materiaal uit Michael Jackson's "vroegere" periode bevat), maar daar kom ik zo op terug.
Het album opent met de single "Hold my hand", een "duet" met zanger "Akon".
Het nummer heeft wel de typische Michael Jackson "feel", zoals voorheen bijvoorbeeld bij "What about us" of andere Michael Jackson songs met 'n soort van "Gospel" gehalte, zoals "Will you be there" etc. Zelf vind ik het een goede opener van de cd. De "ziel" van Michael Jackson is "aanwezig" in het nummer, als ik het zo mag zeggen.
Bij "Hollywood Tonight", het 2e nummer, krijg ik weer een beetje dezelfde rare "kriebels" in mijn buik als bij het nummer "Breaking News". Ik hoor eigenlijk te weinig "Michael" in de track terug. Daar kan ik heel lang over door praten, maar...dat punt heb ik reeds in vorige blog berichten gemaakt en uitgebreid toegelicht, dus....ik zou zeggen....lees die er nog maar eens op na ;-)
"Hollywood Tonight" heeft muzikaal en qua beats enzo wel het Michael Jackson gehalte, maar...qua stem....qua zang....hoor ik te weinig Michael, als ik heel erg eerlijk ben. Maar misschien zijn er mensen die er anders over denken? Prima natuurlijk, maar...dit is bij mij toch wel een "twijfel" nummer....sorry!
Het 3e nummer..."Keep your head up to the sky"....het is denk ik wel authentiek, maar...het is denk ik wel Michael Jackson "nieuwe stijl" zoals hij in 2010 had willen klinken? Ik hoor weer heel veel "auto-tune pitch-correction" effect. In alle eerlijkheid moet ik toch zeggen dat het nummer me daardoor juist misschien iets minder aanspreekt. Misschien ben ik toch iets teveel van de "oude stempel" en luister ik liever naar een wat meer "natuurlijke" manier van zingen i.p.v. al die moderne technische computer snufjes er aan toegevoegd??
Met het 4e nummer "(I like) The way you move me" wederom het "auto-tune pitch-correction" effect op de zangstem toegepast, maar....omdat ik in de melodie van het nummer weer wat meer van de "oude" Michael herken, spreekt het nummer me toch meer aan op 1 of andere manier. Het luistert ook wel lekker weg. O.k....het nummer is geen "knaller", maar....het is wel "o.k." of zo.
Vanaf nummer 5 vind ik de cd van Michael Jackson eigenlijk pas ècht interessant worden met het nummer "Monster" (featuring zanger/rapper 50 cent).
"Jaaa, hij is er weer", denk ik bij mezelf. Ik hoor Michael Jackson zoals Michael Jackson hoort te klinken, van het begin tot het einde!!
De "Thriller/Scream" achtige geluiden in het nummer, een mooie opbouw van het nummer en een typische opzwepende Michael Jackson chorus met bijbehorende koortjes.
Dit nummer had een absolute hit geworden als de live concerten van Michael Jackson daadwerkelijk waren doorgegaan in juli 2009 (inclusief geweldige dansers erbij), daar ben ik van overtuigd!! Fantastische track, ik kan niet anders zeggen!
Nummer 6 "Best of Joy" is ook 1 van mijn favoriete tracks van dit album. De melodie van het refrein blijft goed in je hoofd zitten. Heerlijke koortjes. En....bij vlagen moet ik bij diezelfde koortjes zelfs een beetje aan de "BeeGees" denken in sommige fragmenten van het nummer (als het nummer wat verder gevorderd is) (ik heb zelfs nog gekeken of 1 van de gebroeders Gibb wellicht nog heeft meegewerkt aan het nummer, maar daar kon ik niets van ontdekken, dus ik denk ik niet dat het zo is, maar....het had zo een nummer van de BeeGees kunnen zijn). Het is een lekker "meedein" nummer, om het zo maar uit te drukken. Géén irritante "auto-tune pitch-correction" effect, maar gewoon natuurlijk klinkende zangpartijen. Zelf heb ik ook het idee dat "Best of Joy" al een wat ouder nummer is, maar ik heb geen idee uit welk jaar het komt (als iemand het me kan vertellen, verneem ik dit graag!).
En dan track nummer 7....het nummer dat er voor mij eigenlijk niet op had gehoeven..."Breaking News". Misschien zit ik er wel ongelooflijk naast, maar nog steeds heb ik het gevoel dat ik NIET naar Michael Jackson luister bij dit nummer. Het "gevoel" is er gewoon niet, ik hoor Michael er niet in terug.
Misschien ligt het aan mij, misschien hoor ik het verkeerd, maar ik hoor het gewoon niet. Voor mijn uitgebreidere mening over dit nummer verwijs ik je naar mijn vorige blog berichten.
Als "Michael" op vinyl LP uitgebracht zou zijn (ik heb het overigens nog niet kunnen traceren of dit daadwerkelijk al reeds het geval is of nog gaat gebeuren....zo ja, breng mij op de hoogte, ik hoor het graag!), dan zou nummer 7 bij mij de track zijn die blijft "hangen", oftewel de track die blijft "overslaan", waardoor je de arm van de pick-up weer een nummer verder moet zetten. Het is een beetje de enige rotte appel in de mand eigenlijk, als je het zo zou mogen omschrijven. Het nummer had voor wat dat betreft beter op de 1e helft van de cd kunnen staan, vóór nummer 5, dan had ik de 2e helft van de cd in ieder geval zonder "hindernissen" door kunnen luisteren ;-)
Nummer 8, "(I can't make it) Another day", duet met Lenny Kravitz.
Mensen.....ik vind dit dus geweldig!! Ik ben sowieso al een groot liefhebber van de muziek van Lenny Kravitz, dus in combinatie met mijn jeugdheld Michael Jackson is dit helemaal perfect! Ik hoor ook weer de wat "ruigere" Michael Jackson naar voren komen in dit nummer, zoals voorheen in bijvoorbeeld "Dirty Diana".
Er zit weer een fantastische rockgitaar solo in het nummer (eentje die gitariste "Jennifer Batten" of gitariste "Orianthi Panagaris" op een fantastische manier live zouden hebben uitgevoerd!). De drums zijn overigens in gespeeld door ex-Nirvana drummer Dave Grohl (tegenwoordig zanger/gitarist van de Foo Fighters).
Ook dit is absoluut 1 van de "toppers" van dit "Michael" album!
Nummer 9..."Behind the mask". Ik moet ergens een beetje lachen. Het nummer begint namelijk met een saxofoon solo en een hoop gejoel van live publiek op de achtergrond en....ik heb een cd van onze eigenste René Froger, waar iets soortgelijks op te horen is ;-) Maar...dat was dan ook de enige associatie.
In bepaalde fragmenten van het nummer zit een lekker opzwepend dance effect.
Het nummer is, als het goed is, afkomstig uit de jaren 80, dus...waarschijnlijk uit de "Thriller" periode of misschien iets later? (maar het had voor mijn part ook prima op het Michael Jackson album "Off the wall" uit 1979 kunnen staan)
Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom ook dit 1 van de nummers is die me van dit album het meest aanspreekt. Ik ben dus blijkbaar toch iemand die iets meer heeft met de "ouderwetse" Michael Jackson i.p.v. het geluid "anno 2010" (al vraag ik me af of de "nieuwere" nummers toch anders hadden geklonken als Michael nog geleefd had! Uiteindelijk bestaat de 1e helft van de cd toch uit nummers die afgemaakt zijn door iemand anders, toen Michael reeds overleden was, dus krijg je toch automatisch een ander "gevoel" dat iemand aan nummers toevoegt, heel erg logisch, hoe je het ook wendt of keert).
En dan het laatste nummer, track 10, de ballade "Much too soon".
Ik moet eerlijkheidshalve toegeven....toen ik het nummer voor het allereerst hoorde, kreeg ik een enorme brok in mijn keel en voelde ik de tranen in mijn ogen prikken. Dit is Michael Jackson in zijn puurste vorm! Dit is Michael Jackson met heel zijn ziel en zaligheid! Dit is Michael Jackson, zonder toeters en bellen! Zonder "gilletjes", zonder "auws" en "uhhs".
Dit is Michael Jackson voor wel 200% authentiek!! Dit is Michael Jackson zoals hij hoort te klinken! Bijna terug naar zijn kindertijd, toen hij het wereldberoemde "Ben" zong. Wat een enorme kers op de taart is dit nummer op het "Michael" album!
Wat een fantastisch geweldig mooi gevoelig en warm nummer is dit (als het goed is, dateert ook dit nummer uit de "Thriller" periode). Bij het luisteren van dit nummer vond ik het extra moeilijk om te beseffen dat Michael Jackson er echt niet meer is.
Waarom is dit nummer in vredesnaam nooit eerder op de plaat gezet? Waarom is dit in Godesnaam ooit afgekeurd? Onbegrijpelijk, want het is 1 van de allermooiste Michael Jackson nummers die ik ooit gehoord heb!
In een review van de Telegraaf staat dat het album postuum geen kippenvel geeft, maar zeker voor wat betreft de laatste track, ben ik het daar absoluut niet mee eens!
In dezelfde review staat tevens dat het album "teleurstellend gepruts" zou bevatten. Ook hiermee kan ik het absoluut niet eens zijn.
Bovendien.....als het Nederlandse publiek er ook zo negatief over zou denken dan zou het album nooit al binnen 1 dag "Goud" zijn geworden!
O.k....het album heeft misschien niet dezelfde kwaliteit als een "Thriller", maar superslecht is "Michael" ook weer niet.
Het is een album dat op zich lekker wegluistert, al heb ik persoonlijk meer voorkeur voor de 2e helft van de cd, maar....misschien komt dat toch omdat ik wat meer van de "oude stempel" ben en moet ik gewoon nog heel erg "wennen" aan de "modernere" Michael Jackson?? Geen idee.
Ik denk echter dat recensenten die "hetzelfde" van het album verwachten als "Thriller", dat die toch met een verkeerde instelling en op een verkeerde manier naar het nieuwe album zijn gaan luisteren. De situatie is nu eenmaal anders. We luisteren naar materiaal van iemand die overleden is, die in principe geen "eindoordeel" meer over het album heeft kunnen geven of waar gewenst correcties door te voeren enzovoort.
En probeer als producer maar eens de opdracht uit te voeren om een "eindmix" te maken van "leftovers" van een wereldartiest als Michael Jackson, ga er maar aanstaan! (ik zou het in ieder geval niet durven!)
In het laatste geval kan ik dus ook niet goed beoordelen of de "moderne technische computer snufjes" te wijten zijn aan de laatste mixages van de producer, of....is het toch hetgeen dat Michael Jackson voor ons anno 2010 (of eigenlijk 2009) in petto had? Dat weet ik dus niet.
Maar goed...er is een gezegde dat luidt "Over smaak valt niet te twisten" en dat is natuurlijk ook zo. De 1 kan zich wel in het album vinden, de ander niet of iets minder. Zo werkt dat nu eenmaal.
Maar....."teleurstellend gepruts"??? Nee, dat is het album zeker niet!
Hoewel ik ook mijn mening geef over cd's, in dit geval Michael Jackson, ben ik zelf eigenlijk iemand die zich vrijwel nooit laat beïnvloeden door cd reviews!
De mening van anderen doet er bij mij nooit zo toe. Ik wil altijd mijn eigen mening vormen. Ik vind cd reviews ook altijd heel erg betrekkelijk. Ik bedoel, geef 10 mensen dezelfde cd en je krijgt 10 verschillende meningen.
Mensen die reviews schrijven, zijn ook maar vaak gewoon "muziekliefhebbers" die hun eigen smaak gevormd hebben door de jaren heen. In feite is NIEMAND gerechtvaardigd om een goede review te schrijven, want...iedereen heeft een andere mening en een andere smaak. Iedereen denkt altijd dat 'ie het bij het juiste eind heeft, maar....eigenlijk....heeft iedereen het bij het juiste eind, als je het zo bekijkt, alleen...zijn we het niet altijd met elkaar eens, dat is het verschil.
Dus...ik zou zeggen....wat ik geschreven heb is misschien leuk om te lezen, maar laat je er niet door beïnvloeden! Vorm alsjeblieft gewoon je eigen mening door zelf naar het album te gaan luisteren!
Ik denk persoonlijk echter wel dat het "Michael" album iets is voor mensen die altijd al naar Michael Jackson luisterden. Het hoort bij de verzameling, zeg maar.
Het zou echter ook zomaar kunnen zijn dat, door de "modernere mix", het de wat jongere generatie juist heel erg aanspreekt.... Tja, zo blijf je bezig ;-)
"Michael" zal waarschijnlijk niet de geschiedenis ingaan als Michael Jackson's beste album, maar....is beslist het beluisteren waard!!!
Op 8 december 1980, precies 30 jaar geleden, werd ex-Beatle John Lennon vermoord.
John Lennon (9 oktober 1940 – † 8 december 1980) was slechts 40 jaar oud toen hij stierf.
De moordenaar, Mark Chapman, was een doorgedraaide fan die John Lennon dood schoot, toen de zanger met zijn vrouw Yoko Ono in New York over de straat van zijn appartement naar zijn auto liep.
Marc Chapman zit nog steeds vast voor deze moord in de Attica State gevangenis in Buffalo.
Toen John Lennon nog leefde was hij als ex-Beatle al een legende.
Nu 30 jaar na zijn dood is hij dat nog steeds en zijn muziek is nog steeds geliefd door zowel oudere als jongere generaties.
"Imagine" van John Lennon is nog steeds mijn meest favoriete popliedje ooit. Onlangs stuurde ik mijn lijstje in voor de Top 2000 van 2010. "Imagine" stond bij mij bovenaan dat lijstje.
RIP John Lennon
Imagine there's no Heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today
Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace
You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one
Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world
You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one
Ozzy Osbourne, bijgenaamd de "Prince of Darkness", geboren op 3 december 1948 te Birmingham als John Michael Osbourne is vandaag 62 jaar geworden!!
Begin jaren 70 werd Ozzy vooral bekend als leadzanger/frontman van Black Sabbath. Met Black Sabbath ontstond (samen met de band Deep Purple) min of meer de hardrockmuziek.
Na een leven lang vol met o.a. drugs- en drankmisbruik, een zelfmoordpoging op zijn 14e jaar en allerlei ander excessief gedrag, mag het eigenlijk een wonder heten dat Ozzy überhaupt nog leeft!
Zelf denk ik wel eens....als Ozzy niet op 4 juli 1982 getrouwd was met zijn huidige vrouw Sharon...dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat Ozzy misschien niet meer "onder ons" geweest was. Sharon Osbourne is, als je het aan mij vraagt, dé grote kracht achter Ozzy Osbourne!
Door Sharon is Ozzy ook serieus gaan werken aan zijn alcohol- en drugsprobleem.
Het is ook opmerkelijk dat, nadat Ozzy getrouwd is met Sharon en nadat hij kinderen met haar heeft gekregen, de solo carrière van Ozzy zoveel beter ging dan ervóór! Hij besteed ook daadwerkelijk meer tijd aan zijn gezin en neemt zijn gezin zelfs regelmatig in een grote luxe bus mee op tournee.
Vanaf 2001 staat zijn hele gezin zelfs volledig via de wereldwijde media in de belangstelling als zij hun medewerking verlenen aan de MTV "Reality" serie "The Osbournes". De hele wereld maakte middels "The Osbournes" kennis met Ozzy en zijn gezin. De serie bleek tot aan de dag van vandaag (en waarschijnlijk nog tot in lengte van dagen) een enorme hit te zijn!
Ik heb altijd een beetje een soort "zwak" gehad voor Ozzy Osbourne. Ozzy Osbourne heeft voor mij een beetje dat "ruwe bolster, blanke pit" gehalte.
Hij zit onder de tatoeages, is geenszins vergelijkbaar met andere mensen van zijn leeftijd (als je het goed beredeneert, had Ozzy Osbourne qua leeftijd mijn vader kunnen zijn), hij gedraagt zich af en toe een beetje "raar", maar....op 1 of andere manier vind ik hem wel "OKÉ", omdat ik denk dat "zijn hart wel op de goede plek zit", zeg maar. Ik mag die "ouwe dorpsgek" wel ;-)
Als je zijn zangstem onder de loep neemt is Ozzy qua zangtechnisch gezien eigenlijk niet eens zo'n hele goede zanger. Toch heeft Ozzy een heel eigen identiteit, hij heeft een zeer eigen en herkenbare stijl van zingen. De dingen die hij doet op muzikaal gebied "passen" op 1 of andere manier gewoon bij hem.
Bij iedere "Ozzy" plaat hoor je vrijwel altijd onmiddellijk dat je naar een "Ozzy" plaat luistert (dat wat ik vroeger ook altijd onmiddellijk had bij platen van "Queen", die hadden die "herkenbaarheid" ook).
De laatste maanden luister ik met enorm veel plezier naar zijn laatste release, het album "Scream". Toen het uitkwam heb ik het vrijwel onmiddellijk op cd gekocht.
Afgelopen week heb ik hetzelfde album zelfs ook nog een keertje op vinyl/LP besteld. De vinyl/LP versie is in gelimiteerde oplage uitgebracht, dus ik wilde dit album als vinylverzamelaar enorm graag aan mijn collectie toevoegen.
Ik heb de LP nog niet ontvangen, maar ik ben enorm benieuwd hoe "Scream" op vinyl klinkt.
"The Prince of Darkness" is 62 geworden, wie had dat ooit gedacht?
Vorige week zondag, 21 november 2010, hebben mijn zoon en ik sinds een jaar geleden de Mega Platenbeurs in Utrecht weer eens bezocht. De voorjaarseditie was er helaas niet van gekomen. We hebben even getwijfeld of we wel of niet zouden gaan, maar mijn zoon wilde er eigenlijk weer heel graag heen en zelf had ik eigenlijk, door alle drukte van de laatste tijd (overwerk e.d.), ook wel weer even behoefte om er een "dagje uit" te zijn. Dus...zodoende zijn we toch gegaan.
Vorige keer waren we met de boodschappentrolley gegaan en dat was ons goed bevallen. Niet meer onnodig met "zware" tassen zeulen enzovoort. Bovendien konden we op deze manier weer zelf wat belegde broodjes/bolletjes en wat te drinken meenemen. (de snacks die in de Jaarbeurs te koop zijn, zijn doorgaans niet bepaald voordelig....)
Eenmaal binnen in de Jaarbeurs moeten we op 1 of andere manier altijd weer eventjes zoeken waar de bewuste "hal" met platen ook al weer is.
Na eerst de halve "verzamelbeurs" (die ook altijd tegelijkertijd met de platenbeurs plaatsvindt) te hebben doorlopen, vonden we eindelijk weer de hal waar we zijn moesten.
We zijn meteen maar de "rechterkant" van de hal gelopen, omdat daar altijd de "hardrock/metal" muziek te vinden is en dit altijd min of meer onze meeste interesse heeft.
Aanvankelijk konden we niet veel vinden. Althans....we zagen wel mooie platen staan, maar...naar onze mening vele malen te duur!
Dat is trouwens wel iets wat ons heel erg opviel; dat de prijzen van alle vinyl (ook 2e hands) zo enorm gestegen waren, vergeleken met de vorige keer.
15 á 20 euro, maar soms ook 40, 50, 60 of 80 euro (en hogere prijzen) voor bepaalde LP's. Echt belachelijk!!!
Natuurlijk weet ik wel dat bepaalde "collectors items" bepaalde prijzen hebben, maar...."er zijn grenzen in het leven", zeg ik dan altijd maar.
Meestal vind ik 5 tot 10 euro eigenlijk wel voldoende voor een 2e hands LP (ligt er ook aan in welke staat het vinyl en de hoes is). Maar het meest "favoriet" blijven dan toch de "1 euro bakken" of handelaren die slechts 2 of 3 euro voor een LP vragen (en vaak zijn die platen even goed als de "duurdere" op de platenbeurs!).
Een hele enkele keer, als je iets "speciaals" ziet, kun je dan wel eens iets meer uitgeven, maar over het algemeen zijn we de "duurdere" kraampjes toch wel voorbij gelopen. Ik vertik het gewoon om 15 euro of meer voor een 2e hands LP uit te geven! (dan kan ik onderhand net zo goed een "nieuwe" persing/heruitgave kopen) Tenzij het inderdaad misschien een "collectors" item is, maar voor de rest is het toch een "sport" om zo weinig mogelijk te betalen voor vinyl.
Mijn zoon heeft weer een nieuwe "Iron Maiden" kalender voor 2011 kunnen scoren en hij was superblij met een "Guitar hero 5" picture disc van "Mercyful Fate".
Hij is een fervent "gamer" en vooral de "Guitar hero" spelletjes (wii) zijn erg favoriet. Hij heeft o.a. ook een bijbehorend drumstel en gitaar erbij gespaard. Daarom was deze picture disc een extra leuk "hebbedingetje" voor hem.
Al heel lang ben ik zelf op zoek naar een T-shirt van Michael Jackson. Ik heb wel een bestelling staan bij Rockabilia.com, maar de shirts zijn nog niet op voorraad. Best wel balen dus. Maar....op de platenbeurs stond er een kraampje van de Michael Jackson fanclub, alwaar ik een prachtig T-shirt heb gekocht met op de "front" diverse foto's van Michael Jackson verwerkt (van toen hij nog klein was tot foto's uit zijn latere periode) en de tekst "Rest in peace". Het was 1 van de mooiere shirts die ertussen hing, dus deze móest ik gewoon hebben.
Er lag op de platenbeurs ook heel veel Michael Jackson gerelateerd materiaal dat ik maar heb laten liggen, omdat men er gewoon veel te veel geld voor vroeg.
Verder word ik eigenlijk een beetje "kotsmisselijk" van al die zogenaamde Michael Jackson "Tribute" releases, die na de dood van MJ dus duidelijk louter en alleen voor de "commercie" gemaakt zijn. Maar ja, goed......Michael Jackson is natuurlijk niet de enige "overleden artiest" die daar "last" van heeft, want hetzelfde geldt natuurlijk voor o.a. Elvis Presley, Jimi Hendrix enzovoort.
Toen we zo vlak voor sluitingstijd (17.00 uur op zondag) de Jaarbeurs weer verlieten, hadden we toch best wel leuk vinyl gescoord (heel veel uit de goedkopere bakken, dat is eigenlijk het leukst).
We hadden vinyl van o.a. Michael Jackson/Jackson 5, Lou Gramm, Sammy Hagar, The Cats, Herman Brood, UB40, Thin Lizzy, Status Quo, Ozzy Osbourne, Gary Moore, Loudness, David Lee Roth, Michael Schenker, Y&T, Kansas, Doe Maar etc.
Dus heel veel leuke "pick ups", zoals ze dit wel eens noemen.
In mijn schaarse vrije tijd afgelopen week heb ik toch nog foto's van alle platen kunnen maken, toen het nog "daglicht" was, dus....ik hoop deze week, zodra ik weer wat meer tijd heb, de vinyl "opbrengst" van de beurs op mijn blog in een apart schrijven te kunnen laten zien.
De volgende platenbeurs in de Utrechtse Jaarbeurshallen is op 9 en 10 april 2011. We hopen dan weer van de partij te zijn....
