Iron Maiden Live @ Gelredome Arnhem woensdag 8 juni 2011

Nog een beetje "brak" na een nacht met veel te weinig slaap.... Echter onze zoon van 13 had de avond van zijn leven gisteren. Al geruime tijd is zijn slaapkamer behangen met posters, vlaggen, kalender e.d. van de Britse hardrockband Iron Maiden en ook in zijn kledingkast zijn enkele Iron Maiden T-shirts terug te vinden.
Ik heb bijna geen blijer kind gezien dan toen ik hem een aantal maanden terug vertelde dat we toegangskaartjes hadden gekocht voor het Iron Maiden concert, dat gisteren op 8 juni in het Gelredome te Arnhem plaats heeft gevonden.

Blijkbaar was onze zoon niet de enige "jeugdige" concertbezoeker gisteren, want ik heb aardig veel "jong grut" voorbij zien lopen dat beslist een aantal jaartjes jonger was dan onze puberende zoon. Kinderen vanaf misschien hooguit 7 á 8 jaar liepen er met glunderende oogjes rond. Vooral het moment waarop, tijdens het live-concert, de levensgrote Iron Maiden mascotte "Eddie" op het podium verschijnt, geeft bijna Efteling-achtige taferelen en de kinderen vinden het schitterend.... Maar...datzelfde geldt eigenlijk ook voor de wat "grotere" kinderen die ruimschoots de 40 gepasseerd zijn ;-)

Het voorprogramma werd opgeluisterd door de (eveneens Britse) band "Rise To Remain", met op leadvocals "Austin Dickinson"....inderdaad.....de in 1990 geboren zoon van Iron Maiden zanger Bruce Dickinson! In de muziek van deze band waren af en toe ook gitaarpartijen te horen die soms enigszins aan Iron Maiden deden denken, maar voor wat betreft muzikale stijl zat de muziek toch iets meer in de richting van bijvoorbeeld een (andere Britse) band als Bullet For My Valentine.
Het geluid van de band was, op zijn zachtst gezegd, erbarmelijk. Dat lag absoluut niet aan de band, maar het zaalgeluid was absoluut "too much", te veel overstemd, te veel "door dreunen" van de basgeluiden, het bandgeluid in de zaal was dus helaas niet in balans. Dat is jammer, want de band speelde absoluut strak (de drummer en gitarist sprongen er voor wat ons betreft echt uit) en gaf een goede show weg. We hoopten dat het "slechte zaalgeluid" zich niet zou voortzetten tijdens het Iron Maiden concert....

Uiteindelijk was het moment daar waar wij voor gekomen waren: Iron Maiden!
De tour van de Britse band is vernoemd naar hun laatste album "The Final Frontier" en het concert werd dan ook, middels videobeelden op grote schermen en een lichtshow, aangevangen met "Satellite 15", de intro van het Final Frontier album. Dit intro is op het album eigenlijk al enigszins "langdradig" (is onze mening) en...tijdens het live-concert was dit eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Voor ons gevoel begon het concert dus eigenlijk pas echt toen de bandleden zelf op het podium verschenen en de titelsong van hun Final Frontier album inzetten.

Tijdens het concert lag duidelijk de nadruk op het spelen van "nieuwe nummers", maar aan de reacties van het publiek te merken was het toch duidelijk dat men toch met name gekomen was om de "klassiekers" van de band te horen.
Toen de band de klassieker "2 Minutes to midnight" inzette, schoten mijn man (tevens gitarist van mijn band After The Silence), onze zoon en ik eventjes in de lach, en we grapten dat Iron Maiden dit nummer natuuuuurlijk "gejat" heeft van ons After The Silence nummer "King of Hate" ;-) (een nummer dat eigenlijk al stamt uit de tijd van onze voormalige band  "Septic Child")

Andere klassiekers als "The Trooper" en "Fear of the Dark" (een nummer dat zeer enthousiaste reacties opleverde en waardoor het zittende publiek op de tribunes zelfs ging staan!) gingen erin als koek, evenals het nummer "Iron Maiden" (voor mensen die niet bekend zijn met Iron Maiden, het betreft inderdaad een nummer dat vernoemd is naar hun eigen bandnaam), "The Evil that man do" en "Running Free". Een absolute uitsmijter van de avond was natuurlijk de klassieker "The number of the beast".
Toch zijn er ook minstens 2 klassiekers die wij absoluut gemist hebben tijdens de setlist van gisterenavond, namelijk "Wasted Years" en....een nummer dat eigenlijk, vinden wij, gewoon niet mag ontbreken is "Run to the hills", dus...dat was op zich wel jammer dat juist deze nummers niet voorbij kwamen. Ondanks dit kleine minpuntje was de show van Iron Maiden er eentje om je vingers bij af te likken!

Gisteren werden de heren van Iron Maiden door de NOS nog gebombardeerd tot "bejaarde rockers"..... Ondanks dat Bruce Dickinson (zang, 07/08/1958), Dave Murray (gitaar, 23/12/1956), Adrian Smith (gitaar, 27/02/1957), Janick Gers (gitaar, 27/01/1957), Steve Harris (bas, 12/03/1956) en Nicko McBrain (drums, 05/06/1952) misschien niet zo "piep" meer zijn, was er gisterenavond bar weinig te merken van een "bejaardensoos"!
De band komt nog steeds zeer energiek en springlevend over en deed de grondvesten van het Gelredome schudden!

Ondanks dat zanger Bruce Dickinson zeer binnenkort de leeftijd van 53 jaar behaalt, maakte hij een duidelijk "afgetrainde" indruk en de bewegingen die hij op het podium maakte hadden bijna iets weg van een "Capoeira"-achtige vecht-dans. Bruce Dickinson hanteert zeer zeker een gedegen zangtechniek, want dat zie ik (uit persoonlijke ervaring) aan de manier waarop hij de "klinkers/medeklinkers" van de songteksten pakt. Het klinkt misschien gek, maar....ik vind zelfs dat de zangtechnieken Bruce Dickinson in de loop der jaren sterk verbeterd zijn. Vooral nu hij iets "ouder" wordt, zie ik duidelijk dat hij "leunt" op zijn technieken.
Volgens anderen zingt Bruce Dickinson niet meer met zoveel "overgave" als pakweg 20 jaar geleden, maar...ik denk dat hij daarentegen wel veel beter technisch verantwoord is gaan zingen en bovendien vind ik dat hij nu veel minder "valse noten" laat vallen, iets dat pakweg 20 jaar geleden nog wel eens het geval was tijdens live concerten.
En dan terugkomend op het "bejaarde rockers" verhaal van de NOS....voor een stelletje "ouwe lullen" hebben de heren van Iron Maiden gisterenavond anders wel een topprestatie geleverd met een non-stop show van anderhalf uur! Ik geef het je te doen... N.a.v. het concert van gisteren kunnen wij van deze kant absoluut beamen dat Iron Maiden als band nog lang niet is uitgeblust!

Tja....of de heren over pakweg 10 jaar nog steeds zo energiek rondhuppelen en dezelfde geoliede rockmachine laten zien als gisteren het geval was, durf ik niet te zeggen. Bruce Dickinson ging wat vaker "backstage" dan we van hem gewend waren, misschien om op adem te komen? Drummer Nicko McBrain zette af en toe iets te vroeg in en/of vertrok met zijn drumstel ineens met de sneltrein, waardoor Bruce Dickinson af en toe moeite had om het plotseling onverwachte versnelde tempo bij te houden, maar dat deert allemaal niet. Wij zijn gisterenavond getuigen geweest van een groot stuk Rock legende en we zijn misschien nog een beetje brak, maar het was het allemaal absoluut meer dan waard!

Op verzoek van de fotograaf, zijn alle in Arnhem gemaakte foto's die bij deze blog gepubliceerd stonden, verwijderd! 
De huidige gepubliceerde concert foto's zijn afkomstig van FLICKR - Fotograaf: Mike Lawrence (Creative Commons-licensed content, dus de foto's mogen met naamsvermelding gepubliceerd worden.
De foto's betreffen helaas geen foto's van het concert in Arnhem, maar....wellicht geven de foto's toch een kleine impressie van hoe het concert in Arnhem geweest is....)

Brian Setzer Orchestra 15-07-2009 Heineken Music Hall Amsterdam

Voor bekenden van mij is het volgens mij niet bepaald geheim dat ik een liefhebber ben van de muziek van Brian Setzer. Waarschijnlijk een familietrekje, want mijn broer is net zo'n Brian Setzer idioot als ik.

Toch is Brian Setzer blijkbaar niet bij iedereen even bekend, want als je het er wel eens ergens over hebt, krijg je meer dan eens reacties als "Wie???".
Als je dan vervolgens zegt: "Ja, je weet wel, van de Stray Cats", krijg je soms nog steeds blikken of mensen water zien branden, of.....je krijgt de reactie: "Treden die nog op dan?".....

Op zulke momenten denk je wel eens bij jezelf: "Zijn wij dan de enige gekken die naar die muziek luisteren?"

Op woensdag 15 juli 2009 kregen wij echter de bevestiging dat dit gelukkig niet het geval is, want toen stond de Heineken Music Hall te Amsterdam bomvol met "gekken" zoals mijn broer en ik. Die avond gaf het Brian Setzer Orchestra een geweldig concert! Samen met een oude jeugdvriend van mijn broer en dus mijn broer en ik hebben wij een fantastische avond gehad.

Toen wij met hetzelfde gezelschap op woensdag 3 september 2008 op dezelfde locatie het concert bezochten van de Stray Cats in het kader van de "Farewell European tour", hadden we nooit durven dromen dat Brian Setzer al spoedig terug zou komen naar Nederland, maar dan met zijn complete orkest/big band. Je begrijpt natuurlijk wel dat wij dus gewoon kaartjes móesten hebben...en dat is ook gelukt. Het concert was een unicum en een absolute must voor Brian Setzer Orchestra fans, want naast één festivaloptreden in Finland was dit de enige Europese show én voor het eerst sinds 9 jaar in Nederland! We waren dus heel blij dat we kaartjes hebben weten te bemachtigen.

Het vetkuiven gehalte was, als vanzelfsprekend, redelijk hoog die avond, dus we waanden ons al enigszins in de jaren 50.

Bij de aanvang van de show had Brian Setzer al meteen een "goede binnenkomer".....althans...hangt er natuurlijk vanaf hoe je het bekijkt, want....het zal je gebeuren als artiest, dat je denkt een geweldige opening van de show neer te zetten....en......je gitaarversterker heeft er de brui aan gegeven! Het overkwam Brian Setzer die avond dus.
De big band zette het "Batman theme" in, maar bij Brian niets anders dan een zeer irritante piep....alles behalve gitaar geluid. Maar blijkbaar is men voorbereid op dit soort situaties, want de blonde / creme kleurige Bassman combo/versterker werd binnen no-time door de crew leden vervangen door een compleet nieuwe set, die het gelukkig wèl deed.

Brian Setzer verontschuldigde zich en zei dat je dit soort dingen kunt verwachten met die oude versterkers. Gelukkig is Brian Setzer een artiest die dit soort dingen professioneel en rustig oppakt.
(ik heb wel eens een optreden van hardrock gitarist Yngwie Malmsteen meegemaakt in Tivoli Utrecht aan de Oude Gracht, enkele jaren geleden, toen zijn gitaar niet goed genoeg gestemd was naar zijn zin, door 1 van de crewleden. Hij smeet het instrument zonder pardon chagrijnig en op arrogante wijze op het podium en ging te keer tegen zijn personeel. Altijd jammer als artiesten zo met hun personeel omgaan en als zij zichzelf op die wijze ook te kennen geven tegenover o.a. het publiek)
Gelukkig kon Brian er wel de humor van in zien en....(ondertussen speelde het orkest op professionele wijze gewoon door, alsof er niets aan de hand was, die pikten dat heel goed op) toen het orkest was uitgespeeld, zei hij: "Zullen we hem gewoon nog een keertje spelen?" Natuurlijk reageerde het publiek enthousiast en.....dat hij de humor er wel van in zag, bleek wel uit het feit dat hij terugkeerde achter het gordijn en toen gewoon opnieuw opkwam met een enorme big smile....dus toen was de respons van het publiek natuurlijk nóg groter! Geweldig!!! (ik mag dat soort dingen wel)

Brian Setzer en zijn orkest zetten een non-stop (dus zonder pauze) show neer van 2 uur, met naast het orkest ook een sessie met alleen drums, contra bas en Brian Setzer/gitaar (dus eigenlijk als een soort van Stray Cats opstelling) tussendoor. Uiteraard kwamen toen ook enkele Stray Cats nummers voorbij (wat klinkt "Gene and Eddie" trouwens dan nog steeds als een beer!!! Fantastisch nummer nog steeds). Als "afsluiter" van het "rockabilly trio" gedeelte kwam er een saxofonist op die de 1e tonen van het "Pink panter theme" speelde, waarna het gordijn erachter weer opzij ging en het orkest weer te zien was, dat moeiteloos aansloot op het Pink panter nummer. Héél mooi uitgekiend! Zo'n Pink panter nummer leent zich natuurlijk inderdaad gewèldig om door zo'n big band gespeeld te worden.

Ook geweldige klassiekers als "The Dirty Boogie", "Jump Jive and Wail", "I won't stand in your way" en "Sleepwalk" kwamen voorbij.

Brian Setzer mag, fysiek duidelijk zichtbaar, wel een jaartje ouder zijn geworden, maar...muzikaal wordt hij steeds beter! De muziek mag dan geënt zijn op de jaren 50, maar klinkt anno 2009 nog steeds fris en zeker niet gedateerd of gekunsteld.
Zoals Brian Setzer deze muziek brengt, klinkt alles heel puur. Je hebt bij Brian Setzer ook nooit het idee dat hij iemand immiteert of i.d., Brian Setzer heeft iets eigens, drukt zijn eigen stempel erop, heeft beslist een eigen identiteit, hij onderscheidt zichzelf van andere artiesten/bands die 50's gerelateerde muziek brengen. Dat is althans mijn mening.

Het BSO (Brian Setzer Orchestra) concert kan in ieder geval niemand mij meer afpakken....die heb ik in de pocket!!

Concert van een levende rocklegende: Tina Turner!

Ooit bezocht ik in 1996 een concert van de toen al 56 jarige rocklegende tijdens haar Wildest Dreams tour in Ahoy Rotterdam. Het is 1 van de beste concerten die ik ooit van mijn leven heb gezien. Ik was volledig onder de indruk van de power, de energie, de levenslust, de professionaliteit, de show, noem het allemaal maar op. Hier konden heel veel jonge artiesten nog heel erg veel van leren, dacht ik, toen al... Toen al beloofde ik mezelf: "Als ze toch nog ooit weer besluit te touren - maar die kans achte ik vanwege haar leeftijd toen eigenlijk nog vrij klein in - wil ik erbij zijn!"

Maar...toen gebeurde iets dat ik eigenlijk niet meer verwacht had, omdat de betreffende artiest inmiddels een leeftijd heeft waarop de meeste mensen "achter de geraniums zitten". De dame in kwestie ging, ondanks hoge leeftijd, toch weer touren! Ik wist niet wat ik hoorde en ik zei onmiddellijk tegen mezelf: "Daar wil ik heen!" Ik dacht dat ik nog enkele maandjes de tijd zou hebben om wat geld opzij te leggen, maar...de kaarverkoop begon al in het weekend na die aankondiging op televisie. Oeps...viel dát financieel even tegen....maar...kosten wat het kost....ik wilde erheen!

Die bewuste zaterdagochtend 31 mei 2008 zat ik ruim voor officiële verkooptijd in de startblokken om via Ticketservice online kaartjes te bestellen, maar...net als bij een eerdere poging bij het bestellen van andere kaartjes ooit voor een ander concert, kwam ik er maar niet doorheen. Ik kreeg continu de melding dat "de website te druk bezet was" (ja, vreemd hè Mojo? Dat er dus zoveel belangstelling is voor zo'n evenement....dit zal toch niet de eerste keer zijn dat dit voorkomt tijdens kaartverkoop voor populaire artiesten, dus Mojo, doe er wat aan voor wat betreft bezoekerscapaciteit en bereikbaarheid op jullie website, helemaal als jullie in de toekomst alleen nog maar online willen verkopen!). De tijd verstreek en ik kreeg het steeds benauwder. Het zal toch snotverdorie niet zo zijn dat ik al die jaren zit te wachten en dat ik er nu alsnog naast pies?
Omdat het er voorlopig niet naar uit zag dat ik erin zou slagen om via internet kaartjes te bemachtigen, ben ik toen in een "alles of niets poging" naar Free Record Shop gelopen, in de hoop dat ze daar nog kaartjes zouden verkopen. Liet dit nu toch inderdaad het geval zijn! Yes!! God bestond dus toch?
Maar...wat was die rij voor me verrekte lang....verdorie...en er was ook nog een dame die vreselijk aan het zeuren was over de aankoop van bepaalde cd's ofzoiets dergelijks......en ik had echt zoiets van "Mens, kan dat niet een andere keer?"...want...iedere seconde telde....iedere seconde werden er kaarten verkocht....ik stond me vreselijk op te winden!

Toen was ik eindelijk aan de beurt! Ja, er waren nog kaarten! Halleluja! De verkoopster probeerde me veldkaarten aan te smeren, maar...aangezien ik nogal klein van stuk ben (1.59m) leek me dat niet echt handig, daar de kans dan heel erg aanwezig zou zijn dat er, zoals gewoonlijk, dan weer zo'n lange lummel voor me zou staan, waardoor ik dan niets zou zien. De kaartjes in het veld waren ook nog eens aanzienlijk duurder en...dat kon ik financieel toch niet echt opbrengen....
Ik koos dus toch maar liever voor tribunekaarten. Die waren er gelukkig nog!

En zo stond ik op de bewuste 31 mei 2008 zowaar met kaartjes in mijn handen voor een concert op zaterdag 21 maart in het Gelredome te Arnhem van de enige echte TINA TURNER!!! Ik kon het bijna niet geloven. Die dag kon voor mij niet meer stuk! Mijn wens zou dus dan toch echt uitkomen!

Eenmaal thuis ging er natuurlijk resoluut een Tina cd in de cd speler om hem vervolgens knoerthard uit de boxen te laten knallen!

Afgelopen zaterdag 21 maart 2009 was het dan eindelijk de grote dag. Maandenlang had ik ernaar uitgekeken. Vanwege alle drukte e.d. op privé gebied de afgelopen periode had ik het ook gewoon ècht even nodig, zo'n avondje helemaal eruit....

We besloten er 's middags al wat eerder heen te gaan, zodat we lekker alles op het gemak konden doen. Eenmaal aangekomen bij het Gelredome natuurlijk allereerst naar de Official Merchandise stand gelopen om een Tina T-Shirt te kopen met tour data achterop, want dat was voor mij een absolute "musthave". Die had ik alvast binnen! (ik zag het niet zitten dit op een later tijdstip in de drukte te doen) De zon scheen heerlijk, dus we troffen het enorm. Heerlijk, genietend van het zonnetje op de stoep bij McDonalds een menu zitten verorberen.

Toen werd het toch wel tijd om het stadion in te gaan. We moesten naar ingang F. Ik was nog nooit eerder in het Gelredome geweest, maar alles vrij snel gevonden en ik moet zeggen dat de rijen mensen vrij vlot doorstroomden.
Eindelijk onze plaatsen gevonden. Om ons heen publiek van werkelijk alle leeftijden. Van mensen die absoluut onder de 25 waren tot oudere mensen met wandelstok, er liep werkelijk van alles, dus dat is erg leuk om te zien.
Oorspronkelijk zou ik met iemand anders gaan, maar dat ging niet door. Echter laat ik me dit Tina concert (dat gezien haar leeftijd toch echt wel de laatste keer zal zijn, maar ja.....dat dacht ik in 1996 ook....dus, never say never!) niet door mijn neus boren, dus mijn zoon van 11 jaar wilde graag mee. Waarom ook eigenlijk niet? Het is een voorrecht dat je als 11 jarige zo'n artiest van wereldformaat mag aanschouwen. (hij was naderhand ook super enthousiast en volledig onder de indruk dat iemand van bijna 70 jaar dit kon neerzetten, oftewel...Tina maakt indruk op mensen van alle leeftijden!)

Er was eigenlijk niet echt een voorprogramma, behalve dan dat er 2 deejays allerlei "Old school" muziek draaiden. Tja....tegenwoordig heet de muziek waarmee ik ooit opgroeide in de jaren 80 dus blijkbaar "Old school"....pfff....ik voelde me op dat moment wederom weer die "ouwe muts" die ik in een vorig blogbericht onlangs eens heb beschreven..... Het is bijna irritant dat nog eens extra bevestigd wordt dat je toch echt van een "andere generatie bent" als je bij de eerste noten van een nummer meteen al weet te noemen wie dat zingt, terwijl mijn zoon geen idee had wie de uitvoerende artiest was (en misschien meerdere mensen van onder de 25 jaar met hem?).

Toch levert het draaien van muziek voor het concert ook verrassende elementen op. Voordat de Deejays muziek draaiden voor het publiek, werd er namelijk ook al muziek gedraaid en ik hoorde een nummer dat ik nooit eerder gehoord had. Ik vond het een beetje "Eagles" achtig, maar dat was het toch niet. Aangezien je vanaf de tribune moeilijk de zaal in kunt lopen om te vragen welke muziek er wordt gedraaid, probeerde ik de regels tekst van het nummer te onthouden. Nadat de Deejays klaar waren met het muzikaal bezighouden van het publiek, kwam het nummer even later nogmaals voorbij... Flarden tekst probeerde ik op te vangen en te onthouden, zodat ik ze later misschien via Google kon intypen om te proberen te achterhalen wat dit voor nummer zou zijn. Dit is me overigens inderdaad gelukt, want thuis kwam ik er tijdens het Googlen achter dat het om het nummer "We just disagree" ging van Dave Mason, notabene 1 van de oprichters van de band Traffic! Het bleek al om een ouder nummer te gaan, maar op de avond van het Tina Turner concert maakte ik er dus voor het eerst kennis mee. Inmiddels heb ik de hele cd van Dave Mason (een "best of" cd) en het is absoluut mijn muziek, heerlijk om naar te luisteren! Af en toe doet de muziek me een beetje denken aan de Eagles, zelfs een beetje Doobie Brothers af en toe en heel soms moest ik zelfs aan Boston denken, maar ik vind de muziek fantastisch! Waar een Tina Turner concert al niet goed voor is!!

Toen was het moment van de waarheid aangekomen. De zaal werd donker...overal zag je lichtjes van camera's, want die avond zouden er ook opnames zijn voor de nieuwe Tina Turner live dvd (bof ik even!). De eerste noten van "Steamy windows" werden ingezet en toen ging het doek open. Wat een fantastische opener! De zaal ging compleet uit zijn dak toen Tina verscheen.

Onlangs heeft Tina in Engeland nog optredens moeten afzeggen vanwege griep en stemproblemen, waarna er meteen alweer geruchten kwamen over dat dit dan misschien toch wel te danken was aan de "ouderdom", maar...die kritiek werd afgelopen zaterdag vanaf de 1e seconde onmiddellijk weer van tafel geveegd! Wat een energie, 1 brok power! En dat voor een 69 jarige, doe het maar eens na!

Hier stond gewoon meer dan 50 jaar muziekgeschiedenis op het podium! Hoeveel generaties muziek is er al aan deze dame voorbij gegaan? Hoeveel heeft zij al meegemaakt in haar leven? Dat haar leven niet altijd rozengeur en maneschijn is geweest hebben we al eens kunnen opmaken aan de hand van haar levensverhaal dat ooit eens verfilmd is geweest. Een echtgenoot met losse handjes en noem het maar op. Ik kan me nog goed een interview herinneren voor de tv met 1 van haar zoons. Een volwassen kerel die nog steeds in tranen zat te vertellen wat er vroeger allemaal met zijn moeder gebeurd was, dat zijn moeder achter de deur in elkaar werd geslagen en hij als klein jongetje kon toen niets doen, de machteloosheid die hij eigenlijk nog steeds voelde, ondanks dat hij nu volwassen was. Dat heeft bij mij veel indruk achtergelaten. Nee...Tina heeft het niet altijd even gemakkelijk gehad in haar leven. Maar de levenslust die zij nu uitstraalt op haar 69e, dat is ongelooflijk! Een groot voorbeeld voor anderen. Alleen maar bewondering en respect voor zoiemand.

Meer dan 50 jaar in de muziekbusiness.... Dat de naam "Turner" (Ike) zelfs al voorkomt in het archief van het legendarische Sun Records label (het label, opgericht door Sam Phillips, waar ooit mensen zijn begonnen als Roy Orbison, Jerry Lee Lewis, Johnny Cash, Elvis Presley etc....), dat wil toch wel iets zeggen.

De kracht, de positiviteit, de energie die Tina op haar 69e uitstraalt...het is bijna niet te geloven dat deze dame in november toch echt 70 jaar wordt en....dat ook Tina Turner sterfelijk is.... Gezien haar leeftijd was ik extra gebrand op het bemachtigen van kaartjes voor dit concert, want....Tina zal beslist het eeuwige leven niet meer hebben.... Het zal waarschijnlijk toch echt wel het allerlaatste Tina concert in mijn leven zijn. Ik zou het erg sterk vinden als Tina dit over 10 jaar (achter de rollator???) nog eens zou over doen op haar 80e?? (maar ja...Jerry Lee Lewis - geboren in 1935 - treedt ook nog steeds op, hetzelfde geldt voor B.B. King, geboren in 1925....). Als je Tina op 69 jarige leeftijd nog steeds een heel stadion op zijn kop ziet zetten, als je ziet dat zij met de danspasjes naadloos aansluit op dezelfde danspasjes die gedaan worden door danseressen die qua leeftijd haar kleindochters misschien wel hadden kunnen zijn, als zij nog steeds zingt met een stem die klinkt als een klok, iemand die nog zoveel levenskracht uitstraalt....daarvan heb je bijna zoiets van : "Die mag nooit dood!" Het is soms moeilijk te accepteren dat echter ook Tina Turner ooit het tijdelijke voor het eeuwige zal verwisselen. Voorlopig wil ik daar liever nog helemaal niet aan denken.

Tijdens het concert was wel een half uur pauze ingelast en tijdens het concert werden tussendoor dansers ingezet, dus...naast omkleedmomenten, misschien toch ook wel een klein beetje "adempauze" voor een bijna 70 jarige? Het was wel duidelijk dat Tina op sommige momenten iets meer moeite moest doen dan pakweg 10 jaar geleden, maar toch.....ik heb alleen maar groot respect voor iemand die op deze leeftijd zo'n spektakel op zo'n grandiose wijze nog steeds weet te bewerkstelligen!

Hoogtepunten waren o.a. de uitvoeringen van "River Deep Mountain High" (die ouwe krakers gaan er nog steeds in als koek!), "Help" van The Beatles, "Jumping Jack Flash" van The Rolling Stones (met videobeelden van Mick Jagger op het achtergrondscherm) en uiteraard ook "Proud Mary", die absoluut niet mag ontbreken en het nummer waarbij iedereen uit zijn dak gaat!

Veel muzikanten van de vorige tour deden nu weer mee in Tina's band, o.a. John "Music was my first love" Miles als gitarist.

Zelfs nu, enkele dagen na het concert, spreekt mijn 11 jarige zoon enthousiast over het concert, dus...het heeft sowieso indruk gemaakt. De release van de dvd schijnt in september 2009 te zijn. We kunnen bijna niet wachten! Dit concert kan in ieder geval niemand ons meer afpakken.....