Dat gevoel van "onrust" gaat dan pas "over" als ik het album in mijn bezit heb. Ik wilde hem eigenlijk niet bestellen, want dan moest ik nóg langer wachten.... Tot overmaat van ramp bleek Free Record Shop deze gloednieuwe prachtige cd niet eens op voorraad te hebben.
Enigszins mokkend besloot ik een kans te wagen bij elektronicawinkel Saturn, die sinds kort in Nieuwegein gevestigd is. Ik had nooit verwacht dat zij de cd zouden hebben, maar...zowaar, ze hadden hem! En....hij was ook nog véél voordeliger dan eerder genoemde winkel hem aanbood in hun "online shop", dus.....om Johan Cruijff maar even te citeren in dit geval: "Elk nadeel heeft zijn voordeel!"
Gitarist Joe Bonamassa nodigde Beth Hart uit om samen eens iets op te nemen en laat laatst genoemde nu gelukkig "ja" gezegd hebben! Het plezier in het muziek maken "spat" er vanaf! Het album is in slechts 4 dagen tijd opgenomen, waardoor een recht-voor-zijn-raap spontaan resultaat is ontstaan. Geen overgeproduceerde overmatig gepolijste tracks, maar eerlijke muziek die tot op het bot bij je binnen komt!
Een andere reden waarom de muziek zo "warm", "eerlijk" en "recht-voor-zijn-raap" overkomt, is waarschijnlijk omdat de vaste band van Joe Bonamassa op de cd meespeelt. Deze muzikanten zijn natuurlijk zo ontzettend goed op elkaar ingespeeld en voelen elkaar zo goed aan, dat hierdoor alles op muzikaal gebied naar een hoger plan wordt getrokken. Dit laatste zou je waarschijnlijk nooit zo op die manier hebben bereikt met ingehuurde "sessiemuzikanten" die elkaar wellicht nog nooit gezien hebben of die nog nooit met elkaar gespeeld hebben. Technisch zou het dan misschien wel "in orde" zijn, maar......uiteindelijk zou dan toch net datgene ontbreken dat muziek zo speciaal maakt. Namelijk datgene dat die "gevoelige snaar" in je los maakt en dát resultaat is absoluut behaald op dit nieuwe album!
Waarschijnlijk is de bijdrage van Kevin Shirley dan ook 1 van de redenen waarom ik "Don't Explain" zo'n geweldig album vind, want ik heb van alle bovengenoemde bands wel cd's en/of vinyl in huis!
Het album bevat een combinatie van stijlen als blues, jazz, soul, gospel en rock. Laten dat nu ook net de ingrediënten zijn waar ik als muziekfanaat als een blok voor val! (als het tenminste "goed" wordt uitgevoerd....maar daar hoef ik me in dit geval geen zorgen over te maken!)
En....als je niet zou weten dat Beth Hart een 'blanke" vrouw is, zou je zweren dat er een oudere doorleefde "zwarte" Soul/Gospel zangeres stond te zingen. Wat een geweldige stem heeft die vrouw! Het mooie van Beth Hart is dat ze niet alleen maar staat te "scheuren" met haar stem, maar dat ze ook heel "ingetogen" kan zingen. Dat maakt haar performance een palet met oneindig veel mooie kleuren!
Het album "Don't Explain" bevat geen zelf geschreven nummers, maar "slechts" enkel "covers".
Denk echter nu niet dat de oorspronkelijke nummers/uitvoeringen klakkeloos worden nagespeeld, want Joe Bonamassa en Beth Hart leveren wel degelijk hun eigen interpretatie van alle nummers. Met name Beth Hart maakt zich alle nummers zó "eigen" dat het bijna lijkt alsof alle nummers speciaal voor haar geschreven zijn en dat is beslist een groot compliment waard!
Ik las ergens dat iemand vond dat er op dit album "nergens echt chemie tussen de twee" zou zijn, maar daar ben ik het dus absoluut niet mee eens! Dan heeft diegene waarschijnlijk toch echt niet goed naar het album geluisterd. En met luisteren bedoel ik dus niet ergens de cd op de achtergrond aan hebben staan, terwijl je met andere dingen bezig bent. Nee, doe die cd in je cd speler, pak een goed glas wijn erbij, zet het volume van je versterker voluit en zing voor mijn part die hele cd van het begin tot het einde uit volle borst mee! Laat die bastonen maar door je huiskamer dreunen, laat iedere gezongen noot bij je binnenkomen, want dan vóel je dat er wel dégelijk "chemie" is tussen de 2 artiesten in deze met emotie doordrongen muziek!
In track nummer 2 "Chocolate Jesus" (Tom Waits) doet Beth Hart me ineens sterk aan wijlen Amy Winehouse denken. Wat is dit goed!!
Bij track 3 "Your Heart Is as Black as Night" (Melody Gardot) word je meteen als het ware meegetrokken in de hoogtijdagen van de jazz in de jaren 30, maar ook weer met een tikje blues en...ook weer enigszins een "flashback" naar Amy Winehouse. Ook doet de klankkleur van Beth Hart me zo nu en dan denken aan zangeres Dani Klein van de Belgische groep Vaya Con Dios.
Het intro van track 4 "For My Friends" (Bill Withers) doet me een klein beetje denken aan de 1e albums van de band The Black Crowes en ik hoor een rauwe "Sass Jordan" achtige klankkleur in de stem van Beth Hart.
En dan....komt de titeltrack van dit album op nummer 5 "Don't Explain" (Billie Holiday). Wat een prachtig subtiel gitaarspel, een moment van "rust", bijna jazzy en....ik hoor toch ook weer...(het is als een compliment bedoeld)...Amy Winehouse in de stem van Beth Hart terug. Dit is absoluut 1 van de mooiste nummers op dit album!
In dit nummer hoor je dat alle muzikanten op dit album maar al te goed begrijpen dat je hem bij het spelen niet altijd persé "van Jetje" hoeft te geven om het "vet" en "groots" te laten klinken, maar dat je dat laatste juist ook kunt bereiken door iets heel ingetogen te brengen!
Jaaaah....track nummer 7 "Something's Got a Hold on Me" (Etta James) is absoluut 1 van mijn meest favoriete tracks op dit album! Alsof je letterlijk in een zwarte Gospelkerk zit!
Ik ken dit nummer ook in de uitvoering van Etta James, maar stiekem vind ik dat Joe Bonamassa en Beth Hart aan het nummer toch een extra "boost" toegevoegd hebben. Dat beetje extra "power". En....in gedachten hoor ik dit nummer zo uitgevoerd worden door Elvis Presley....het zou werkelijk geknipt voor hem zijn in deze uitvoering! Helemaal geweldig!!
Nummer 8 "I'll Take Care of You" (Bobby Bland / Gil Scott-Heron) begint met een prachtig piano intro. Een mooie blues ballade, prachtige tekst die geweldig geïnterpreteerd wordt door Beth Hart. En....soms doet het nummer me denken aan "Still got the blues" van wijlen Gary Moore. Een absoluut hoogtepunt op dit album!
Beth Hart en Joe Bonamassa doen een duet op track 9 "Well, Well" (Delaney & Bonnie). Gewoon een lekker nummer om te luisteren, af en toe ook een beetje met een country achtige "vibe".
Het nummer "Ain't No Way" (geschreven door Carolyn Franklin voor haar oudere zus Aretha!) is de 10e track. Een adembenemende ballade, die je eigenlijk met je ogen dicht zou moeten beluisteren en de muziek noot voor noot en de tekst woord voor woord tot je door zou moeten laten dringen. Een regelrecht kippenvel nummer. Soms doet het nummer me ook een beetje denken aan het prachtige "One more try" van George Michael. Op track 11 vinden we de Radio Edit/Bonus Track "I'll Take Care of You", dus een kortere versie van track 8.
Ik zeg altijd....geef 10 verschillende mensen dezelfde cd...en je zult 10 verschillende meningen krijgen. Zo werkt het gewoon! Maar...wat een ander ervan vindt, hoeft niet altijd persé ook mijn mening te zijn. Gelukkig maar! Gelukkig heeft iedereen recht op een eigen mening. Ja toch, niet dan? Nou dan! Zo niet, dan toch! ;-)
Wat anderen dus ook van "Don't Explain" vinden.....ik vind het in ieder geval een regelrechte KIPPENVEL cd! Wanneer ik een cd keer op keer op "repeat" zet en ik ben keer op keer weer onder de indruk, dan wil dat dus denk ik wel iets zeggen.
Houd je van zangeressen met een rauwe maar ook gevoelige en veelzijdige stem? Houd je van blues, jazz, gospel, soul, rock en dan een combinatie hiervan? Houd je van eerlijke recht-door-zee muziek zonder computergestuurde samples e.d.? Houd je van kippenvel muziek?
Dan zou "Don't Explain" van Joe Bonamassa en Beth Hart wel eens een heel geschikt album voor jouw muziekcollectie kunnen zijn.
Ik zeg: "Kopen die cd"!!
Tracklist:
01. Sinner's Prayer
02. Chocolate Jesus
03. Your Heart Is as Black as Night
04. For My Friend
05. Don't Explain
06. I'd Rather Go Blind
07. Something's Got a Hold on Me
08. I'll Take Care of You
09. Well, Well
10. Ain't No Way
11. I'll Take Care of You (Radio Edit/Bonus Track)
YouTube: Beth Hart and Joe Bonamassa- Something's Got a Hold on Me;
Geen opmerkingen:
Een reactie posten