Vaarwel Da Capo Records!

Ook al mis je geen seconde

Ook al mors je geen minuut

Ook al leef je ongeschonden

Al je uren resoluut

Ook al sta je sterk en weerbaar

Het is hard en onverteerbaar

Maar de tijd is onomkeerbaar

Niets blijft.....

(A. Groothuizen/J. Beuving - uit "Niets Blijft" van het album "Ik verdedig" - Angela Groothuizen - 2011)

Gisteren ontving ik een e-mail namens Da Capo Records met een mededeling waarvoor ik eigenlijk al een poosje vreesde dat het er zat aan te komen. Op 31 december 2011, de laatste dag van dit jaar, zullen de deuren van Da Capo Records op de Utrechtse Oude Gracht namelijk definitief gaan sluiten.
Sluiten??? Ja, u leest het goed.....sluiten!!
Er sluiten de laatste tijd wel meer platenwinkels, een feit welke ik met lede ogen aanzie, maar....Da Capo Records....dat zo'n winkel gaat sluiten....dat doet me op 1 of andere manier toch net eventjes iets meer dan het sluiten van andere winkels.

Ik ben een geboren Utrechtse, woon sinds 1980 in Nieuwegein, maar....Da Capo Records was voor mij altijd 1 van de redenen om zo nu en dan weer eens mijn geboortestad te bezoeken. Da Capo Records was en is een begrip in Nederland, maar ook daarbuiten, voor iedere muziekliefhebber met een grote passie en liefde voor muziek. Het zijn die muziekliefhebbers die muziek nèt iets meer in hun hart hebben gesloten dan de gemiddelde "Free Record Shop-bezoeker".  Ik wil niet persé denigrerend overkomen t.o.v. Free Record Shop of zo, want uiteraard bezoek ik deze winkelketen ook wel eens, zo nu en dan, maar....toch......tussen Free Record Shop en Da Capo Records....daar zit toch ècht een wereld van verschil tussen!!
Ik bedoel.....waar bij Free Record Shop al vaak "jong grut" achter die kassa staat, die met grote ogen staan te kijken alsof ze water zien branden, wanneer een ouder echtpaar om cd's van Paul Anka vraagt, omdat ze daar "nog nooooooit van gehoord hebben".....(Echt gebeurd! Ik stond er destijds namelijk bij en ik keek er naar....)....hoefde je daarentegen vroeger aan Michel (Terstegen) (*22/12/1960 - † 04/07/2011) maar ergens om te vragen....en hij wist je werkelijk álles te vertellen! Het klinkt misschien een beetje raar, maar voor mij was Michel Terstegen een klein beetje de Utrechtse "Leo Blokhuis"....zeg maar...zo ongeveer... Die man was een wandelende muziek encyclopedie!
En waar je bij Free Record Shop slechts alleen het aankoopbedrag te horen krijgt en "u mag daar pinnen"....(en het liefst zo snel mogelijk, omdat er andere stressende klanten met haast achter je in je nek staan te hijgen, omdat werkelijk niemand meer geduld heeft tegenwoordig! Wel uuuuren in de winkel kunnen rondkijken, maar bij de kassa heeft men dan altijd ineens haast....heel typisch altijd!)....was er bij Da Capo Records altijd ruim de tijd voor een praatje! Men nam altijd uitgebreid de tijd voor je. Mensen met haast in Da Capo Records....die waren daar beslist aan het verkeerde adres!

Ik zal het je nog sterker vertellen....in deze huidige tijd....waarin het hectische haastige leven als "normaal" wordt beschouwd.....was Da Capo Records soms letterlijk eventjes een moment van rust (!!) voor mij persoonlijk. Eventjes weg uit die drukke winkelstraten....eventjes weg van al die stresskippen om me heen die geen geduld meer voor elkaar kunnen opbrengen, weg van de huidige medemens die al lichtelijk ontvlambaar lijkt wanneer je iemand 5 seconden te lang aankijkt, zonder dat je daar enige bedoelingen bij hebt...want....bij Da Capo Records had iedereen respect voor elkaar en had je het idee dat 't "opgefokte", dat "gehaaste", dat iedereen tegenwoordig lijkt te hebben....daar helemaal niet bestond! Wát een heerlijkheid!!
Alsof je ineens met een teletijdmachine weer in een platenwinkel van ruim 30 á 35 jaar terug was beland. Zalig! Want laten we eerlijk zijn....in de jaren 70 / 80....hadden mensen nog een andere mentaliteit! Mensen waren nog beleefd naar elkaar toe, hadden respect voor elkaar, dat gehaaste opgefokte van tegenwoordig....was er nog niet echt! Vraag me niet hoe dat komt en hoe dit zo veranderd is in de loop der jaren, maar het is nu eenmaal zo....

Bij Da Capo Records was het alsof de tijd had stil gestaan. Tot op heden wordt er namelijk geen gebruik gemaakt van een pin automaat. Ook hangt er een levensgrote poster van Neerlands trots Shocking Blue met zangeres Mariska Veres in de bloei van haar leven. Eindeloze platenbakken waar je heerlijk urenlang in kon bladeren. Vooral het keldertje met alle aanbiedingen was een hoogtepunt van een bezoekje aan Da Capo Records.
En wanneer je denkt dat er alleen maar "oudere" mensen in die bakken liepen te snuffelen, dan heb je het mis, want ik heb daar dikwijls mensen van alle leeftijden zien rondlopen.
Oudere mensen...zeg maar 60+....., maar ook mijn leeftijdscategorie (vanaf 40 jaar), maar ook jongere generaties....zelfs jonge kinderen! Geweldig toch??!!
Niet alleen de verstokte vinylverzamelaar.....maar ook huismoeders....ook mensen uit het buitenland....werkelijk alle lagen van de samenleving kwamen zo nu en dan een kijkje nemen bij Da Capo Records.

Met het overlijden van Da Capo Records eigenaar Michel Terstegen op 4 juli van dit jaar, werd eigenlijk al min of meer het "hart" uit de winkel gehaald. Niet lullig bedoeld tegenover de andere medewerkers die in de winkels werkten, maar.....Michel wás gewoon Da Capo Records en vice versa! Zelfs ná het overlijden van Michel....was het gewoon bijna "griezelig" wanneer je in de winkel rondliep, omdat je het idee had dat Michel gewoon ieder moment weer binnen kon lopen....dat hij gewoon eventjes verscholen zat in 1 of ander hoekje om platen bij te vullen of wat dan ook....
De ziel van Michel....de "aanwezigheid" van hem.....was op 1 of andere manier nog steeds duidelijk voelbaar. Alsof zijn geest er nog steeds rondwaarde (en misschien is dat ook wel zo? Wie zal het zeggen....).

Dat dus, na 25 jaar bestaan van de winkel, toch uiteindelijk besloten wordt om aan het einde van dit jaar (dus....eind van deze week al!!) de stekker uit de winkel te trekken.....is een beslissing die niet geheel onverwacht komt, maar het doet me toch wel wat, om heel eerlijk te zijn.
Ik weet niet of je het zo mag vergelijken, maar......ik associeerde het gevoel dat ik kreeg een klein beetje met het idee van.....een graf waarvan na 10 jaar uiteindelijk de huur niet verlengd wordt....en de overblijfselen alsnog "geruimd" zullen gaan worden, zodat er uiteindelijk niets meer overblijft van dat ene speciale plekje om heen te gaan, waar ooit een dierbaar familielid of een dierbare vriend lag. Dat gevoel kreeg ik er persoonlijk een beetje bij. Dat er uiteindelijk niets meer over blijft dan slechts "herinneringen"....
Het is net zoiets als wanneer je opa en oma komen te overlijden. Bij mij persoonlijk is de bovenste generatie al helemaal "weg"....dus ik weet waar ik over praat. Plekken waar je vroeger vaak kwam, die zijn er opeens niet meer en zulke momenten komen ook nooit meer terug.
Eigenlijk sowieso dat gevoel dat er steeds meer dingen "verdwijnen" uit je leven wanneer je ouder wordt....zeg maar het gevoel dat Wim Sonneveld beschrijft in "Het Dorp"....de vergankelijkheid van het leven. Zoiets.
Datzelfde gevoel.....dat gevoel van vergankelijkheid....kleeft nu ook een beetje aan het stoppen van Da Capo Records. Heel veel dierbare herinneringen in het pand van Da Capo Records zullen in de toekomst slechts herinneringen blijven. Helemaal als straks wellicht ooit een nieuwe eigenaar het pand op de Oude Gracht zal betrekken...dat wanneer je er in de toekomst voorbij loopt je voor altijd bij jezelf zoiets zult hebben van....."oh ja....vroeger.....weet je nog?..."

Tja....Da Capo Records...zal straks verdwenen zijn uit het straatbeeld van de Utrechtse Oude Gracht. Ik moet echt eventjes aan het idee wennen en misschien dat ik het op mijn manier zelfs eventjes een soort van moet "verwerken", ook al klinkt dat misschien een beetje gek.

Maar...zoals Da Capo Records het zelf ook al in hun e-mail beschreef: "Met het sterven van Michel is ook het einde gekomen aan de iconische
verzamelaarswinkel die Da Capo Records was"....."
Hiermee is een einde gekomen aan een kwart eeuw muziekliefde en muziekgeschiedenis, aan deze ontmoetingsplek voor vinylverzamelaars uit de hele wereld, in de binnenstad van Utrecht."

Daarom middels mijn blog een kleine "vaarwel" aan 1 van mijn meest geliefde platenwinkels ooit, Da Capo Records!

Het DC-team Wouter en Barry heel erg bedankt voor zoveel jaren winkelplezier. Mijn grootste dank gaat echter natuurlijk postuum uit naar Michel. Dank je wel, lieve Michel, voor zoveel muzikale tips, je nimmer aflatende passie voor muziek, voor je hele ziel en zaligheid die je aan Da Capo Records hebt meegegeven. Het was een grote eer om je gekend te hebben in dit leven!

Voor Michel's vrouw Saskia en zijn zoon Ramses heel erg veel sterkte toegewenst voor de komende tijd! Jullie echtgenoot/vader was een bijzonder mens!

Zoals iemand anders het op Twitter reeds omschreef: "Mijn Utrechtse- en muziekhart doet zeer".....ik had het niet beter kunnen omschrijven.....