donderdag 30 juli 2009

Brian Setzer Orchestra 15-07-2009 Heineken Music Hall Amsterdam

Brian Setzer OrchestraVoor bekenden van mij is het volgens mij niet bepaald geheim dat ik een liefhebber ben van de muziek van Brian Setzer. Waarschijnlijk een familietrekje, want mijn broer is net zo'n Brian Setzer idioot als ik.

Toch is Brian Setzer blijkbaar niet bij iedereen even bekend, want als je het er wel eens ergens over hebt, krijg je meer dan eens reacties als "Wie???".
Als je dan vervolgens zegt: "Ja, je weet wel, van de Stray Cats", krijg je soms nog steeds blikken of mensen water zien branden, of.....je krijgt de reactie: "Treden die nog op dan?".....

Op zulke momenten denk je wel eens bij jezelf: "Zijn wij dan de enige gekken die naar die muziek luisteren?"

Op woensdag 15 juli 2009 kregen wij echter de bevestiging dat dit gelukkig niet het geval is, want toen stond de Heineken Music Hall te Amsterdam bomvol met "gekken" zoals mijn broer en ik. Die avond gaf het Brian Setzer Orchestra een geweldig concert! Samen met een oude jeugdvriend van mijn broer en dus mijn broer en ik hebben wij een fantastische avond gehad.

Toen wij met hetzelfde gezelschap op woensdag 3 september 2008 op dezelfde locatie het concert bezochten van de Stray Cats in het kader van de "Farewell European tour", hadden we nooit durven dromen dat Brian Setzer al spoedig terug zou komen naar Nederland, maar dan met zijn complete orkest/big band. Je begrijpt natuurlijk wel dat wij dus gewoon kaartjes móesten hebben...en dat is ook gelukt. Het concert was een unicum en een absolute must voor Brian Setzer Orchestra fans, want naast één festivaloptreden in Finland was dit de enige Europese show én voor het eerst sinds 9 jaar in Nederland! We waren dus heel blij dat we kaartjes hebben weten te bemachtigen.

Het vetkuiven gehalte was, als vanzelfsprekend, redelijk hoog die avond, dus we waanden ons al enigszins in de jaren 50.

Bij de aanvang van de show had Brian Setzer al meteen een "goede binnenkomer".....althans...hangt er natuurlijk vanaf hoe je het bekijkt, want....het zal je gebeuren als artiest, dat je denkt een geweldige opening van de show neer te zetten....en......je gitaarversterker heeft er de brui aan gegeven! Het overkwam Brian Setzer die avond dus.
De big band zette het "Batman theme" in, maar bij Brian niets anders dan een zeer irritante piep....alles behalve gitaar geluid. Maar blijkbaar is men voorbereid op dit soort situaties, want de blonde / creme kleurige Bassman combo/versterker werd binnen no-time door de crew leden vervangen door een compleet nieuwe set, die het gelukkig wèl deed.

Brian Setzer OrchestraBrian Setzer verontschuldigde zich en zei dat je dit soort dingen kunt verwachten met die oude versterkers. Gelukkig is Brian Setzer een artiest die dit soort dingen professioneel en rustig oppakt.
(ik heb wel eens een optreden van hardrock gitarist Yngwie Malmsteen meegemaakt in Tivoli Utrecht aan de Oude Gracht, enkele jaren geleden, toen zijn gitaar niet goed genoeg gestemd was naar zijn zin, door 1 van de crewleden. Hij smeet het instrument zonder pardon chagrijnig en op arrogante wijze op het podium en ging te keer tegen zijn personeel. Altijd jammer als artiesten zo met hun personeel omgaan en als zij zichzelf op die wijze ook te kennen geven tegenover o.a. het publiek)
Gelukkig kon Brian er wel de humor van in zien en....(ondertussen speelde het orkest op professionele wijze gewoon door, alsof er niets aan de hand was, die pikten dat heel goed op) toen het orkest was uitgespeeld, zei hij: "Zullen we hem gewoon nog een keertje spelen?" Natuurlijk reageerde het publiek enthousiast en.....dat hij de humor er wel van in zag, bleek wel uit het feit dat hij terugkeerde achter het gordijn en toen gewoon opnieuw opkwam met een enorme big smile....dus toen was de respons van het publiek natuurlijk nóg groter! Geweldig!!! (ik mag dat soort dingen wel)

Brian Setzer OrchestraBrian Setzer en zijn orkest zetten een non-stop (dus zonder pauze) show neer van 2 uur, met naast het orkest ook een sessie met alleen drums, contra bas en Brian Setzer/gitaar (dus eigenlijk als een soort van Stray Cats opstelling) tussendoor. Uiteraard kwamen toen ook enkele Stray Cats nummers voorbij (wat klinkt "Gene and Eddie" trouwens dan nog steeds als een beer!!! Fantastisch nummer nog steeds). Als "afsluiter" van het "rockabilly trio" gedeelte kwam er een saxofonist op die de 1e tonen van het "Pink panter theme" speelde, waarna het gordijn erachter weer opzij ging en het orkest weer te zien was, dat moeiteloos aansloot op het Pink panter nummer. Héél mooi uitgekiend! Zo'n Pink panter nummer leent zich natuurlijk inderdaad gewèldig om door zo'n big band gespeeld te worden.

Ook geweldige klassiekers als "The Dirty Boogie", "Jump Jive and Wail", "I won't stand in your way" en "Sleepwalk" kwamen voorbij.

Brian Setzer mag, fysiek duidelijk zichtbaar, wel een jaartje ouder zijn geworden, maar...muzikaal wordt hij steeds beter! De muziek mag dan geënt zijn op de jaren 50, maar klinkt anno 2009 nog steeds fris en zeker niet gedateerd of gekunsteld.
Zoals Brian Setzer deze muziek brengt, klinkt alles heel puur. Je hebt bij Brian Setzer ook nooit het idee dat hij iemand immiteert of i.d., Brian Setzer heeft iets eigens, drukt zijn eigen stempel erop, heeft beslist een eigen identiteit, hij onderscheidt zichzelf van andere artiesten/bands die 50's gerelateerde muziek brengen. Dat is althans mijn mening.

Het BSO (Brian Setzer Orchestra) concert kan in ieder geval niemand mij meer afpakken....die heb ik in de pocket!!

woensdag 29 juli 2009

De Dolly Dots en MJ zijn niet meer (In memoriam ex-Dolly Dot Ria Oldersma-Brieffies 23 februari 1957 - † 20 juli 2009)

Ria Oldersma-Brieffies"Dit is een zomer waar we onze kinderen uitleggen wie Michael Jackson was en nu ook wat de Dolly Dots waren" schreef Paul de Leeuw in het condoleanceregister van ex-Dolly Dot Ria Oldersma-Brieffies, die op maandag 20 juli j.l. overleed aan de gevolgen van longkanker.

In 1 zin stipt Paul de Leeuw precies de artiesten aan waarvan vroeger mijn kinder-/tienerkamer volhing met posters.

Hoewel je dat tegenwoordig misschien niet echt zou kunnen opmaken aan mijn cd-/platenverzameling, aangezien er de laatste jaren ook wat meer stevigere muziek in de kast is komen te staan, was ook ik vanaf 1979 een grote fan van de Dolly Dots en begin jaren 80 ontdekte ik ook Michael Jackson. Van beide artiesten was ik lid van de fanclub, van beide artiesten ben ik naar fanclubdagen geweest, beide artiesten heb ik live gezien, van beide artiesten hield ik plakboeken bij, ik verzamelde alles wat los en vast zat. Meer dan eens schreef ik hun namen in schoolagenda's e.d.

Wat een vreemde gewaarwording dat zowel Michael Jackson als de Dolly Dots er beiden in hetzelfde jaar, nu, anno 2009, kort na elkaar, ineens "niet meer zijn".
Michael overleed, zoals iedereen weet, op 25 juni. Ria van de Dolly Dots overleed dus niet veel later. (De overgebleven Dolly Dots hebben gezegd, nu Ria is overleden, nooit meer als Dolly Dots te zullen optreden, dus in die zin kun je stellen dat de groep nu definitief gestopt is)

Jackson FiveBeide situaties ervaar ik toch enigszins verschillend.
Ik had veel met Michael Jackson, maar dan vooral zijn Off The Wall, Thriller en Bad periode en de periode met de Jackson Five. Ik heb zowel een flinke verzameling Jackson vinyl (van zowel Michael, The Jacksons en de rest van de Jackson familie) als (originele) MJ/Jacksons cd's in de kast staan. De muziek van zijn latere periode heb ik wel, maar draai ik toch beduidend minder dan zijn vroegere materiaal.

Ook toen Michael wat minder positief in het nieuws kwam, draaide ik zo nu en dan nog steeds zijn muziek. Daarom aan 1 kant wel raar dat, nu MJ dood is, nu plotseling bijna iederéén zijn muziek lijkt te willen hebben, terwijl bijna iedereen MJ de laatste jaren toch wel zo'n beetje "vergeten" was.....maar goed, dat is weer een andere discussie, die ik hier niet zal voeren.

Michael JacksonNormaal gesproken nam ik de berichten in de media over MJ met een flinke bak zout. De avond van zijn overlijden voelde ik op 1 of andere manier toch aan dat het dit keer "menens" was. Toen het bericht van overlijden officieel naar buiten werd gebracht, was ik natuurlijk wel enigszins teneer geslagen. Een klein beetje wel, want het is toch muziek die vroeger op mijn tienerkamer veel gedraaid werd. Aan de andere kant....MJ was toch een "artiest op afstand". Tijdens concerten riep hij af en toe een keertje "Hi" of "auw" en "I love you"....maar dat was het dan. Echt contact met fans of het "huiskamergevoel" dat je soms bij optredens van andere artiesten hebt als de artiest het publiek bij het optreden betrekt, dat heb ik nooit zo echt waargenomen. Evengoed is met MJ zeerzeker een groot historisch deel van de popmuziek, zoals wij die tegenwoordig beleven, verloren gegaan. Althans....MJ is overleden, maar zijn muziek leeft voort, maar ook alle muziek die daar weer uit voortgekomen is, omdat mensen de afgelopen jaren ongetwijfeld ook door hem muzikaal beïnvloed zijn.

Michael Jackson boekIn de hele verkoop "hype" rondom MJ heb ik me nog wel laten verleiden om het boek over MJ te kopen dat men bij de Bruna verkoopt: "Michael Jackson 1958-2009, Het leven van een legende" en nog 2 andere speciale MJ specials die vanwege zijn overlijden te koop waren. Toch om het een klein beetje een soort van "af te sluiten" voor mezelf. Er staan prachtige foto's in, van vanaf zijn jeugd tot vrij recent, dus...completer kun je het bijna niet krijgen. Daarom alleen al meer dan de moeite waard om aan te schaffen (voor de prijs, € 17,95, hoef je de aanschaf van het boek niet te laten, want dat is beslist niet duur voor een redelijk dik boek, met stevige kaft, boordevol prachtige full colour foto's).

Michael Jackson boek MoonwalkIk had al wel enkele boeken over MJ, waaronder zijn autobiografie MOONWALK uit 1989, maar het Bruna boek móest ik gewoon ook hebben.
Overigens gaat men het boek Moonwalk weer opnieuw uitbrengen, als het goed is met een ander voorwoord. Ik durf niet te zeggen of er ook nog andere dingen aan het boek aangepast of toegevoegd worden (Misschien een andere cover??? Wie zal het zeggen...), maar dat zal heus wel. De tijd zal het leren....

Plotseling duiken er ook MJ gerelateerde dvd's op in diverse winkels, die je jaren lang bijna nergens meer kon krijgen. Op zich wel een mooie gelegenheid om het e.e.a. in je collectie aan te vullen (zoals bijv. The Wiz, Number Ones...dat soort dingen, maar....ik ben binnenkort ook nog jarig...dus een mens moet wat te wensen houden, nietwaar ;-), ahum.... ).
Ook via de "illegale" weg duiken er opeens opnames op, waar ik jaren lang naar op zoek was, zoals bijvoorbeeld de film "Captain EO", die ooit jaren lang als 3D film draaide in Disney Parijs. De kwaliteit van het geluid was niet al te best (geen DTS, zoals we tegenwoordig gewend....of VERwend???....zijn), maar wel leuk om te hebben voor de verzameling.

Het enige waar ik af en toe een beetje mijn buik van vol heb, dat zijn de roddels die maar aanblijven, het getouwtrek om de kinderen (het blijven immers kinderen, wie de echte vader of moeder ook mag zijn) etc. Ik geloof dat MJ nog niet eens fatsoenlijk begraven is. Of je nu MJ heet of niet.....een respectvolle waardige uitvaart verdient iedereen!

Ria Oldersma-BrieffiesAls het om een waardige uitvaart gaat.....wat een wereld van verschil als je de uitvaart van MJ vergelijkt met die van Dolly Dot Ria Brieffies.

De uitvaart van MJ was 1 en al pracht en praal, rijkdom (of extra schulden???), het moest allemaal zo groots mogelijk....en uiteindelijk is MJ nóg niet fatsoenlijk begraven.

Hetgeen ik via de media heb waargenomen van de uitvaart van Ria: alleen familie, vrienden, fans en bekenden (geen farizeërs, die je anders ook nooit zag en ineens gaan lopen verkondigen hoe geweldig en fantastisch degene die overleden is wel was, zoals bij MJ), veel kleinschaliger en bescheidener, maar wel heel erg veel warmte onderling, veel persoonlijker, etc.

Ik ben eerlijkheidshalve altijd redelijk nauw betrokken geweest met het hele Dolly Dots gebeuren. De laatste, laten we zeggen, 2 jaar, iets minder, maar dat heeft hele persoonlijke redenen, die ik graag voor mezelf houd.
Desondanks was het een grote klap in mijn gezicht toen in november 2008 bekend werd dat Ria ongeneeslijk ziek bleek te zijn. Ik heb er eerlijkheidshalve, als ik alleen was, wel zo nu en dan een traan om gelaten.
Dolly Dots

Ik heb het Dolly Dots reünie concert in Ahoy Rotterdam meegemaakt in 2007 (ironisch genoeg ben ik toen ook die avond donateur geworden van het KWF). Vooral het einde van het concert, toen alle kinderen van alle Dots op het podium kwamen, heeft veel indruk gemaakt bij me.
Vooral toen Maikel, de nu inmiddels 20 jarige zoon van Ria, plotseling vol trots ineens zijn moeder optilde voor de hele zaal. Ik schoot ook onmiddellijk vol van dat moment. Ook Ria's dochter Melissa (nu 15) enigszins ontroerd en trots op haar moeder. Dat moment van die 3 mensen bij elkaar; moeder, zoon en dochter....dat moment van geluk.....dat was heel ontroerend om te zien. Ik was niet de enige die onder de indruk was hiervan, want overal om me heen waren er meer moeders die het toen niet droog hielden, kan ik je vertellen.
Ria en kinderen

Toen Ria's ziekte bekend werd....was het enige wat ik dacht: "Waarom zij?", met in mijn achterhoofd de herinnering aan dat moment in Ahoy met haar 2 kinderen.
Ik kon het niet begrijpen dat, als God daadwerkelijk bestaat, Hij juist zo iemand uitkiest. Eigenlijk was Ria gewoon de "liefste" van de Dolly Dots, dus waarom zij? Ik kon hier met mijn verstand echt niet bij.

Tijdens het concert haalde Ria zelfs Esther nog naar voren, vanwege het feit dat het weinig gescheeld had, of Esther was niet meer onder ons geweest, vanwege haar hersenbloeding destijds. Wat is het dan toch ironisch dat nu de rollen zijn omgedraaid. Dat we nu juist definitief afscheid hebben moeten nemen van Ria en....dat Esther degene is die de eervolle taak heeft gehad om Ria, na haar overlijden, van make-up te voorzien (zowel Esther als Anita hebben aan Ria's sterfbed gezeten. Anita en Esther hebben, naast de make-up, Ria ook een mooie jurk aangetrokken, toen zij overleden was)

Je houdt er, vanaf november vorig jaar, al een hele poos rekening mee dat Ria er dan eerdaags niet meer zal zijn, maar.....als dan het bericht komt, is het toch vrij plotseling. Ik heb in mijn familie ook diverse mensen verloren aan kanker, dus....enerzijds ben ik dankbaar dat Ria zo'n lange lijdensweg bespaard is gebleven. Aan de andere kant begint het steeds meer door te dringen dat Ria er ècht niet meer is. De beelden van de uitvaart maken deze bevestiging nog veel heftiger.
Ria uitvaartDe Dolly Dots en Ria's dochter....die Ria in een witte kist naar haar laatste rustplaats brengen. Het is toch echt waar, maar aan de andere kant nog zo onwerkelijk. Zo hoort het toch niet te gaan? Het is een situatie die je eigenlijk gewoon helemaal niet wilt accepteren, maar het is toch echt gebeurd.

Wat dat betreft....je kunt het eigenlijk niet vergelijken, maar....de dood van Ria raakt me toch wat dieper en intenser, dan het overlijden van MJ.

Als ik de beelden zie van 60 jaar KWF...de glimlach van Ria, zoals alleen Ria kon glimlachen.....dan voelt het gewoon zó oneerlijk dat Ria van ons is weggenomen.

De band die de Dolly Dots onderling hebben, als "zusjes" zeggen ze zelf ook. Dat is zó uniek in een muziek-/artiestenwereld, waar het toch 9 van de 10 keer haat- en nijd en wangunst is onder elkaar. Geregeld hoor je dat bands uit elkaar spatten vanwege ego's die niet met elkaar overweg kunnen, vanwege ruzie, jalouzie, geld, noem het maar op.
De Dolly Dots waren tieners, net van school af, toen ze elkaar leerde kennen. Ze zijn met elkaar volwassen geworden. Maar...ook toen De Dots er in 1988 officieel mee ophielden...bleven zij elkaar door de jaren heen zien en bleef die band onderling heel goed en sterk. Dat is echt een zeldzaamheid waar je u tegen zegt!
En dan moet je je collega, je vriendin, je "zusje"....waar je meer dan 30 jaar mee bent opgetrokken, waarmee je lief en leed hebt gedeeld......wegbrengen naar haar laatste rustplaats. Dat voelt heel vreemd, dat voelt niet goed, want zo hoort het niet te gaan. Je gaat er vanuit dat mensen 100 worden, maar helaas is dat niet iedereen gegund. 52 jaar is toch veel te jong....véél te vroeg om dood te gaan, maar het gebeurt.

Zelf heb ik ook echt het gevoel dat ik het de komende periode toch wel echt een soort van verwerken moet. Het is iets van je jeugd dat nooit meer terug komt, nooit meer.... Naar mate je ouder wordt, zullen dit soort dingen natuurlijk vaker gaan gebeuren, maar...het went nooit, want het treft je altijd weer diep in je ziel.

Als eerbetoon heb ik een soort van herinneringsfilmpje/fotocollage gemaakt, opgedragen aan Ria; voor altijd in ons hart.....

After The Silence

After The Silence
After The Silence Official Website

After The Silence

After The Silence
After The Silence heeft eindelijk toetsenist! Schrijf je in voor de ATS nieuwsbrief via newsletter@afterthesilence.nl.

After The Silence MySpace

After The Silence YouTube

After The Silence Hyves

Muziek is een mantra voor de ziel

Muziek is een mantra voor de ziel
"Muziek is een mantra voor de ziel. Het is therapeutisch. Net als eten is het iets dat ons lichaam nodig heeft." (Michael Jackson)

Bergkaarten